ILPB2/415-670/09-4/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 24 czerwca 2009 r. (data wpływu 1 lipca 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 7 września 2009 r. (data wpływu 10 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dużej ulgi budowlanej oraz ulgi remontowo-modernizacyjnej - jest nieprawidłowe.

W dniu 1 lipca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dużej ulgi budowlanej oraz ulgi remontowo-modernizacyjnej.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, w związku z powyższym, wezwano Zainteresowaną do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowaną, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a jego uzupełnieniem nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 31 sierpnia 2009 r., skutecznie doręczono w dniu 4 września 2009 r., natomiast w dniu 10 września 2009 r. do tut. organu wpłynęła odpowiedź, w której Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Dnia 29 marca 2001 r. Wnioskodawczyni wspólnie z inną osobą (nieokreśloną we wniosku), zwaną dalej współwłaścicielem dokonała zamiany lokalu mieszkalnego na nieruchomość zabudowaną budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym. Budynek wymagał kapitalnego remontu. Dnia 20 lipca 2001 r. Zainteresowana została zameldowana na czas nieokreślony w tym budynku, jednakże nie był to dzień zamieszkania. Poprzedni właściciele nabyli nieruchomość, działkę w 1999 r. i uzyskali pozwolenie na przebudowę w formie decyzji. Dokonali Oni podziału nieruchomości i na powstałej działce (po zniesieniu współwłasności) wydzielono budynek mieszkalny składający się wg projektu z trzech pokoi, kuchni, łazienki, korytarza i wiatrołapu. Powyższa decyzja została przeniesiona na Wnioskodawczynię i współwłaściciela dnia 2 kwietnia 2002 r. Z dniem wzajemnego wydania przedmiotów, tj. 31 lipca 2001 r. i zakupu, tj. od 29 marca 2001 r. Zainteresowana wraz ze współwłaścicielem dokonywała zakupów materiałów i kontynuowała prace rozpoczęte przez poprzednich właścicieli, zgodnie z wydanymi decyzjami. Nie było żadnych nowych decyzji ani też nowych projektów. W 2003 r. wykończono jeden pokój, łazienkę i kuchnię. Rozpoczęto dobudowę ganku wejściowego i kontynuowano prace budowlane. Zgłoszono również wykonanie remontu dachu, bieżącą wymianę okien i grzejników, a także podłóg od 2004 r. Dnia 15 grudnia 2004 r. zgłoszono kierownikowi budowy cel zamieszkania. W wydanej decyzji, o której mowa wyżej, znajduje się adnotacja, iż inwestor nie jest zobowiązany uzyskać pozwolenia na użytkowanie. W dzienniku budowy dotyczącej dobudowy ganku znajduje się wpis z dnia 15 grudnia 2004 r. kierownika budowy, że prace podstawowe wykończeniowe i instalacyjne wewnątrz budynku zostały wykonane i budynek nadaje się do użytku. Pozostały prace wykończeniowe elewacyjne i dobudowy ganku. Prace te były kontynuowane jeszcze do 2008 r. zarówno budowlane, jak i remontowe zgodnie ze zgłoszeniem z dnia 26 sierpnia 2003 r. Od 2001 r. do 2004 r. były dokonywane wydatki na przebudowę baraku, natomiast od 2005 r. dokonywane były wydatki na remont bieżący. Zakończenie budowy nastąpiło w 2009 r. W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Zainteresowana informuje, że przedmiotem przebudowy zgodnie ze stanem faktycznym była część budynku niemieszkalnego-użytkowego, który był pozostałością po byłych żołnierzach Związku Radzieckiego. Aby można było w nim zamieszkać należało dokonać przebudowy, gdyż w zamienionym lokalu nie było kanalizacji, prądu, gazu. Nie było również wydzielonych pokoi. W 1999 r. Gmina sprzedała cały budynek użytkowy kilku osobom, które to w 2000 r. zniosły współwłasność nieruchomości i dokonały podziału. Po podziale, zgodnie z projektami powstało 8 oddzielnych działek zabudowanych budynkami mieszkalnymi zgodnie z umową zniesienia współwłasności. Wnioskodawczyni wraz ze współwłaścicielem po dokonaniu zamiany nieruchomości i poprawek do projektu rozpoczęła przebudowę. Materiały były gromadzone już od momentu zamiany. Wiatrołap powstał dopiero w 2004 r. Do tego celu była wydana osobna decyzja. Dnia 15 grudnia 2004 r. w dzienniku budowy na dobudowę ganku widnieje wpis kierownika budowy, że prace wewnątrz budynku zostały wykonane i budynek nadaje się do użytku. Wpis dotyczy całej nieruchomości wewnątrz budynku, gdyż rzeczywiście powstały trzy pokoje, kuchnia, łazienka, korytarz. Prace instalacyjne i wykończeniowe wewnętrzne zostały zakończone.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy w świetle przepisów oraz powyższego stanu Zainteresowana wspólnie ze współwłaścicielem mogła od 2001 r. korzystać z ulgi budowlanej na przebudowę baraku, a potem z ulgi remontowej na bieżącą wymianę dachu i okien oraz grzejników, zgodnie ze zgłoszeniem. Czy przysługiwała Im którakolwiek z tych ulg.

Zdaniem Wnioskodawczyni, może skorzystać razem ze współwłaścicielem z ulgi budowlanej na podstawie decyzji z dnia 10 grudnia 1999 r., która ważna była przez okres 3 lat, gdyż nie było obowiązku wydania żadnej innej decyzji w tej sprawie. Ponadto zamiana nastąpiła 29 marca 2001 r. i od tego okresu były ponoszone wydatki udokumentowane fakturami VAT. W 2003 r. został złożony wniosek dotyczący wymiany pokrycia dachowego oraz innych robót remontowych, które mieszczą się w zakresie rodzaju wydatków na remont, a część budynku użytkowana jest od 31 grudnia 2004 r. Zainteresowana uważa więc, iż mogą Oni korzystać z ulgi budowlanej od 29 marca 2001 r. do 31 grudnia 2004 r. oraz z ulgi remontowej od dnia zgłoszenia terminu rozpoczęcia, tj. wrzesień 2004 r. na zasadzie praw nabytych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Z dniem 1 stycznia 2002 r., w związku ze zmianą ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) wprowadzoną przez art. 1 pkt 6 ustawy z dnia 21 listopada 2001 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 134, poz. 1509 z późn. zm.) została zniesiona duża ulga budowlana, określona w art. 27a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2001 r.

Zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 21 listopada 2001 r. podatnikom, którzy w latach 1997-2001 nabyli prawo do odliczania od podatku wydatków poniesionych na cele określone w art. 27a ust. 1 pkt 1 lit. a)-f) ustawy, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2002 r., przysługuje, na zasadach określonych w tej ustawie, prawo do odliczania od podatku dalszych wydatków na kontynuację danej inwestycji - poniesionych od dnia 1 stycznia 2002 r. do dnia 31 grudnia 2004 r. Inwestycją w myśl tego przepisu były wydatki na:

Stosownie do art. 27a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podstawę określenia przysługującej kwoty odliczeń od podatku z tytułu wydatków, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b)-f) oraz w pkt 2, ustala się na podstawie kwoty stanowiącej iloczyn 70 m ² powierzchni użytkowej i wskaźnika przeliczeniowego 1 m ² powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego, ustalonego do celów obliczenia premii gwarancyjnej od wkładów na oszczędnościowych książeczkach mieszkaniowych za III kwartał roku poprzedzającego rok podatkowy. Natomiast zgodnie z ust. 3 pkt 1 lit. a) ww. artykułu kwota, o którą zmniejsza się podatek z tytułu wydatków, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b)-f), nie może przekroczyć za rok podatkowy 19% wydatków.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz przytoczone przepisy prawa należy uznać, iż Wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo do odliczenia w ramach dużej ulgi budowlanej poniesionych wydatków w okresie od dnia 29 marca 2001 r. do 15 grudnia 2004 r., gdyż przebudowa budynku niemieszkalnego na cele mieszkalne nie mieści się w katalogu wydatków podlegających odliczeniu w ramach ww. ulgi, określonym w art. 27a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2002 r.

Natomiast w odniesieniu do odliczeń w ramach tzw. ulgi remontowej tut. organ stwierdza co następuje:

Z dniem 1 stycznia 2004 r. w związku ze skreśleniem art. 27a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych została zniesiona tzw. ulga remontowa, jednak podatnicy w myśl art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 12 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 202, poz. 1956 z późn. zm.) mają zagwarantowane prawa nabyte do odliczeń wydatków z tego tytułu poniesionych w latach 2004 - 2005. Przy czym aby skorzystać z praw nabytych do ulgi remontowej nie jest konieczne poniesienie pierwszych wydatków już w 2003 r. Likwidowana ulga jest bowiem ulgą trzyletnią. Rok 2003 był pierwszym, z kolejnego trzyletniego okresu.

Zgodnie z art. 27a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - w brzmieniu obowiązującym w 2003 r. - podatek dochodowy od osób, o których mowa w art. 3 ust. 1, obliczony zgodnie z art. 27, obniżony zgodnie z art. 27b o kwotę składki na powszechne ubezpieczenie zdrowotne, zmniejsza się na zasadach określonych w ust. 2-15, jeżeli w roku podatkowym podatnik poniósł wydatki na własne potrzeby mieszkaniowe, przeznaczone na remont i modernizację - zajmowanego na podstawie tytułu prawnego - budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego oraz wpłaty na wyodrębniony fundusz remontowy spółdzielni mieszkaniowej lub wspólnoty mieszkaniowej, utworzonych na podstawie odrębnych przepisów.

Ponadto wydatki na remont i modernizację podlegają odliczeniu jeżeli:

Jeśli przytoczone warunki zostały spełnione łącznie - podatnikom przysługuje prawo do odliczeń od podatku na zasadach określonych w art. 27a ust. 3 pkt 2, ust. 4, ust. 5, ust. 10 oraz ust. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni wspólnie ze współwłaścicielem dokonała zamiany lokalu mieszkalnego na inną nieruchomość. Budynek wymagał kapitalnego remontu. Decyzja - pozwolenie na przebudowę, która została wydana na poprzednich właścicieli, została przeniesiona na Wnioskodawczynię i współwłaściciela dnia 2 kwietnia 2002 r. Przedmiotem przebudowy była część budynku niemieszkalnego - użytkowego. Z dniem wzajemnego wydania przedmiotów, tj. 31 lipca 2001 r. i zakupu, tj. od 29 marca 2001 r. Zainteresowana wraz ze współwłaścicielem dokonywała zakupów materiałów i kontynuowała prace rozpoczęte przez poprzednich właścicieli, zgodnie z wydanymi decyzjami. Zgłoszono również wykonanie remontu dachu, bieżącą wymianę okien i grzejników, a także podłóg od 2004 r. Dnia 15 grudnia 2004 r. w dzienniku budowy na dobudowę ganku widnieje wpis kierownika budowy, że prace wewnątrz budynku zostały wykonane i budynek nadaje się do użytku. Wpis dotyczy całej nieruchomości wewnątrz budynku, gdyż rzeczywiście powstały trzy pokoje, kuchnia, łazienka, korytarz. Pozostały prace wykończeniowe elewacyjne i dobudowy ganku. Prace te były kontynuowane jeszcze do 2008 r.

W odniesieniu do ulgi remontowo-modernizacyjnej tut. organ stwierdza, iż w jej ramach Zainteresowanej przysługiwało prawo do odliczenia wyłącznie wydatków poniesionych w okresie od zakończenia przebudowy, tj. od dnia 16 grudnia 2004 r. do dnia 31 grudnia 2005 r. Wydatki poniesione po dniu 31 grudnia 2005 r. nie podlegały już odliczeniu, co wynika wprost z przytoczonego wcześniej art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 12 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw.

W ramach powyższej ulgi Wnioskodawczyni nie przysługiwało również prawo do odliczenia wydatków poniesionych w okresie od września 2004 r. do 15 grudnia 2004 r. Wynika to z faktu, iż wydatków związanych z przebudową budynku niemieszkalnego na cele mieszkalne nie należy utożsamiać z wydatkami na remont czy modernizację wskazanej nieruchomości. Remont stanowi naprawę czegoś, doprowadzenie do stanu używalności, odnowienie. Natomiast modernizację stanowi unowocześnienie, uwspółcześnienie. W znaczeniu obiegowym przyjęło się, że remontem jest wykonanie robót budowlanych w istniejącym budynku, wymiana zużytych składników wyposażenia technicznego. Modernizację stanowi natomiast ulepszenie budynku - mierzone poprawą jego standardu użytkowego, technicznego, ewentualną obniżką kosztów jego eksploatacji.

Zatem o remoncie, czy modernizacji obiektu można mówić dopiero od momentu zakończenia jego przebudowy, nie natomiast w trakcie jej przeprowadzania.

Należy dodać, iż dokumenty dołączone do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji.

Ponadto, w związku z tym, iż wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez jednego ze współwłaścicieli przedmiotowej nieruchomości, zaznacza się, iż interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla drugiego z nich.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.