ILPB2/415-85/09-4/JK - Zastosowanie ulgi na wychowanie dziecka w przypadku rodziców, w stosunku do których orzeczone zostały rozwód albo separacja.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 26 stycznia 2009 r. (data wpływu 28 stycznia 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 kwietnia 2009 r. (data wpływu 22 kwietnia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania ulgi na wychowywanie dziecka - jest prawidłowe.

W dniu 28 stycznia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania ulgi na wychowywanie dziecka.

W związku ze stwierdzeniem braków formalnych, pismem z dnia 9 kwietnia 2009 r. Nr ILPB2/415-85/09-2/JK, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia - w terminie 7 dni od dnia doręczenia przedmiotowego wezwania - braków formalnych wniosku poprzez doprecyzowanie treści przedstawionego stanu faktycznego.

Jednocześnie poinformowano, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a jego uzupełnieniem przez Wnioskodawczynię nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 9 kwietnia 2009 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 14 kwietnia 2009 r.), zaś w dniu 22 kwietnia 2009 r. (data nadania 21 kwietnia 2009 r.) do tut. organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawczyni uzupełniła stan faktyczny przedstawiony we wniosku o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W październiku 2007 r. sąd rodzinny orzekł rozwód małżeństwa Zainteresowanej. W związku z krzywdzącym wyrokiem sądu Wnioskodawczyni odwołała się do sądu II-instancji.

Ostateczny wyrok Zainteresowana otrzymała 20 lutego 2008 r.

Syn Wnioskodawczyni jest pod Jej opieką, w której pomagają tylko rodzice Zainteresowanej.

Za rok 2007 Wnioskodawczyni odpisała w całości ulgę na dziecko. Ojciec dziecka nie interesuje się nim całkowicie, pomimo że mieszka pod tym samym adresem.

Alimenty zasądzone na syna są ściągane przez komornika. Ponadto były mąż od maja 2006 r. nie płaci czynszu za lokal, nie opłaca energii elektrycznej, gazu, wody itd.

Opłacanie w całości wszystkich świadczeń tylko z dochodów Zainteresowanej znacznie uszczupla środki, które może Ona przeznaczyć na edukację i wychowanie syna.

Dzięki odpisaniu ulgi w całości Wnioskodawczyni mogła w ubiegłym roku zapewnić synowi wakacje.

W ostatnich dniach Zainteresowana powzięła informację, iż były mąż odpisał sobie połowę ulgi na dziecko za rok 2007 oraz planuje także odpisać połowę tej ulgi za rok 2008.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawczyni wskazuje, że były mąż nie wychowywał i nie sprawował opieki nad dzieckiem w latach 2007 i 2008, mimo iż nie odebrano, ani nie ograniczono mu władzy rodzicielskiej.

Z jego strony jest całkowity brak zainteresowania synem pod względem zdrowia, nauki, rozrywki, zainteresowań, problemów potrzeb 13-letniego chłopca, wakacji itd.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w związku z faktem, że tylko Ona i jej rodzice służą pomocą w opiece nad synem oraz, że ponosi koszty utrzymania mieszkania powinna Ona mieć prawo do odpisania ulgi na dziecko w całości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) od podatku dochodowego, obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć rocznie kwotę, obliczoną zgodnie z ust. 2, jeżeli w roku podatkowym wychowywał własne lub przysposobione dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4.

Uprawnienie do ulgi w 2007 r. związane jest z wychowywaniem przez podatnika w tym roku zgodnie z art. 6 ust. 4 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym w 2007 r.:

Natomiast uprawnienie do ulgi w 2008 r. związane jest z wychowywaniem przez podatnika w tym roku zgodnie z art. 6 ust. 4 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r. dzieci:

Podkreślenia wymaga, iż korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich ustawowych przesłanek wymaganych do jej zastosowania.

Aby móc skorzystać z ulgi należy zatem:

Stosownie do art. 27f ust. 2 ww. ustawy odliczeniu podlega kwota stanowiąca iloczyn liczby wychowywanych dzieci i dwukrotności kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis art. 27f ust. 3 ww. ustawy stanowi, iż odliczenie kwoty ww. ulgi, dotyczy łącznie obojga rodziców, z zastrzeżeniem ust. 4, a kwotę tę odlicza się od podatku jednego z rodziców lub od podatku obojga.

W myśl art. 27f ust. 4 cytowanej ustawy, w przypadku rodziców, w stosunku do których orzeczone zostały rozwód albo separacja, odliczenie przysługuje jednemu z nich, u którego dzieci faktycznie zamieszkują, o ile spełnione są warunki określone w ust. 1.

Rodzice mogą zatem podzielić kwotę ulgi według proporcji przyjętych przez siebie, tak, aby móc realnie skorzystać z odliczenia, do wysokości podatku wykazanego przez siebie. Jeżeli przez część roku podatkowego dzieci faktycznie zamieszkują u każdego z rodziców, odliczenie przysługuje każdemu z nich. Wówczas powinni zdecydować wspólnie jaką część kwoty ulgi każde z nich odliczy.

Przytoczone regulacje ustawowe wskazują wyraźnie, iż podstawowym kryterium skorzystania z prawa do odliczenia ulgi jest wychowywanie dziecka przez podatnika w danym roku podatkowym, pod warunkiem, że istnieje między dzieckiem a podatnikiem więź prawna wynikająca z bycia biologicznym rodzicem lub stosunku przysposobienia. Ulga dotyczy zawsze obojga rodziców, niezależnie od tego czy są małżeństwem, z tym, że w przypadku małżonków rozwiedzionych ulga przysługuje temu, u którego dzieci faktycznie zamieszkują.

Wychowywanie dzieci to zapewnianie im stałej opieki. Dla skorzystania z ulgi na dzieci nie jest zatem wystarczający fakt bycia rodzicem małoletnich dzieci. Konieczne jest ich wychowywanie, sprawowanie nad nimi opieki. Osoba będąca rodzicem dzieci małoletnich, lecz niewychowująca ich, nie ma zatem prawa do przedmiotowej ulgi.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni posiada dziecko, które wychowuje tylko Ona. Były mąż Zainteresowanej nie uczestniczył w 2007 i 2008 r. w wychowywaniu syna. Jego rola sprowadzała się do płacenia alimentów, ściąganych przez komornika oraz zamieszkiwania pod jednym adresem.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż po spełnieniu wszystkich warunków wynikających z powołanych wyżej przepisów, w zeznaniach podatkowych składanych za 2007 i 2008 rok, prawo do skorzystania z ulgi z tytułu wychowywania dziecka, stosownie do art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przysługuje Wnioskodawczyni, a co za tym idzie nie jest Ona zobowiązana do zwrotu połowy tej ulgi odpisanej za rok 2007.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.