ILPB2/415-89/09-4/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 26 stycznia 2009 r. (data wpływu 29 stycznia 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 kwietnia 2009 r. (data wpływu 3 kwietnia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej - jest prawidłowe.

W dniu 29 stycznia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej.

W związku ze stwierdzeniem braków formalnych, pismem z dnia 26 marca 2009 r. nr ILPB2/415-89/09-2/JK, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia - w terminie 7 dni od dnia doręczenia przedmiotowego wezwania - braków formalnych wniosku poprzez doprecyzowanie treści przedstawionego stanu faktycznego oraz złożenie oświadczenia pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej.

Jednocześnie poinformowano, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a jego uzupełnieniem przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 26 marca 2009 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 30 marca 2009 r.), zaś w dniu 3 kwietnia 2009 r. (data nadania 2 kwietnia 2009 r.) do tut. organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca posiadający niezdolność do samodzielnej egzystencji (orzeczenie ZUS otrzymał będąc już na emeryturze po 54 letniej nie przerwanej pracy zawodowej) w 2008 r. korzystał z pobytu w sanatorium. Opłata za pobyt w ww. placówce została udokumentowana fakturą VAT.

Zainteresowany podkreśla, iż jest to sanatorium uzdrowiskowe, a koszt pobytu w nim został w 100% sfinansowany przez Niego bez dopłat innych podmiotów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanej sytuacji Zainteresowany posiada prawo do ulgi rehabilitacyjnej za rok 2008.

Zdaniem Wnioskodawcy, orzecznik ZUS orzekł, iż Zainteresowany jest niezdolny do samodzielnej egzystencji na stałe. Wyżej wymienione orzeczenie w rozumieniu art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uznaje, iż Zainteresowany został zakwalifikowany do I-wszej grupy inwalidztwa, co spełnia wymóg art. 26 ust. 7d i tym samym daje prawo do ulgi rehabilitacyjnej określonej w art. 26 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29 - 30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a - 4e ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Z cytowanego przepisu wynika zatem, że podatnik będący osobą niepełnosprawną lub podatnik, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne jest uprawniony do odliczenia od dochodu osiągniętego w danym roku podatkowym, kwot wydatków poniesionych w tym roku na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, które to ustawodawca określił wyraźnie w art. 26 ust. 7a ww. ustawy. Katalog ten jest katalogiem zamkniętym.

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 6 ww. ustawy stanowi m.in., iż wydatkami, które uprawniają do skorzystania z przedmiotowej ulgi są wydatki poniesione na odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne.

Wydatki, o których mowa powyżej, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b).

Zgodnie z art. 26 ust. 7c ww. ustawy wysokość wydatków na powyższe cele ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie.

W myśl art. 26 ust. 7d cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

Zgodnie z art. 26 ust. 7f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

nbspnbsp a) całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji

nbspnbsp albo

nbspnbsp b) znaczny stopień niepełnosprawności,

nbspnbsp a) całkowitą niezdolność do pracy albo

nbspnbsp b) umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do 31 sierpnia 1997 r. (art. 26 ust. 7g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Z opisanego we wniosku o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego stanu faktycznego jednoznacznie wynika, iż Wnioskodawca poniósł w 2008 r. wydatki za pobyt sanatorium uzdrowiskowym. Jest On osobą w stosunku do której, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono stopień niepełnosprawności.

Mając na uwadze ww. przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny, należy stwierdzić, że Zainteresowany ma prawo odliczyć od dochodu wydatki poniesione w 2008 r. na pobyt w sanatorium uzdrowiskowym bowiem ww. placówka - jak wynika z informacji zawartych we wniosku - jest placówką spełniającą przesłanki określone w art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a Wnioskodawca spełnia wszystkie inne warunki niezbędne do skorzystania z przedmiotowej ulgi.

W odniesieniu do pytania zawartego przez Zainteresowanego w piśmie z dnia 1 kwietnia 2009 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego "Czy wolno jest odliczać od podstawy opodatkowania wydatki na diagnostykę onkologiczną (...)" Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu informuje, iż pytanie to nie było objęte przedmiotem wniosku z dnia 26 stycznia 2009 r. i dlatego nie może się do niego ustosunkować.

Jeżeli jednak Wnioskodawca chciałby otrzymać odpowiedź na ww. pytanie powinien złożyć odrębny wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego (ORD-IN) spełniający wymogi określone w art. 14b i art. 14f ustawy - Ordynacja podatkowa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.