ILPB2/415-790/10-4/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 czerwca 2010 r. (data wpływu 25 czerwca 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 września 2010 r. (data wpływu 28 września 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania obowiązku podatkowego jest:

* prawidłowe - w części dotyczącej zwolnienia z opodatkowania świadczeń pieniężnych otrzymywanych przez Wnioskodawczynię od konkubenta, przeznaczonych na zaspokojenie potrzeb syna,

* nieprawidłowe - w części dotyczącej zwolnienia z opodatkowania środków otrzymywanych przez Wnioskodawczynię od konkubenta, przeznaczonych na utrzymanie rodziny, w części przypadającej na Zainteresowaną.

W dniu 25 czerwca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania obowiązku podatkowego.

Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14f § 1 oraz art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 10 września 2010 r. nr ILPB2/415-790/10-2/AJ Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Zainteresowaną do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawczynię, iż nieuzupełnienie wniosku w wyznaczonym terminie spowoduje pozostawienie podania bez rozpatrzenia.

Pouczono również Zainteresowaną, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawczynię nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 10 września 2010 r. (skutecznie doręczono dnia 22 września 2010 r.). W dniu 27 września 2010 r. na konto Izby Skarbowej wpłynęła brakująca kwota w wysokości 40 zł. Natomiast pismem z dnia 25 września 2010 r. (data wpływu 28 września 2010 r.) Zainteresowana uzupełniła ww. wniosek o pozostałe braki formalne.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest obywatelką Ukrainy. W Polsce przebywa na podstawie Karty Pobytu Czasowego.

Od kilku lat Zainteresowana pozostaje w bliskim nieformalnym związku z obywatelem RP, z którym ma syna. Syn urodził się w Polsce, ma polskie obywatelstwo, nosi nazwisko ojca.

Zainteresowana wraz z konkubentem razem wychowują dziecko. Mieszkają we troje w mieszkaniu należącym do konkubenta.

W miejscu zamieszkania Wnioskodawczyni ma zapewnione wyżywienie. Inne potrzeby, jak odzież i np. drobne kosmetyki Zainteresowana realizuje we własnym zakresie.

Wszelkie środki pieniężne jakie Wnioskodawczyni otrzymuje od konkubenta przekazywane są przez Niego Zainteresowanej na realizację potrzeb ich syna.

Wnioskodawczyni nie pracuje zawodowo, więc ta sfera, jak i prowadzenie domu spoczywają na Niej.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowana wskazała, iż dziecko ma 9 lat.

Wnioskodawczyni wskazała również, iż od 11 lat mieszka z ojcem dziecka.

Zainteresowana i Jej konkubent razem wychowują dziecko, prowadzą wspólne gospodarstwo domowe. Wnioskodawczyni pozostaje na utrzymaniu konkubenta.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy opisana powyżej sytuacja powoduje powstanie obowiązku podatkowego z tytułu otrzymywanej od konkubenta takiej właśnie pomocy.

Zdaniem Wnioskodawczyni, mimo, iż formalnie nie są wraz z konkubentem rodziną, to tworzą od lat trwały związek, wychowują razem dziecko, które nosi nazwisko ojca.

Ze względu na opisane powyżej okoliczności, Zainteresowana uważa, że środki czy też ich część przeznaczona przez Jej partnera na utrzymanie rodziny w zakresie podstawowym nie powinny być opodatkowane jako Jej dochód osobisty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

* prawidłowe - w części dotyczącej zwolnienia z opodatkowania świadczeń pieniężnych otrzymywanych przez Wnioskodawczynię od konkubenta a przeznaczonych na zaspokojenie potrzeb syna,

* nieprawidłowe - w części dotyczącej zwolnienia z opodatkowania środków otrzymywanych przez Wnioskodawczynię od konkubenta, przeznaczonych na utrzymanie rodziny, w części przypadającej na Zainteresowaną.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Katalog źródeł przychodów został ujęty w art. 10 ww. ustawy. Dla celów podatkowych przychody inne niż określone w art. 10 ust. 1 w punktach 1-8 ustawy są kwalifikowane jako przychody z tzw. innych źródeł.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cyt. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 127 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są alimenty:

ugody sądowej, do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie 700 zł.

Zgodnie z art. 128 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.) obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania (obowiązek alimentacyjny) obciąża krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo.

Stosownie do art. 133 § 1 Kodeksu rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

Świadczenia alimentacyjne mogą być spełniane przez zobowiązanego dobrowolnie i nie jest w tej mierze konieczne orzeczenie sądowe.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest obywatelką Ukrainy, która od kilku lat pozostaje w nieformalnym związku z obywatelem RP, z którym ma 9-letniego syna, urodzonego w Polsce i mającego polskie obywatelstwo. Zainteresowana wraz z konkubentem razem wychowują dziecko, mieszkają we troje w mieszkaniu należącym do konkubenta.

W miejscu zamieszkania Wnioskodawczyni ma zapewnione wyżywienie. Inne potrzeby, jak odzież i np. drobne kosmetyki Zainteresowana realizuje we własnym zakresie.

Wszelkie środki pieniężne otrzymywane od konkubenta przekazuje on Zainteresowanej na realizację potrzeb ich syna.

Wnioskodawczyni nie pracuje zawodowo, pozostaje na utrzymaniu konkubenta.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz ww. uregulowania prawne należy stwierdzić, że środki pieniężne otrzymywane przez Zainteresowaną od konkubenta a przeznaczone na zaspokojenie potrzeb syna korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 127 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast w odniesieniu do środków otrzymywanych na przez Wnioskodawczynię na utrzymanie rodziny - w części przypadającej na Zainteresowaną - należy stwierdzić, co następuje.

Artykuł 20 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Jak dowodzi użycie sformułowania "w szczególności", definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić zatem w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Otrzymywane przez Zainteresowaną świadczenia nie mieszczą się w katalogu zwolnień przedmiotowych, o których mowa w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zatem świadczenia te przekazywane przez konkubenta na utrzymanie domu w części przypadającej na Zainteresowaną stanowić będą przychód podlegający opodatkowaniu.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż otrzymywane przez Zainteresowaną świadczenia przeznaczone na utrzymanie rodziny - w części przypadającej na Wnioskodawczynię - stanowić będą podlegający opodatkowaniu przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.