ILPB2/415-68/13-7/WS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 stycznia 2013 r. (data wpływu 24 stycznia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 kwietnia 2013 r. (data wpływu 25 kwietnia 2013 r.), pismem z dnia 10 maja 2013 r. (data wpływu 16 maja 2013 r.) oraz pismem (data wpływu 17 maja 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nieściągalnej wierzytelności - jest prawidłowe.

W dniu 24 stycznia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nieściągalnej wierzytelności.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Podatnik prowadzący ewidencję w Podatkowej Księdze Przychodów i Rozchodów, od kilku lat świadczył usługi remontowe maszyn i urządzeń wydobywczych surowców skalnych, na rzecz firmy. Za wykonane usługi podatnik wystawiał faktury VAT z 21 dniowym terminem płatności. Pierwsze znaczące opóźnienia w zapłatach nastąpiły w ostatnich miesiącach 2011 r. Kolejne zobowiązania z pierwszego kwartału 2012 r. nie zostały uregulowane, z wyjątkiem jednej kompensaty, na kwotę 1 138 zł. Próba odzyskania części należności w postaci dostaw surowca, spotkała się z odmową dłużnika. W dniu 17 kwietnia 2012 r., dłużnik zgłosił upadłość likwidacyjną. Decyzją z dnia 29 czerwca 2012 r. zmieniono postępowanie likwidacyjne na układowe. Łączna wartość należności z niezapłaconych faktur wynosi - brutto 47 882,45 zł, netto 38 928,82 zł - podatek VAT 8 953,36 zł.

W dniu 3 grudnia 2012 r. powiadomiono dłużnika o rozpoczęciu procedury przewidzianej w art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług, o zamiarze korekty podatku należnego. Korekty dokonano w rozliczeniu miesiąca grudnia 2012 r. dochowując wszystkich wymogów formalnych. W dniu 27 grudnia 2012 r. uwzględniając brak zapłaty, przewidywany czas postępowania upadłościowego, wielkość i strukturę zobowiązań dłużnika oraz sumę ewentualnych kosztów związanych z odzyskaniem należności, podatnik sporządził protokół o nieściągalności wierzytelności. Szacowane koszty odzyskania należności wynoszą ok. 40 000 zł, w tym:

* koszty udziału własnego w postępowaniu upadłościowym (dojazdy, hotele) 8 000 zł,

* koszty pełnomocnictwa procesowego (udział w postępowaniu upadłościowym, udział w rozprawach, pisma procesowe, nadzór nad postępowaniem upadłościowym) - według przeciętnych ofert kancelarii prawnych - 22 000 zł,

* koszty administracyjne - 2 000 zł,

* koszty komornicze - 8 000 zł.

Na podstawie protokołu podatnik sporządził Polecenie Księgowania w koszty uzyskania przychodu, kosztów nieściągalnej wierzytelności, w kwocie 38 928,82 zł (wartość netto wierzytelności).

Natomiast całość wierzytelności została zarachowana jako przychód należny, zgodnie z art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji kwoty wynikające z niezapłaconych faktur zostały uwzględnione w podstawie opodatkowania w podatku dochodowym od osób fizycznych i odprowadzone zostały zaliczki w terminach wynikających z dat wykonanych usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym stanie faktycznym, podatnikowi przysługuje prawo zaliczenia w koszty uzyskania przychodu, wartości netto wierzytelności, zakwalifikowanej wewnętrznym protokołem, jako wierzytelność nieściągalna.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym, przysługuje Mu prawo zaliczenia w koszty uzyskania przychodów, nieściągalnej wierzytelności, na podstawie protokołu sporządzonego zgodnie z art. 23 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z przepisu tego wynika, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku z przychodami, w tym służą zachowaniu lub zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

W świetle art. 23 ust. 1 pkt 20 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem takich wierzytelności nieściągalnych, które uprzednio na podstawie art. 14 zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została uprawdopodobniona.

Z treści art. 23 ust. 2 ww. ustawy wynika, iż za wierzytelności, o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 20 uważa się te wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana:

Wymieniony katalog jest katalogiem zamkniętym i w sposób jednoznaczny określa rodzaj dokumentów, które są niezbędne do tego, aby wierzytelność nieściągalna mogła zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów. Oznacza to, że jakikolwiek inny dokument niż wymieniony wyżej nie może skutecznie udokumentować faktu nieściągalności wierzytelności.

Aby więc wierzytelności uznać za nieściągalne, niezbędne jest wcześniejsze zarachowanie tych wierzytelności do przychodów należnych, zgodnie z art. 14 ustawy, a także udokumentowanie ich nieściągalności w sposób wskazany w art. 23 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy czym wierzytelności te nie mogą być przedawnione. Tym samym istotne jest łączne spełnienie tych przesłanek.

Pamiętać należy również, iż podatnik ma prawo zaliczyć nieściągalne wierzytelności w ciężar kosztów uzyskania przychodów, jeżeli przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne, udokumentowane protokołem sporządzonym przez niego, związane z dochodzeniem wierzytelności, byłyby równe albo wyższe od kwoty wierzytelności. W protokole tym powinny więc być wyliczone wszystkie przewidywane koszty takie jak: koszty sądowe, koszty zastępstwa procesowego, zwrot świadkom utraconego zarobku za czas stawiennictwa w sądzie, koszty zaliczki na ewentualne ekspertyzy biegłych, koszty egzekucji komorniczej, czy sporządzenie aktualnych dokumentów podatnika.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca sporządził protokół o którym mowa w art. 23 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Uznał, że przewidywane koszty związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby wyższe od jej kwoty.

W związku z powyższym, należy uznać że Wnioskodawcy przysługuje prawo zaliczenia w koszty uzyskania przychodu, wartości netto wierzytelności, zakwalifikowanej wewnętrznym protokołem, jako wierzytelności nieściągalnej.

Końcowo tut. organ informuje, iż wydając niniejszą interpretację indywidualną nie odniósł się do kwestii dotyczącej oceny, czy przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne przewyższą egzekwowaną kwotę. Ocena taka nie może być bowiem przedmiotem pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego. W myśl bowiem art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wydaje interpretacje nie przeprowadzając postępowania dowodowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.