ILPB2/415-921/09-2/ES

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 15 września 2009 r. (data wpływu 21 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 21 września 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (Spółka) będzie prowadzić działalność m.in. w zakresie świadczenia usług doradztwa podatkowego na rzecz swoich klientów. Zainteresowany będzie zatrudniać pracowników, którzy będą realizować różnorodne działania - zarówno o charakterze merytorycznym, jak i administracyjnym.

Część prac o charakterze merytorycznym będzie polegać na zindywidualizowanej, kreatywnej działalności. Pracownicy Spółki będą dokonywać analizy zmierzającej do przełożenia przepisów aktów prawnych na normy postępowania najbardziej adekwatne w danym stanie faktycznym i ujmować wyniki takiej analizy w wybraną przez siebie formę - dostosowaną do celu opracowania i jego odbiorcy.

W wyniku działań tego rodzaju będą powstawać autorskie koncepcje oraz ekspertyzy (mające najczęściej formę pisemną), zawierające indywidualne opinie dotyczące zagadnień z dziedziny prawa podatkowego. w opiniach tego rodzaju będzie można wyróżnić z jednej strony komponent standardowy (odtwórczy) - związany z prostą rekonstrukcją treści norm prawnych - z drugiej jednak strony także komponent twórczy, będący pochodną zindywidualizowanego podejścia autora do problemu, jego pomysłowości, innowacyjności i własnej koncepcji prezentacji zawartości merytorycznej opinii.

Pracownicy Spółki będą mieć znaczną swobodę w kształtowaniu treści i formy opinii oraz ekspertyz podatkowych. w efekcie, rezultatem ich prac będą dzieła zarazem fachowe (merytorycznie poprawne) i oryginalne (odzwierciedlające osobisty stosunek autora do rozważanej kwestii oraz jego indywidualne preferencje co do formy).

Wnioskodawca będzie każdorazowo dokonywać weryfikacji spełnienia przez konkretne opracowanie kryteriów wynikających z prawa autorskiego, oznaczać w sposób indywidualny honoraria należne pracownikom z tytułu przeniesienia praw autorskich do wyselekcjonowanych w ten sposób utworów i utwory te archiwizować.

Umowy o pracę zawierane przez Spółkę z jej pracownikami będą określać jaka część wynagrodzenia będzie obejmować wynagrodzenie autorskie z tytułu korzystania przez pracownika z praw autorskich, a jaka będzie dotyczyć wynagrodzenia ściśle związanego z wykonywaniem obowiązków pracowniczych (służbowych).

W dniu xx lipca 2009 r. Spółka wniosła do Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego o udzielenie informacji o zakresie stosowania ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (dalej: UPAPP). Przedmiotem wniosku była możliwość traktowania wyników działań pracowników Spółki jako pracy twórczej, a tym samym ich rezultatów jako utworów w rozumieniu UPAPP. Spółka wyraziła w nim swoje stanowisko, iż działalność pracowników i realizacja przez nich obowiązków służbowych niewątpliwie będzie przynosić rezultaty, które powinny zostać sklasyfikowane jako utwory będące przedmiotem prawa autorskiego, korzystające z ochrony przewidzianej przez przepisy UPAPP.

W odpowiedzi na wniosek, Spółka otrzymała z Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego pismo z x sierpnia 2009 r., w którym wskazano, iż:

* "w przypadku fachowych opracowań, takich jak opinie, ekspertyzy itp., przy ocenie spełniania przez tego rodzaju dzieła ogólnych przestanek utworu z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych <...>, nie ma znaczenia przedmiot opracowania (jego zakres merytoryczny), ale indywidualny, twórczy sposób skonstruowania branego pod uwagę, konkretnego dzieła",

* "przedmiotem prawa autorskiego mogą być wyłącznie stanowiące całość konstrukcyjną dzieła. Przymiot utworu nie może być wobec tego przypisany samym działaniom, takim jak np. konsultacje czy wyjaśnienia, jeśli w ich efekcie nie dochodzi do powstania odrębnych opracowań ".

Pismem z 18 sierpnia 2009 r. Spółka wniosła do Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego o uszczegółowienie stanowiska wyrażonego w ww. piśmie z x sierpnia - w szczególności poprzez wskazanie czy opracowania dotyczące zagadnień z dziedziny prawa podatkowego mogą stanowić utwory w rozumieniu UPAPP i - jeżeli tak - jakie muszą zostać spełnione warunki.

W odpowiedzi, Spółka otrzymała pismo z xx sierpnia 2009 r., w którym stwierdzono, iż:

* "fachowe opracowania, takie jak opinie, ekspertyzy, koncepcje itp., mogą stanowić utwory w rozumieniu prawa autorskiego, jeśli spełniają ogólne przestanki utworu z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych <...>, tzn. można im przypisać twórczy i indywidualny charakter",

* "kluczowe znaczenie ma w tym kontekście indywidualny, twórczy sposób skonstruowania branego pod uwagę, konkretnego dzieła, tzn. to, czy przy jego realizowaniu autor miał swobodę twórczej wypowiedzi, także odnośnie do jej formy, czy też dzieło realizowane było według istniejącego wcześniej schematu lub zasad, do których autor musiał się zastosować i które ograniczały w określony sposób swobodę wypowiedzi".

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym Spółka może uznać, że część wynagrodzenia, która będzie wypłacana Jej pracownikom będzie stanowić honorarium z tytułu przeniesienia na Spółkę autorskich praw majątkowych do utworów stanowiących rezultat prac podjętych przez tych pracowników na rzecz Spółki i zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: u.p.d.o.f.), stosować do tej części wynagrodzenia koszty w wysokości 50% uzyskanego przychodu pomniejszonego o potrącone należne składki na ubezpieczenia emerytalne rentowe oraz chorobowe, których podstawę stanowi ten przychód.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionych powyżej okolicznościach może uznać, że część wynagrodzenia, która będzie wypłacana pracownikom za stworzone utwory będzie stanowić honorarium z tytułu przeniesienia na Spółkę autorskich praw majątkowych do utworów stanowiących rezultat prac tychże pracowników na rzecz Spółki.

W konsekwencji, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 u.p.d.o.f. należy przyjąć, że koszty uzyskania przychodów z tego tytułu wynoszą 50% uzyskanego przychodu pomniejszonego o potrącone należne składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe oraz chorobowe, których podstawę stanowi ten przychód.

Spółka uzasadnia swoje stanowisko w następujący sposób.

Zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 u.p.d.o.f., koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórcę z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów lub rozporządzania przez niego tymi prawami, wynoszą 50% uzyskanego przychodu pomniejszonego o potrącone należne składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe oraz chorobowe, których podstawę stanowi ten przychód.

Z treści powyżej przywołanego przepisu wnioskować należy, iż z u.p.d.o.f. wynikają następujące warunki, których spełnienie uprawnia do stosowania 50% kosztów w odniesieniu do przychodu:

Odnośnie pierwszego warunku, w opinii Spółki, działalność Jej pracowników i realizacja przed nich obowiązków służbowych będzie bezspornie przynosić rezultaty, które są sklasyfikowane jako utwory będące przedmiotem prawa autorskiego. UPAPP posługuje się bowiem w tym zakresie szeroką definicją - zgodnie z brzmieniem art. 1ust. 1 tej ustawy, przedmiotem UPAPP jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Tym samym, o przyznaniu ochrony na gruncie UPAPP decyduje wyłącznie przesłanka twórczości oraz indywidualności. Dodatkowo, wystarczy, iż tylko jeden z elementów utworu będzie miał twórczy charakter, by możliwe było uznanie go za podlegający ochronie UPAPP.

Rezultaty prac pracowników będą podlegać każdorazowej ocenie z punktu widzenia przesłanek pozwalających uznać je za utwór w rozumieniu UPAPP, w szczególności zaś pod warunkiem ich indywidualnego i twórczego charakteru, co najmniej odnośnie do ich formy wyrażenia.

Możliwość uznania rezultatów pracy pracowników za utwory w rozumieniu prawa autorskiego została potwierdzeń pismem Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Oznacza to, iż pierwszy z wyżej wskazanych warunków został spełniony.

Drugi warunek wymagany przez przepisy u.p.d.o.f. jest również spełniony z uwagi na fakt, iż:

* rozporządzenie autorskimi prawami majątkowymi przez pracownika na rzecz pracodawcy następuje z mocy prawa, co wynika z treści art. 12 UPAPP:

" (...) jeżeli ustawa i umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracą i zgodnego zamiaru stron. "

* kwestia powyższa zostanie uregulowana w umowach i regulacjach obowiązujących w stosunkach pomiędzy pracownikiem a Spółką. Wnioskodawca wdroży również system i procedury ewidencjonowania i archiwizowania utworów stworzonych przez pracowników w ramach stosunku pracy, który będzie miał na celu potwierdzanie, iż dochodzi do rozporządzania przez pracowników prawami autorskimi w ramach wykonywania obowiązków pracowniczych.

Powyższe argumenty wskazują, iż zostaną spełnione obydwie przesłanki przewidziane przez przepisy u.p.d.o.f. do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu.

Podsumowując, zdaniem Spółki przedstawione powyżej okoliczności pozwalają na stosowanie wobec części wynagrodzenia pracowników 50% kosztów uzyskania przychodu, na zasadach przez Nią opracowanych i przedstawionych w niniejszym wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przepis art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Osobom posiadającym status pracownika uzyskującym przychody m.in. z tytułu stosunku pracy przysługuje, co do zasady, zgodnie z przepisem art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie jednej, pełnej miesięcznej normy kosztów uzyskania przychodów niezależnie od wymiaru czasu pracy.

Natomiast w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ukonstytuowany został szczególny tryb ustalania kosztów uzyskania dla wyspecyfikowanych przychodów.

W myśl tego przepisu koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z tym, że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć użytych w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, takich jak np. "twórca", "korzystanie przez twórców z praw autorskich" lub pojęć z nimi związanych, jak np. "utwór", zaś ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ustawę z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.).

W myśl art. 1 ust. 1 tej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). w szczególności - jak stanowi ust. 2 tego przepisu - przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania tymi prawami, występują wówczas gdy spełnione są dwie przesłanki, czyli:

W umowach, które towarzyszą zamawianiu utworów, strony powinny wyraźnie postanowić, iż przedmiotem zamówienia jest właśnie dobro niematerialne, podlegające ochronie na mocy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Kwestie prawne związane z powstaniem i nabyciem prawa autorskiego do utworów pracowniczych reguluje art. 12 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z ustępem 1 tego przepisu, jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron.

Podwyższone koszty uzyskania przychodów można stosować, jeżeli umowa o pracę nie stanowi inaczej, a obowiązki ze stosunku pracy sprowadzają się do działalności twórczej lub ją obejmują, wynagrodzenie za pracę stanowi równocześnie wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych.

Z umowy o pracę (angażu) powinno jednak wynikać, jaka część wynagrodzenia (uposażenia) obejmuje wynagrodzenie autorskie z tytułu korzystania przez pracownika z praw autorskich, a jaka dotyczy wynagrodzenia ściśle związanego z wykonywaniem obowiązków pracowniczych (służbowych). Tylko bowiem takie wyróżnienie daje podstawę do zastosowania normy kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50%.

Z treści umowy o pracę musi zatem wynikać, że obowiązki ze stosunku pracy obejmują także działalność twórczą, a wyodrębniona część wynagrodzenia stanowi honorarium za przeniesienie praw autorskich do utworu. Konieczne jest dokładne wyróżnienie tej części wynagrodzenia, która związana jest z wykonywaniem czynności czy prac objętych prawami autorskimi oraz pozostałej jego części związanej z wykonywaniem typowych obowiązków pracowniczych. Powyższe rozróżnienie musi wynikać z umowy o pracę, bowiem ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje możliwości szacunkowego ustalania ilości pracy twórczej w całej ilości pracy danego pracownika - twórcy oraz prowadzenia przez pracodawcę ewidencji stworzonych przez niego prac (utworów). Na podstawie szacunkowego (procentowego) określenia ilości wykonywanych przez pracownika prac objętych prawami autorskimi spośród ogółu jego obowiązków pracowniczych nie można ustalić, jaka konkretna część wynagrodzenia związana jest z korzystaniem z praw autorskich.

Jednakże należy zauważyć, iż zgodnie z art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretacje przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Zgodnie z art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego - rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Natomiast poprzez ustawy podatkowe, zgodnie z art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej należy rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Stosownie do tej definicji, cytowana ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie stanowi przepisów prawa podatkowego, a więc działający w imieniu Ministra Finansów Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu nie jest upoważniony do interpretowania tej ustawy w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, a tym samym do stwierdzenia, czy dana osoba jest twórcą w rozumieniu przepisów ww. ustawy, lub czy konkretna praca stanowi prawo autorskie lub prawo pokrewne.

W sprawach interpretowania przepisów ww. ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych uprawnione jest Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego Departament Prawno-Legislacyjny w Warszawie.

W związku z powyższym ocena stanowiska Wnioskodawcy dokonana została jedynie na podstawie przepisów prawa podatkowego.

Wobec tego uznanie stanowiska Wnioskodawcy za prawidłowe dotyczy tylko tej części, do oceny której Minister właściwy do spraw finansów publicznych jest upoważniony, tj. przepisów prawa podatkowego w zaprezentowanym stanie faktycznym w zakresie zasadności zastosowania 50% normy kosztów uzyskania przychodu.

Mając powyższe na uwadze, tylko wówczas gdy:

* praca wykonywana przez podatnika jest twórcza tzn. niepowtarzalna, ma indywidualny charakter oraz spełnia przesłanki utworu określone w ww. ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych,

* podatnik jest twórcą bądź artystą wykonawcą w rozumieniu tej ustawy,

* uzyskanie przychodu przez twórcę wynika z korzystania przez twórcę z tychże praw lub rozporządzania tymi prawami,

do przychodów osiągniętych z tego źródła mogą być zastosowane, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, 50% koszty uzyskania przychodu.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca będzie zawierał z pracownikami umowy o pracę, określając w nich jaka część wynagrodzenia będzie obejmować wynagrodzenie autorskie z tytułu korzystania przez pracownika z praw autorskich, a jaka będzie dotyczyć wynagrodzenia ściśle związanego z wykonywaniem obowiązków pracowniczych (służbowych). Ponadto Spółka każdorazowo dokonywać będzie weryfikacji spełnienia przez konkretne opracowanie kryteriów wynikających z prawa autorskiego, w sposób indywidualny w stosunku do każdego pracownika, którego honoraria jemu należne z tytułu przeniesienia praw autorskich dotyczą wyselekcjonowanych utworów.

Reasumując stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie istnieją podstawy do zastosowania, kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50% uzyskanego przychodu pomniejszonego o potrącone należne składki na ubezpieczenia emerytalne rentowe oraz chorobowe, których podstawę stanowi ten przychód, do części wynagrodzenia należnego pracownikom Wnioskodawcy z tytułu honorarium za przeniesienie na Spółkę autorskich praw majątkowych do utworów stanowiących rezultat prac podjętych przez tych pracowników na Jej rzecz w ramach stosunku pracy.

Jednocześnie tut. Organ informuje, iż dokumenty dołączone przez Spółkę do wniosku nie podlegają analizie i weryfikacji w ramach postępowania o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.