ILPB2/415-723/09-4/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 6 lipca 2009 r. (data wpływu 9 lipca 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 30 września 2009 r. (data wpływu 5 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów zagranicznych - jest prawidłowe.

W dniu 9 lipca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów zagranicznych.

W związku z tym, iż w złożonym wniosku Zainteresowana zażądała zwrotu zapłaconego przez Nią podatku, naliczonej kary podatkowej oraz należnych odsetek za niesłuszne naliczanie podatku dochodowego za 2005 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wezwał Wnioskodawczynię do wyjaśnienia, czy ww. pismo należy traktować jako wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

W przypadku uznania przez Zainteresowaną, że ww. pismo jest wnioskiem o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego, tut. organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowaną, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a jego uzupełnieniem nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 23 września 2009 r., skutecznie doręczono dnia 28 września 2009 r., zaś w dniu 5 października 2009 r. (data nadania 2 października 2009 r.) do tut. organu wpłynęła odpowiedź, w której Wnioskodawczyni wyjaśniła, iż złożone przez nią pismo zostało złożone w celu uzyskania interpretacji przepisów prawa podatkowego. Jednocześnie Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 19 sierpnia 2005 r. zakład ubezpieczeń przyznał Wnioskodawczyni prawo do renty wdowiej w wysokości 371,56 EURO w związku ze śmiercią Jej męża, obywatela niemieckiego - tzw. "Dużą rentę wdowią". Jest to świadczenie z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych państwa niemieckiego, które Zainteresowana otrzymuje za pośrednictwem banku i które podlega opodatkowaniu w państwie niemieckim.

Naczelnik urzędu skarbowego uznał, że powyższa renta podlega również opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w państwie polskim, dlatego Wnioskodawczyni powinna odprowadzić od niej podatek. W związku z powyższym na podstawie art. 15 § 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, Zainteresowana została wezwana upomnieniem do zapłacenia rzekomej należności wraz z odsetkami z tytułu zwłoki, pod rygorem wszczęcia postępowania egzekucyjnego. Wnioskodawczyni uiściła powyższą należność w terminie i obecnie odprowadza zaliczki na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych z tego tytułu. Wnioskodawczyni uważa jednak, że jest to podatek nienależny, a stanowisko urzędu skarbowego w tym zakresie jest błędne.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy otrzymywany przez Wnioskodawczynię dochód z tytułu renty wdowiej przyznanej przez zakład ubezpieczeń, która jest świadczeniem z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych państwa niemieckiego, powinien być zwolniony z opodatkowania w państwie polskim. Czy Wnioskodawczyni powinna odprowadzać podatek dochodowy od osób fizycznych z tego tytułu, skoro renta podlega opodatkowaniu w państwie niemieckim.

Zdaniem Wnioskodawczyni, dochód jaki otrzymuje Ona z tytułu renty wdowiej z zakładu ubezpieczeń winien być zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych w państwie polskim. Wynika to z przepisu art. 18 ustęp 2 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90), zgodnie z którym: "Bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu płatności otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w jednym Umawiającym się Państwie z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych drugiego Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie."

Reasumując, Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, iż Jej dochód z tytułu renty wdowiej przyznanej przez zakład ubezpieczeń z mocy prawa, w związku z zawartą umową Rzeczypospolitej z Republiką Federalną Niemiec podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych w państwie polskim, albowiem podlega on reżimowi podatkowemu państwa, w którym prawo to zostało przyznane, a więc w tym przypadku podlega prawu podatkowemu Federalnej Republiki Niemiec.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 4a tej ustawy przepis art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczypospolita Polska.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90), emerytury i podobne świadczenia lub renty, otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie (Polska) z drugiego Umawiającego się Państwa (Niemcy), podlegają opodatkowaniu tylko w tym pierwszym Państwie.

Natomiast zgodnie z art. 18 ust. 2 ww. umowy, bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu płatności otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w jednym Umawiającym się Państwie (Polsce) z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych drugiego Umawiającego się Państwa (Niemcy), podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie.

Z powyższych przepisów wynika zatem, iż renta otrzymywana z Niemiec, wypłacana osobie mającej miejsce zamieszkania w Polsce, podlega co do zasady opodatkowaniu tylko w Polsce. Wyjątek dotyczy jednak sytuacji, gdy świadczenia są wypłacane z niemieckiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych. Wtedy, stosownie do art. 18 ust. 2 ww. umowy, płatności takie podlegają opodatkowaniu tylko w państwie źródła, tj. w Niemczech.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni otrzymuje z zakładu ubezpieczeń rentę wdowią po zmarłym mężu. Renta ta jest świadczeniem z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych państwa niemieckiego.

Zatem, mając na uwadze przedstawiony powyżej stan faktyczny i prawny, należy stwierdzić, że renta ta nie podlega opodatkowaniu w państwie polskim. W związku z powyższym Wnioskodawczyni nie ma obowiązku odprowadzania z tego tytułu podatku w Polsce.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy dodać, iż dokumenty dołączone do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.