ILPB2/415-700/13-5/WS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 27 czerwca 2013 r. (data wpływu do Biura KIP w Lesznie 18 lipca 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 października 2013 r. (data wpływu 21 października 2013 r.) oraz pismem z dnia 23 października 2013 r. (data wpływu 25 października 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązków płatnika w związku z zapłatą alimentów - jest prawidłowe.

W dniu 1 lipca 2013 r. Wnioskodawca złożył do Urzędu Skarbowego wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązków płatnika w związku z zapłatą alimentów.

Pismem z dnia 12 lipca 2013 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego, działając na podstawie art. 170 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, przekazał wniosek do rozpatrzenia Dyrektorowi Izby Skarbowej w Poznaniu.

Wyjaśnić bowiem należy, że zgodnie ze znowelizowanym art. 14a ustawy - Ordynacja podatkowa, z dniem 1 lipca 2007 r. organem właściwym do dokonywania interpretacji przepisów prawa podatkowego został Minister Finansów.

Natomiast, stosownie do art. 14b § 6 Ordynacji podatkowej Minister Finansów upoważnił - w drodze ww. rozporządzenia - dyrektorów pięciu izb skarbowych do wydawania interpretacji indywidualnych w jego imieniu i w ustalonym zakresie, określając jednocześnie właściwość rzeczową i miejscową upoważnionych organów.

W analizowanym przypadku, właściwym miejscowo organem podatkowym do wydania pisemnej interpretacji od dnia 1 lipca 2007 r. jest - w związku z § 6 ww. rozporządzenia - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 i § 4 oraz art. 14f § 1 Ordynacji podatkowej, w związku z powyższym pismem z dnia 7 października 2013 r. nr ILPB2/415-700/13-2/WS, wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawcę, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a jego uzupełnieniem nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 7 października 2013 r., skutecznie doręczono dnia 11 października 2013 r., zaś w dniu 21 października 2013 r. (data nadania 18 października 2013 r.), do tut. organu wpłynęła odpowiedź, w której Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca na mocy postanowienia Sądu Okręgowego z dnia 6 grudnia 2010 r. został zobowiązany do zapłaty na rzecz żony świadczenia na zaspokojenie potrzeb rodziny w wysokości 15 000,00 złotych miesięcznie w trakcie prowadzonej przez ten Sąd sprawy rozwodowej. Postanowienie to zostało zmienione przez Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 7 marca 2011 r. w którym Sąd obniżył wysokość świadczenia przysługującego żonie Wnioskodawcy na zaspokojenie potrzeb rodziny w trakcie postępowania rozwodowego do kwoty 10 000,00 złotych miesięcznie. Świadczenie to jest wypłacane tylko i wyłączenie do rąk żony.

Wnioskodawca wypłacił na rzecz żony:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca zobowiązany jest (był) jako płatnik do poboru i odprowadzenia podatku dochodowego od osób fizycznych od wypłacanego na rzecz żony Wnioskodawcy świadczenia na zaspokojenie potrzeb rodziny mającego cechy świadczenia alimentacyjnego.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z generalną zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągnięte przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez Ustawodawcę jako zwolnione od podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Katalog źródeł, do których kwalifikuje się dochód danego rodzaju został wymieniony w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W pkt 9 tegoż przepisu wymieniono jako źródło przychodu -"inne źródła".

Zgodnie natomiast z art. 20 ust. 1 tej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach. Zatem alimenty należą do świadczeń uzyskanych przez podatnika, które zaliczają się do kategorii przychodu z innych źródeł jako szczegółowo wymienione w treści przepisu art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym alimenty stanowią co do zasady przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie oznacza to jednak, że wszystkie alimenty podlegają opodatkowaniu. Niektóre z nich, wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych określonym w art. 21 ust. 1 ustawy, korzystają ze zwolnienia od podatku.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 127 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są alimenty:

Świadczone przez Wnioskodawcę alimenty (świadczenie na zaspokojenie potrzeb rodziny) wypłacane było do rąk żony Wnioskodawcy w pełnej wysokości i to żonie Wnioskodawcy przysługuje zgodnie z postanowieniem Sądu pełna kwota otrzymywanego świadczenia.

Tym samym w sprawie nie dochodzi do zastosowania przepisu art. 21 ust. 1 pkt 127a bowiem alimenty nie zostały przyznane bezpośrednio na rzecz dzieci Wnioskodawcy ale na żonę Wnioskodawcy.

W sprawie może dojść do zastosowania zwolnienia określonego w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 1 27b) tj. zwolnienia z obowiązku opodatkowania otrzymywanego świadczenia ale do kwoty 700 złotych miesięcznie, czyli maksymalnie do 8 400,00 złotych rocznie. Stwierdzić należy, że wypłacone przez Wnioskodawcę świadczenia na rzecz żony znacznie przekraczają kwotę wolną od podatku dochodowego, tym samym kwoty nadwyżki podlegają opodatkowaniu (za 2010 r. kwota 54 172,25 złotych, za 2011 r. kwota 84 600,00 złotych, za 2012 r. kwota 108 600,00 złotych).

Zdaniem Wnioskodawcy żaden przepis ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zobowiązuje go (zobowiązywał go) do pobrania podatku od wypłaconych kwot i wpłaty pobranego podatku jako płatnik na rzecz organu podatkowego. Zdaniem Wnioskodawcy żona jego zobowiązana jest samodzielnie doliczyć uzyskany przychód (po odliczeniu zwolnienia) i odprowadzić podatek dochodowy od osób fizycznych, opodatkowując go według skali podatkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52 i 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Artykuł 20 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Zgodnie z art. 42a ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

W myśl natomiast art. 21 ust. 1 pkt 127 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są alimenty:

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca na mocy postanowienia sądu został zobowiązany do zapłaty na rzecz żony świadczenia na zaspokojenie potrzeb rodziny w wysokości 10 000,00 złotych miesięcznie. Świadczenie to jest wypłacane tylko i wyłączenie do rąk żony Wnioskodawcy.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie nakładają na osoby wypłacające świadczenia, o których mowa w art. 20 ustawy obowiązków płatnika, związanych z obliczaniem, poborem i wpłaceniem organowi podatkowemu podatku dochodowego. Jedyny obowiązek tych osób dotyczy sporządzenia informacji według ustalonego wzoru o wysokości przychodów osiągniętych przez podatnika (art. 42a ww. ustawy). Jednakże obowiązek ten ciąży na osobach fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, osobach prawnych i ich jednostkach organizacyjnych oraz jednostkach organizacyjnych niemających osobowości prawnej, które dokonują wypłaty powyższych należności lub świadczeń.

Zatem obowiązek ten nie dotyczy Wnioskodawcy.

Reasumując, należy stwierdzić, że w związku z zapłatą na rzecz żony alimentów, na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika, związane z poborem i odprowadzeniem podatku dochodowego od osób fizycznych z ww. tytułu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.