ILPB2/415-555/11-2/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 27 kwietnia 2011 r. (data wpływu 2 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni wychowuje córkę, która ukończyła 18 rok życia, ale nie ukończyła 25 roku życia i studiuje. W 2010 r. córka Zainteresowanej nie uzyskała w kraju żadnych dochodów opodatkowanych zgodnie z przepisem art. 27 lub art. 30b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie w 2010 r. córka Wnioskodawczyni pracowała w Szwecji i uzyskała tam dochody około 10 tys. zł.

Z ostrożności w złożonym zeznaniu PIT-37 za rok 2010 Zainteresowana nie skorzystała z ulgi określonej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny Wnioskodawczyni ma prawo do odliczenia od podatku za rok 2010 ulgi z tytułu wychowywania córki (art. 27f ustawy), która nie uzyskała żadnych dochodów w Polsce, a jedynie uzyskała dochody z pracy w Szwecji.

Zdaniem Wnioskodawczyni, ma prawo do odliczenia. Dochody z pracy uzyskane w Szwecji są w Polsce zwolnione z podatku i co najwyżej są brane pod uwagę przy ustalaniu tzw. stopy procentowej podatku (art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Nie zmienia to faktu, iż dochody te są w Polsce zwolnione z podatku i nie są opodatkowane ani zgodnie z art. 27 (skala podatkowa) ani też z art. 30b (podatek wg stawki 19%). Dochody te są opodatkowane wyłącznie w Szwecji.

Z literalnego brzmienia art. 6 ust. 4 pkt 3 w związku z art. 27f ust. 6 ustawy wynika, że jednym z warunków skorzystania z ulgi jest, ze strony dziecka, brak dochodów opodatkowanych zgodnie z art. 27 lub art. 30b lub uzyskanie tych dochodów do wysokości limitu określonego w ustawie.

Należy zatem uznać, że córka Wnioskodawczyni nie uzyskała w 2010 r. dochodów opodatkowanych zgodnie z art. 27 lub art. 30b, a tym samym przy zachowaniu pozostałych warunków określonych w ustawie Zainteresowana ma prawo do skorzystania za rok 2010 z ulgi określonej w art. 27f ustawy.

Na potwierdzenie powyższego stanowiska Wnioskodawczyni powołuje się na interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach nr IPBII/1/415-604/10/ASz.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

W myśl art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, za każdy miesiąc kalendarzowy, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1. Odliczenie nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

Odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej (art. 27f ust. 4 cyt. ustawy).

Zgodnie z art. 27f ust. 5, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

Stosownie do art. 27f ust. 6 ww. ustawy, przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Zgodnie z treścią art. 27f ust. 7 w związku z art. 6 ust. 8 i 9 powołanej ustawy warunkiem do skorzystania z ww. odliczenia jest również brak zastosowania w stosunku do dziecka przepisów:

* art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, z wyjątkiem najmu prywatnego,

* ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Z wyżej przytoczonych przepisów wynika, iż z tzw. ulgi prorodzinnej mogą m.in. skorzystać podatnicy - w związku z wykonywaniem ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnegowychowujący w roku podatkowym pełnoletnie dzieci (art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 ww. ustawy):

* bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,

* do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 (w 2010 r. jest to kwota 3.089,00 zł), z wyjątkiem renty rodzinnej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni ma pełnoletnią, studiującą córkę, która nie ukończyła 25 lat. W 2010 r. córka Zainteresowanej nie uzyskała w kraju żadnych dochodów opodatkowanych zgodnie z przepisem art. 27 lub art. 30b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie w 2010 r. córka Wnioskodawczyni pracowała w Szwecji i uzyskała tam dochody około 10 tys. zł.

Zainteresowana wskazała, iż dochody z pracy uzyskane w Szwecji są w Polsce zwolnione z podatku i co najwyżej są brane pod uwagę przy ustalaniu tzw. stopy procentowej podatku (art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zasady unikania podwójnego opodatkowania regulują art. 27 ust. 8, 9 i ust. 9a ww. ustawy jak i umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub inne umowy międzynarodowe.

Stosownie do art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych - podatek określa się w następujący sposób:

W celu zapobieżenia podwójnego opodatkowania uzyskanego dochodu w Polsce, należy zastosować określoną w powołanej umowie metodę unikania podwójnego opodatkowania - tzw. metodę wyłączenia z progresją. Metoda wyłączenia z progresją oznacza, że w Polsce wyłącza się z podstawy opodatkowania dochód osiągnięty za granicą, zwolniony z opodatkowania na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Jednak dla ustalenia stawki podatku od pozostałego dochodu - podlegającego opodatkowaniu w Polsce - stosuje się stawkę podatku właściwą dla całego dochodu, tzn. łącznie z dochodem osiągniętym za granicą.

W myśl natomiast art. 27 ust. 9 ww. ustawy jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym.

Stosownie do art. 27 ust. 9a powołanej ustawy zasady opodatkowania określone w ust. 9 stosuje się również do dochodów uzyskanych na terytorium państwa, z którym Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Jak z powyższego wynika w prawie podatkowym występują dwie metody pozwalające na uniknięcie podwójnego opodatkowania: metoda wyłączenia z progresją oraz metoda proporcjonalnego odliczenia. Niewątpliwie obie z ww. metod są uregulowane w art. 27 powołanej ustawy, a zatem zagraniczne dochody podlegają opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27. Gdyby bowiem nie postanowienia wymienionych przepisów dochody uzyskane za granicą mogłyby podlegać podwójnemu opodatkowaniu.

Zatem nawet jeżeli dochody zagraniczne są zwolnione z opodatkowania, to jednak stosownie do regulacji zawartej w art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wpływają lub mogą wpływać na opodatkowanie dochodów uzyskanych w Polsce.

Z tego też powodu należy uznać, iż art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obejmuje zarówno dochody uzyskane w Polsce, jak i za granicą (i to bez względu na to, jaka metoda unikania podwójnego opodatkowania ma do nich zastosowanie). Odmienne rozumienie omawianego przepisu pozostawałoby w rażącej sprzeczności z zasadą racjonalności ustawodawcy, która jest podstawowym założeniem w procesie wykładni prawa. Potrzeba respektowania przesłanki o racjonalności ustawodawcy wyklucza możliwość przyjęcia, że jego wolą było doprowadzenie do naruszenia zasad równości i sprawiedliwości społecznej w systemie prawa normującego określoną dziedzinę życia społecznego, w tym zobowiązań podatkowych. Racjonalny ustawodawca nie różnicuje podatników chcących korzystać z ulgi prorodzinnej, uzależniając korzystanie z odliczenia od faktu, czy jego dziecko uzyskuje dochody w Polsce, czy za granicą oraz jaka metoda zapobiegająca podwójnemu opodatkowaniu ma zastosowanie do dochodów dziecka.

Skoro zatem córka Wnioskodawczyni w 2010 r. uzyskała dochód z tytułu pracy na terenie Szwecji przekraczający kwotę 3089 zł, to mimo iż dochód ten - jak twierdzi Wnioskodawczyni - zwolniony jest z opodatkowania w Polsce (kwestia ta nie jest przedmiotem oceny stanowiska dokonanej w przedmiotowej interpretacji, bowiem wniosek nie dotyczy tejże kwestii) to jednak stosuje się do niego zasady określone w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powyższe skutkuje zatem brakiem uprawnienia do skorzystania przez Wnioskodawczynię z ulgi prorodzinnej za 2010 r.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe, bowiem uprawnienie do skorzystania z ulgi prorodzinnej nie jest uwarunkowane zastosowaniem odpowiedniej metody unikania podwójnego opodatkowania.

Odnośnie powołanej przez Wnioskodawczynię interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 15 września 2010 r. znak: IBPB II/1/415-604/10/ASz tut. Organ informuje, iż przedmiotowa interpretacja na podstawie art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej została zmieniona z urzędu przez Ministra Finansów pismem z dnia 28 grudnia 2010 r. Znak: DD3/033/184/IMD/10/PK-1323.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.