ILPB2/415-550/14-4/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 28 kwietnia 2014 r. (data wpływu 30 kwietnia 2014 r.), uzupełnionym w dniu 4 sierpnia 2014 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sprzedaży mieszkania - jest:

* prawidłowe - w odniesieniu do pytania nr 1;

* bezprzedmiotowe - w pozostałym zakresie.

W dniu 30 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sprzedaży mieszkania.

Z uwagi na fakt, że przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, pismem z 22 lipca 2014 r. nr ILPB2/415-550/14-2/JK Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia - w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania - braków formalnych wniosku.

Jednocześnie poinformowano, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem przez Wnioskodawczynię nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłane 22 lipca 2014 r. zostało skutecznie doręczone 28 lipca 2014 r. Natomiast 4 sierpnia 2014 r. Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek (data nadania pisma w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego - 1 sierpnia 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 14 marca 2006 r. Zainteresowana wraz z ówczesnym mężem nabyła mieszkanie do majątku wspólnego za kwotę 110 000 zł. Mieszkanie zostało zakupione za środki uzyskane z kredytu we frankach szwajcarskich, który został zaciągnięty wspólnie z ówczesnym mężem.

W dniu 21 czerwca 2013 r. sąd wydał wyrok, w którym orzekł rozwód między Zainteresowaną a mężem oraz podział wspólnego majątku.

Własność mieszkania przypadła Wnioskodawczyni bez obowiązku spłaty względem byłego męża. Byłemu mężowi sąd przyznał na wyłączną własność samochód osobowy, który przed rozwodem należał do majątku wspólnego i został zakupiony podczas trwania małżeństwa.

W dniu 3 grudnia 2013 r. Wnioskodawczyni sprzedała ww. mieszkanie za kwotę 250 000 zł.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowana wskazała, że:

* na prawach ustawowej wspólności majątkowej wraz z ówczesnym mężem w dniu 13 marca 2006 r. została właścicielem lokalu mieszkalnego położonego w Polsce,

* w dniu 21 czerwca 2013 r. zapadł rozwód, na mocy którego Wnioskodawczyni stała się wyłącznym właścicielem całej nieruchomości, wartość otrzymanego przez Zainteresowaną majątku mieści się w jej dotychczasowym udziale, Wnioskodawczyni stała się właścicielem całej nieruchomości, zaś mąż otrzymał samochód,

* kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty w banku mającym siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej, czyli w Polsce,

* ww. ww. mieszkanie jest położone w państwie członkowski Unii Europejskiej, czyli w Polsce,

* mieszkanie zostało kupione w 2006 r. za kwotę 110 000 zł, sprzedane w roku 2013 za kwotę 250 000 zł. Większość tej kwoty została przeznaczona na spłatę kredytu, tj. 152 000 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w związku ze sprzedażą nieruchomości Wnioskodawczyni zobowiązana jest do zapłacenia podatku dochodowego od osób fizycznych.

2. Dochód, który Zainteresowana uzyskała w większości przeznaczyła na spłatę kredytu (tekst jedn.: 152 000 zł) na kupno tego mieszkania i czy w związku z tym ma prawo do zwolnienia z podatku.

3. Od jakiej kwoty Wnioskodawczyni ma zapłacić podatek.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku podziału majątku wspólnego jest nabyciem tych rzeczy. Jednak nabyciem nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu z małżonków w wyniku podziału majątku wspólnego jeśli nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty. W sytuacji Zainteresowanej nie było spłat i dopłat względem byłego męża, a więc mieszkanie zostało nabyte w 2006 r.

W opinii Wnioskodawczyni nie powinna ona płacić podatku od sprzedaży dlatego, że minęło więcej niż 5 lat od nabycia mieszkania.

Ponadto dochód, który Zainteresowana uzyskała w większości przeznaczyła na spłatę kredytu zaciągniętego na kupno tego mieszkania i ma prawo do zwolnienia z podatku. Od marca 2006 r. do listopada 2013 r. Wnioskodawczyni spłacała kredyt w wysokości 650 zł miesięcznie w zależności od kursu franka szwajcarskiego (ok 200 CHF miesięcznie). Po sprzedaży mieszkania Zainteresowana zapłaciła bankowi oprócz miesięcznych rat kwotę 152 000 zł. Wynikało to ze wzrostu kursu franka szwajcarskiego. Mieszkanie zostało kupione za 110 000 zł i na taką kwotę opiewał kredyt.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego - w odniesieniu do pytania nr 1 - jest prawidłowe, natomiast odpowiedź w odniesieniu do pytań nr 2 i nr 3 jest bezprzedmiotowa.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

#8210; jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W przypadku sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w powyższym przepisie decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu przychodu (dochodu) ma moment ich nabycia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni wraz z ówczesnym mężem w 2006 r. nabyli na własność mieszkanie. W dniu 21 czerwca 2013 r. nastąpił rozwód. Na skutek podziału majątku wspólnego małżeńskiego Zainteresowana stała się wyłączną właścicielką mieszkania. Podział odbył się bez spłat i dopłat. Wartość mieszkania otrzymanego w wyniku podziału majątku mieści się udziale, jaki przysługiwał Wnioskodawczyni w majątku dorobkowym małżeńskim.

Wskazać należy, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 788 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy - Kodeks rodzinny i opiekuńczy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Za datę nabycia nieruchomości lub prawa - w przypadku ich zbycia, która przypadła danej osobie w wyniku podziału majątku wspólnego, należy przyjąć datę jej nabycia w czasie trwania związku małżeńskiego (do majątku wspólnego), pod warunkiem, że wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa w wyniku podziału tego majątku mieści się w udziale, jaki temu małżonkowi przysługiwał w majątku dorobkowym małżeńskim.

Jeżeli natomiast wartość otrzymanej przez danego małżonka nieruchomości lub prawa przekracza jego udział w majątku dorobkowym małżeńskim, to wówczas za datę nabycia tej części nieruchomości lub prawa, która przekracza udział danego małżonka w majątku dorobkowym, należy przyjąć dzień, w którym dokonano podziału majątku dorobkowego.

Zatem uwzględniając powyższe oraz przyjmując za Wnioskodawczynią, że wartość otrzymanej nieruchomości mieści się w udziale, jaki przysługiwał Jej w majątku dorobkowym małżeńskim, a podziałowi nie towarzyszyły spłaty ani dopłaty, uznać należy, że nabycie przez Wnioskodawczynię mieszkania - o którym mowa we wniosku, nastąpiło w 2006 r.

Mając na uwadze cytowane wyżej przepisy oraz opis stanu faktycznego, stwierdzić należy, że dokonane w 2013 r. odpłatne zbycie należącego do Zainteresowanej mieszkania - nie będzie stanowić źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na fakt, że doszło do niego po upływie pięciu lat, licząc od końca lat kalendarzowych, w którym nastąpiło nabycie tego mieszkania. Tym samym, Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

W konsekwencji zaaprobowania przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu stanowiska Zainteresowanej w odniesieniu do pytania nr 1 przedstawionego we wniosku, bezprzedmiotowa jest odpowiedź na pytania nr 2 i nr 3.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.