ILPB2/415-849/09-4/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 31 sierpnia 2009 r. (data wpływu 3 września 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 listopada 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 września 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych o których mowa w art. 14b § 3, w związku z czym pismem z dnia 6 listopada 2009 r., znak: ILPB2/415-849/09-2/AJ wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia tego wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowaną, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a jego uzupełnieniem przez Wnioskodawczynię nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 10 listopada 2009 r. Natomiast odpowiedź na nie została nadana w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego w dniu 12 listopada 2009 r. (data wpływu 16 listopada 2009 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni podjęła działalność gospodarczą po uzyskaniu wpisu do ewidencji działalności gospodarczej prowadzonej przez urząd miasta. Firma w 2008 r. zmieniła nazwę oraz siedzibę.

Przedmiotem działalności firmy jest wyszukiwanie miejsc pracy i pozyskiwanie pracowników.

Zainteresowana prowadzi działalność w oparciu o wymagany wpis do rejestru podmiotów prowadzących agencje zatrudnienia - certyfikat o dokonaniu wpisu do rejestru z dniem 10 kwietnia 2009 r. Pierwszy wpis do rejestru został dokonany dnia 21 kwietnia 2008 r.

Od kilku miesięcy tego roku Wnioskodawczyni zawiera umowy zlecenia z polskim obywatelami na pracę u duńskich ogrodników.

Zleceniobiorcy zobowiązani są do wykonywania czynności polegających na pielęgnacji i flancowaniu roślin w szklarniach, na czynnościach manualnych związanych z pielęgnacją roślin.

W paragrafie 3 umowy zawarte są postanowienia dotyczące warunków wynagradzania Zleceniobiorcy oraz o stosowanych różnego rodzaju dopłatach.

Wzór takiej umowy opracował dla Wnioskodawczyni pracownik biura rachunkowego, które prowadzi Jej księgowość.

Zdaniem sporządzającego wzór umowy tylko wynagrodzenie w wysokości 1200 zł i wynagrodzenie za nadgodziny podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Pozostałe elementy są zwolnione z podatku dochodowego.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że w skład "pozostałych elementów wynagrodzenia" wchodzi bonus w wysokości 300 zł brutto miesięcznie dla Zleceniobiorcy, który korzysta z własnego auta i przewozi osoby do pracy oraz bonus w kwocie 840 zł miesięcznie dla Zleceniobiorcy, który korzysta z własnego mieszkania. Powyższe elementy wynagrodzenia związane są z podróżą Zleceniobiorców.

Zainteresowana wskazała również, że wniosek dotyczy spoczywającego na Niej obowiązku płatnika z tytułu opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych Zleceniobiorców.

Żaden ze Zleceniobiorców nie prowadzi własnej działalności gospodarczej, a wykonuje tylko umowę cywilno-prawną, a więc nie ma podstaw do zaliczenia otrzymywanych świadczeń do kosztów uzyskania przychodów i nie zostaną one poniesione w celu osiągnięcia przez niego przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy tylko wynagrodzenie miesięczne w wysokości 1200 zł i wynagrodzenie za nadgodziny podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych a pozostałe elementy wypłaty są zwolnione z tego podatku.

Zdaniem Wnioskodawczyni, tylko wynagrodzenie miesięczne i wynagrodzenie za nadgodziny jest podstawą do obliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych. Natomiast pozostałe elementy wypłaty są zwolnione z podatku.

Zainteresowana wskazuje, iż zgodnie z art. 21 pkt 1 ust., zwolnione od podatku dochodowego są "diety i inne należności za czas podróży osoby nie będącej pracownikiem - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jednym ze źródeł przychodów są przychody z działalności wykonywanej osobiście, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 13 pkt 8 ww. ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem działalności jest wyszukiwanie miejsc pracy i pozyskiwanie pracowników.

Zainteresowana zawiera umowy zlecenia z polskim obywatelami na pracę u duńskich ogrodników. Wnioskodawczyni wskazała, że w skład "pozostałych elementów wynagrodzenia" wchodzi bonus w wysokości 300 zł brutto miesięcznie dla Zleceniobiorcy, który korzysta z własnego auta i przewozi osoby do pracy oraz bonus w kwocie 840 zł miesięcznie dla Zleceniobiorcy, który korzysta z własnego mieszkania. Elementy te związane są z podróżą Zleceniobiorców.

Tut. Organ wskazuje, iż mając na uwadze wcześniej przytoczony art. 9 ww. ustawy, wszelkie elementy wynagrodzenia otrzymywane z tytułu umowy zlecenia podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym, z wyjątkiem wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

Ponadto w myśl art. 21 ust. 13 ww. ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 16 lit. b) stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

Przy czym odrębnymi przepisami, o których mowa w cytowanym przepisie, są rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r.:

* w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 z późn. zm.) oraz,

* w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 z późn. zm.).

Zgodnie z § 2. ww. rozporządzenia w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, z tytułu podróży, odbywanej w terminie i w państwie określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

W myśl z § 8 pkt 2 ww. rozporządzenia, zwrot kosztów przejazdu obejmuje cenę biletu określonego środka transportu, wraz z opłatami dodatkowymi, z uwzględnieniem przysługującej pracownikowi ulgi, bez względu na to, z jakiego tytułu ulga na dany środek transportu przysługuje.

Natomiast § 8 pkt 4 stanowi, że za przejazd w podróży, o której mowa w ust. 3, pracownikowi przysługuje zwrot kosztów w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów przez stawkę za jeden kilometr przebiegu, ustaloną przez pracodawcę, która nie może być wyższa niż określona w przepisach wydanych na podstawie art. 34a ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2004 r. Nr 204, poz. 2088 z późn. zm.).

Zgodnie z § 9 pkt 1 cyt. rozporządzenia, za nocleg przysługuje pracownikowi zwrot kosztów w wysokości stwierdzonej rachunkiem hotelowym, w granicach ustalonego na ten cel limitu określonego w załączniku do rozporządzenia.

Otrzymane przez Zleceniobiorcę bonusy, w wysokości 300 zł brutto miesięcznie za korzystanie z własnego auta i przewożenie osób do pracy oraz w kwocie 840 zł miesięcznie w przypadku korzystania z własnego mieszkania nie zostały wymienione w ww. rozporządzeniu.

W związku z tym nie zostały spełnione niezbędne warunki, aby świadczenia uzyskiwane przez zleceniobiorcę z tego tytułu korzystały ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem również one a nie tylko wynagrodzenie miesięczne i wynagrodzenie za nadgodziny jest podstawą do obliczenia podatku dochodowego.

Zakwalifikowanie przychodów do działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 8 ww. ustawy powoduje, iż na Wnioskodawczyni, jako płatniku dokonującym wypłat z powyższego tytułu ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl tego przepisu, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny i przytoczone przepisy prawne stwierdzić należy, iż pozostałe elementy wynagrodzenia w postaci bonusów w wysokości 300 zł brutto miesięcznie za korzystanie z własnego auta i przewożenie osób do pracy oraz w kwocie 840 zł miesięcznie w przypadku korzystania z własnego mieszkania otrzymywane przez Zleceniobiorców stanowią podlegający opodatkowaniu przychód ze źródła określonego w art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy dodać, iż dokumenty dołączone do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.