ILPB2/415-473/09-4/ES

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 29 kwietnia 2009 r. (data wpływu - 4 maja 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 2 lipca 2009 r. (data wpływu - 8 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu z innych źródeł - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 maja 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu z innych źródeł.

W związku ze stwierdzeniem braków formalnych, pismem z dnia 29 czerwca 2009 r. nr ILPB2/415-473/09-2/ES, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia przedmiotowego wniosku o przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego stosownie do zadanego pytania.

Jednocześnie poinformowano, iż stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a jego uzupełnieniem przez Zainteresowaną nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 29 czerwca 2009 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 2 lipca 2009 r.), natomiast w dniu 8 lipca 2009 r. (data nadania - 2 lipca 2009 r.) do tut. organu wpłynęła odpowiedź na wezwanie, w której Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Dnia 7 kwietnia 2008 r. zapadł wyrok sądu okręgowego w sprawie przeciwko Skarbowi Państwa. Sąd zarządził wypłatę odszkodowania, które wydział finansów i budżetu urzędu wojewódzkiego przelał jednorazowo wraz z odsetkami ustawowymi na konta powództwa.

Powyższe odszkodowanie dotyczy gospodarstwa rolnego dziadka Wnioskodawczyni, które zostało mu bezprawnie odebrane w 1956 r. Postępowanie sądowe trwało 8 lat.

Urząd wojewódzki przysłał Zainteresowanej PIT-8C, w którym (poz. 35) jako rodzaj przychodu podano: "Ustawowe odsetki zasądzone wyrokiem z dnia 7 kwietnia 2008 r. w kwocie 12 777,00 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni, musi zapłacić podatek od zasądzonych przez sąd odsetek, które wchodziły w skład odszkodowania wypłaconego jednorazowo.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z informacją uzyskaną w urzędzie skarbowym, w oparciu o art. 21 ust. 1 pkt 3b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (podatek od odsetek od odszkodowań), odsetki od odszkodowania nie podlegają opodatkowaniu, ponieważ jest to odszkodowanie jednorazowe i wyjątkowe. W ustawie brak jest jasno sprecyzowanego zapisu, który dotyczyłby sprawy Zainteresowanej i tym samym obligowałby Ją do zapłacenia podatku od zasądzonych odsetek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie tut. organ wskazuje, że przedstawiając w odpowiedzi na wezwanie własne stanowisko w sprawie, Zainteresowana podała art. 21 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odsetki od wyżej wymienionego tytułu nie podlegają odszkodowaniu, ponieważ jest to odszkodowanie jednorazowe i wyjątkowe.

Mając jednak na uwadze merytoryczną treść przedmiotowego wniosku, tut. organ zrozumiał, iż Wnioskodawczyni miała na uwadze treść art. 21 ust. 1 pkt 3b) ww. ustawy (podatek od odsetek od odszkodowań), odsetki od odszkodowania nie podlegają opodatkowaniu, ponieważ jest to odszkodowanie jednorazowe i wyjątkowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatków.

Stosownie do regulacji art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

Z kolei na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b) cytowanej ustawy, wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań:

Katalog zwolnień przedmiotowych wymienia enumeratywnie źródła, które nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym, przy czym, wśród katalogu zwolnień przedmiotowych ustawodawca posługuje się terminami, których organ podatkowy nie może stosować rozszerzająco np. odszkodowanie.

Ze swej istoty odszkodowanie jest związane z naprawieniem szkody i stanowi instytucję odrębną od odsetek za zwłokę w spełnieniu świadczenia pieniężnego.

Instytucję prawną odsetek reguluje art. 481 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) i stanowi, że jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może zażądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe. Szkoda nie stanowi podstawowej przesłanki powstania roszczenia o odsetki, a więc nie mają one charakteru odszkodowawczego z tytułu czynu niedozwolonego. Są one związane z kwotą długu głównego, jednak źródło ich powstania różni się zasadniczo od źródła powstania długu głównego.

Roszczenie odsetkowe nie jest częścią składową roszczenia głównego, gdyż opiera się na odrębnym stanie faktycznym oraz odrębnej podstawie materialno-prawnej.

Zatem odsetki ustawowe zasądzone wyrokiem sądu z dnia 7 kwietnia 2008 r. nie są odszkodowaniem, a tym samym nie korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych określonego w art. 21 ust. 1 pkt 3b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż na podstawie wyroku sądu okręgowego z dnia 7 kwietnia 2008 r. wydział finansów i budżetu urzędu wojewódzkiego przelał jednorazowo odszkodowanie wraz z odsetkami ustawowymi na konto Zainteresowanej. Ponadto przysłał Wnioskodawczyni PIT-8C, w którym (poz. 35) jako rodzaj przychodu wskazał "Ustawowe odsetki zasądzone wyrokiem sądu z dnia 7 kwietnia 2008 r. w kwocie 12 777,00 zł.

Dochód z tytułu odsetek ustawowych wypłaconych Wnioskodawczyni, należy zakwalifikować do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 20 ust. 1 wyżej powołanej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Sformułowanie "w szczególności" dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

W przypadku dokonywania wypłat należności stanowiących dochody z innych źródeł obowiązki płatnika zostały określone w art. 42a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z treści tego przepisu wynika, że osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatków, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informacje według ustalonego wzoru o wysokości przychodów (PIT-8C) i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz uregulowania prawne w tym zakresie stwierdzić należy, że otrzymany przychód z tytułu ustawowych odsetek zasądzonych wyrokiem sądu należy zakwalifikować do przychodu z innych źródeł podlegający opodatkowaniu zgodnie z art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zeznaniu rocznym za 2008 r.

Tutejszy organ pragnie nadmienić, że dokumenty dołączone przez Wnioskodawczynię do wniosku nie podlegają analizie i weryfikacji w ramach postępowania o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.