ILPB2/415-751/11-4/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 9 lipca 2011 r. (data wpływu 14 lipca 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 października 2011 r. (data wpływu 12 października 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania emerytur wdowich otrzymywanych z Francji - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 lipca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania emerytur wdowich otrzymywanych z Francji.

Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 3 października 2011 r. nr ILPB2/415-751/11-2/AJ, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Zainteresowaną do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawczynię, iż nieuzupełnienie wniosku w wyznaczonym terminie spowoduje pozostawienie podania bez rozpatrzenia.

Pouczono również Zainteresowaną, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawczynię nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 3 października 2011 r., (skutecznie doręczono dnia 7 października 2011 r.), zaś w dniu 12 października 2011 r. Zainteresowana uzupełniła ww. wniosek (data nadania w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego - 11 października 2011 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 1 maja 2005 r. Regionalna Kasa Ubezpieczeń Chorobowych we Francji przyznała Wnioskodawczyni emeryturę wdowią po zmarłym mężu w wysokości X euro za okres od 1 maja 2005 r. do 30 września 2006 r., a od 1 października 2006 r. w wysokości X euro miesięcznie. Ponadto Zainteresowana otrzymuje również z ubezpieczenia społecznego francuskiego emeryturę wdowią w wysokości X euro rocznie. Zmarły mąż, po którym Wnioskodawczyni otrzymuje świadczenie z Francji był obywatelem niemieckim, który przepracował we Francji ponad 9 lat i odprowadzał tam składki na ubezpieczenie społeczne. Natomiast Zainteresowana posiada obywatelstwo polskie.

W dniu 13 czerwca 2011 r. naczelnik urzędu skarbowego wezwał Zainteresowaną do skorygowania błędu w zeznaniu podatkowym PIT 36 za 2007 r. i zapłaty kwoty 2 883 zł tytułem podatku dochodowego od osób fizycznych od przychodów uzyskanych za granicą (w Republice Francuskiej), którą Wnioskodawczyni uiściła w terminie.

Obecnie Zainteresowana odprowadza zaliczki na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych z tego tytułu. Jednakże uważa, że jest to podatek nienależny, a stanowisko urzędu skarbowego w tym zakresie jest błędne.

Zdaniem Zainteresowanej, w przedmiotowej sprawie zastosowanie mają przepisy wspólnotowe o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, które obowiązują we wszystkich państwach członkowskich i mają pierwszeństwo przed regulacjami krajowymi, jeżeli krajowe regulacje pozostają w sprzeczności ze wspólnotowymi regulacjami prawnymi, tj. Traktatem ustanawiającym Wspólnotę Europejską, Rozporządzeniem Rady (EWG) nr 1408/71 i Rozporządzeniem Rady (EWG) nr 574/72.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy otrzymywany przez Wnioskodawczynię przychód z tytułu emerytury wdowiej przyznanej przez Regionalną Kasą Ubezpieczeń Chorobowych we Francji, która jest świadczeniem z obowiązkowego systemu ubezpieczeń państwa Francuskiego, oraz przychód z tytułu emerytury wdowiej z ubezpieczenia społecznego Francuskiego, powinien być zwolniony z opodatkowania w państwie polskim, co powoduje, że Wnioskodawczyni nie powinna odprowadzać podatku dochodowego od osób fizycznych z tego tytułu, ponieważ nie podlega on opodatkowaniu w państwie francuskim.

Zdaniem Wnioskodawczyni, przychód jaki otrzymuje z powyższych tytułów winien być zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych w państwie polskim, bowiem w przeciwnym razie ma miejsce naruszenie praw podmiotowych Wnioskodawczyni i jako mieszkaniec Unii Europejskiej jest Ona gorzej traktowana w Polsce niż w innym kraju UE, tj. Francji. W przypadku gdyby Zainteresowana mieszkała we Francji miałaby prawo zarówno do zwolnienia podatkowego, jak również do podwyższenia należnej emerytury wdowiej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Powołany przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy).

Zgodnie z art. 18 Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1977 r. Nr 1, poz. 5), z zastrzeżeniem postanowień artykułu 19 ustęp 2 renty, emerytury i podobne wynagrodzenia z tytułu poprzedniego zatrudnienia, wypłacane osobie zamieszkałej w jednym Umawiającym się Państwie (w Polsce), podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie (w Polsce).

Przepis art. 19 ust. 2 ww. umowy stanowi, że:

W związku z powyższym zauważyć trzeba, że co do zasady emerytury i renty wypłacane z tytułu poprzedniego zatrudnienia, podlegają opodatkowaniu tylko w państwie zamieszkania osoby, której są wypłacane. Natomiast emerytury i renty z tytułu wcześniejszego świadczenia państwu francuskiemu usług o charakterze publicznym, albo jego jednostce samorządu, albo też osobie prawnej tej jednostki lub państwa podlegają opodatkowaniu tylko we Francji, chyba że osoba pobierająca emeryturę lub rentę ma miejsce zamieszkania w Polsce i posiada obywatelstwo polskie. Wówczas taka emerytura, otrzymywana z tytułu tej pracy, podlega opodatkowaniu tylko w Polsce.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni otrzymuje dwie emerytury wdowie przyznane przez: Regionalną Kasę Ubezpieczeń Chorobowych we Francji oraz z ubezpieczenia społecznego francuskiego. Zainteresowana ma miejsce zamieszkania w Polsce oraz posiada obywatelstwo polskie.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż otrzymywane przez Wnioskodawczynię świadczenia podlegają opodatkowaniu wyłącznie w państwie rezydencji, czyli w Polsce. Jednocześnie dochód ten nie podlega opodatkowaniu w państwie, z którego jest wypłacany, czyli we Francji.

Zgodnie z generalną zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną art. 9 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłem przychodu jest m.in. emerytura lub renta.

W myśl art. 12 ust. 7 ww. ustawy, przez emeryturę lub rentę rozumie się łączną kwotę świadczeń emerytalnych i rentowych, w tym kwoty emerytur kapitałowych wypłacanych na podstawie ustawy o emeryturach kapitałowych, wraz ze wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych do rent rodzinnych.

W związku z tym, iż w przedmiotowej sprawie emerytury z zagranicy są otrzymywane bez pośrednictwa płatnika należy mieć na uwadze przepis art. 44 ust. 1a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym podatnicy osiągający dochody bez pośrednictwa płatników z emerytur i rent z zagranicy są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy, według zasad określonych w ust. 3a.

Zgodnie z art. 44 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy uzyskujący dochody, o których mowa w ust. 1a, są obowiązani w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochód był uzyskany, a za grudzień - w terminie złożenia zeznania podatkowego, wpłacać zaliczki miesięczne, stosując do uzyskanego dochodu najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Za dochód, o którym mowa w zdaniu pierwszym, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody po odliczeniu miesięcznych kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 lub 9 oraz zapłaconych w danym miesiącu składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lub 2a. Przy obliczaniu zaliczki podatnik może stosować wyższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Z kolei, w myśl art. 45 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8. (PIT-36).

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny i przytoczone przepisy prawne stwierdzić należy, że przychód uzyskiwany przez Wnioskodawczynię z tytułu otrzymywanej przez Nią emerytury wdowiej oraz emerytury z ubezpieczenia społecznego francuskiego podlega opodatkowaniu w Polsce.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni obowiązana jest odprowadzać podatek z tytułu otrzymywanych świadczeń według wskazanych zasad określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Końcowo należy dodać, iż dokumenty dołączone przez Wnioskodawczynię do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.