ILPB2/415-730/13-4/ES

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 lipca 2013 r. (data wpływu 26 lipca 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia z dnia 16 października 2013 r. (data wpływu 21 października 2013 r.) oraz pismem z dnia 23 października 2013 r. (data wpływu 23 października 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży mieszkania - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży mieszkania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Dnia 6 października 2006 r. małżeństwo wraz z rodzicami małżonki Wnioskodawcy nabyli w formie aktu notarialnego od dewelopera mieszkanie, w udziałach odpowiednio 0,4 (Wnioskodawca wraz z mołżonką) i 0,6 (rodzice).

Każde z tych małżeństw ma wspólność majątkową.

Nabycie swojej części mieszkania (0,4) Wnioskodawca wraz z małżonką sfinansowali kredytem zaciągniętym wspólnie w banku mającym siedzibę na terytorium RP. Przedmiotowy kredyt był spłacany również wspólnie. Małżonkowie przeznaczyli go na wykończenie, miejsce garażowe i koszty transakcji. Zainteresowany nadmienił, że wydatek na nabycie ww. części mieszkania stanowi własny cel mieszkaniowy (Wnioskodawca z małżonką zamieszkali tam i byli tam zameldowani wraz z dziećmi).

Dnia 1 września 2009 r. rodzice małżonki Wnioskodawcy dokonali darowizny swojego udziału 0,6 mieszkania na rzecz córki.

W dniu 18 lipca 2012 r. Zainteresowany wraz z małżonką sprzedali na podstawie aktu notarialnego mieszkanie oraz miejsce garażowe.

W chwili sprzedaży część majątku pochodząca z darowizny nie była uwspólniona, a więc w akcie notarialnym zgodnie ze stanem faktycznym jest wyszczególniona osobno część wspólna i część należąca do rodziców małżonki Wnioskodawcy.

Zainteresowany nadmienił, że akt notarialny określa kwoty, które zostały przekazane w wyniku sprzedaży dzieląc je proporcjonalnie między majątek wspólny, a majątek osobisty małżonki, jednakże wszystkie te środki które pozostały po spłacie kredytu zostały przekazane na jedno wspólne konto małżonków, ponieważ zamierzeniem kupujących było ich włączenie w całości do majątku wspólnego.

Wnioskodawca wraz z małżonką spłacali (zgodnie z harmonogramem spłat) wskazany wyżej kredyt wraz z odsetkami od 2006 r. do sprzedaży mieszkania. W dniu sprzedaży mieszkania małżonkowie spłacili resztę kredytu.

Ponadto wyjaśniono, że Zainteresowany oraz małżonka nie korzystali z żadnej ulgi podatkowej związanej z kredytem hipotecznym, tzw. mieszkaniowym, o którym mowa w zapytaniu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego, uwzględniając m.in. zapisy art. 21 ust. 1 pkt 131 oraz art. 21 ust. 25 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód uzyskany ze sprzedaży mieszkania w wysokości przeznaczonej na spłatę opisanego kredytu mieszkaniowego wraz z odsetkami przed i przy sprzedaży mieszkania korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przedstawionego stanu faktycznego, uwzględniając zapisy art. 21 ust. 1 pkt 131 oraz art. 21 ust. 25 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód uzyskany ze sprzedaży mieszkania w wysokości przeznaczonej na spłatę opisanego kredytu mieszkaniowego wraz z odsetkami przed i przy sprzedaży mieszkania korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

W celu prawidłowego ustalenia sposobu opodatkowania przychodu, jaki Wnioskodawca osiągnął ze zbycia przedmiotowego udziału w prawie do lokalu mieszkalnego należy ustalić moment i sposób jego nabycia.

Z analizy opisu stanu faktycznego wynika, że w 2006 r. Zainteresowany wraz z małżonką nabyli - na zasadzie wspólności majątkowej małżeńskiej - 0,4 udziału w mieszkaniu. Natomiast w 2009 r. małżonka Wnioskodawcy nabyła do majątku odrębnego - w drodze darowizny od swoich rodziców - udział wynoszący 0,6. Przedmiotowy lokal mieszkalny został zbyty przez małżonków w 2012 r.

Mając na uwadze cytowane wyżej przepisy oraz elementy stanu faktycznego, wskazać należy, że na gruncie badanej sprawy różne są konsekwencje podatkowe zbycie ww. udziałów w prawie do lokalu z uwagi na fakt, że małżonkowie nabywali przedmiotowe udziały w dwojaki sposób, tj.:

1. Wnioskodawca nabył w 2006 r. udział wynoszący 0,4 - w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej,

Fakt, że żona Wnioskodawcy nabyła - w drodze darowizny - udział wynoszący 0,6 nie przesądza o tym, że wszedł on niejako automatycznie w skład wspólności majątkowej małżeńskiej. Wskazać bowiem należy, że - po myśli art. 31 i nast. ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.) - rzeczy nabyte w drodze darowizny przez jednego z małżonków należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Przedmioty majątkowe zaliczane do majątku odrębnego małżonków nie są objęte wspólnością majątkową.

Reasumując, stwierdzić należy, że dokonane w 2012 r. odpłatne zbycie należącego do Zainteresowanego udziału w prawie do przedmiotowego lokalu mieszkalnego - nie będzie stanowić źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na fakt, że nastąpiło ono po upływie pięciu lat, licząc od końca lat kalendarzowych, w którym nastąpiło nabycie tego udziału w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej, tj. od 2006 r. Tym samym, Zainteresowany nie jest zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Skoro zbycie przedmiotowego udziału w prawie do lokalu mieszkalnego, zgodnie z tezą powyżej, nie stanowi w ogóle źródła przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowy, to tym samym nie zostały spełnione przesłanki uprawniające do zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w - postulowanych przez Wnioskodawcę - art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podkreślić bowiem należy, że dla zastosowania ww. zwolnienia od podatku konieczne jest zaistnienie przesłanki powstania przychodu, co na gruncie badanej sprawy - w odniesieniu do Zainteresowanego - nie wystąpiło.

Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Wskazać należy, że z uwagi na to, że wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej stosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych został złożony przez Wnioskodawcę - jednego ze współwłaścicieli przedmiotowego lokalu, zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla drugiego ze współwłaścicieli, tj. żony Wnioskodawcy.

Żona Zainteresowanego, chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinna wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej udzielenie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.