ILPB2/415-515/13/14-S/TR

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 12 listopada 2014 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB2/415-515/13/14-S/TR

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 21 maja 2014 r. sygn. akt I SA/Wr 99/14 - stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 17 maja 2013 r. (data wpływu 20 maja 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 czerwca 2013 r. (data wpływu 6 czerwca 2013 r.) oraz pismem z dnia 27 sierpnia 2013 r. (data wpływu 2 września 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sprzedaży nieruchomości - jest:

* prawidłowe - w części odnoszącej się do braku zależności zwolnienia przedmiotowego od konieczności posiadania własności lokalu mieszkalnego w dacie ponoszenia wydatku;

* nieprawidłowe - w pozostałej części.

UZASADNIENIE

W dniu 20 maja 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sprzedaży nieruchomości.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, w związku z powyższym pismem z dnia 9 sierpnia 2013 r. nr ILPB2/415-515/13-3/TR, wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawcę, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a jego uzupełnieniem nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 9 sierpnia 2013 r., skutecznie doręczono dnia 23 sierpnia 2013 r., zaś w dniu 2 września 2013 r. (data nadania 28 sierpnia 2013 r.), do tut. organu wpłynęła odpowiedź, w której Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W czerwcu 2011 r. Wnioskodawca sprzedał przed upływem 5 lat swoje mieszkanie za 230 000 zł. Z tego co wiadomo Wnioskodawcy, ww. nieruchomość została zakupiona w 2011 r. (umowa wstępna podpisana w 2010 r.). W maju 2011 r. Zainteresowany podpisał umowę na zakup nowej nieruchomości za 308 000 zł, położonej na terytorium RP oraz garażu za 14 000 zł. Wnioskodawca zapłacił 5% całej kwoty. Potem, gdy wpłacił ok. 113 000 zł stwierdził, że nie będzie w stanie sam kupić tego mieszkania. W związku z tym matka Wnioskodawcy kupiła garaż oraz 25% mieszkania. Wnioskodawca i matka Wnioskodawcy podpisali stosowny aneks u dewelopera odnośnie mieszkania, że wpłacone przez Wnioskodawcę pieniądze zostaną rozliczone z matką:

"Strony postanawiają, że rozliczenie z tytułu przejęcia przez (...) w udziale 25/100 części praw i obowiązków Kupującego wynikających z powołanej wyżej Umowy nastąpi pomiędzy Przystępującym a Kupującym, bez udziału Sprzedającego". Deweloper nie wystawił trzech faktur rozdzielnie, gdyż początkowo Zainteresowany płacił sam za garaż i mieszkanie. W pierwszej umowie wpłata Wnioskodawcy od kwoty ogólnej wynosiła 5%, natomiast obecnie po przystąpieniu matki wpisano, że Wnioskodawca zapłacił za mieszkanie 5,23%. Wnioskodawca prosił o korekty zgodnie ze stanem faktycznym, gdyż po przystąpieniu matki do umowy każda kwota za mieszkanie płacona była 25% i 75%, zaś 3 wcześniejsze wpłaty Wnioskodawca i matka Wnioskodawcy rozliczyli między sobą, tak jak zobowiązał ich do tego aneks dewelopera, wyłączając również 3 wpłaty Wnioskodawcy za garaż. Jednak deweloper potraktował 3 wpłaty Wnioskodawcy jako wpłaty za mieszkanie, a potem wystawiał faktury, aby zgadzały się kwoty. Zainteresowany uważa, że deweloper powinien od trzech wpłat procentowo oddzielić garaż i wystawić korekty, gdyż Wnioskodawca otrzymał od matki procentowo pieniądze wpłacone przez Wnioskodawcę za garaż. Następnie wpłaty dokonywane były zgodnie z udziałem, tzn. z racji tego, że matka przekazała Wnioskodawcy wpłacone kwoty za garaż, Wnioskodawca wpłacił więcej za mieszkanie niż ma w fakturach, gdyż policzono Zainteresowanemu wcześniejsze wpłaty całościowo jako wpłaty wyłącznie za mieszkanie.

Wnioskodawca ponosił wydatki na zakup nowego mieszkania od dnia 21 czerwca 2011 r., tj. od momentu sprzedaży poprzedniej nieruchomości. Wpłaty na zakup mieszkania zostały policzone Wnioskodawcy od tej daty do 20 września 2012 r., czyli ostatniej raty za mieszkanie. Jednak w urzędzie skarbowym zakwestionowano poniesione przez Zainteresowanego wydatki w związku z remontem mieszkania przed podpisaniem aktu notarialnego.

Wnioskodawca wskazał, że kwota wpłacona na ok. miesiąc przed sprzedażą została zebrana przez Wnioskodawcę, który wiedział, że w czerwcu 2011 r. sprzeda mieszkanie, dlatego może się zapożyczyć, gdyż z kwoty uzyskanej ze sprzedaży będzie mógł pokryć ten dług.

Mieszkanie zostało przejęte ok. 13 stycznia 2013 r. Przed tym terminem Zainteresowany zakupił część materiałów, które dostarczono 14, bądź 15 stycznia 2013 r. Potem mieszkanie Wnioskodawca wykańczał częściowo, aby móc w nim zamieszkać. Akt notarialny końcowy został podpisany na początku kwietnia 2013 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy cała kwota udziału Wnioskodawcy z aktu notarialnego końcowego zakupu mieszkania będzie policzona Wnioskodawcy jako wydatki mieszkaniowe, mimo że 16 000 zł. Wnioskodawca wpłacił zadatkowo na miesiąc przed podpisaniem końcowej umowy sprzedaży.

2. Czy słusznym jest podział wydatków u notariusza według udziału w mieszkaniu, a nie zgodnie z tym, że Wnioskodawca sam poniósł wszystkie wydatki notarialne.

3. Czy właściwym jest opieranie się na kwotach opłat wskazanych w akcie notarialnym, który nie zawiera części wpłaconych kwot.

4. Czy właściwym jest dzielenie poniesionych wydatków według udziału w mieszkaniu, mimo że rachunki wystawione są w całości na Wnioskodawcę.

5. Czy właściwe jest wystawienie faktury korygującej dane osobowe, czy też należy dokonać nowego zakupu, ponieważ urząd nie przyjmie faktur korygujących.

6. Czy nakłady pieniężne na remont i wykończenie mieszkania dokonane przed podpisaniem końcowego aktu notarialnego są uznawane jako wydatki na cele mieszkaniowe, czy też nie.

7. Czy słuszne jest potraktowanie wydatków na garaż jako wydatków na cele mieszkaniowe.

8. Czy meble kuchenne, na których zamontowany jest m.in. zlew są wraz z blatem traktowane jako wydatki na cele mieszkaniowe.

9. Czy lampy, karnisze, tapety to cele mieszkaniowe.

10. Czy ewentualny podatek od dochodu ze zbycia lokalu Wnioskodawca musiałby opłacić ryczałtem, czy też mógłby opłacić zwykłym podatkiem dochodowym, co umożliwiłoby Wnioskodawcy pierwszy raz od ok. 10 lat skorzystać z ulg, których nie ma od czego odliczyć, czy też nieodliczone kwoty będą przechodzić Wnioskodawcy dożywotnio, a ryczałt i tak musi zapłacić.

11. Czy korzystając z odliczenia VAT na materiały budowlane o kwotę tę zmniejszą się wydatki poniesione na cele mieszkaniowe.

Zdaniem Wnioskodawcy, wszystkie wydatki poniesione na zakup i remont mieszkania po podpisaniu umowy przedwstępnej powinny być uznane za wydatki na to mieszkanie. Ponadto kwota wpłacona na ok. miesiąc przed sprzedażą poprzedniego mieszkania powinna być uznana za wydatki na mieszkanie mimo, że sprzedaż starego mieszkania nastąpiła ok. miesiąc po podpisaniu umowy wstępnej na kupno nowego. Wnioskodawca wskazał, że znalazł interpretację, w której stwierdzono, że nie muszą to być dokładnie fizycznie te same pieniądze. Gdyby Wnioskodawca nie był pewny sprzedaży swego mieszkania nie podpisałby umowy na zakup nowego.

Na potwierdzenie powyższego stanowiska Wnioskodawca powołał wyroki sądów administracyjnych oraz pismo organu podatkowego.

Wydatki u notariusza powinny być zaliczone na podstawie faktury, którą Wnioskodawca posiada (umowa końcowa oraz 2/3 kwoty z aktu przedwstępnego, gdyż brakuje tu faktury, natomiast można domniemywać, że było płacone udziałowo).

W przypadku faktury od notariusza powinna być ona uwzględniona w całości, zaś w przypadku jej braku kwota z aktu notarialnego. Niewłaściwe byłoby dzielenie udziału w fakturach, mimo tego, że są wystawione na Wnioskodawcę.

Wnioskodawczyni uważa, że zamontowane na stałe elementy, łącznie z meblami kuchennymi, blatem i zlewem powinny być traktowane jako cele mieszkaniowe. Po ich zamontowaniu są stałymi elementami mieszkania i kwotę poniesionych wydatków na te cele należy, zdaniem Wnioskodawcy, traktować jako wydatki na cele mieszkaniowe.

Podobnie wydatki na lampy, karnisze, tapety - zdaniem Wnioskodawcy - są wydatkami na cele mieszkaniowe, chociaż można traktować te wydatki różnie. Wnioskodawca uważa, że wydatki poniesione na wszystko co jest zrobione w mieszkaniu, aby można było w nim normalnie mieszkać, to cele mieszkaniowe. Zainteresowany wyłączyłby z tych wydatków jedynie wydatki poniesione na meble, które nie są na stałe przytwierdzone.

Ponadto, Wnioskodawca uważa, że podatek od ewentualnego zbycia nieruchomości (dochodu) powinien być liczony nie ryczałtem, gdyż jest to niesprawiedliwe.

Zdaniem Wnioskodawcy powinna istnieć możliwość odliczenia kwoty ewentualnego podatku od wydatków na remont, które nie znalazły pokrycia w odliczeniach w ciągu już wielu lat - kwota ta (cały czas ta sama) figuruje w zeznaniach Wnioskodawcy. Ponadto Wnioskodawca ma do odliczenia kwoty z tytułu rozliczenia jako rodzic samotnie wychowujący dziecko, wydatki na dziecko oraz w związku z niepełnosprawnością córki. Dlatego według Wnioskodawcy niesłuszne byłoby, gdyby Wnioskodawca musiał zapłacić podatek, mimo że co roku ma ulgę z której od ok. 10 lat nie może korzystać.

Kwoty z pięciu przesłanych faktur powinny być uwzględnione całościowo oraz należy uwzględnić faktury z korektą danych osobowych. Wydatkowane kwoty na cele mieszkaniowe zawarte w fakturach nie powinny być zmniejszone o podatek VAT, gdyby kiedykolwiek prosił o zwrot VAT lub jego części na materiały budowlane.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działający w imieniu Ministra Finansów, wydał w dniu 12 września 2013 r. interpretację indywidualną nr ILPB2/415-515/13-5/TR, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

W interpretacji indywidualnej m.in. stwierdzono, że poniesienie wydatków na remont lokalu mieszkalnego w stanie "deweloperskim", do którego Wnioskodawca nie miał jeszcze prawa własności, a więc po podpisaniu umowy przedwstępnej, ale przed podpisaniem końcowego aktu notarialnego, nie stanowi przesłanki do skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego nawet, jeśli źródłem ich finansowania były środki uzyskane ze sprzedaży lokalu mieszkalnego.

Pismem z dnia 17 września 2013 r. (data wpływu 18 września 2013 r.) wezwano Organ podatkowy do usunięcia naruszenia prawa w ww. interpretacji indywidualnej.

Odpowiedzi na ww. wezwanie dokonano pismem z dnia 14 października 2013 r. nr ILPB2/415W-79/13-2/JWP, w którym stwierdzono brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

W związku z powyższym, Wnioskodawca wniósł skargę z dnia 8 października 2013 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu (data wpływu do tut. Organu 14 października 2013 r.).

Pismem z dnia 13 listopada 2013 r. nr ILPB2/4160-77/13-2/JWP Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu udzielił odpowiedzi na skargę, w której wniósł o jej odrzucenie bądź oddalenie.

Po rozpoznaniu sprawy Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wydał postanowienie w dniu 27 stycznia 2014 r. sygn. akt I SA/Wr 2033/13, w którym odrzucił skargę.

Ponadto, Wnioskodawca wniósł (drugą) skargę z dnia 1 listopada 2013 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu (data wpływu do tut. Organu 12 listopada 2013 r.).

Po rozpoznaniu sprawy Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wydał wyrok w dniu 21 maja 2014 r. sygn. akt I SA/Wr 99/14, w którym uchylił zaskarżoną interpretację.

Dnia 13 sierpnia 2014 r. do tut. Organu wpłynęło pismo Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 8 sierpnia 2014 r. sygn. akt I SA/Wr 99/14 w sprawie doręczenia prawomocnego orzeczenia z dnia 21 maja 2014 r. i zwrotu akt.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 21 maja 2014 r. sygn. akt I SA/Wr 99/14 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

* prawidłowe - w części odnoszącej się do braku zależności zwolnienia przedmiotowego od konieczności posiadania własności lokalu mieszkalnego w dacie ponoszenia wydatku;

* nieprawidłowe - w pozostałej części.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

a.

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b.

spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c.

prawa wieczystego użytkowania gruntów,

#8722; jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W przypadku sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w powyższym przepisie decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu przychodu (dochodu) ma moment ich nabycia z uwagi na fakt, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ulegały zmianie.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zakupił przedmiotową nieruchomość w 2011 r., natomiast sprzedaż nieruchomości nastąpiła w kwietniu 2013 r.

W związku z powyższym, do opodatkowania powstałego z tego tytułu dochodu zastosowanie znajdą przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1.

dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub

2.

dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Stosownie do ust. 2 artykułu 30e ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Natomiast zgodnie z art. 30e ust. 5 ww. ustawy, dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł.

Z powyższych przepisów wynika, że dochód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem w wysokości 19% i dochodu tego nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł. Zatem Wnioskodawca nie może łączyć uzyskanego dochodu z innymi dochodami i odliczyć nierozliczonych - z uwagi na niewystarczający dochód - ulg z lat wcześniejszych, m.in. wydatków remontowych, wydatków poniesionych na niepełnosprawne dziecko, czy też ulgi z tytułu samotnego wychowywania dziecka.

Z kolei art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Natomiast w odniesieniu do kosztów uzyskania przychodów, zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z brzmieniem ww. przepisu, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Ponadto zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy wysokość nakładów, o których mowa powyżej, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Jednakże w myśl art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Z postanowień art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

1.

wydatki poniesione na:

a.

nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,

b.

nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,

c.

nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,

d.

budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,

e.

rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego

- położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia wynikającego z powołanego wyżej art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest przeznaczenie przychodów uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości lub praw (nie później niż w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży) wyłącznie na wskazane w nim cele mieszkaniowe, tj.m.in. na remont własnego lokalu mieszkalnego. Przy tym, w myśl art. 21 ust. 26 ww. ustawy, przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e, rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

W związku z powyższym, własność budynku lub lokalu mieszkalnego powinna przysługiwać podatnikowi w dacie, w jakiej "konsumuje" ulgę, a więc przed upływem dwóch lat od uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, skoro Wnioskodawca sprzedał lokal mieszkalny w czerwcu 2011 r., to prawo do ulgi wynikającej z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych winien skonsumować do dnia 31 grudnia 2013 r.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że uzyskując tytuł własności lokalu w kwietniu 2013 r. i ponosząc przed tą datą wydatki na zakup i remont mieszkania, Zainteresowany spełnił w tej części przesłanki umożliwiające skorzystanie ze zwolnienia od opodatkowania wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli źródłem finansowania tychże wydatków były środki uzyskane ze sprzedaży lokalu mieszkalnego. Tym samym, w tej części stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Ponadto należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęcia "remont", o którym mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d tejże ustawy. W związku z powyższym właściwym jest odwołanie się w tej kwestii do ustawy z dnia z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.), w szczególności zaś do art. 3 pkt 8, który stanowi, że przez remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Natomiast rodzaje wydatków mieszczących się w zakresie ulgi na remont i modernizację budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego zawiera rozporządzenie Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 21 grudnia 1996 r. w sprawie określenia rodzajów wydatków na remont i modernizację budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego, o które zmniejsza się podatek dochodowy (Dz. U. Nr 156, poz. 788).

Należy jednak zaznaczyć, że powyższe rozporządzenie zawiera katalog wydatków zaliczanych do remontu i modernizacji w ramach obowiązującej do końca 2003 r. ulgi remontowo-budowlanej.

W myśl postanowień § 1 tego rozporządzenia, za wydatki na remont i modernizację budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego, uważa się wydatki poniesione na:

1.

zakup materiałów i urządzeń,

2.

zakup usług obejmujących:

a.

wykonanie ekspertyzy, opinii, projektu,

b.

transport materiałów i urządzeń,

c.

wykonawstwo robót,

3.

najem sprzętu budowlanego,

4.

opłaty administracyjne i inne opłaty wynikające z odrębnych przepisów,

w związku z robotami określonymi w załącznikach do rozporządzenia.

Załącznik nr 2 wskazanego rozporządzenia w wykazie robót zaliczanych do remontu i modernizacji lokalu mieszkalnego wymienia:

1.

remont i modernizację lub wykonanie nowych elementów w lokalu mieszkalnym:

1.

ścianek działowych, sufitów, tynków i okładzin wewnętrznych,

2.

podłóg i posadzek,

3.

okien i świetlików i drzwi,

4.

powłok malarskich i tapet,

5.

elementów kowalsko - ślusarskich,

6.

izolacji przeciwwodnych, przeciwwilgociowych, dźwiękochłonnych i cieplnych,

7.

pozostałych elementów (np. pawlaczy, trwale umiejscowionych szaf wnękowych, obudowy wanien, zlewozmywaków, grzejników).

2. Remont, modernizację, wymianę lub wykonanie nowych instalacji w lokalu mieszkalnym, obejmujące rozprowadzenie po lokalu instalacji oraz montaż trwale umiejscowionych: wyposażenia, armatury i urządzeń dotyczących:

1.

instalacji sanitarnych,

2.

instalacji elektrycznych,

3.

instalacji klimatyzacyjnych i wentylacyjnych,

4.

instalacji przyzywowych (domofony) i alarmowych,

5.

instalacji urządzeń grzewczych,

6.

przewodów wentylacyjnych, spalinowych i dymowych.

Zatem posiłkując się ww. rozporządzeniem należy stwierdzić, że skoro wydatki poniesione na stałą zabudowę kuchni łącznie z meblami kuchennymi i blatem, karnisze, lampy, suszarki łazienkowe, lustra nie zostały wymienione przez ustawodawcę w powołanym wyżej rozporządzeniu, nie można uznać, że spełniają kryteria uprawniające do odliczenia.

Natomiast - co do zasady - Wnioskodawca może rozliczyć w ramach zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatki poniesione na tapety i zlew, pod warunkiem poniesienia tych wydatków do dnia 31 grudnia 2013 r.

Dokonując rozliczenia wydatków poniesionych na remont lokalu uprawniających do skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca może uwzględnić całą kwotę poniesionego wydatku, łącznie z podatkiem VAT, nawet w sytuacji gdy korzysta ze zwrotu części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych na podstawie ustawy z dnia 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (Dz. U. Nr 177, poz. 1468 z późn. zm.).

Ponadto z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca ostatecznie zakupił udział w nieruchomości w wysokości 75%, ponieważ 25% mieszkania kupiła matka Wnioskodawcy.

W związku z powyższym rozliczenie wydatków przeznaczonych na cele mieszkaniowe w postaci zakupu lokalu mieszkalnego może nastąpić tylko do wysokości przypadającego na Wnioskodawcę udziału w nieruchomości. W podobny sposób (tylko do wysokości przypadającego na Wnioskodawcę udziału) należy rozliczyć wydatki związane ze sporządzeniem aktu notarialnego w związku z zakupem lokalu mieszkalnego.

Należy podkreślić, że poniesione przez Wnioskodawcę wydatki muszą być potwierdzone właściwymi dokumentami, z których wynikać będzie m.in. kto dany wydatek poniósł. Takim dokumentem może być zarówno faktura VAT, jaki i faktura korygująca.

Z kolei w odniesieniu do kwestii przeznaczenia środków uzyskanych ze sprzedaży mieszkania na zakup garażu należy stwierdzić, że wydatek ten nie jest wydatkiem na własne potrzeby mieszkaniowe. O mieszkalnym charakterze lokalu decyduje funkcja jakiej ma on służyć, czyli funkcja mieszkalna i tylko wydatki związane z nabyciem takiego lokalu uprawniają do ulgi. Garaż nie może być uznany za pomieszczenie służące zaspokojeniu własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika, ponieważ nie służy do celów bezpośrednio związanych z zamieszkaniem.

Ponadto, jak wskazał Wnioskodawca w złożonym wniosku przedmiotowy garaż został ostatecznie zakupiony przez matkę Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zakup garażu, nie może uzasadniać zwolnienia z opodatkowania kwoty wydatkowanej na ten cel, a uzyskanej uprzednio ze sprzedaży nieruchomości.

Ponadto, należy podkreślić, że istotą przedmiotowego zwolnienia jest wydatkowanie konkretnej kwoty (w przypadku Wnioskodawcy uzyskanej ze sprzedaży nieruchomości) na cele określone w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie wydatkowanie takiej samej kwoty, czy też jej równowartości.

W związku z powyższym w przedmiotowym zwolnieniu Wnioskodawca nie może uwzględnić kwoty wpłaconej na około miesiąc przed sprzedażą, ponieważ kwota ta nie pochodziła ze środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości, ale została zebrana przez Wnioskodawcę, a dopiero później pokryta środkami pochodzącymi ze zbycia lokalu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania uchylonej interpretacji, tj. 12 września 2013 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl