ILPB2/415-726/11-2/TR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 28 czerwca 2011 r. (data wpływu: 1 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego - jest prawidłowe.

W dniu 1 lipca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest zakładem pracy chronionej. Środki z zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, dalej: ZFRON, wykorzystuje m.in. na pomoc indywidualną dla osób niepełnosprawnych, w tym na finansowanie wypoczynku zorganizowanego w innych formach. W ramach tych świadczeń spółka (Zainteresowany) zamierza wypłacać pomoc finansową dla osób niepełnosprawnych z przeznaczeniem na sfinansowanie wypoczynku zorganizowanego we własnym zakresie. Pomoc tę Wnioskodawca zalicza do wypoczynku zorganizowanego w innych formach. Podstawą do skorzystania z tego świadczenia jest złożenie wniosku o udzielenie pomocy indywidualnej z ZFRON, załączenie do wniosku kopii wniosku urlopowego i oświadczenie o wykorzystaniu urlopu na cele rehabilitacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wypłacona na podstawie wniosku o indywidualną pomoc, pomoc finansowa osobie niepełnosprawnej jako świadczenie z zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych z przeznaczeniem na sfinansowanie wypoczynku zorganizowanego w innej formie jest zwolniona z podatku dochodowego od osób fizycznych w związku z art. 21 ust. 1 pkt 27 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, zakład pracy chronionej, stosownie do przepisów art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776 z późn. zm.), tworzy zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych. Szczegółowe zasady wykorzystania środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, tryb ustalania zakładowego regulaminu, wykorzystania tych środków oraz wysokość i zasady udzielania pomocy określa rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 19 grudnia 2007 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 245, poz. 1810 z późn. zm.).

Wypoczynek zorganizowany we własnym zakresie stanowi również formę wypoczynku, zorganizowanego w innych formach. W myśl definicji zawartej w Słowniku Języka Polskiego PWN, Warszawa 1981 r., wypoczynek to pozbywanie się zmęczenia, nabieranie sił zrobiwszy przerwę w pracy. Z powyższej definicji wynika zatem, że istota wypoczynku różni się w zależności od celów wypoczynku. Czynny wypoczynek we wspomnianej formie może mieć także pozytywny wpływ na osiągnięcie celów związanych z rehabilitacją osoby niepełnosprawnej i sfinansowanie go ze środków ZFRON spełnia warunki określone w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej. Przepis § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2007 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych stanowi, że środki tego funduszu przeznacza się m.in. na:

Wobec powyższego, pracodawca może finansować z ZFRON wypoczynek zorganizowany w innej formie pracownikom niepełnosprawnym. Sfinansowanie wypoczynku może nastąpić na kilka różnych sposobów - także na zasadzie ryczałtowej, czyli w postaci świadczenia typu "wypoczynek zorganizowany w innej formie".

W związku z art. 21 ust. 1 pkt 27 lit. a) u.p.d.o.f, wolne od podatku dochodowego są otrzymywane zgodnie z odrębnymi przepisami świadczenia na rehabilitację zawodową, społeczną i leczniczą osób niepełnosprawnych ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych oraz z zakładowych funduszy rehabilitacji osób niepełnosprawnych.

Uznając omawiane świadczenie za udzielone w ramach pomocy rehabilitacyjnej, należy uznać, iż korzystać będzie ono ze zwolnienia podatkowego. Za zaliczeniem omawianego wydatku przemawia także dyspozycja art. 33 ust. 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, zgodnie z którym środki funduszu rehabilitacji są przeznaczane na finansowanie rehabilitacji zawodowej, społecznej i leczniczej. Powoduje to, że - z definicji - świadczenia z ZFRON należy traktować jako świadczenia na rehabilitację zawodową, społeczną i leczniczą osób niepełnosprawnych, nawet jeśli jest to dofinansowanie wypoczynku zorganizowanego w innej formie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 27 lit. a) ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są otrzymywane zgodnie z odrębnymi przepisami świadczenia na rehabilitację zawodową, społeczną i leczniczą osób niepełnosprawnych ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, z zakładowych funduszy rehabilitacji osób niepełnosprawnych lub zakładowych funduszy aktywności.

Zakres zwolnionych od podatku dochodowego świadczeń, o których mowa w ww. przepisie, określa ustawa z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 127, poz. 721 z późn. zm.).

W myśl art. 33 ust. 4 powołanej ustawy, środki funduszu rehabilitacji (zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych) są przeznaczane na finansowanie rehabilitacji zawodowej, społecznej i leczniczej, w tym na indywidualne programy rehabilitacji osób niepełnosprawnych opracowywane przez powołane przez pracodawców komisje rehabilitacyjne oraz ubezpieczenie osób niepełnosprawnych, zgodnie z zakładowym regulaminem wykorzystania tych środków.

Definicje rehabilitacji oraz rehabilitacji zawodowej i społecznej zawarte są w art. 7, 8 i 9 powołanej ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rehabilitacja osób niepełnosprawnych oznacza zespół działań, w szczególności organizacyjnych, leczniczych, psychologicznych, technicznych, szkoleniowych, edukacyjnych i społecznych, zmierzających do osiągnięcia, przy aktywnym uczestnictwie tych osób, możliwie najwyższego poziomu ich funkcjonowania, jakości życia i integracji społecznej.

Stosownie do art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, rehabilitacja zawodowa ma na celu ułatwienie osobie niepełnosprawnej uzyskania i utrzymania odpowiedniego zatrudnienia i awansu zawodowego przez umożliwienie jej korzystania z poradnictwa zawodowego, szkolenia zawodowego i pośrednictwa pracy.

Natomiast w myśl art. 9 ust. 1 i 2 tej ustawy, rehabilitacja społeczna ma na celu umożliwianie osobom niepełnosprawnym uczestnictwa w życiu społecznym.

Rehabilitacja społeczna realizowana jest przede wszystkim przez:

Pod pojęciem rehabilitacji społecznej rozumie się więc różne działania pozwalające osobie niepełnosprawnej możliwie najlepiej uczestniczyć w życiu społeczności lokalnej i poza nią. Służy temu stwarzanie sytuacji umożliwiających udział w różnorodnych wydarzeniach społecznych i kulturalnych w roli odbiorcy i twórcy kultury w bliższym i dalszym środowisku, czy też sprzyjających poznawaniu bliskiego otoczenia, w tym instytucji, urzędów placówek kulturalnych, sklepów, punktów usługowych i innych, z których osoba niepełnosprawna będzie korzystała.

Rehabilitacja społeczna to również nauka współżycia i współdziałania w grupie, wyrabiania nawyków kulturalnego zachowania, kształtowania poczucia obowiązku i odpowiedzialności, przestrzegania dyscypliny, wdrażania do sumiennej i systematycznej pracy.

Szczegółowe zasady przyznawania osobom niepełnosprawnym przedmiotowych świadczeń z zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych reguluje rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2007 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 245, poz. 1810 z późn. zm.).

W § 2 tegoż rozporządzenia ustawodawca enumeratywnie wymienia jakiego rodzaju wydatki mogą zostać sfinansowane ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych. Katalog tych wydatków jest katalogiem zamkniętym, wobec czego nie można go traktować rozszerzająco.

Zgodnie z treścią § 2 ust. 1 pkt 11 lit. f) ww. rozporządzenia, obejmuje on m.in. pomoc indywidualną dla osób niepełnosprawnych na odpłatność za przejazd w obie strony i pobyt na:

* turnusach rehabilitacyjnych wraz z opiekunem - jeśli lekarz zaleci uczestnictwo opiekuna na turnusie rehabilitacyjnym,

* wczasach lub wypoczynku zorganizowanym w innych formach.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca jest zakładem pracy chronionej. Środki z zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych wykorzystuje m.in. na pomoc indywidualną dla osób niepełnosprawnych, w tym na finansowanie wypoczynku zorganizowanego w innych formach. W ramach tych świadczeń Zainteresowany zamierza wypłacać pomoc finansową dla osób niepełnosprawnych z przeznaczeniem na sfinansowanie wypoczynku zorganizowanego we własnym zakresie. Pomoc tę Wnioskodawca zalicza do wypoczynku zorganizowanego w innych formach.

Jeśli zatem przedmiotowa pomoc finansowa dla osób niepełnosprawnych, wypłacana z zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych z przeznaczeniem na sfinansowanie wyjazdu osoby niepełnosprawnej na wypoczynek zorganizowany we własnym zakresie, stanowi w myśl odrębnych przepisów świadczenie na rehabilitację zawodową, społeczną lub leczniczą osób niepełnosprawnych i tym samym stanowi pomoc indywidualną dla osób niepełnosprawnych, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 11 ww. rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej, to będzie korzystać ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 27 lit. a) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.