ILPB2/415-565/10-4/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 20 kwietnia 2010 r. (data wpływu do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie - 30 kwietnia 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 lipca 2010 r. (data wpływu 19 lipca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania niepodjętego przez bezrobotnego świadczenia - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 kwietnia 2010 r. podatnik złożył do Urzędu Skarbowego wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania niepodjętego przez bezrobotnego świadczenia.

Pismem z dnia 23 kwietnia 2010 r. nr...Naczelnik Urzędu Skarbowego - działając na podstawie art. 15 oraz art. 16 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) - przekazał wniosek do rozpatrzenia Dyrektorowi Izby Skarbowej w Poznaniu.

Wyjaśnić bowiem należy, że zgodnie ze znowelizowanym art. 14a ustawy - Ordynacja podatkowa, z dniem 1 lipca 2007 r. organem właściwym do dokonywania interpretacji przepisów prawa podatkowego został Minister Finansów.

Natomiast, stosownie do art. 14b § 6 Ordynacji podatkowej Minister Finansów upoważnił - w drodze ww. rozporządzenia - dyrektorów czterech izb skarbowych do wydawania interpretacji indywidualnych w jego imieniu i w ustalonym zakresie, określając jednocześnie właściwość rzeczową i miejscową upoważnionych organów.

W analizowanym przypadku, właściwym miejscowo organem podatkowym do wydania pisemnej interpretacji od dnia 1 lipca 2007 r., jest - w związku z § 6 ww. rozporządzenia - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu.

W dniu 30 kwietnia 2010 r. wniosek wpłynął do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie.

Jednakże przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3, art. 14b § 4 oraz w art. 14f § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 7 lipca 2010 r. nr ILPB2/415-565/10-2/AJ, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy - Ordynacja podatkowa, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia tego wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 7 lipca 2010 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 12 lipca 2010 r.), zaś w dniu 19 lipca 2010 r. (data nadania - 16 lipca 2010 r.) do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

Jednocześnie tut. Organ informuje, iż w piśmie stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 7 lipca 2010 r. Zainteresowany rozszerzył zakres przedmiotu wniosku o nowe zagadnienie dotyczące Ordynacji podatkowej w zakresie stwierdzenia nadpłaty. Wnioskodawca przedstawił pytanie podatkowe w tym zakresie i uiścił dodatkową opłatę w wysokości 40 zł. Jednakże Zainteresowany nie przedstawił własnego stanowiska - stosownie do zadanego pytania.

Tut. Organ informuje, że w przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 1 dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania niepodjętego przez bezrobotnego świadczenia.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Organy zatrudnienia - zgodnie z art. 9, 26, 35 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. są zobowiązane jako płatnicy do poboru zaliczek miesięcznych od świadczeń wypłaconych z Funduszu Pracy.

Zdarzają się sytuacje, że osoby bezrobotne nie pobierają postawionych do wypłaty świadczeń. Zgodnie z art. 76 ust. 3a ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tekst jedn. Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415), roszczenia od należnych a niepobranych kwot zasiłków dla bezrobotnych i innych świadczeń finansowanych z funduszu pracy ulegają przedawnieniu z upływem 6 miesięcy od dnia postawienia ich do dyspozycji.

Po tym okresie urząd zobowiązany jest dokonać korekty naliczonych a niepodjętych świadczeń. Dotychczas Wnioskodawca odprowadzał zaliczkę na podatek dochodowy do dnia 20 następnego miesiąca od świadczeń należnych naliczonych bez względu na to, czy zostały wypłacone.

Taki sposób rozliczenia wynika z systemu komputerowego obsługującego urzędy pracy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, zaliczkę na podatek dochodowy od niepojętych świadczeń należy odprowadzić do urzędu skarbowego w momencie wypłaty świadczenia. W przypadku niepodjęcia świadczenia w ustawowym terminie zaliczki na podatek dochodowy nie należy odprowadzać.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkie dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Wyrazem jej praktycznej realizacji jest przepis art. 11 ust. 1 ww. ustawy, który stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z powołanego powyżej art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że za przychody należy uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

W myśl art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Na podstawie art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niedobrany lub pobrany a nie wpłacony.

Zgodnie z art. 35 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do poboru zaliczek miesięcznych jako płatnicy są obowiązane organy zatrudnienia - od świadczeń wypłacanych z Funduszu Pracy pomniejszonych o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b).

Od ww. przychodów stosownie do art. 35 ust. 5 ustawy, płatnik pobiera zaliczkę na podatek dochodowy stosując najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, pomniejszoną o kwotę, o której mowa w art. 32 ust. 3.

W myśl art. 38 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczną deklarację, według ustalonego wzoru (PIT-4R).

Natomiast art. 39 ust. 1 powołanej ustawy o podatku dochodowym stanowi, iż w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

W myśl art. 39 ust. 2 ustawy, jeżeli obowiązek poboru przez płatników, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, zaliczek na podatek ustał w ciągu roku, płatnicy na pisemny wniosek podatnika w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku, są obowiązani do sporządzenia i przekazania podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, lub urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych, imiennej informacji, o której mowa w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 5.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca dokonuje wypłat dla osób bezrobotnych świadczeń finansowanych z Funduszu Pracy.

Zdarzają się sytuacje, że osoby bezrobotne nie pobierają postawionych do wypłaty świadczeń. Zgodnie z art. 76 ust. 3a ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, roszczenia od należnych a niepobranych kwot zasiłków dla bezrobotnych i innych świadczeń finansowanych z funduszu pracy ulegają przedawnieniu z upływem 6 miesięcy od dnia postawienia ich do dyspozycji.

Po tym okresie urząd zobowiązany jest dokonać korekty naliczonych a niepodjętych świadczeń. Dotychczas Wnioskodawca odprowadzał zaliczkę na podatek dochodowy do dnia 20 następnego miesiąca od świadczeń należnych naliczonych bez względu na to, czy zostały wypłacone.

Taki sposób rozliczenia wynika z systemu komputerowego obsługującego urzędy pracy.

Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku niepodjęcia świadczenia w ustawowym terminie zaliczki na podatek dochodowy nie należy odprowadzać.

Należy podkreślić, iż przychód stanowią otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika pieniądze i wartości pieniężne.

Przez pojęcie "otrzymane" - zgodnie ze słownikiem języka polskiego - należy rozumieć takie pieniądze i wartości pieniężne, które zostały podatnikowi dane. Mając na uwadze istnienie wielu form rozliczeń, należy uznać, że otrzymane pieniądze to nie tylko wypłacona gotówka, ale również kwota, która wpłynęła na rachunek bankowy podatnika.

Natomiast "postawionymi do dyspozycji" są takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik - wykazując określoną aktywność - ma możliwość włączyć do swojego władztwa. Innymi słowy, podatnik ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy, a nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone środki do dyspozycji.

Z definicji pojęcia przychodu jako świadczenia otrzymanego czy też w niektórych przypadkach postawionego do dyspozycji wnosić można również o momencie jego uzyskania. Określenie momentu uzyskania przychodu ma bardzo istotne znaczenie, przede wszystkim z tego powodu, że podatek dochodowy od osób fizycznych rozliczany jest w danym czasie. Konieczne jest zatem określenie momentu uzyskania przychodu, by przyporządkować przychód do danego okresu rozliczeniowego - roku podatkowego, a w niektórych przypadkach również - miesiąca (w przypadku zaliczkowego rozliczania podatku).

Przychód w postaci pieniędzy lub wartości pieniężnych powstaje w momencie otrzymania ich przez podatnika lub w momencie postawienia ich do dyspozycji podatnika.

W przedmiotowej sprawie przez postawienie do dyspozycji podatnika pieniędzy lub innych wartości należy rozumieć sytuację, w której podatnik z przyczyn leżących po jego stronie nie odbiera należnego mu świadczenia, np. z kasy urzędu pracy.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny i przytoczone przepisy prawne stwierdzić należy, że dla osoby bezrobotnej uprawnionej do otrzymywania świadczenia od organu zatrudnienia przychód powstaje z chwilą postawienia tego świadczenia do dyspozycji uprawnionego. To z kolei skutkuje obowiązkiem dla Wnioskodawcy, jako płatnika do pobrania zaliczki na podatek w miesiącu, w którym postawiono świadczenie do dyspozycji uprawnionego.

Należy zauważyć, że na powyższe nie ma wpływu fakt, umorzenia nieodebranych świadczeń po upływie 6 m-cy od postawienia ich do dyspozycji bezrobotnego.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że bezprzedmiotowym jest rozpatrywanie pytania nr 2 dotyczącego Ordynacji podatkowej w zakresie stwierdzenia nadpłaty.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.