ILPB2/415-712/13-4/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 19 lipca 2013 r. (data wpływu 22 lipca 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 października 2013 r. (data wpływu 23 października 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

W dniu 22 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika oraz stosowania przepisów ustawy - Ordynacja podatkowa w zakresie możliwości dokonania korekty zeznania podatkowego.

Ww. wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14f § 1 oraz art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 14 października 2013 r. nr ILPB2/415-712/13-2/AJ wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Tut. Organ poinformował Wnioskodawcę, że nieuzupełnienie wniosku w wyznaczonym terminie spowoduje pozostawienie podania bez rozpatrzenia.

Ponadto, pouczono Zainteresowanego, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 14 października 2013 r., skutecznie doręczono w dniu 17 października 2013 r. W dniu 18 października 2013 r. na konto Izby Skarbowej w Poznaniu wpłynęła brakująca kwota w wysokości 40 zł. Natomiast w dniu 23 października 2013 r. Zainteresowany uzupełnił ww. wniosek w zakresie pozostałych braków formalnych (data nadania w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego - 21 października 2013 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Lasami, stanowiącymi własność Skarbu Państwa, zarządza Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe, zwane Lasami Państwowymi. Lasy Państwowe, jako państwowa jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, reprezentują skarb Państwa w zakresie zarządzanego mienia. W skład Lasów Państwowych wchodzą następujące jednostki organizacyjne: Dyrekcja Generalna LP (I jednostka), Regionalne Dyrekcje LP (17 jednostek), Nadleśnictwa (431 jednostek) oraz inne jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej (27 jednostek).

Wnioskodawca podlega Regionalnej Dyrekcji LP. Obszar działania obejmuje powierzchnię blisko 10,5 tys. ha. Nadleśniczy jest powołany do Służby Leśnej i zgodnie z ustawą o lasach bezpośrednio zarządza lasami, gruntami i innymi nieruchomościami stanowiącymi majątek Skarbu Państwa na terenie całego Nadleśnictwa. Miejscem pracy Nadleśniczego jest teren nadleśnictwa (...).

Wnioskodawca posiada samochody służbowe. Zasady korzystania z nich określa Zarządzenie Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z 5 marca 2008 r. w sprawie stanu liczbowego samochodów osobowych i osobowo-terenowych oraz zasad wykorzystywania samochodów prywatnych w celach służbowych w jednostkach organizacyjnych Lasów Państwowych.

Zgodnie z § 2 ww. Zarządzenia, Nadleśniczy, jako kierownik jednostki organizacyjnej ma uprawnienie do korzystania z samochodu służbowego za zgodą Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych. Zgoda taka została wydana 5 grudnia 2011 r. i dotyczy samochodu służbowego na dojazdy pomiędzy stałym miejscem zamieszkania, t a miejscem pracy - siedzibą Wnioskodawcy. Jednocześnie wyznaczone zostało przez Dyrektora Regionalnej Dyrekcji LP miejsce garażowania pojazdu w miejscu zamieszkania pracownika. Zgoda obowiązuje od 1 grudnia 2011 r. do czasu pełnienia funkcji Nadleśniczego Nadleśnictwa. Maksymalny limit kilometrów na ten cel ustalono w wysokości 1.300km/mc. Nadleśniczy korzysta z samochodu służbowego w celu dojazdów pomiędzy swoim miejscem zamieszkania a stałym miejscem pracy oraz do innych wyjazdów służbowych, tj. wyjazdów na teren 11 nadzorowanych leśnictw, realizując swoje zadania statutowe, a także w przypadku zaistnienia sytuacji kryzysowych takich jak: pożary lasu, powodzie, wichury, itp. Wykonywanie powyższych zadań odbywa się również poza wyznaczonymi godzinami pracy, w dni ustawowo wolne oraz poza stałym miejscem pracy, gdzie konieczny jest dojazd samochodem służbowym. Często wyjazdy samochodem służbowym np. w delegacje odbywają się bezpośrednio z miejsca zamieszkania, bez konieczności wcześniejszego przyjazdu do siedziby Nadleśnictwa. Stanowisko Nadleśniczego wymaga pełnej dyspozycyjności i mobilności w wykonywaniu powierzonych obowiązków służbowych, czego konsekwencją jest garażowanie samochodu służbowego w miejscu zamieszkania Nadleśniczego. Ponadto, garażowanie samochodu w miejscu zamieszkania Nadleśniczego, gwarantuje w najwyższym możliwym stopniu jego bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do jego użytkowania.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy po stronie Nadleśniczego Nadleśnictwa, korzystającego z samochodu służbowego w celu dojazdów z miejsca zamieszkania do stałego miejsca pracy i garażującego samochód w swoim miejscu zamieszkania, powstanie przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia i czy w związku z tym Wnioskodawca jest zobowiązany, jako płatnik, do uwzględnienia tego faktu przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

2. Czy w przypadku otrzymania odpowiedzi potwierdzającej stanowisko Wnioskodawcy, ma on prawo do dokonania korekty (zmniejszenia) podatku dochodowego od osób fizycznych od momentu uzyskania zgody przez Nadleśniczego na garażowanie samochodu służbowego w miejscu zamieszkania, tj. od 1 grudnia 2011 r. i rozliczenia w bieżącym okresie.

3. Czy w związku z faktem, że na wyżej przedstawionych zasadach zgody na garażowanie samochodu służbowego w miejscu zamieszkania wydane przez Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych posiadali poprzedni Nadleśniczowie, Zainteresowany ma prawo do dokonania korekty (zmniejszenia) podatku dochodowego od osób fizycznych tego tytułu.

Tut. Organ informuje, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 1. Natomiast w zakresie pytania nr 2 i 3 w dniu 30 października 2013 r. została wydana interpretacja indywidualna nr ILPB2/415-712/13-5/AJ.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zaistniałym stanie faktycznym, nie może być mowy o dokonywaniu na rzecz pracownika jakiegokolwiek nieodpłatnego świadczenia. W tym przypadku bowiem, ustalenie miejsca garażowania samochodu w miejscu zamieszkania pracownika podyktowane jest wyłącznie realizowaniem dojazdów z miejsca zamieszkania do stałego miejsca pracy. Samochód jest wykorzystywany wyłącznie w tym celu i nie służy realizacji celów prywatnych pracownika. W podobny sposób wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 24 lipca 2012 r. Nr IPPB2/415-402/12-2/MK, jak również Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z 18 czerwca 2013 r. Nr IPTPB1/415-178/13-4/MAP, w której stwierdził, że " (...) przydzielenie samochodu służbowego, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku, nie stanowi przychodu pracownika, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. ze stosunku pracy, o ile samochód ten nie służy osobistym celom pracownika, lecz wykorzystywany jest w ramach realizacji zadań służbowych. (...) W związku z powyższym, Nadleśnictwo nie jest zobowiązane do ustalenia wartości świadczenia z miejsca zamieszkania pracownika (garażowania samochodu) do miejsca pracy.

W związku z powyższym Zainteresowany stoi na stanowisku, że przejazdy samochodem służbowym z miejsca zamieszkania do stałego miejsca pracy, jako że nie służą osobistym celom pracownika lecz stanowią realizację celu służbowego (dbałość o mienie Skarbu Państwa), nie stanowią nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji tego, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany, jako płatnik, do obliczania i odprowadzania zaliczki na podatek dochodowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub częściowo odpłatnych.

Przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone pracownikom mienie.

Jak bowiem wynika z dyspozycji art. 124 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) pracownik, któremu powierzono z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się:

odpowiada w pełnej wysokości za szkodę powstałą w tym mieniu.

Z kolei, w myśl art. 124 § 2 ww. ustawy, pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się.

Z powyższego wynika, że realizacja obowiązków służbowych przez pracownika nie może generować dla tego pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, Wnioskodawca posiada samochody służbowe. Nadleśniczy jako kierownik jednostki jest powołany do Służby Leśnej i zgodnie z ustawą o lasach bezpośrednio zarządza lasami, gruntami i innymi nieruchomościami stanowiącymi majątek Skarbu Państwa na terenie Nadleśnictwa.

Na podstawie § 2 Zarządzenia nr 19 Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dnia 5 marca 2008 r., Nadleśniczy ma uprawnienie do korzystania z samochodu służbowego. Zgoda taka została wydana dnia 5 grudnia 2011 r. i dotyczy samochodu służbowego na dojazdy pomiędzy miejscem zamieszkania, a miejscem pracy oraz do innych wyjazdów służbowych, np. wyjazdów na teren 11 nadzorowanych nadleśnictw, w przypadku zaistnienia dużego pożaru lasu, dużych zniszczeń spowodowanych wichurami, bądź innymi sytuacjami kryzysowymi. Jednocześnie wyznaczone zostało przez Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych miejsce garażowania pojazdu w miejscu zamieszkania pracownika. Wykonywanie powyższych zadań odbywa się również poza wyznaczonymi godzinami pracy oraz poza stałym miejscem pracy, gdzie konieczny jest dojazd samochodem służbowym. Ponadto, garażowanie samochodu w miejscu zamieszkania Nadleśniczego gwarantuje w najwyższym możliwym stopniu jego bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do jego użytkowania w celu wykonywania przez Nadleśniczego obowiązków służbowych wymagających mobilności i stałej gotowości.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że przydzielenie samochodu służbowego, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku, nie stanowi przychodu pracownika, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. ze stosunku pracy, o ile samochód ten nie służy osobistym celom pracownika, lecz wykorzystywany jest w ramach realizacji zadań służbowych.

W konsekwencji, przejazdy Nadleśniczego z miejsca jego zamieszkania (garażowania samochodu) do siedziby Nadleśnictwa, nie będą generowały przychodu ze stosunku pracy. Przejazdy te bowiem stanowią realizację celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie firmy wyrażająca się poprzez parkowanie samochodu służbowego w miejscu gwarantującym w najwyższym możliwym stopniu jego bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do użytkowania samochodu służbowego w celu wykonywania służbowych zadań.

W związku z powyższym, na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika wynikające z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.