ILPB2/415-82/14-2/WM - Możliwość zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych odszkodowania z tytułu rozwiązania umowy o pracę na mocy porozumienia stron, z przyczyn niedotyczących pracownika.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 15 stycznia 2014 r. (data wpływu 17 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Z dniem 31 grudnia 2011 r. Wnioskodawca rozwiązał z pracodawcą umowę o pracę na mocy porozumienia stron (art. 30 § 1 pkt 1 Kodeksu pracy) z przyczyn niedotyczących pracownika. Podstawą prawną ww. porozumienia był art. 10 ustawy z 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników. Zgodnie z uchwałą zarządu firmy, Zainteresowany otrzymał odszkodowanie, od którego został potrącony podatek dochodowy od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowym stanowiskiem jest, że otrzymane odszkodowanie z tytułu rozwiązania umowy o pracę na mocy porozumienia stron z przyczyn niedotyczących pracownika, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od osób fizycznych - zgodnie z art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, odszkodowanie z tytułu rozwiązania umowy o pracę na mocy porozumienia stron z przyczyn niedotyczących pracownika, powinno być zwolnione z opodatkowania na podstawie zwolnień od opodatkowania zawartych w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, wolne są od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

Należy zaznaczyć, że zwolnieniem określonym w art. 21 ust. 1 pkt 3 objęte są tylko odszkodowania (zadośćuczynienia), których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw. To oznacza, że zwolnieniem nie są objęte wszystkie odszkodowania (zadośćuczynienia), a tylko te, których wysokość lub zasady ustalania zostały określone wprost w stosownych przepisach prawa, z wyjątkiem enumeratywnie wymienionych kategorii odszkodowań.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego z dniem 31 grudnia 2011 r. Wnioskodawca na mocy porozumienia rozwiązał z pracodawcą stosunek pracy stosownie do przepisów ustawy z 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązania z pracownikami stosunku pracy z przyczyn niedotyczących pracowników. Zgodnie z uchwałą zarządu firmy, Zainteresowany otrzymał odszkodowanie, od którego został potrącony podatek dochodowy od osób fizycznych.

W świetle powyższego, wskazać należy, że zarówno uchwała zarządu firmy, jak i porozumienie, o których mowa powyżej, bezspornie stanowią źródło prawa pracy w rozumieniu art. 9 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: z dnia 23 grudnia 1997 r.; Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) i kształtują nową treść indywidualnego stosunku pracy, z którego pracownik może wywodzić ewentualne roszczenia.

Niemniej jednak na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ze zwolnienia korzystają tylko te odszkodowania, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem wyłączonych ze zwolnienia.

Zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz utrwalonym orzecznictwem sądowym, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 tej ustawy.

W konsekwencji przy stosowaniu ulg i zwolnień podatkowych nie jest dopuszczalne posługiwanie się wykładnią rozszerzającą. Zastosowanie może mieć jedynie wykładnia językowa (literalna).

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że otrzymane przez Zainteresowanego odszkodowanie z tytułu rozwiązania z dotychczasowym pracodawcą umowy o pracę nie jest świadczeniem zwolnionym na podstawie tego przepisu, ponieważ stanowi wypłatę pieniężną, której podstawą prawną jest zarówno uchwała zarządu, jak i porozumienie nie posiadające rangi ustawy lub przepisu wykonawczego wydanego na podstawie ustawy.

Ponadto w katalogu zwolnień, o którym mowa w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, brak jest przepisu pozwalającego na zwolnienie od podatku świadczenia otrzymanego przez Zainteresowanego.

Reasumując, stwierdzić należy, że stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.