ILPB2/415-712/09-2/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 3 lipca 2009 r. (data wpływu: 6 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 6 lipca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest firmą informatyczną o profilu działania nastawionym na obsługę dużych sieci handlu detalicznego. Podstawą Jego oferty są różnorodne programy komputerowe pozwalające na pełną obsługę sprzedaży w dużych sklepach, zarządzanie całymi sieciami sklepów z centralą i oddziałami terenowymi, autoryzację kart płatniczych i inne użyteczne w branży handlowej aplikacje stosownie do zmieniających się warunków technicznych i oczekiwań rynku. Aktualnie Zainteresowany zatrudnia ponad 180 osób, z czego około 20% zatrudnionych jest jako programiści. Ich wyłącznym obowiązkiem wynikającym z umowy o pracę jest stałe rozwijanie oprogramowania w związku ze zmieniającymi się potrzebami rynku, wymaganiami poszczególnych klientów, a także zmieniającymi się przepisami prawa, w szczególności prawa podatkowego.

Pracownicy z grupy programistów z racji tworzenia nowych modułów lub całych programów komputerowych są twórcami programów komputerowych, które na mocy art. 74 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, podlegają ochronie jak utwory literackie. Na mocy art. 8 ust. 1 tejże ustawy pracownikom tym przysługuje prawo autorskie.

Na mocy art. 74 ust. 3 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych prawa majątkowe do programu komputerowego stworzonego przez pracownika w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy przysługują pracodawcy, o ile umowa nie stanowi inaczej. Jak wskazuje Wnioskodawca, tak dzieje się w Jego firmie, gdyż umowy o pracę z programistami nie zawierają żadnych klauzul, które określałyby odmienną w stosunku do ustawowej regulację dotyczącą praw majątkowych do tworzonych w ramach stosunku pracy programów komputerowych. Wobec tego pracownicy zatrudnieni na etatach programistów korzystają w trakcie świadczenia pracy na rzecz firmy Zainteresowanego z praw autorskich jako twórcy programów komputerowych. Dotychczas jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych Wnioskodawca rozlicza wszystkich pracowników tak samo, naliczając w listach płac koszty uzyskania przychodu w sposób określony w art. 22 ust. 2 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pracownicy pracujący w firmie Zainteresowanego na etatach programistów domagają się, by wynagrodzenia ze stosunku pracy tej grupy były rozliczane w oparciu o art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku od osób fizycznych, tzn. by koszt uzyskania przychodu dla tych pracowników był naliczany w wysokości 50% uzyskanego przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wynagrodzenia pracowników pracujących na etatach programistów, którzy w ramach świadczenia pracy na podstawie umowy o pracę zajmują się wyłącznie tworzeniem programów komputerowych, jak to opisano powyżej, mogą być rozliczane w oparciu o art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku od osób fizycznych, tzn. by koszt uzyskania przychodu dla tych pracowników był naliczany w wysokości 50% uzyskanego przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe.

Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenia pracowników pracujących na etatach programistów, którzy w ramach świadczenia pracy na podstawie umowy o pracę, która nie zawiera klauzul dysponujących autorskimi prawami majątkowymi do tworzonych przez nich programów komputerowych w sposób odmienny niż określony w art. 74 ust. 3 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, i którzy w ramach swych obowiązków zajmują się wyłącznie tworzeniem programów komputerowych, winny być rozliczane w oparciu o art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku od osób fizycznych, tzn. koszt uzyskania przychodu dla tych pracowników powinien być naliczany w wysokości 50% uzyskanego przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe. Według Zainteresowanego, wynika to wprost z treści art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku od osób fizycznych oraz odwołania się do przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych jako "odrębnych przepisów" wymienionych w tym punkcie, w szczególności do art. 74 ust. 1 który mówi o "ochronie programów komputerowych na równi z utworami literackimi" oraz art. 8 ust. 1 tej ustawy, który stanowi, że "prawo autorskie przysługuje twórcy". Pracownicy w ramach świadczenia pracy korzystają jako twórcy programów komputerowych z przysługujących im praw autorskich, zaś pracodawca płacąc wynagrodzenie wynikające z umowy o pracę staje się właścicielem autorskich praw majątkowych do tych programów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.