ILPB2/415-624/08-4/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 23 września 2008 r. (data wpływu 25 września 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 listopada 2008 r. (data wpływu 14 listopada 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 września 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sprzedaży nieruchomości.

W związku ze stwierdzeniem braków formalnych, pismem z dnia 3 listopada 2008 r. nr ILPB2/415-624/08-2/AJ, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia - w terminie 7 dni od dnia doręczenia niniejszego wezwania - braków formalnych wniosku.

Jednocześnie poinformowano, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a jego uzupełnieniem przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 3 listopada 2008 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 5 listopada 2008 r.), zaś w dniu 14 listopada 2008 r. (data nadania 12 listopada 2008 r.) do tut. organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawca uzupełnił przedmiotowy wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w 1999 r. kupił mieszkanie. Zainteresowany skorzystał z ulgi na wynajem. W latach 1999 i 2000 mieszkanie kosztowało 170.000 zł. Termin, kiedy Zainteresowany bez konsekwencji mógłby sprzedać mieszkanie mija 1 stycznia 2011 r.. Wnioskodawca przedmiotowe mieszkanie chciałby sprzedać wcześniej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jaką kwotę Wnioskodawca będzie musiał dopisać do dochodu za rok 2009, jeśli wtedy sprzeda mieszkanie.

Zdaniem Wnioskodawcy, ponieważ upłynął przepisowy okres pięciu lat przechowywania dokumentów, pozbył się ich i obecnie nie jest w stanie ustalić jaką kwotę musiałby dopisać do swojego dochodu rocznego.

Na mocy art. 26 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) w latach 1999-2000 Zainteresowany skorzystał z przysługującej ulgi podatkowej polegającej na odliczeniu od dochodu wydatków poniesionych w tychże latach podatkowych na budowę stanowiącego współwłasność budynku mieszkalnego wielorodzinnego, z przeznaczeniem znajdujących się w nim co najmniej pięciu lokali mieszkalnych na wynajem oraz wydatków na zakup działki pod budowę tego budynku (zakup mieszkania). Ustawa z dnia 9 listopada 2000 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2003 r. Nr 202, poz. 1956) skreśliła przepis art. 26 ust. 1 pkt 8 stanowiący o uldze, a także ust. 2-4 oraz 8-12, ust. 7 tego artykułu otrzymał nowe brzmienie. Ponadto zgodnie z art. 7 ust. 14-14a ww. ustawy w przypadku zaistnienia okoliczności wynikających z art. 26 ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2001 r. stosuje się art. 26 ust. 10-12. Przepisy tego artykułu stanowiły, iż jeżeli przed upływem dziesięciu lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło zbycie budynku, lokalu mieszkalnego, udziału we współwłasności lub (...) podatnik obowiązany jest doliczyć do dochodów roku podatkowego, w którym nastąpiły te okoliczności, uprzednio odliczone kwoty.

Wobec zapisów art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), zgodnie z którym zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku, dokumenty potwierdzające dokonanie wydatków zostały przez Zainteresowanego zniszczone. W 2006 r. upłynął bowiem okres posiadania niniejszych dokumentów wymagany przepisami prawa.

Wnioskodawca podkreśla, że również w broszurze informacyjnej - objaśnieniach do załącznika PIT-D składanego wraz z zeznaniem podatkowym za rok 2000 znajdującej się na stronach internetowych Ministerstwa Finansów na pierwszej stronie wytłuszczonym drukiem zawarto wskazanie następującej treści: "Wysokość wydatków poniesionych na cele mieszkaniowe ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z tym że wydatki poniesione na: budowę własnego lub stanowiącego współwłasność budynku mieszkalnego wielorodzinnego z lokalami na wynajem, budowę budynku mieszkalnego, zakup nowo wybudowanego budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego w takim budynku, nadbudowę lub rozbudowę budynku na cele mieszkalne, przebudowę strychu, suszarni albo przystosowanie innego pomieszczenia na cele mieszkalne oraz wykończenie lokalu mieszkalnego w nowo wybudowanym budynku mieszkalnym do dnia zasiedlenia tego lokalu oraz remont i modernizację budynku (lokalu) mieszkalnego ustala się na podstawie faktury lub rachunku, wystawionych wyłącznie przez podatnika podatku od towarów i usług, nie korzystającego ze zwolnienia od tego podatku, lub dowodu odprawy celnej.

W przypadku wpłat na wyodrębniony fundusz remontowy wspólnoty mieszkaniowej wysokość wydatków ustala się na podstawie dowodu wpłaty. Dowodów tych nie należy dołączać do zeznania, należy je jednak przechowywać przez okres pięciu lat, licząc od końca roku, w którym upłynął termin płatności podatku".

Rażąca niespójność rozwiązań prawnych przyjętych w powyższych aktach prawnych oraz innych dokumentach publicznych prowadzi do nadużycia zaufania obywatela do państwa i stanowionego przez nie prawa. Z jednej strony ustawodawca przyznaje prawo do skorzystania z ulgi podatkowej z konsekwencjami jej naruszenia, z drugiej zaś wskazany wyżej przepis Ordynacji podatkowej tj. aktu prawnego stanowiącego dla podatnika swoistą konstytucję podatkową jak również wskazanie w oficjalnych wyjaśnieniach do załącznika PIT-D okresu obowiązkowego przechowywania dokumentów potwierdzających poniesienie wydatków uprawniających do skorzystania z ulgi stoi w sprzeczności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2000 r., podatnikom przysługiwała ulga polegająca na odliczeniu od dochodu wydatków poniesionych w roku podatkowym na budowę własnego lub stanowiącego współwłasność budynku mieszkalnego wielorodzinnego, z przeznaczeniem znajdujących się w nim co najmniej pięciu lokali mieszkalnych na wynajem, oraz wydatków na zakup działki pod budowę tego budynku.

Ustawa z dnia 9 listopada 2000 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2000 r. Nr 104, poz. 1104) skreśliła przepis art. 26 ust. 1 pkt 8 stanowiący o uldze, a także ust. 2-4 oraz ust. 8-12. Ustęp 7 tego artykułu otrzymał nowe brzmienie.

Ponadto zgodnie z art. 14 ww. ustawy w przypadku zaistnienia okoliczności wynikających z art. 26 ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2001 r. stosuje się art. 26 ust. 10-12.

Przepisy tego artykułu stanowiły, że jeżeli przed upływem dziesięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym otrzymano decyzję właściwego organu o pozwoleniu na użytkowanie budynku lub lokalu, w związku z budową którego dokonano odliczeń na podstawie ust. 1 pkt 8:

Z dniem 1 stycznia 2004 r. art. 7 ust. 14 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw otrzymał nowe brzmienie. Zmiana została wprowadzona przez art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 12 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2003 r. Nr 202, poz. 1956). W myśl tego przepisu podatnicy, którzy korzystali z odliczeń, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym w latach 1997-2000 i przed upływem dziesięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym:

Ponadto zgodnie z art. 7 ust. 14a cytowanej powyżej ustawy dziesięcioletni okres w przypadkach wymienionych w pkt 1-3 liczy się od końca roku podatkowego, w którym otrzymano decyzje właściwego organu o pozwoleniu na użytkowanie budynku lub lokalu, w związku z budowa którego dokonano odliczeń, natomiast odnośnie pkt 4 okres ten liczy się od końca roku podatkowego, w którym nabyto działkę lub prawo wieczystego użytkowania gruntu pod budowę tego budynku.

W myśl art. 7 ust. 15 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw, jeżeli podatnik korzystał z odliczenia od dochodu wydatków poniesionych na budowę budynku mieszkalnego wielorodzinnego z przeznaczeniem znajdujących się w nim lokali mieszkalnych na wynajem oraz na zakup działki pod budowę tego budynku, i zbył działkę lub budynek, jego część lub lokal (lokale) przed upływem dziesięciu lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło wybudowanie, przychód uzyskany z tego zbycia podlega opodatkowaniu zgodnie z art. 28 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r.

Wobec powyższego w sytuacji, jeżeli Wnioskodawca przed upływem dziesięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nabył przedmiotowe mieszkanie dokona jego zbycia, będzie zobowiązany do zwrotu ulgi z której skorzystał poprzez doliczenie do dochodu roku podatkowego, w którym dokona zbycia, kwot uprzednio odliczonych na mieszkanie.

Przepisy Ordynacji podatkowej są ogólnymi przepisami prawa podatkowego. Natomiast przepisy dotyczące zwolnień czy ulg podatkowych są uregulowane w aktach prawnych dotyczących określonych podatków, stanowiących przepisy szczególne w stosunku do przepisów ogólnych Ordynacji podatkowej.

Należy także zauważyć, że wszelkiego rodzaju ulgi czy zwolnienia są odstępstwem od konstytucyjnej zasady równości i powszechności opodatkowania, w sposób szczegółowo uregulowanymi w przepisach materialnego prawa podatkowego. Są one przywilejami, z których podatnik ma prawo, a nie obowiązek skorzystania. Zatem oceniając ciążące na Zainteresowanym obowiązki wynikające z zastosowania danej ulgi czy zwolnienia podatkowego należy dokonać ścisłej, literalnej wykładni przepisu regulującego daną ulgę czy zwolnienie.

Wobec powyższego brak posiadania przez Wnioskodawcę dokumentów określających kwoty dokonanych uprzednio odliczeń, nie zwalnia od obowiązku doliczenia tych kwot do dochodu za rok w którym Zainteresowany dokona zbycia przedmiotowego mieszkania, jeżeli zbycie nastąpi przed upływem 10 lat od jego nabycia.

Z uwagi na to, iż Zainteresowany skorzystał z ulgi określonej w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowiących przepisy szczególne w odniesieniu do przepisów ogólnych Ordynacji podatkowej - to na Nim jako stronie wywodzącej z danej okoliczności skutki prawne w postaci zastosowania ulgi podatkowej spoczywa obowiązek udokumentowania wysokości odliczeń z jakich wówczas skorzystał.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.