ILPB2/415-524/14-3/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 22 kwietnia 2014 r. (data wpływu: 23 kwietnia 2014 r.), uzupełnionym pismem z 23 lipca 2014 r. (data wpływu: 23 lipca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży samochodu - jest:

* prawidłowe - w zakresie braku obowiązku zapłaty podatku z tytułu zbycia samochodu;

* nieprawidłowe - w zakresie braku obowiązku wykazania kwoty 5 480 zł w zeznaniu rocznym.

W dniu 23 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży samochodu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 2013 r. Wnioskodawca zakupił auto z firmy, w której jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę. Z tytułu ww. transakcji Zainteresowany otrzymał fakturę VAT 23% opiewającą na kwotę 49 320 zł brutto. Cena niniejszego samochodu dla klienta zewnętrznego, niebędącego pracownikiem, wynosiła 54 800 zł brutto. Różnica pomiędzy ceną zewnętrzną a wewnętrzną wyniosła 5 480 zł i została potraktowana jako rabat pracowniczy. Od niniejszej kwoty zakład pracy odprowadził składki do ZUS oraz podatek dochodowy do urzędu skarbowego, co skutkowało potrąceniami z wynagrodzenia Wnioskodawcy. Firma wystawiła i przekazała Zainteresowanemu dokument potwierdzający przyznanie rabatu na kwotę 5 480 zł z informacją o odprowadzonych składkach ZUS i podatku dochodowym. Kwota rabatu została potraktowana jako dodatkowe wynagrodzenie Wnioskodawcy i powiększyła kwotę Jego rocznego przychodu na dokumencie PIT-11. Zainteresowany nadmienił, że auto zostało sprzedane dwa dni po jego zakupie za kwotę w wysokości 54 800 zł.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wskazano, że kwota rabatu w wysokości 5 480 zł została zaliczona do rocznego dochodu Wnioskodawcy i wykazana w PIT-11.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w opisanym przypadku Wnioskodawcę powinien od kwoty 5 480 zł zapłacić podatek dochodowy.

2. Czy kwota 5 480 zł powinna być wykazana w zeznaniu PIT-37.

Zdaniem Wnioskodawcy, w wyniku realizacji opisanej powyżej transakcji, od uzyskanego przychodu nie powinien zostać odprowadzony podatek dochodowy.

W opinii Zainteresowanego, kwota 5 480 zł - wynikająca z różnicy pomiędzy kwotą sprzedaży a zakupu - była już potraktowana jako przychód w momencie zakupu auta, zaś pracodawca odprowadził od niej należny podatek dochodowy oraz świadczenia ZUS.

Z uwagi na powyższe, biorąc pod uwagę fakturową wartość auta (49 320 zł) oraz kwotę dodatkowego wynagrodzenia (5 480 zł), którego fizycznie Wnioskodawca nie otrzymał, za auto zapłacił 54 800 zł, czyli dokładnie tyle za ile zostało sprzedane.

Zysk wynikający z przeprowadzonej transakcji wyniósł zero zł, więc należny podatek dochodowy również wyniósł zero zł.

Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, kwota 5 480 zł nie powinna być wykazana w PIT-37, z takiego względu, że pracodawca, w imieniu Zainteresowanego, dokonał potrącenia z pensji i odprowadził należny podatek do urzędu skarbowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

* prawidłowe - w zakresie braku obowiązku zapłaty podatku z tytułu zbycia samochodu;

* nieprawidłowe - w zakresie braku obowiązku wykazania kwoty 5 480 zł w zeznaniu rocznym.

Z analizy sprawy wynika, że Wnioskodawca zainteresowany jest uzyskaniem interpretacji indywidualnej dotyczącej określenia skutków podatkowych odpłatnego zbycia samochodu, do którego to zbycia doszło przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie. Przedmiotowy samochód został nabyty przez Wnioskodawcę za kwotę 49 320 zł, tj. za kwotę określoną na preferencyjnych warunkach z uwzględnieniem tzw. rabatu pracowniczego, stanowiącego różnicę między ceną dla osoby niebędącej pracownikiem a ceną wewnętrzną mającą zastosowanie w sytuacji, gdy nabywcą jest pracownik firmy.

Przedmiotowy rabat opiewał na kwotę 5 480 zł. Z tytułu jego przyznania pracodawca potrącił z wynagrodzenia Zainteresowanego składki ZUS oraz podatek dochodowy.

Przenosząc powyższe na grunt przepisów prawa podatkowego stwierdzić należy, co następuje.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Po myśli art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych (art. 12 ust. 1 ww. ustawy).

Stosownie do art. 12 ust. 2 ww. ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców - jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Natomiast ust. 2 ww. przepisu stanowi, że wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Stosownie do art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ustawy podatkowej).

Jak wskazano we wniosku kwota przyznanego Zainteresowanemu rabatu pracowniczego w wysokości 5 480 zł została potraktowana jako element wynagrodzenia, a tym samym powiększyła kwotę rocznego przychodu Wnioskodawcy, co znalazło odzwierciedlenie w informacji PIT-11 wystawionej przez pracodawcę. Samochód, który został nabyty przez Zainteresowanego na preferencyjnych warunkach, został sprzedany dwa dni po nabyciu za kwotę 54 800 zł.

Wskazać należy, że stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, (...), innych rzeczy, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio (art. 19 ust. 1 ww. ustawy).

Zgodnie zaś z art. 19 ust. 3 ww. ustawy, wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający (art. 19 ust. 4 ww. ustawy).

Po myśli art. 24 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, jeżeli przychód z odpłatnego zbycia nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej, jest różnica pomiędzy przychodem uzyskanym z odpłatnego zbycia rzeczy a kosztem ich nabycia, zmniejszona o wartość nakładów poczynionych w czasie posiadania rzeczy.

Przy czym - stosownie do art. 22 ust. 1d ww. ustawy - w przypadku odpłatnego zbycia nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie nabytych rzeczy lub praw, a także innych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie nabytych świadczeń, w związku z którymi, stosownie do art. 11 ust. 2-2b, określony został przychód, kosztem uzyskania przychodów z ich odpłatnego zbycia, z uwzględnieniem aktualizacji zgodnie z odrębnymi przepisami, jest:

- pomniejszona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Zgodnie zaś z art. 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

Reasumując, stwierdzić należy, że odpłatne zbycie przedmiotowego samochodu stanowiło źródło przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych.

Jednakże, Zainteresowany nie jest zobowiązany do zapłaty podatku z tytułu tego zbycia z uwagi na fakt, że na gruncie przedmiotowej sprawy nie wystąpił dochód podlegający opodatkowaniu. Zauważyć bowiem należy, że w realiach badanej sprawy przychód uzyskany z odpłatnego zbycia samochodu równy jest kosztom uzyskania tego przychodu stanowiącym sumę uiszczonej przez Zainteresowanego kwoty nabycia (49 320 zł) i kwoty udzielonego rabatu pracowniczego (5 480 zł).

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy - w części dotyczącej brak obowiązku zapłaty podatku z tytułu zbycia samochodu - należało uznać za prawidłowe.

Nie sposób jednakże zgodzić się z twierdzeniem Zainteresowanego, że na gruncie badanej sprawy nie ma obowiązku wykazywania w zeznaniu rocznym kwoty 5 480 zł stanowiącej - obok kwoty zapłaconej tytułem nabycia - koszt uzyskania przychodu. Właściwym będzie wykazanie w zeznaniu rocznym kwot przychodu i ww. kosztów uzyskania tego przychodu oraz dochodu, który w tym przypadku będzie wynosił "0" (zero).

Ponadto, niezależnie od powyższego, kwota 5 480 zł - stanowiąca dla Zainteresowanego również przychód z częściowo odpłatnych świadczeń - winna być wykazana w zeznaniu rocznym w części dotyczącej przychodów ze stosunku pracy.

Tut. Organ nadmienia, że dokument dołączony przez Zainteresowanego do wniosku nie podlegał analizie i weryfikacji w ramach postępowania o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.