ILPB2/415-723/14-2/WS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 25 czerwca 2014 r. (data wpływu 30 czerwca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych korzystania przez pracowników z samochodu służbowego w celu dojazdu z miejsca garażowania do miejsca wykonywania obowiązków służbowych - jest prawidłowe.

W dniu 30 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych korzystania przez pracowników oraz Członków Zarządu Spółki z samochodu służbowego w celu dojazdu z miejsca garażowania do miejsca wykonywania obowiązków służbowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

S.A. (dalej: Wnioskodawca, Spółka) jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie odzyskiwania należnych odszkodowań i świadczeń od firm ubezpieczeniowych na rzecz swoich klientów. W tym celu Spółka zawiera z klientami umowy o dochodzenie roszczeń wynikających z poniesionej w wyniku wypadku szkody. Na podstawie tychże umów prowadzi ona w imieniu klientów poszkodowanych w wypadkach i ich bliskich, negocjacje z podmiotem odpowiedzialnym i zobowiązanym do naprawienia szkody, w celu wypłaty odszkodowania lub innego świadczenia na drodze przedsądowej.

Wnioskodawca posiada samochody osobowe będące jego własnością oraz takie, które użytkuje na podstawie zawartych umów najmu - wszystkie wykorzystywane są w ramach prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej. Przedmiotowe samochody są przekazywane do używania wyznaczonym pracownikom Spółki, których obowiązki pracownicze wiążą się z częstym odbywaniem podróży służbowych oraz innych podróży wynikających ze stosunku pracy (dalej: Pracownicy).

Specyfika wykonywanej przez Pracowników pracy wiąże się z częstymi wyjazdami służbowymi oraz zachowaniem przez nich pełnej dyspozycyjności i mobilności. Ze względu na to, że wyjazdy na spotkania służbowe z klientami oraz przedstawicielami handlowymi Spółki, wymagają pokonywania dużych odległości, często zdarza się, że załatwianie spraw służbowych odbywa się od wczesnych godzin rannych do późnych godzin wieczornych. Nie stanowi więc wyjątku sytuacja, w której Pracownik wraca z podróży służbowej w późnych godzinach wieczornych lub nocnych, a następnego dnia wcześnie rano musi wyjechać w kolejną podróż służbową.

Wnioskodawca w ramach wewnętrznej dokumentacji posiada obowiązujący Pracowników "Regulamin dotyczący zasad korzystania z samochodów służbowych" (dalej: Regulamin), który został wydany w celu dokładniejszego sprecyzowania obowiązków służbowych Pracownika, związanych z użytkowaniem samochodu służbowego.

Regulamin ten stanowi, że Pracownicy, którym przekazywane są samochody służbowe są uprawnieni do korzystania z nich wyłącznie w zakresie odbywania podróży służbowych w rozumieniu kodeksu pracy oraz innych podróży w związku z realizacją obowiązków wynikających ze stosunku pracy.

W związku z korzystaniem przez Pracowników z powierzonych im samochodów służbowych Wnioskodawca nałożył na nich również szereg związanych z tym obowiązków. Wśród nich znajdują się:

Poza powyższymi obowiązkami, Spółka jako pracodawca, nałożyła na Pracowników obowiązek parkowania i garażowania samochodów w miejscach bezpiecznych, wskazanych w Regulaminie, w szczególności w prywatnych garażach Pracowników, prywatnych posesjach, na parkingach strzeżonych, jak również w innych miejscach, na które zgodę wyrazi Spółka. Dodatkowo, Pracownicy są zobowiązani do ponoszenia kosztów związanych z bezpiecznym garażowaniem samochodów służbowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Pracownik korzystający z samochodu służbowego w celu dojazdu z miejsca wykonywania pracy do miejsca jego zamieszkania i z powrotem oraz parkujący i garażujący ten samochód w miejscach bezpiecznych wskazanych przez Spółkę w Regulaminie (w szczególności w prywatnych garażach Pracowników, na prywatnych posesjach, na parkingach strzeżonych, jak również w innych miejscach, na które zgodę wyrazi Spółka) uzyskuje przychód ze stosunku pracy, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a tym samym, czy Spółka jako płatnik tego podatku jest zobowiązana do jego pobrania.

Zdaniem Wnioskodawcy, korzystanie przez Pracownika z samochodu służbowego w zakresie przejazdu z miejsca wykonywania pracy do miejsca jego zamieszkania i z powrotem oraz parkowanie i garażowanie tego samochodu w miejscach bezpiecznych wskazanych przez Spółkę w Regulaminie, nie stanowi dla Pracownika przychodu ze stosunku pracy podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Tym samym na Spółce, jako płatniku nie ciąży obowiązek pobierania podatku dochodowego od osób fizycznych z tego tytułu.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Co do zasady zatem, nieodpłatne udostępnienie pracownikowi samochodu służbowego w celach prywatnych stanowi przychód tego pracownika ze stosunku pracy.

Niemniej jednak w przypadku, gdy powierzenie samochodu służbowego Pracownikowi wynika z charakteru jego pracy na danym stanowisku (tekst jedn.: wymagającym mobilności i dyspozycyjności) i jednocześnie obowiązek parkowania i garażowania samochodów w miejscach bezpiecznych (w szczególności w prywatnych garażach Pracowników, na prywatnych posesjach, na parkingach strzeżonych, jak również w innych miejscach, na które zgodę wyrazi Spółka) wynika z wewnętrznego Regulaminu obowiązującego w Spółce, wówczas zdaniem Wnioskodawcy uznać należy, że Pracownicy parkując samochody w wyznaczonych miejscach realizują nałożone na nich zadania służbowe. Tym samym, dojazd z miejsca pracy do miejsca garażowania oraz z miejsca garażowania do miejsca pracy związany jest wyłącznie z realizacją przez Pracownika obowiązku służbowego, jakim jest dbanie o powierzone mienie, w konsekwencji czego nie powstaje obowiązek rozpoznania po stronie tego Pracownika przychodu ze stosunku pracy. Dojazdy samochodem służbowym, parkowanie i garażowanie samochodu w miejscach bezpiecznych wskazanych przez Wnioskodawcę są bowiem obowiązkami, a nie uprawnieniami Pracowników, które muszą oni wykonać w ramach zadań i poleceń otrzymywanych od Wnioskodawcy.

Ponadto, w ocenie Spółki, przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń, należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących Pracowników Spółki określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone Pracownikom mienie. Jak bowiem wynika z dyspozycji art. 124 § 2 ustawy - Kodeks pracy, pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1 (tekst jedn.: innym niż pieniądze, papiery wartościowe lub kosztowności, narzędzia i instrumenty lub podobne przedmioty, a także środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze), powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się. Ponadto, od odpowiedzialności określonej w § 1 i 2 pracownik może się uwolnić, jeżeli wykaże, że szkoda powstała z przyczyn od niego niezależnych, a w szczególności wskutek niezapewnienia przez pracodawcę warunków umożliwiających zabezpieczenie powierzonego mienia.

Mając na uwadze powyższe, Spółka stoi na stanowisku, że przejazdy z miejsca wykonywania pracy do miejsca zamieszkania Pracownika oraz parkowanie i garażowanie samochodu w miejscach bezpiecznych nie będą generowały przychodu ze stosunku pracy, gdyż stanowią one realizację celu służbowego jakim jest dbanie o powierzone mienie i tym samym skoro Pracownik dokonuje tego w ramach czynności służbowych, nie powstaje po jego stronie dodatkowy przychód ze stosunku pracy (utrzymanie stałej gotowości do użytkowania samochodów w celu służbowym i osiągnięcia przychodu umożliwia bowiem prowadzenie niezakłóconej działalności gospodarczej przez Spółkę).

Zdaniem Wnioskodawcy, okoliczność nałożenia na Pracowników, przewidzianych w Regulaminie, dodatkowych obowiązków dotyczących korzystania z samochodów służbowych powoduje, że nie ma mowy o nieodpłatnych świadczeniach na ich rzecz. Pracownik ma bowiem obowiązek zabezpieczenia mienia służbowego, co wynika również z faktu, że parking wewnętrzny Wnioskodawcy nie jest w stanie pomieścić wszystkich samochodów służbowych.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, korzystanie przez Pracownika z samochodu służbowego w zakresie przejazdu z miejsca wykonywania pracy do miejsca jego zamieszkania i z powrotem oraz parkowanie i garażowanie tego samochodu w miejscach bezpiecznych wskazanych przez Spółkę w Regulaminie, nie stanowią dla Pracownika nieodpłatnego świadczenia i tym samym nie są jego przychodem ze stosunku pracy. W konsekwencji na Spółce jako płatniku nie ciąży obowiązek pobierania podatku dochodowego z tego tytułu.

Prezentowane przez Wnioskodawcę stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji z dnia 6 listopada 2013 r. (sygn. IPTPB1/415-562/13-2/AP) stwierdził, że: (...) przydzielenie samochodu służbowego, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku nie stanowi przychodu pracownika, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. ze stosunku pracy, o ile samochód ten nie służy osobistym celom pracownika, lecz wykorzystywany jest w ramach realizacji zadań służbowych. W konsekwencji, przejazdy (dojazdy) Nadleśniczego z miejsca zamieszkania pracownika (garażowania samochodu) do miejsca pracy w danym dniu, położonego na terenie miejsca pracy pracownika albo poza tym miejscem, nie będą generowały przychodu ze stosunku pracy. Przejazdy te bowiem stanowią realizację celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie firmy wyrażająca się poprzez parkowanie samochodu służbowego w miejscu gwarantującym w najwyższym możliwym stopniu jego bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do użytkowania samochodu służbowego w celu wykonywania służbowych zadań (...).

Analogicznie wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 2 lipca 2013 r. (sygn. ITPB2/415-389/13/IL), a także Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacjach z dnia 18 czerwca 2013 r. (sygn. IPPB2/415-334/13-2/MK1) oraz z dnia 14 sierpnia 2012 r. (sygn. IPPB2/415-556/12-2/AS).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń, należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników, określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone pracownikom mienie.

Jak wynika z dyspozycji art. 124 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1 (tekst jedn.: innym niż pieniądze, papiery wartościowe lub kosztowności, narzędzia i instrumenty lub podobne przedmioty, a także środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze), powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się.

Wobec powyższego uznać należy, że realizacja obowiązków służbowych przez pracownika nie może generować dla tego pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy.

Wnioskodawca wskazał, że posiada samochody osobowe będące jego własnością oraz takie, które użytkuje na podstawie zawartych umów najmu - wszystkie wykorzystywane są w ramach prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej. Przedmiotowe samochody są przekazywane do używania wyznaczonym pracownikom Spółki, których obowiązki pracownicze wiążą się z częstym odbywaniem podróży służbowych oraz innych podróży wynikających ze stosunku pracy (dalej: Pracownicy).

Wnioskodawca w ramach wewnętrznej dokumentacji posiada obowiązujący Pracowników "Regulamin dotyczący zasad korzystania z samochodów służbowych" (dalej: Regulamin), który został wydany w celu dokładniejszego sprecyzowania obowiązków służbowych Pracownika, związanych z użytkowaniem samochodu służbowego.

Regulamin ten stanowi, że Pracownicy, którym przekazywane są samochody służbowe są uprawnieni do korzystania z nich wyłącznie w zakresie odbywania podróży służbowych w rozumieniu kodeksu pracy oraz innych podróży w związku z realizacją obowiązków wynikających ze stosunku pracy.

W związku z korzystaniem przez Pracowników z powierzonych im samochodów służbowych Wnioskodawca nałożył na nich również szereg związanych z tym obowiązków. Wśród nich znajdują się:

Poza powyższymi obowiązkami, Spółka jako pracodawca, nałożyła na Pracowników obowiązek parkowania i garażowania samochodów w miejscach bezpiecznych, wskazanych w Regulaminie, w szczególności w prywatnych garażach Pracowników, prywatnych posesjach, na parkingach strzeżonych, jak również w innych miejscach, na które zgodę wyrazi Spółka. Dodatkowo, Pracownicy są zobowiązani do ponoszenia kosztów związanych z bezpiecznym garażowaniem samochodów służbowych.

W świetle wskazanych wyżej przepisów pracownicy dojeżdżający samochodami służbowymi z wyznaczonego miejsca parkowania (garażowania) do miejsca wykonywania obowiązków służbowych (np. do siedziby Spółki, oddziału Spółki bądź innego wymaganego obowiązkami służbowymi miejsca) i z powrotem nie uzyskują przychodów ze stosunku pracy w postaci nieodpłatnego świadczenia w sytuacji, gdy miejsce parkowania samochodu służbowego zostało im wyznaczone przez Spółkę - na podstawie stosownych dokumentów (Regulaminu). Wskazane przejazdy stanowią bowiem realizację celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie Spółki wyrażająca się poprzez parkowanie samochodu służbowego w miejscu gwarantującym w najwyższym możliwym stopniu jego bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do użytkowania i osiągania przychodu.

Reasumując należy stwierdzić, że korzystanie przez pracowników z samochodu służbowego w celu dojazdu z miejsca wykonywania pracy do miejsca jego zamieszkania i z powrotem - o ile nie służy osobistym celom pracowników lecz wykorzystywane jest w ramach realizacji zadań służbowych - nie stanowi nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem ich wartości nie można uważać za przychód pracowników ze stosunku pracy. W konsekwencji na Spółce nie ciążą obowiązki płatnika z ww. tytułu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie tut. Organ informuje, że w zakresie skutków podatkowych korzystania przez Członków Zarządu Spółki z samochodu służbowego w celu dojazdu z miejsca garażowania do miejsca wykonywania obowiązków służbowych w dniu 30 września 2014 r. wydana została interpretacja indywidualna nr ILPB2/415-723/14-3/WS.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.