ILPB2/415-531/14-6/WM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z 22 kwietnia 2014 r. (data wpływu: 24 kwietnia 2014 r.), uzupełnionym w dniach: 30 lipca i 11 sierpnia 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia mieszkania - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia mieszkania.

Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, pismem z 18 lipca 2014 r. nr ILPB2/415-531/14-2/WM Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowanego, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłane 18 lipca 2014 r. zostało skutecznie doręczone w dniu 23 lipca 2014 r. Natomiast w dniu 30 lipca 2014 r. (data nadania: 28 lipca 2014 r.) do tut. Organu wpłynęło pismo stanowiące odpowiedź na ww. wezwanie do usunięcia braków formalnych.

Pismo stanowiące odpowiedź na ww. wezwanie do usunięcia braków formalnych nie zostało jednak podpisane przez Wnioskodawcę, ani przez żadną inną osobę do tego upoważnioną.

W związku z powyższym, pismem z 31 lipca 2014 r. nr ILPB2/415-531/14-2/WM Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów - stosownie do przywołanych wyżej art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej - wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie wysłane 31 lipca 2014 r. zostało skutecznie doręczone w dniu 4 sierpnia 2014 r. Natomiast w dniu 11 sierpnia 2014 r. (data nadania: 7 sierpnia 2014 r.) do tut. Organu wpłynęło pismo stanowiące odpowiedź na ww. wezwanie do usunięcia braków formalnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Pani J.B. chciała darować Zainteresowanemu mieszkanie. Ponieważ według prawa zaliczała się do trzeciej grupy podatkowej (osoba obca) darowizna taka byłaby obarczona znacznym podatkiem. Tak więc dnia 28 lutego 2012 r. Wnioskodawca podpisał ze swoimi rodzicami umowę o pożyczkę. Kwota pożyczki wynosiła 30 000 PLN i miała zostać zwrócona przez Zainteresowanego rodzicom najpóźniej do 30 dnia po sprzedaży mieszkania, które miał dostać w darowiźnie od pani B.

Dnia 13 marca 2012 r. pani J.B. darowała Wnioskodawcy mieszkanie położone przy ul. K. o wartości 150 000 PLN. Łącznie z podatkiem (27 786 PLN) Zainteresowany zapłacił u notariusza 30 101,60 PLN. Notariusz pobrał należny podatek i przekazał urzędowi skarbowemu.

Następnie, dnia 22 lutego 2013 r. mieszkanie, o którym mowa powyżej, zostało sprzedane za kwotę 147 000 PLN.

Dnia 15 marca 2013 r. Zainteresowany oraz Jego siostra otrzymali w darowiźnie od babci mieszkanie położone przy ul. Ł. Każdy z obdarowanych otrzymał połowę mieszkania. Łączna wartość mieszkania została ustalona na kwotę 116 000 PLN.

Z powodów osobistych obdarowani postanowili dokonać sprzedaży ww. mieszkania.

Wnioskodawca nadmienia, że dysponując pieniędzmi ze sprzedaży mieszkania położonego przy ul. K., wiedział, że musi wziąć dodatkowo kredyt w banku. Aby obniżyć nieco koszty kredytowania 18 marca 2013 r. Zainteresowany podpisał z rodzicami aneks do umowy pożyczki z 28 lutego 2012 r., którym przedłużył spłatę kwoty 30 000 PLN do 30 dni po sprzedaży części mieszkania położonego przy ul. Ł.

Dnia 19 kwietnia 2013 r. Wnioskodawca wraz małżonką zakupili mieszkanie czteropokojowe, położone przy ul. P. Wartość tego mieszkania to 260 000 PLN. Wkład własny został określony na kwotę 100 000 PLN, zaś kwota 160 000 PLN pochodziła z kredytu zaciągniętego w banku.

Dnia 9 stycznia 2014 r. zostało sprzedane mieszkania położone przy ul. Ł. za kwotę 125 000 PLN. Ponieważ udział Zainteresowanego w ww. mieszkaniu wynosił 1/2, tak więc połowa kwoty uzyskanej z tej sprzedaży przypadająca na Wnioskodawcę wyniosła 62 500 PLN.

Dnia 25 stycznia 2014 r. miał miejsce zwrot pożyczki. Tego dnia Zainteresowany zwrócił rodzicom kwotę 30 000, tj. kwotę, o którą chodzi w poniższym pytaniu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy kwotę 30 000 PLN Zainteresowany musi odliczyć w zeznaniu tegorocznym (jako koszt uzyskania przychodu ze sprzedaży), czy też może zrobić to dopiero w przyszłym roku, kiedy będzie rozliczał sprzedaż mieszkania położonego przy ul. Ł....

Zdaniem Wnioskodawcy, po sprzedaży mieszkania położonego przy ul. Ł. i przedłużeniu terminu spłaty pożyczki zaciągniętej od rodziców całą kwotę, tj. 147 000 PLN minus koszty pośrednictwa biura nieruchomości Zainteresowany przeznaczył na zakup nowego własnego mieszkania.

W opinii Wnioskodawcy, 100 000 PLN weszło jako wkład własny na zakup mieszkania. Zainteresowany poniósł również koszty notarialne oraz koszty remontu (dodatkowo 49 740,12 PLN). Na wszystkie wydatki Wnioskodawca posiada faktury.

Wobec powyższego, Zainteresowany stoi na stanowisku, że całą kwotę zarobioną na sprzedaży mieszkania przeznaczył na własne cele mieszkaniowe. Dodatkowo musiał skorzystać z własnych skromnych oszczędności.

Zdaniem Wnioskodawcy, na sprzedaży swojej części mieszkania położonego przy ul. Ł. zarobił 62 500 PLN (minus koszty pośrednictwa biura nieruchomości). Ponadto, Wnioskodawca oddał rodzicom pożyczkę w kwocie 30 000 PLN. Pozostałą kwotę, tj. 30 000 PLN Zainteresowany planuje przeznaczyć ewentualnie na ukończenie remontu własnego mieszkania. Na dzień dzisiejszy Wnioskodawca jeszcze nie podjął ostatecznej decyzji w tym zakresie.

Zdaniem Zainteresowanego, podatek od wzbogacenia się na sprzedaży mieszkania jest jak najbardziej zasadny, przy czym ulga polegająca na odliczaniu od tego przychodu kosztów przeznaczonych na własne cele mieszkaniowe pozwala umniejszyć ten podatek, a w konsekwencji poprawić jednocześnie własną sytuację mieszkaniową. Wnioskodawca jest świadomy tego, że jest to przyczyną wielu nadużyć ze strony podatników.

W opinii Zainteresowanego, jeżeli będzie musiał odliczyć kwotę 30 000 PLN od mieszkania położonego przy ul. K. nie wpłynie to na wartość podatku, bo i tak całe pieniądze ze sprzedaży mieszkania przeznaczone zostały na własne cele mieszkaniowe niezależnie, czy będzie to kwota 147 000 PLN, czy 117 000 PLN.

Wnioskodawca wskazuje, że problem i kontrowersje pojawiają się, gdy rozważa rozliczenie w przyszłym roku mieszkania położonego przy ul. Ł., ponieważ ze sprzedaży mieszkania otrzymał kwotę 62 500 PLN. Następnie Wnioskodawca oddał rodzicom kwotę 30 000 PLN, tak więc zarobił na tym mieszkaniu 32 500 PLN (minus koszty biura obrotu nieruchomościami).

Zainteresowany zakłada, że wyda w całości tę kwotę na dokończenie remontu we własnym mieszkaniu. Ponieważ nie ma więcej oszczędności nie wyda więcej pieniędzy. Jeżeli kwotę 30 000 PLN będzie musiał w tym roku rozliczyć, to w przyszłym roku w rozliczeniu wyjdzie, że Wnioskodawca musi zapłacić podatek od tych pieniędzy, gdyż nie wydał ich na własne cele mieszkaniowe. Zainteresowany zauważa, że nie mógł ich wydać skoro oddał pożyczkę rodzicom, która pozwoliła na to, że tą kwotę Wnioskodawca wydał wcześniej na remont własnego mieszkania.

W opinii Zainteresowanego, chodzi o to, że podatek od wzbogacenia się na sprzedaży mieszkania jest pobierany od kwoty, której nie wyda się na cele mieszkaniowe, czyli mówiąc prostym językiem od pieniędzy, które "się przeje". Zdaniem Wnioskodawcy, powyższa okoliczność nie miała miejsca w realiach analizowanej sprawy, gdyż Zainteresowany całą kwotę przeznaczył na kupno mieszkania i jego remont.

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota 30 000 PLN, o którą chodzi w zapytaniu to koszty uzyskania przychodu ze sprzedaży mieszkania położonego przy ul. K. Tyle wyniosły w przybliżeniu podatki i opłaty notarialne związane z przyjęciem jego w darowiźnie. Zainteresowany musiał bowiem pożyczyć od rodziców te 30 000 PLN, aby umowa darowizny doszła do skutku, czyli w ten sposób zostały sfinansowane koszty darowizny pieniędzmi od rodziców.

Mieszkanie zostało sprzedane za 147 000 PLN, więc teoretycznie Wnioskodawca zarobił tylko 117 000 PLN. Jednakże poprzez pożyczkę od rodziców na kwotę 30 000 PLN Zainteresowany tak naprawdę zarobił na sprzedaży mieszkania całe 147 000 PLN. Tyle Wnioskodawca miał gotówki w ręce (na koncie) i mógł całość przeznaczyć na cele mieszkaniowe.

Dopiero po sprzedaży mieszkania położonego przy ul. Ł. Zainteresowany oddał rodzicom pieniądze (30 000 PLN), czyli przeniósł koszty uzyskania dochodu z mieszkania położonego przy ul. K. na mieszkanie położone przy ul. Ł. Pozwoliło to Wnioskodawcy na wykorzystanie większej sumy pieniędzy na zakup i remont mieszkania położonego przy ul. P.

Zdaniem Zainteresowanego, kwota 30 000 PLN powinna być uznana jako koszty uzyskania przychodu ze sprzedaży mieszkania położonego przy ul. Ł., a nie przy ul. K. lub powinno nie być rozliczone jako koszty uzyskania dochodu ze sprzedaży mieszkania przy ul. K., ale jako wydatki na cele mieszkaniowe w momencie rozliczania mieszkania położonego przy ul. Ł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

#8210; jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment jej nabycia.

Z analizy wniosku wynika, że 13 marca 2012 r. Zainteresowany nabył w drodze darowizny mieszkanie położone przy ul. K. Z uwagi na fakt, że darowizna została dokonana przez osobę trzecią Wnioskodawca - jako obdarowany - zobowiązany był do zapłaty podatku. Z powodu braku środków finansowych na zapłatę podatku od darowizny Zainteresowany zaciągnął pożyczkę od rodziców w kwocie 30 000 PLN. Następnie, 22 lutego 2013 r. Wnioskodawca sprzedał ww. mieszkanie za kwotę 147 000 PLN.

Ponadto, 15 marca 2013 r. Zainteresowany wraz z siostrą otrzymał w drodze darowizny od swojej babci mieszkanie położone przy ul. Ł.

Następnie, między Wnioskodawcą i rodzicami został zawarty aneks do ww. umowy pożyczki, na mocy którego został wydłużony termin jej spłaty do 30 dni po sprzedaży części mieszkania położonego przy ul. Ł.

Dnia 9 stycznia 2014 r. ww. mieszkanie zostało odpłatnie zbyte, zaś 25 stycznia 2014 r. nastąpił zwrot pożyczki, o której mowa powyżej.

W świetle powyższego, dla określenia skutków podatkowych sprzedaży przedmiotowych mieszkań zastosowanie znajdują przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r.

Wskazać bowiem należy, że ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 z późn. zm.) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania, zgodnie z art. 14 ustawy zmieniającej, mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od dnia 1 stycznia 2009 r.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

* dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub

* dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Stosownie do ust. 2 artykułu 30e ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Z uwagi na fakt, że zarówno mieszkanie położone przy ul. K., jak i lokal położony przy ul. Ł. zostały nabyte przez Zainteresowanego na podstawie umowy darowizny, wskazać należy, że - dla określenia kosztów uzyskania przychodu ze sprzedaży - zastosowanie znajduje art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl tego przepisu, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Z kolei, po myśli art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy podatkowej, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Z kolei, zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

#8210; położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

W myśl art. 21 ust. 25 pkt 2 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

#8210; w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.

Wskazać należy, że zawarte w przepisie art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyliczenie wydatków mieszkaniowych ma charakter wyczerpujący, w związku z czym tylko realizacja w wymaganym terminie celów w nim wymienionych pozwala na zwolnienie z opodatkowania dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości.

Reasumując, stwierdzić należy, że kwota podatku zapłaconego z tytułu nabycia w drodze darowizny mieszkania położonego przy ul. K. stanowi - stosownie do art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - koszt uzyskania przychodu ze sprzedaży właśnie tego mieszkania. Podkreślić bowiem należy, że ww. przepis w sposób niebudzący jakichkolwiek wątpliwości interpretacyjnych wiąże kwotę podatku od spadków i darowizn z wartością zbytej rzeczy.

Zauważyć należy, że na gruncie badanej sprawy kwota podatku zapłaconego z tytułu nabycia mieszkania położonego przy ul. K. wyniosła - jak sam wskazał Wnioskodawca - 27 786 PLN. Tym samym, brak jest podstaw, aby w koszty uzyskania przychodu Zainteresowany zaliczył wnioskowaną kwotę 30 000 PLN, którą pożyczył od rodziców.

Tym samym stanowisko Zainteresowanego, w myśl którego kwota 30 000 PLN stanowi koszt uzyskania przychodu ze sprzedaży mieszkania położonego przy ul. Ł. jest nieprawidłowe, bowiem w żaden sposób nie jest związana z nabyciem tego lokalu.

Nadmienić również należy, że powyższa kwota 30 000 PLN pochodząca z pożyczki zaciągniętej przez Wnioskodawcę w celu zapłaty kosztów (w tym podatku) z tytułu nabycia mieszkania położonego przy ul. K. w drodze darowizny nie stanowi celu mieszkaniowego w rozumieniu przepisu art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w momencie rozliczenia sprzedaży mieszkania położonego przy ul. Ł. i to z dwóch powodów.

Po pierwsze, jak wskazano powyżej, podatek dotyczy nabycia innego mieszkania. Po drugie, kwota podatku zapłaconego z tytułu nabycia mieszkania w drodze darowizny nie jest wydatkiem wymienionym w zamkniętym katalogu celów mieszkaniowych uprawniających do zwolnienia od podatku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.