ILPB2/415-879/11-3/ES

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16 sierpnia 2011 r. (data wpływu 22 sierpnia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 listopada 2011 r. (data wpływu 17 listopada 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 sierpnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Dnia 21 grudnia 2009 r. Wnioskodawca został obdarowany przez rodziców mieszkaniem. Na mieszkaniu tym w dziale IV księgi wieczystej zawarty był wpis o hipotece umownej zwykłej w kwocie: 94 657,49 zł oraz hipotece umownej kaucyjnej do kwoty: 47 328,74 zł. Kredyt hipoteczny został zaciągnięty przez rodziców Zainteresowanego. Hipoteki były ustanowione na rzecz banku. Wartość darowizny określono na kwotę odpowiadającą wartości rynkowej, w wysokości: 200 000,00 zł

Dnia 30 czerwca 2010 r. Wnioskodawca sprzedał ww. mieszkanie. Ponieważ w dziale IV księgi wieczystej nadal istniał wpis o hipotece w kwocie 94 657,49 zł oraz hipotece kaucyjnej w kwocie: 47 328,74 zł, dostarczone zostało zaświadczenie z banku o zadłużeniu na dzień 23 czerwca 2010 r. na kwotę 63 084,69 zł, w tym kapitał 62 706,85 zł Strony oświadczyły, iż cena sprzedaży wynosi: 250 000,00 zł, z tym że kwotę 64 000,00 zł kupujący miał przelać na bank celem spłaty hipoteki, a reszta (186 000,00 zł) miała być zapłacona dla Zainteresowanego. W paragrafie 4 aktu z 30 czerwca 2010 r. w pkt 3, Wnioskodawca zobowiązał się również do zapłacenia różnicy między 64 000,00 zł, a kwotą wymaganą do całkowitej spłaty pożyczki oraz do pokrycia kosztów wykreślenia tych hipotek z księgi wieczystej. Kwotę 186 000,00 zł. Zainteresowany przeznacza na cele mieszkaniowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy dochód ze sprzedaży mieszkania Wnioskodawca może pomniejszyć o zapłaconą hipotekę w kwocie 64 000,00 zł.

Zdaniem Wnioskodawcy, dochód ze sprzedaży mieszkania może On pomniejszyć o zapłaconą hipotekę, ponieważ kupując mieszkanie obciążone hipoteką, zapłaciłby właścicielowi mieszkania cenę rynkową pomniejszoną o kwotę hipoteki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

W przypadku sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w powyższym przepisie decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu przychodu (dochodu) ma moment ich nabycia z uwagi na fakt, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ulegały zmianie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca nabył mieszkanie w drodze darowizny od rodziców, w dniu 21 grudnia 2009 r. Natomiast zbycie ww. lokalu nastąpiło w dniu 30 czerwca 2010 r.

W związku z powyższym do opodatkowania powstałego z tego tytułu dochodu zastosowanie znajdą przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

Stosownie do ust. 2 artykułu 30e ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Natomiast stosownie do art. 22 ust. 6d ww. ustawy, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość ww. nakładów, stosownie do art. 22 ust. 6e tej ustawy, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca został obdarowany przez rodziców mieszkaniem, na którym w dziale IV księgi wieczystej zawarty był wpis o hipotece umownej zwykłej oraz hipotece umownej kaucyjnej. Kredyt hipoteczny został zaciągnięty przez rodziców Zainteresowanego. Dnia 30 czerwca 2010 r. Wnioskodawca sprzedał ww. mieszkanie. Strony umówiły się, iż kupujący przeleje część kwoty na bank celem spłaty hipoteki, a reszta miała być zapłacona dla Zainteresowanego. Ponadto Wnioskodawca zobowiązał się do zapłacenia różnicy między 64 000,00 zł, a kwotą wymaganą do całkowitej spłaty pożyczki oraz do pokrycia kosztów wykreślenia tych hipotek z księgi wieczystej.

W związku z powyższym, do kosztów uzyskania przychodu Wnioskodawca nie może zaliczyć wydatków związanych ze spłatą hipoteki, ponieważ przepis art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje możliwości uznania ich za koszt uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości.

Ponadto, stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Z postanowień art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

Katalog wydatków wymienionych w art. 21 ust. 25 ww. ustawy ma charakter zamknięty, jest to wyliczenie enumeratywne.

Powyższe przepisy jako normy wprowadzające zwolnienie podatkowe należy interpretować ściśle i niedopuszczalna jest w tym przypadku wykładnia rozszerzająca, systemowa, bądź celowościowa. Jest to zgodne z ogólnie przyjętą w prawie podatkowym zasadą, że wszelkie ulgi i zwolnienia jako stanowiące odstępstwo od zasady powszechności opodatkowania muszą być stosowane wprost.

Odnosząc zatem przedstawione powyżej uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, iż powołany powyżej przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wiąże skutki prawne w postaci zwolnienia od opodatkowania z faktem przeznaczenia - w warunkach określonych w ustawie - uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych dochodu, wyłącznie na cele wymienione w przepisie art. 21 ust. 25 ww. ustawy.

Zatem podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 tejże ustawy - jest fakt wydatkowania (nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie) dochodu ze sprzedaży nieruchomości i praw (w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych) na wskazane w art. 21 ust. 25 ustawy cele mieszkaniowe, w tym m.in. na spłatę kredytu oraz odsetek od tego kredytu zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu, na cele mieszkaniowe.

W przedmiotowej sprawie podatnikiem jest Wnioskodawca, uzyskujący przychód ze sprzedaży mieszkania, natomiast kredyt został zaciągnięty przez inne osoby, tj. rodziców Zainteresowanego.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że Wnioskodawca nie wydatkuje dochodu ze sprzedaży przedmiotowego mieszkania (w części przeznaczonej na spłatę kredytu) na własne cele mieszkaniowe. Wnioskodawca dokonał bowiem spłaty długu zaciągniętego przez Jego rodziców.

Takiego przeznaczenia środków nie przewiduje jednak art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. Powyższy przepis nie wskazuje, że ze zwolnienia może korzystać dochód przeznaczony na spłatę kredytu zaciągniętego przez inne osoby.

Reasumując, Wnioskodawca nie może zaliczyć wydatków związanych ze spłatą hipoteki, do kosztów uzyskania przychodu, ponieważ przepis art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje możliwości uznania takich wydatków za koszt uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości.

Ponadto, dochód z odpłatnego zbycia mieszkania, przeznaczony na spłatę kredytu zaciągniętego przez rodziców Wnioskodawcy nie podlega również zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym Zainteresowany nie może pomniejszyć uzyskanego z ww. tytułu dochodu, o zapłaconą hipotekę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.