ILPB2/415-860/14-2/ES

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z 5 sierpnia 2014 r. (data wpływu 11 sierpnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie 50% kosztów uzyskania przychodu - jest prawidłowe.

W dniu 11 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie 50% kosztów uzyskania przychodu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest magistrem inżynierem, absolwentem Politechniki. Od stycznia 2007 r. Zainteresowany jest zatrudniony w firmie projektowej na stanowisku kierownika pracowni branżowej instalacji sanitarnych. W ramach obowiązków służbowych Wnioskodawca zajmuje się poza nadzorem nad realizacją bieżących zadań nade wszystko projektowaniem w specjalności instalacyjnej w rozumieniu przepisów Prawa budowlanego. Opracowywane przez Zainteresowanego projekty stanowią samodzielne opracowania. Wnioskodawca wykonuje projekty techniczne razem z opisami technicznymi i rysunkami. Projekty te firmuje swoim imieniem i nazwiskiem. Posiada uprawnienia budowlane uzyskane w 2001 r. Od 2004 r. Zainteresowany jest członkiem Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa.

Proces projektowania, w którym Wnioskodawca uczestniczy obejmuje wszystkie fazy powstawania dokumentacji projektowej, od koncepcji aż do kompletnego projektu budowlanego i wykonawczego zgodnie z:

* Rozporządzeniem Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 25 kwietnia 2012 r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego (Dz. U. z 2012 r. poz. 462),

* Rozporządzeniem Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 21 czerwca 2013 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego (Dz. U. z 2013 r. poz. 762),

* Obwieszczeniem Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 10 maja 2013 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie szczegółowego zakresu i formy dokumentacji projektowej, specyfikacji technicznych wykonania i odbioru robót budowlanych oraz programu funkcjonalno-użytkowego (Dz. U. z 2013 r. poz. 1129).

Ponadto Wnioskodawca wyjaśnił, że w ramach swoich obowiązków wykonuje również projekty obiektów zlokalizowanych poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej. Projekty te podlegają później adaptacji do przepisów lokalnych. Każdy z projektów rozpatrywany i opracowywany jest indywidualnie, dlatego też każdy z nich wykazuje cechy niepowtarzalności wykonanego dzieła niezbędne do uznania go za przedmiot prawa autorskiego. W ramach zakresu swoich obowiązków Zainteresowany twórczo i samodzielnie projektuje utwory architektoniczne, co w rozumieniu art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych pozwala przypisać Mu status twórcy. Wnioskodawca uczestniczy również w procesie projektowania międzybranżowego stając się tym samym współtwórcą obiektów budowlanych jako całości wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi, co w rozumieniu art. 9 ww. ustawy pozwala przypisać Mu status współtwórcy. Będąc autorem wyżej wspomnianych projektów posiada majątkowe prawa autorskie do nich, które na mocy postanowień zawartych w umowie o pracę przenoszone są na rzecz pracodawcy. Za wykonaną pracę, czyli stworzenie utworu i przekazanie go wraz z prawami autorskimi na rzecz pracodawcy Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie wynikające z umowy o pracę.

Wykonanie każdego utworu jest ściśle określone przez pracodawcę w ramach czasowych, ponieważ określona jest zawsze ilość czasu oraz data wykonania każdego utworu. Po wykonaniu i przekazaniu dokumentacji technicznej pracodawcy Zainteresowany rozpoczyna pracę nad kolejnym projektem. W praktyce zwykle zachodzi konieczność tworzenia więcej niż jednego projektu w tym samym czasie. Każdy egzemplarz projektu jest własnoręcznie przez Zainteresowanego podpisany, co zgodnie z art. 8 ust. 2 cytowanej powyżej ustawy pozwala domniemywać, że jest jego twórcą. Każdy z opracowywanych projektów wymaga twórczego, niepowtarzalnego i indywidualnego podejścia, dlatego też projekty te stanowią przedmiot prawa autorskiego w rozumieniu art. 1 ust. 1 cytowanej powyższej ustawy.

Biuro projektowe, w którym Wnioskodawca pracuje prowadzi ewidencję prac projektowych pracowników w postaci systemu informatycznego. System ten jednoznacznie określa, ile czasu pracownik poświęcił w regulaminowym czasie na prace projektowe - twórcze, a ile na prace niezwiązane z pracą twórczą, czyli inne obowiązki pracownicze (szkolenia, urlopy, święta, zwolnienia, badanie lekarskie, itp.). Dzięki temu można wyznaczyć udział czasu na prace twórcze w całkowitym czasie pracy i wyliczyć część wynagrodzenia należnego za przeniesienie praw autorskich. Archiwizowane są zarówno ewidencja czasu, wykonane utwory (projekty), jak i wypłacone wynagrodzenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku Wnioskodawcy istnieje możliwość zastosowania 50% stawki kosztów uzyskania przychodu, o jakiej mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych w odniesieniu do wynagrodzenia otrzymywanego za wykonywane prace, określonego na podstawie raportu z informatycznego systemu rejestracji czasu pracy, jako wynagrodzenia za prace będące przejawem pracy twórczej o indywidualnym charakterze.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych "przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór)". W szczególności jest nim utwór architektoniczny (art. 1 ust. 2 pkt 6 ww. ustawy). Każdy tworzony przez Wnioskodawcę projekt jest inny i jest wykonywany samodzielnie. Projekty instalacji sanitarnych różnią się między sobą lokalizacją obiektu, zastosowanymi urządzeniami, warunkami technicznymi, wymaganiami inwestora, itp. Dlatego wykonywaną przez Zainteresowanego pracę projektową trzeba określić jako działalność twórczą o indywidualnym charakterze, a jej wykonawcy przypisać status twórcy.

W ocenie Zainteresowanego art. 8 ust. 1 cytowanej ustawy przyznaje twórcy prawo autorskie do stworzonego utworu ("Prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej"). Domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu (art. 8 ust. 2 ww. ustawy). Fakt podpisania przez Wnioskodawcę projektów, obok fizycznego ich wykonania, dodatkowo potwierdza przysługujący Mu status twórcy. Powoduje to powstanie prawa autorskiego, osobistego i majątkowego, do stworzonego przez Niego utworu.

Okoliczność, że prawo autorskie powstaje w trakcie wykonywania pracy sprawia, że jego majątkowa część przechodzi na pracodawcę (art. 12 ust. 1 wspomnianej ustawy: "jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron"). W umowie o pracę, której jest On stroną, znajduje się zapis, zgodnie z którym autorskie prawa majątkowe do stworzonych przez Wnioskodawcę w wykonywaniu obowiązków pracowniczych utworów przechodzą na pracodawcę. Jako element stosunku zobowiązaniowego (umowy wzajemnej) między pracownikiem i pracodawcą Jego świadczenie (przeniesienie praw) należy łączyć ze wzajemnym świadczeniem pracodawcy w postaci wynagrodzenia za pracę. Innego wynagrodzenia za przeniesienie praw autorskich (tzw. honorarium) Wnioskodawca nie otrzymuje. Prowadzi to do wniosku, że honorarium, tj. odpłatność pracodawcy za wejście w majątkowe prawa autorskie do projektów, stanowi element wynagrodzenia za pracę.

W tej sytuacji pojawia się pytanie o wysokość honorarium. Nie ma potrzeby jego szacowania, w sytuacji gdy pracodawca prowadzi szczegółową (co do godziny) ewidencję czasu pracy z podziałem na prace twórcze i pozostałe. Dzięki temu można precyzyjnie wyliczyć wynagrodzenie za przeniesienie majątkowych praw autorskich do projektów jako wynik iloczynu całkowitego wynagrodzenia i udziału czasu na prace twórcze.

Otrzymane honorarium stanowi przychód Zainteresowanego w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dla ustalenia dochodu do opodatkowania należy jeszcze określić koszty jego uzyskania.

Zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 wynoszą one 50% przychodu: "koszty uzyskania niektórych przychodów określa się: (...) - z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami - w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód".

Pozostała część wynagrodzenia za pracę traktowana być powinna jako przychód ze stosunku pracy. Zatem koszty jego uzyskania wyznaczone są normą ryczałtową z art. 22 ust. 2 pkt 1: "koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej: (...) wynoszą 111 zł 25 gr miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 1 335 zł, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody z tytułu jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej".

Przedstawiony tok rozumowania potwierdzają także liczne interpretacje indywidualne.

Pisma Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie dotyczą wręcz takiego samego stanu faktycznego:

* pismo z dnia 7 listopada 2012 r. (sygn. IPPB1/415-1315/12-2/MT),

* pismo z dnia 9 listopada 2012 r. (sygn. IPPB1/415-1314/12-2/MT),

* pismo z dnia 10 grudnia 2012 r. (sygn. IPPB4/415-930/12-2/JK3),

* pismo z dnia 20 grudnia 2012 r. (sygn. IPPB4/415-863/12-2/JK2),

* pismo z dnia 4 stycznia 2013 r. (sygn. IPPB1/415-1313/12-2/MS).

Można przytoczyć także pisma:

* Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach:

o z 30 października 2008 r. (sygn. IBPB2/415-1557/08/AS),

o z 11 maja 2010 r. (sygn. IBPBII/1/415-171/10/BD),

o z 25 czerwca 2010 r. (sygn. IBPBII/1 /415-377/10/BJ),

* Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 24 sierpnia 2010 r. (sygn. ITPB2/415-538/10//RS),

* Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi:

o z 4 stycznia 2013 r. (sygn. IPTPB2/415-691/12-7/TS),

o z 12 marca 2013 r. (sygn. IPTPB2/415-867/12-9/KSM),

o z 14 marca 2013 r. (sygn. IPTPB2/415-887/12-10/KSM),

o z 15 kwietnia 2013 r. (sygn. IPTPB2/415-47/13-4/AP),

o z 29 stycznia 2014 r. (sygn. IPTPB2/415-695/13-2/TS),

* Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu:

o z 28 maja 2010 r. (sygn. ILPB1/415-290/10-4/AG),

o z 20 sierpnia 2010 r. (sygn. ILPB1/415-573/10-5/AG),

* Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, np.:

o z dnia 26 marca 2010 r. (sygn. IPPB2/415-17/10-2/AS),

o z 30 lipca 2010 r. (sygn. IPPB2/415-486/10-2/MR).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 cyt. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Osobom posiadającym status pracownika uzyskującym przychody m.in. ze stosunku pracy przysługuje co do zasady, zgodnie z przepisami art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie jednej pełnej miesięcznej normy kosztów uzyskania przychodów niezależnie od wymiaru czasu pracy.

Inaczej jednak jest traktowana sprawa kosztów uzyskania przychodów twórców i autorów zatrudnionych na umowę o pracę. O zastosowaniu 50% kosztów uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich decyduje wyłącznie fakt uzyskania przychodu jako wynagrodzenia za wykonanie czynności (utworu), będącej przedmiotem prawa autorskiego.

W takim przypadku koszty uzyskania przychodów ustala się zgodnie z przepisem art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy podatkowej, który stanowi, że koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Stosownie do treści art. 22 ust. 9a ww. ustawy, w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć 1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1.

O zastosowaniu 50% kosztów uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich decyduje wyłącznie fakt uzyskania przychodu jako wynagrodzenia za wykonanie czynności (utworu), będącej przedmiotem prawa autorskiego w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.).

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W art. 1 ust. 2 ww. ustawy ustawodawca określił, że w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Natomiast z przepisu art. 8 ust. 2 ww. ustawy wynika, że domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

W konsekwencji, zastosowanie kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50% będzie możliwe wówczas, gdy dana osoba uzyska przychód za wykonanie czynności będącej przedmiotem prawa autorskiego lub pokrewnego oraz gdy twórca dokona rozporządzenia prawami autorskimi do swojego utworu, czyli gdy przejdą one na pracodawcę lub gdy udzieli licencji na korzystanie z nich.

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania tymi prawami, występują wówczas gdy spełnione są dwie przesłanki. Po pierwsze konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu lub artystycznego wykonania. Po drugie zaś osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi, stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzania w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego. W umowach, które towarzyszą zamawianiu utworów, strony powinny wyraźnie postanowić, że przedmiotem zamówienia jest właśnie dobro niematerialne, podlegające ochronie na mocy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Kwestie prawne związane z powstaniem i nabyciem prawa autorskiego do utworów pracowniczych reguluje art. 12 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z ust. 1 tego przepisu, jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron.

W razie zatem wykonywania na podstawie jednej umowy o pracę czynności zarówno chronionych prawem autorskim, jak i niebędących przedmiotem prawa autorskiego, pozbawionych cech twórczych, z umowy tej lub innego stosownego dokumentu powinno wynikać, jaka część wynagrodzenia obejmuje wynagrodzenie z tytułu korzystania z prawa autorskiego, a jaka część dotyczy czynności nie chronionych prawem autorskim. Tylko bowiem takie rozróżnienie, jak również dokumentowanie prac - utworów chronionych prawem autorskim oraz wypłaconych wynagrodzeń z tego tytułu daje podstawę do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów.

Podwyższone koszty uzyskania przychodów można więc stosować, jeżeli umowa o pracę nie stanowi inaczej niż wynika to z treści art. 12 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a obowiązki ze stosunku pracy sprowadzają się do działalności twórczej lub ją obejmują, natomiast wynagrodzenie za pracę stanowi równocześnie wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych.

Z treści umowy o pracę lub innego dokumentu winno więc wynikać, że obowiązki ze stosunku pracy obejmują także działalność twórczą, a wyodrębniona część wynagrodzenia stanowi honorarium za przeniesienie praw autorskich do utworu. Konieczne jest dokładne wyróżnienie (w jasny czytelny sposób) tej części wynagrodzenia, która związana jest z wykonywaniem czynności czy prac objętych prawami autorskimi oraz pozostałej jego części związanej z wykonywaniem typowych obowiązków pracowniczych.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca w ramach obowiązków służbowych opracowuje projekty techniczne razem z opisami technicznymi i rysunkami, jak również projekty obiektów zlokalizowanych poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej. W ramach zakresu swoich obowiązków Zainteresowany twórczo i samodzielnie projektuje utwory architektoniczne, co w rozumieniu art. 8 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych pozwala przypisać Mu status twórcy. Wnioskodawca uczestniczy również w procesie projektowania międzybranżowego stając się tym samym współtwórcą obiektów budowlanych jako całości wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi, co w rozumieniu art. 9 ww. ustawy pozwala przypisać Mu status współtwórcy. Będąc autorem wyżej wspomnianych projektów posiada majątkowe prawa autorskie do nich, które na mocy postanowień zawartych w umowie o pracę przenoszone są na rzecz pracodawcy. Ponadto Wnioskodawca podkreślił w treści wniosku, że uzyskiwane wynagrodzenie za przeniesienie praw autorskich twórcy do utworów, określone jest na podstawie prowadzonej przez Biuro projektowe raportu, tj. tzw. ewidencji prac projektowych w postaci systemu informatycznego, który jednoznacznie określa, ile czasu Zainteresowany poświęcił w regulaminowym czasie na prace projektowe (twórcze), a ile na prace niezwiązane z pracą twórczą, czyli inne obowiązki pracownicze.

W tym miejscu należy wskazać, że konieczne jest dokładne wyróżnienie tej części wynagrodzenia, która związana jest z wykonywaniem czynności, czy prac objętych prawami autorskimi oraz pozostałej jego części, związanej z wykonywaniem typowych obowiązków pracowniczych. Powyższe zróżnicowanie musi wynikać z umowy o pracę lub innego stosownego dokumentu, bowiem ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje możliwości szacunkowego ustalania ilości pracy twórczej w całej ilości pracy danego pracownika - twórcy. Fakt korzystania przez pracownika z prawa autorskiego powinien więc wynikać wyraźnie z treści zawartej umowy o pracę lub innego stosownego dokumentu, gdyż warunkiem zastosowania kosztów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy jest, aby zaistniał utwór w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, twórca udzielił licencji na korzystanie z danego utworu, względnie by doszło do rozporządzenia majątkowymi prawami autorskimi do tworzonego dzieła.

Zatem, tylko wówczas gdy:

* praca wykonywana przez pracownika, jest przedmiotem prawa autorskiego, a więc spełnia przesłanki utworu określone w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych,

* pracownik jest twórcą w rozumieniu tej ustawy i uzyskiwanie przychodu przez pracownika wynika z korzystania przez twórcę z tychże praw lub rozporządzania tymi prawami,

* umowa o pracę lub inny dokument przewiduje zróżnicowanie wynagrodzenia należnego pracownikowi na część związaną z korzystaniem z praw autorskich i część związaną z wykonywaniem typowych obowiązków pracowniczych oraz pracodawca prowadzi stosowną dokumentację w tym zakresie, np. prowadzi szczegółową ewidencję czasu pracy twórczej pracownika,

do przychodu z tego źródła mogą być zastosowane podwyższone 50% koszty uzyskania przychodu zgodnie z treścią powołanego art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt analizowanej sprawy, stwierdzić należy, że do części wynagrodzenia Wnioskodawcy, stanowiącej wynagrodzenie za przeniesienie praw autorskich twórcy do utworów, określonego na podstawie wskazanego we wniosku raportu z informatycznego systemu rejestracji czasu pracy przysługuje prawo zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów, stosownie do treści art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Końcowo, podkreślić należy, że ocena stanowiska Zainteresowanego została dokonana jedynie na podstawie przepisów prawa podatkowego. Definicja prawa podatkowego zawarta jest w art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, w świetle której, ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego - rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Stosownie do tej definicji przepisy ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie są przepisami prawa podatkowego.

W trybie wydawania interpretacji określonym w art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych nie ma uprawnień do interpretowania tych przepisów.

Odnosząc się natomiast do powołanych interpretacji indywidualnych, wskazać należy, że nie są one wiążące dla tut. Organu. Interpretacja organu podatkowego dotyczy tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko w tej sprawie rozstrzygnięcie w niej zawarte jest wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi już rozstrzygnięciami organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.