ILPB2/415-756/09-4/WM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej przedstawione we wniosku z dnia 21 lipca 2009 r. (data wpływu 27 lipca 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 października 2009 r. (data wpływu 14 października 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania ryczałtu z tytułu używania do celów służbowych przez pracownika socjalnego pojazdu stanowiącego jego własność - jest prawidłowe.

W dniu 27 lipca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania ryczałtu z tytułu używania do celów służbowych przez pracownika socjalnego pojazdu stanowiącego jego własność.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Pracownikom zatrudnionym na podstawie umowy o pracę na stanowiskach: pracownika socjalnego i specjalisty pracy socjalnej, ze względu na brak możliwości zapewnienia dojazdu środkami pozostającymi w dyspozycji pracodawcy, przyznano ryczałt miesięczny z tytułu używania samochodu osobowego prywatnego do celów służbowych.

Wnioskodawca podaje, iż do obowiązków tych pracowników należy między innymi świadczenie pracy socjalnej w środowisku. Do wykonywania czynności zawodowych pracownicy korzystają z samochodów, których są właścicielami (współwłaścicielami).

Zainteresowany wskazuje, iż w przypadku pracownika socjalnego zwrotu kosztów przejazdów lokalnych nie opodatkowano podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zwolnienie od podatku dochodowego ustanowione w art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obejmuje zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów stanowiących jego własność, dla potrzeb zakładu pracy, w jazdach lokalnych, jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy albo możliwość przyznania zwrotu kosztów wynika z przepisów innych ustaw.

W opinii Wnioskodawcy, w opisywanym przypadku, ustawą taką jest ustawa z 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 64, poz. 593 z późn. zm.). Stosownie do art. 121 ust. 3c tej ustawy, zwrot kosztów przejazdów, z miejsca pracy do miejsca wykonywania czynności zawodowych, przysługuje pracownikowi socjalnemu.

W przypadku specjalisty pracy socjalnej dokonano opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, zwrotu kosztów przejazdów lokalnych, ponieważ art. 121 ust. 3c ustawy o pomocy społecznej wskazuje tylko na pracownika socjalnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, kwotę przyznanego ryczałtu nie opodatkowano podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ ustawa o pomocy społecznej reguluje zwroty ww. kosztów pracownikom zatrudnionym na stanowisku pracy pracownika socjalnego, wykonującego pracę socjalną na terenie gminy.

Ponadto, Zainteresowany prezentuje pogląd, zgodnie z którym od kwoty wypłacanego ryczałtu nie nalicza się podatku dochodowego od osób fizycznych zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwolnienie od podatku dochodowego dotyczy kosztów poniesionych przez pracownika socjalnego z tytułu używania pojazdu stanowiącego jego własność (współwłasność).

Zdaniem Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej, kwota przyznanego ryczałtu nie powinna być opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych - także w przypadku pracownika zatrudnionego na stanowisku pracy - specjalisty pracy socjalnej, wykonującego pracę socjalną na terenie gminy.

Zdaniem Wnioskodawcy, specjalista pracy socjalnej to kolejny stopień awansu w zawodzie pracownika socjalnego, którego zakres obowiązków obejmuje świadczenie pracy socjalnej na terenie gminy.

Specjalista pracy socjalnej to w dalszym ciągu pracownik socjalny, który podniósł swoje kwalifikacje zawodowe.

Zatem, w opinii Zainteresowanego, art. 121 ust. 3c ustawy o pomocy społecznej ma tu zastosowanie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 23b ww. ustawy, wolny od podatku dochodowego jest zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów stanowiących własność pracownika, dla potrzeb zakładu pracy, w jazdach lokalnych, jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy albo możliwość przyznania prawa do zwrotu tych kosztów wynika wprost z przepisów innych ustaw - do wysokości miesięcznego ryczałtu pieniężnego albo do wysokości nieprzekraczającej kwoty ustalonej przy zastosowaniu stawek za 1 kilometr przebiegu pojazdu, określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, jeżeli przebieg pojazdu, z wyłączeniem wypłat ryczałtu pieniężnego, jest udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu prowadzonej przez pracownika; przepis art. 23 ust. 7 stosuje się odpowiednio.

Mając na uwadze wyżej cytowany przepis art. 21 ust. 1 pkt 23b, stwierdzić należy, iż zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów stanowiących własność pracownika, dla potrzeb zakładu pracy jest wolny od podatku dochodowego, jeżeli samochód jest wykorzystywany w jazdach lokalnych, a obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy albo możliwość przyznania prawa do zwrotu tych kosztów wynika wprost z przepisów odrębnych ustaw.

Zgodnie z art. 121 ust. 3c ustawy z dnia 12 marca 2004 r. (t.j. z dnia 17 czerwca 2008 r., Dz. U. Nr 115, poz. 728) pracownikowi socjalnemu, do którego obowiązków należy świadczenie pracy socjalnej w środowisku, przysługuje zwrot kosztów przejazdów z miejsca pracy do miejsc wykonywania przez niego czynności zawodowych, w przypadku braku możliwości zapewnienia dojazdu środkami pozostającymi w dyspozycji zatrudniającego go pracodawcy.

Powołany powyżej przepis ustawy o pomocy społecznej odnosi się do zwrotu kosztów przejazdów związanych z wykonywaniem obowiązków zawodowych. Przewiduje on możliwość przyznania takiego zwrotu, w sytuacji, gdy pracodawca nie ma możliwości zapewnienia dojazdu środkami transportu będącymi w jego dyspozycji. Należy, zatem stwierdzić, iż jest to przepis ustawowy, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jeżeli zatem Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej nie dysponuje środkiem transportu, a pracownicy jeżdżą po terenie gminy własnymi samochodami, to zastosowanie znajduje art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należy bowiem uznać, iż przejazdy takie mają charakter jazd lokalnych.

Na podstawie § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów nie będących własnością pracodawcy (Dz. U. Nr 27, poz. 271 z późn. zm.), zwrot kosztów używania przez pracownika w celach służbowych do jazd lokalnych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy - następuje na podstawie umowy cywilnoprawnej, zawartej między pracodawcą a pracownikiem, o używanie pojazdu do celów służbowych, na warunkach określonych w rozporządzeniu.

Natomiast § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia stanowi, iż zwrot kosztów używania pojazdów do celów służbowych następuje w formie miesięcznego ryczałtu obliczonego jako iloczyn stawki za 1 kilometr przebiegu, o której mowa w § 2, i miesięcznego limitu przebiegu kilometrów na jazdy lokalne, o którym mowa w § 3, po złożeniu przez pracownika pisemnego oświadczenia o używaniu przez niego pojazdu do celów służbowych w danym miesiącu. Oświadczenie to powinno zawierać dane dotyczące pojazdu (pojemność silnika, marka, numer rejestracyjny) oraz określać ilość dni nieobecności pracownika w miejscu pracy w danym miesiącu z powodu choroby, urlopu, podróży służbowej lub innej nieobecności, a także ilość dni, w których pracownik nie dysponował pojazdem do celów służbowych.

Z analizy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż pracownikom Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej przyznano ryczałt miesięczny z tytułu używania do celów służbowych samochodu osobowego, stanowiącego ich własność (współwłasność). Do obowiązków wyżej wymienionych należy m.in. świadczenie pracy socjalnej w środowisku. Przedmiotowy ryczałt przyznany został zarówno pracownikom socjalnym, jak i specjalistom pracy socjalnej. Zainteresowany wyraził pogląd, iż specjalista pracy socjalnej to pracownik socjalny, który podniósł swoje kwalifikacja zawodowe. Stanowisko specjalisty pracy socjalnej to kolejny stopień awansu w zawodzie pracownika socjalnego.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, iż przyznany na podstawie art. 121 ust. 3c wyżej cyt. ustawy o pomocy społecznej zwrot kosztów używania pojazdów stanowiących własność pracowników socjalnych Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej, korzysta ze zwolnienia przedmiotowego wskazanego w art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podkreślenia wymaga, iż ww. zwolnienie ma zastosowanie również do osób zatrudnionych na stanowisku specjalisty pracy socjalnej, gdyż - jak wskazał Wnioskodawca - spełnione zostały przesłanki do uznania osoby zatrudnionej na stanowisku ww. specjalisty do kręgu pracowników socjalnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.