ILPB2/415-643/10-4/WS - Opodatkowanie przychodu ze zbycia nieruchomości na podstawie umowy o dożywocie.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 16 sierpnia 2010 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB2/415-643/10-4/WS Opodatkowanie przychodu ze zbycia nieruchomości na podstawie umowy o dożywocie.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 17 maja 2010 r. (data wpływu 19 maja 2010 r.), uzupełnionym w dniu 19 lipca 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze zbycia nieruchomości na podstawie umowy o dożywocie - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 maja 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze zbycia nieruchomości na podstawie umowy o dożywocie.

W związku ze stwierdzeniem braków formalnych, o których mowa w art. 14f § 1 oraz 14b § 3 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 12 lipca 2010 r., znak ILPB2/415-643/10-2/WS, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

Wezwanie wysłano w dniu 12 lipca 2010 r. (skutecznie doręczono w dniu 15 lipca 2010 r.), natomiast w dniu 19 lipca 2010 r. (data nadania 16 lipca 2010 r.) do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 18 czerwca 1998 r. Wnioskodawczyni, będąc stanu wolnego, nabyła na podstawie przydziału lokalu mieszkaniowego spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, jako członek Spółdzielni Mieszkaniowej. Natomiast w dniu 7 kwietnia 2010 r. Zainteresowana ustanowiła odrębną własność lokalu, czyli dokupiła grunt, zakładając księgę wieczystą.

Wnioskodawczyni zamierza przekazać należący do Niej lokal osobie trzeciej na podstawie umowy o dożywocie w zamian za opiekę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Zainteresowana będzie musiała zapłacić podatek, skoro od kupna lokalu minęło 12 lat, a grunt został dokupiony w 2010 r....

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie powinna Ona zapłacić podatku, przekazując lokal na podstawie umowy o dożywocie, ponieważ od nabycia lokalu mija 12 lat. Ponadto Zainteresowana wskazuje, iż w 2010 r. przysługujące Jej spółdzielcze własnościowe prawo do przedmiotowego lokalu zostało tylko przekształcone w prawo odrębnej własności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2 a. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b.

spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c.

prawa wieczystego użytkowania gruntów,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni w dniu 18 czerwca 1998 r. nabyła spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, które w dniu 7 kwietnia 2010 r. zostało przekształcone w prawo odrębnej własności. Zainteresowana wskazuje, iż zamierza przenieść własność ww. lokalu na rzecz osoby trzeciej na podstawie umowy o dożywocie.

Dożywocie jest instytucją prawną uregulowaną przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie z art. 908 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli w zamian za przeniesienie własności nieruchomości nabywca zobowiązał się zapewnić zbywcy dożywotnie utrzymanie (umowa o dożywocie), powinien on, w braku odmiennej umowy, przyjąć zbywcę jako domownika, dostarczać mu wyżywienia, ubrania, mieszkania, światła i opału, zapewnić mu odpowiednią pomoc i pielęgnowanie w chorobie oraz sprawić mu własnym kosztem pogrzeb odpowiadający zwyczajom miejscowym. Umowa dożywocia ma więc charakter umowy zobowiązującej, odpłatnej i wzajemnej.

Przedmiotem świadczenia ze strony zbywcy (dożywotnika) jest przeniesienie własności nieruchomości. Ustawa nie ogranicza przy tym możliwości przeniesienia własności nieruchomości w zamian za ustanowienie praw dożywocia tylko do nieruchomości gruntowych. Możliwe zatem jest ustanowienie dożywocia na nieruchomości budynkowej lub lokalowej.

Jednocześnie należy zauważyć, że umowa dożywocia nie określa kwoty, za jaką nieruchomość jest zbywana. Nabywca zobowiązuje się jedynie do świadczeń określonych w art. 908 Kodeksu cywilnego, przy czym ich wartość i okres, w którym mają być spełnione, w momencie zawierania umowy nie są znane. Z tego względu przychód dożywotnika określa się w oparciu o wartość rynkową zbywanej nieruchomości, którą zgodnie z art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Zbycie lokalu na podstawie umowy dożywocia stanowi więc odpłatne zbycie w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże w celu stwierdzenia, czy odpłatne zbycie lokalu mieszkalnego stanowi źródło przychodu wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 8 cytowanej ustawy, należy określić datę nabycia tego lokalu.

W niniejszej sprawie wskazać należy, że przedmiotowy lokal mieszkalny nabyty został przez Zainteresowaną w dniu 18 czerwca 1998 r., czyli w dniu ustanowienia na Jej rzecz spółdzielczego własnościowego prawa do tego lokalu. Późniejsze ustanowienie odrębnej własności jest bowiem tylko zmianą formy prawnej faktycznego prawa do lokalu. Oznacza to, że odpłatne zbycie przez Wnioskodawczynię ww. lokalu dokonane zostanie po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, a zatem nie będzie stanowić źródła przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, iż odpłatne zbycie lokalu mieszkalnego na podstawie umowy dożywocia, nie będzie stanowić źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem z tego tytułu po stronie Wnioskodawczyni nie powstanie obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl