ILPB2/415-893/11-4/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 23 sierpnia 2011 r. (data wpływu 29 sierpnia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 listopada 2011 r. (data wpływu 28 listopada 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty uzupełniającej - jest prawidłowe.

W dniu 29 sierpnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty uzupełniającej.

Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3, art. 14b § 4 oraz art. 14f § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 18 listopada 2011 r. nr ILPB2/415-893/11-2/AJ, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Zainteresowanego do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawcę, iż nieuzupełnienie wniosku w wyznaczonym terminie spowoduje pozostawienie podania bez rozpatrzenia.

Pouczono również Zainteresowanego, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 18 listopada 2011 r. (skutecznie doręczono dnia 22 listopada 2011 r.). W dniu 23 listopada 2011 r. na konto Izby Skarbowej w Poznaniu wpłynęła brakująca kwota w wysokości 40 zł. Natomiast w dniu 28 listopada 2011 r. Zainteresowany uzupełnił ww. wniosek w zakresie pozostałych braków formalnych (data nadania w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego - 23 listopada 2011 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Na rzecz Wnioskodawcy wypłacana jest renta uzupełniająca, płatna z tytułu odpowiedzialności cywilnej ustawowego ubezpieczenia komunikacyjnego sprawcy wypadku drogowego (tj. majątkowego).

Wnioskodawca wskazał, że ubezpieczyciel bezpodstawnie prowadzi fikcyjne potrącenia zaliczek, zarówno na rzecz podatku, jak i na składki ubezpieczenia społecznego, których w rzeczywistości nigdzie nie odprowadza.

Renta uzupełniająca jest wypłacana Wnioskodawcy ze wz1ędu na przebyty wypadek komunikacyjny, w związku z doznanymi urazami i znacznym 30% uszczerbkiem na zdrowiu, co nie ma - zdaniem Wnioskodawcy - związku z przyznanymi Zainteresowanemu rentami z tytułu wykonywanej pracy zarobkowo-dochodowej, od których to rent stosuje się potrącenia na ww. zaliczki.

Wnioskodawca wskazał, iż ubezpieczyciel zasłaniając się przepisami o ubezpieczeniach społecznych stosuje niedozwolone prawem fikcyjne potrącenia, jak przy rentach z tytułu wypadku przy pracy.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, iż na skutek doznanego trwałego inwalidztwa w wypadku komunikacyjnym są Mu kwartalnie wypłacane przez ubezpieczającego - na podstawie zawartej ugody - kwoty odszkodowawcze w postaci renty uzupełniającej.

Wnioskodawca wskazał również, iż z pkt 1 zawartej w dniu 3 maja 1989 r. ugody wynika, iż renta uzupełniająca płatna jest z tytułu odpowiedzialności cywilnej ustawowego ubezpieczenia komunikacyjnego sprawcy wypadku drogowego z dnia 21 stycznia 1985 r.

Ponadto Zainteresowany poinformował, że wypłata tej renty nastąpiła przez ubezpieczyciela na podstawie art. 805 § 1 Kodeksu cywilnego w związku z art. 821 ww. kodeksu.

Artykuł 805 § 1 Kodeksu cywilnego stanowi, iż przez umowy ubezpieczenia zakład ubezpieczeń zobowiązuje się spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

Zgodnie z art. 805 § 2 k.c. świadczenie zakładu ubezpieczeń polega w szczególności na zapłacie:

Natomiast art. 805 § 3 Kodeksu cywilnego stanowi, że do renty z umowy ubezpieczenia nie stosuje się przepisów kodeksu niniejszego o rencie.

Kodeks cywilny w ww. przepisie wyraźnie zatem wyłącza stosowanie przepisów dotyczących art. 903-907 k.c. do rent wypłacanych jako świadczenie zakładu ubezpieczeń z umów ubezpieczenia osobowego oraz z umów ubezpieczenia o odpowiedzialności cywilnej.

W ocenie Wnioskodawcy dokonywane przez zakład ubezpieczeń potrącenia na rzecz zaliczek podatkowych (wraz z kwotami na składki) są fikcyjne i nigdzie nie są odprowadzane, bo prawo na to nie pozwala, a pomimo powyższego strona ubezpieczyciela przemyślnie z naruszeniem prawa zasłania się obowiązkiem ustawowego dokonywania niedopuszczalnych potrąceń kwotowych. Potrąceń zaliczkowych dokonuje się przy dochodach z tytułu pracy zarobkowej lub rent otrzymywanych z tytułu tej pracy - co nie jest tożsame z powyższym. Fakt ten dowodzi o nonszalancji i nieliczeniu się z konsekwencjami łamanego prawa.

Zainteresowany stwierdza, że w świetle powyższego nie ulega wątpliwości, iż ubezpieczyciel dopuszcza się przestępstwa skarbowego, gdyż czerpie fikcyjne korzyści materialne poprzez zatrzymywanie tych potrąceń dla własnych korzyści. Dlatego też ubezpieczyciel zobowiązany do zaniechania karanego prawem powoływania się na łamane przez siebie przepisy podatkowe - jak także zwrotu nienależnie zajętych kwot.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wypłacana Wnioskodawcy renta uzupełniająca, płatna z tytułu odpowiedzialności cywilnej ustawowego ubezpieczenia komunikacyjnego sprawcy wypadku drogowego (tj. majątkowego), jest zaliczana jako dochód podlegający potrąceniom podatkowym, także z potrąceniami na tzw. składki ubezpieczenia społecznego.

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymywane kwoty odszkodowawcze na ratowanie zdrowia nie są pochodzenia zarobkowo-dochodowego, które podlegałyby ustawowemu opodatkowaniu wraz z odprowadzaniem zaliczek na składki ubezpieczenia społecznego.

Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów przedmiotowe kwoty odszkodowawcze nie podlegają wykazywaniu jako dochód z ubezpieczenia majątkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 3c ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są odszkodowania w postaci renty otrzymane na podstawie przepisów prawa cywilnego w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, przez poszkodowanego, który utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej, albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość.

Podstawę prawną do dochodzenia odszkodowań, o których mowa wyżej jest przepis art. 444 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.).

Z treści tego przepisu wynika, że jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, może on żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że na skutek doznanego trwałego inwalidztwa spowodowanego wypadkiem komunikacyjnym Wnioskodawca otrzymuje od ubezpieczyciela - na podstawie zawartej w dniu 3 maja 1989 r. ugody - rentę uzupełniającą z tytułu odpowiedzialności cywilnej ustawowego ubezpieczenia komunikacyjnego sprawcy wypadku drogowego (tj. majątkowego).

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny i przytoczone przepisy prawne stwierdzić należy, iż wypłacana Zainteresowanemu renta uzupełniająca, płatna z tytułu odpowiedzialności cywilnej ustawowego ubezpieczenia komunikacyjnego sprawcy wypadku drogowego (tj. majątkowego) korzysta ze zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 3c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem otrzymywane przez Wnioskodawcę świadczenie nie podlega potrąceniom podatkowym.

Jednocześnie wskazać należy, iż dokument dołączony do wniosku nie podlegał analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.