ILPB2/415-636/08-4/AJ - Uprawnienie współmałżonka osoby niepełnosprawnej do odliczenia od podstawy opodatkowania wydatków w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa - (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 23 września 2008 r. (data wpływu 30 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od podstawy opodatkowania wydatków w ramach ulgi rehabilitacyjnej - jest prawidłowe.

W dniu 30 września 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od podstawy opodatkowania wydatków w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 4 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 04 listopada 2008 r. znak ILPB2/415-636/08-2/AJ, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy - Ordynacja podatkowa, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia tego wniosku o podpis Wnioskodawcy lub osoby upoważnionej do Jego reprezentowania pod oświadczeniem, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz, że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej.

Jednocześnie poinformowano, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a jego uzupełnieniem przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 7 listopada 2008 r., tego samego dnia Zainteresowany uzupełnił wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Żona Wnioskodawcy jest osobą niepełnosprawną posiadającą orzeczenie o całkowitej niezdolności do samodzielnej egzystencji, w związku z wypadkiem samochodowym, który miał miejsce kilka lat temu.

Uszkodzony został wówczas kręgosłup i do tej pory żona Zainteresowanego porusza się wyłącznie na wózku inwalidzkim. Pobiera Ona rentę z ZUS-u, która rocznie nie przekracza kwoty 9.120 zł., o której mowa w art. 26 ust. 7e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca wraz z żoną korzystają ze wspólnego opodatkowania dochodów małżonków. Oprócz renty inwalidzkiej żona posiada dodatkowo dochód z tytułu odszkodowania wypłacanego w postaci renty zarządzonej wyrokiem sądu na podstawie przepisów prawa cywilnego w związku z uszkodzeniem ciała, utratą całkowitej zdolności do pracy zawodowej oraz zwiększeniem się potrzeb żony i zmniejszeniem widoków powodzenia na przyszłość.

W tej sytuacji potrzebna jest kosztowna rehabilitacja żony (ustawiczna, powtarzana w okresach cyklicznych), przeprowadzenie remontu domu jednorodzinnego, 2-piętrowego w celu likwidacji barier architektonicznych oraz zainstalowanie windy, która umożliwiłaby żonie samodzielne poruszanie się po domu między piętrami, wyjście do ogrodu, co obecnie biorąc pod uwagę, iż przez większą część dnia pozostaje w domu sama jest niemożliwe.

Do tej pory, podczas obecności Wnioskodawcy w domu, znosi On żonę na rękach, ale stan kręgosłupa dłużej Mu na to nie pozwala.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z poniesionymi już kosztami oraz planowanymi wydatkami na cele rehabilitacyjne Wnioskodawca może skorzystać z odliczenia tych wydatków, odliczając ww. wydatki od własnego dochodu i uznać, że żona osiągając dochód podlegający opodatkowaniu w wysokości nieprzekraczającej 9.120 zł. pozostaje na utrzymaniu Zainteresowanego...

Zdaniem Wnioskodawcy, może On uznać, iż Jego żona z dochodem podlegającym opodatkowaniu poniżej 9.120 zł, jest na Jego utrzymaniu i dokonać odliczenia wydatków rehabilitacyjnych od swojego dochodu.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określają bowiem precyzyjnej definicji dochodu, o którym mowa w ww. art. 26 ust. 7e.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c, oraz 30e stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w r. podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Z cytowanego przepisu wynika zatem, że podatnik będący osobą niepełnosprawną lub podatnik, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne jest uprawniony do odliczenia od dochodu osiągniętego w danym r. podatkowym, kwot wydatków poniesionych w danym roku na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych.

Przepisy zawarte w art. 26 ust. 7a-7g cyt. ustawy określają warunki oraz wydatki, których poniesienie przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne uprawniają do odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Przepis art. 26 ust. 7a ww. ustawy, stanowi że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na:

Powyższy przepis enumeratywnie wymienia wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych podlegające odliczeniu od dochodu. Katalog tych wydatków jest katalogiem zamkniętym, wobec czego nie może być traktowany rozszerzająco.

Wysokość wydatków na cele określone w ust. 7a ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14 (art. 26 ust. 7c ustawy).

Zgodnie z brzmieniem art. 26 ust. 7e cyt. ustawy, ww. przepisy stosuje się odpowiednio do podatników, na których utrzymaniu pozostają następujące osoby niepełnosprawne: współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe - jeżeli w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają kwoty 9.120 zł.

Podatnik odliczający wydatki rehabilitacyjne dotyczące osoby niepełnosprawnej będącej na jego utrzymaniu powinien wykazać, iż faktycznie osoba niepełnosprawna jest na jego utrzymaniu. Przede wszystkim chodzi tu o taki stan, w którym podatnik zapewnia środki do życia, ponosi koszty związane z wyżywieniem, mieszkaniem oraz innymi potrzebami osoby niepełnosprawnej.

Artykuł 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określa co do zasady przedmiot opodatkowania, natomiast katalog zwolnień przedmiotowych określają przepisy zawarte w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c ustawy.

W myśl art. 9 ust. 1 cyt. ustawy opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym r. podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 28-30, art. 30a-30c oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów - art. 9 ust. 1a cyt. ustawy. Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów - art. 9 ust. 2 cyt. ustawy.

W świetle ww. przepisów należy stwierdzić, iż w przypadku osób niepełnosprawnych kwota 9.120 zł, o której mowa w art. 26 ust. 7e stanowi dochód, ustalony na podstawie art. 9 ust. 1, ust. 1a i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie określają, co stanowi podstawę ustalenia dochodu podlegającego opodatkowaniu. Do ustalenia dochodu przyjmuje się wszelkiego rodzaju dochody osiągnięte w roku podatkowym, z wyjątkiem dochodów zwolnionych, wymienionych w art. 21, do których zaliczyć można m.in. odszkodowania, art. 52, art. 52a i art. 52c ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca posiada na utrzymaniu żonę, która ma orzeczoną całkowitą niezdolność do samodzielnej egzystencji. Żona Wnioskodawcy uzyskuje w roku podatkowym dochód z renty ZUS, który nie przekracza kwoty 9.120 zł. Ponadto żona otrzymuje rentę przyznaną wyrokiem sądu na podstawie przepisów prawa cywilnego w związku z uszkodzeniem ciała, utratą całkowitej zdolności do pracy zawodowej oraz zwiększeniem się potrzeb żony i zmniejszeniem widoków powodzenia na przyszłość, która jest dochodem zwolnionym z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, stwierdzić należy, że Wnioskodawca może skorzystać z odliczenia od swojego dochodu wydatków na rehabilitację żony, o ile spełni warunki określone w ustawie, tj. faktycznie utrzymuje żonę, poniósł wydatki na Jej rehabilitację, a wydatki te jeśli ustawa tak stanowi, udokumentował. Ponadto wydatki poniesione przez Zainteresowanego muszą znajdować się w katalogu zawartym w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.