ILPB2/415-647/13-2/WS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 26 czerwca 2013 r. (data wpływu 2 lipca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 2 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Sprawa dotyczy gruntu, dla którego Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą, oznaczonego w ewidencji jako działka nr 119/2, o powierzchni 201 m².

Nieruchomość stanowiła własność A, który zmarł 15 września 1978 r. Spadek po nim nabyła w całości żona. Z kolei spadek po jej śmierci 26 czerwca 1979 r. w całości nabyła B.

Decyzją z dnia 29 czerwca 1984 r. w trybie ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości (Dz. U. z 1974 r. Nr 10, poz. 64) skarb państwa wywłaszczył nieruchomość na przebudowę przyległych ulic, przyznając stosowne odszkodowanie.

Po śmierci B 9 listopada 2001 r., spadek w postaci udziałów po 1/2 odziedziczyli Wnioskodawca i C.

Spadkobiercy pismem z dnia 7 sierpnia 2011 r. zwrócili się o zwrot działki, w związku z tym, że grunt nie został wykorzystany na cele zgodne z wywłaszczeniem.

Decyzją z dnia 6 listopada 2012 r. Starosta, na podstawie art. 104 pkt 1 k.p.a., art. 136 ust. 3, art. 137, art. 138 ust. 2, art. 139, art. 140 ust. 1-4, art. 142 oraz art. 216 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, orzekł o zwrocie ww. nieruchomości spadkobiercom w częściach po 1/2. Jednocześnie zobowiązał do zwrotu odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość na rzecz Miasta, które zostało przez spadkobierców uiszczone.

Wnioskodawca wraz z drugim spadkobiercą zamierzają w 2013 r. sprzedać przedmiotową nieruchomość.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy po sprzedaży swojego udziału Wnioskodawca będzie musiał zapłacić podatek dochodowy.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie musiał płacić podatku dochodowego. Udział Wnioskodawca nabył w drodze dziedziczenia w 2001 r., upłynął więc okres 5-ciu lat, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie natomiast z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment jej nabycia.

Należy zatem ustalić, czy zwrot nieruchomości w trybie przedstawionym przez Wnioskodawcę stanowi nabycie nieruchomości w myśl powołanego uprzednio art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że nieruchomość stanowiła własność A, a po jego śmierci w dniu 15 września 1978 r., spadek nabyła w całości żona. Spadek po jej śmierci 26 czerwca 1979 r. w całości nabyła B. Decyzją z dnia 29 czerwca 1984 r. w trybie ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości, skarb państwa wywłaszczył nieruchomość na przebudowę przyległych ulic, przyznając stosowne odszkodowanie. Po śmierci B 9 listopada 2001 r., spadek w postaci udziałów po 1/2 odziedziczyli: Wnioskodawca i C. Spadkobiercy pismem z dnia 7 sierpnia 2011 r. zwrócili się o zwrot działki, w związku z tym, że grunt nie został wykorzystany na cele zgodne z wywłaszczeniem.

Decyzją z dnia 6 listopada 2012 r. Starosta, na podstawie art. 104 pkt 1 k.p.a., art. 136 ust. 3, art. 137, art. 138 ust. 2, art. 139, art. 140 ust. 1-4, art. 142 oraz art. 216 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, orzekł o zwrocie ww. nieruchomości spadkobiercom w częściach po 1/2.

W świetle art. 112 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.), wywłaszczenie nieruchomości polega na pozbawieniu albo ograniczeniu, w drodze decyzji, prawa własności, prawa użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego na nieruchomości.

Zaznaczyć należy, że wywłaszczenie nieruchomości jest instytucją, za pomocą której państwo wkracza w sferę indywidualnych praw obywateli dla osiągnięcia celów o szczególnej doniosłości publicznej. W drodze decyzji dochodzi, m.in. do pozbawienia dotychczasowego właściciela prawa własności nieruchomości, z drugiej zaś strony przejścia prawa własności na rzecz Skarbu Państwa lub gminy. Jednocześnie ww. ustawa zawiera swoistą gwarancję, że wywłaszczona nieruchomość będzie wykorzystywana wyłącznie zgodnie z celem, na który dokonano wywłaszczenia. Gwarancją tą jest instytucja zwrotu nieruchomości, w przypadku, kiedy nieruchomość stała się zbędna z punktu widzenia celu na jaki dokonano wywłaszczenia.

Stosownie do art. 136 ust. 2 ww. ustawy, w razie powzięcia zamiaru użycia wywłaszczonej nieruchomości lub jej części na inny cel niż określony w decyzji o wywłaszczeniu, właściwy organ zawiadamia poprzedniego właściciela lub jego spadkobiercę o tym zamiarze, informując równocześnie o możliwości zwrotu wywłaszczonej nieruchomości.

Poprzedni właściciel lub jego spadkobierca mogą żądać zwrotu wywłaszczonej nieruchomości lub jej części, jeżeli, stosownie do przepisu art. 137, stała się ona zbędna na cel określony w decyzji o wywłaszczeniu. Z wnioskiem o zwrot nieruchomości lub jej części występuje się do starosty, wykonującego zadanie z zakresu administracji rządowej, który zawiadamia o tym właściwy organ. Warunkiem zwrotu nieruchomości jest zwrot przez poprzedniego właściciela lub jego spadkobiercę odszkodowania lub nieruchomości zamiennej stosownie do art. 140 (art. 136 ust. 3 ww. ustawy).

Decyzja o zwrocie nieruchomości powoduje przejście prawa własności na dotychczasowego właściciela, jednakże nie kreuje tego prawa; przywraca tylko wcześniej panujące stosunki prawnorzeczowe.

W świetle powyższego, stwierdzić należy, że nie następuje nabycie, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w momencie zwrotu nieruchomości. Ma miejsce restytucja stosunków sprzed wywłaszczenia, tj. zwrot prawa własności do nieruchomości na rzecz poprzedniego właściciela lub jego spadkobierców.

Zwrot nieruchomości dla spadkobierców skutkuje tym, że w spadku nabywają nie roszczenie, lecz prawo własności nieruchomości.

Zgodnie bowiem z art. 922 ustawy - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą śmierci przechodzą na następców prawnych. W myśl art. 924 ww. Kodeksu, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 926 Kodeksu cywilnego). Natomiast stosownie do z art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego prawomocne postanowienie sądu stwierdza jedynie nabycie spadku przez spadkobiercę.

Mając zatem na uwadze poczynione powyżej spostrzeżenia, stwierdzić należy, że Zainteresowany nabył przedmiotową nieruchomość w dacie śmierci B, tj. dnia 9 listopada 2001 r.

Biorąc pod uwagę przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz treść przytoczonych przepisów stwierdzić należy, że planowana sprzedaż udziału w przedmiotowej nieruchomości w 2013 r. nie będzie stanowiła dla Wnioskodawcy źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ pięcioletniego terminu wskazanego w tym przepisie. Zatem, Zainteresowany nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku z tytułu tej sprzedaży. W konsekwencji powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zauważyć również należy, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Z uwagi na to, że wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został złożony przez Wnioskodawcę - jednego ze współwłaścicieli przedmiotowej nieruchomości, zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla drugiego współwłaściciela.

Pozostały współwłaściciel, chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinien wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej udzielenie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.