ILPB2/415-447/12-2/ES

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24 kwietnia 2012 r. (data wpływu 27 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu członków Powiatowej Rady Zatrudnienia - jest prawidłowe.

W dniu 27 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu członków Rady Zatrudnienia.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca będący jednostką organizacyjną samorządu terytorialnego wykonuje zadania określone w art. 9 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415 z późn. zm.). W oparciu o art. 108 ust. 1 pkt 6 w związku z art. 23 ust. 7 ww. ustawy powiatowe urzędy pracy organizują szkolenia dla członków powiatowych rad zatrudnienia. Szkolenia obejmują tematy związane z realizacją przepisów o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Wnioskodawca zamierza zorganizować szkolenie dla członków X które przeprowadzone zostanie przez firmę zewnętrzną i sfinansowane ze środków Funduszu Pracy. Na łączny koszt szkolenia składać się będę również koszty wyżywienia, zakwaterowania i dojazdu członków rady z i do miejsca szkolenia. Członkowie X nie są pracownikami Wnioskodawcy i nie otrzymują wynagrodzenia za udział w posiedzeniu rady.

Na czas wzięcia udziału w posiedzeniu rady zatrudnienia pracodawca jest zobowiązany zwolnić członka rady od świadczenia pracy, za ten czas pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia ustalonego według zasad obowiązujących przy obliczaniu wynagrodzenia za urlop wypoczynkowy u swojego pracodawcy.

Organizacje i tryb działania rad zatrudnienia określa rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 6 października 2004 r. w sprawie rad zatrudnienia (Dz. U. Nr 224, poz. 2281).

X pełni funkcję płatnika składek podatku dochodowego od osób fizycznych dla pracowników urzędu oraz pozostających z urzędem w stosunkach cywilnoprawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy łączny koszt szkolenia (wraz z kosztem zakwaterowania, wyżywienia i dojazdu) finansowany w całości ze środków Funduszu Pracy dla członka X stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych czy też do świadczeń otrzymanych przez członków rady zatrudnienia może mieć zastosowanie zwolnienie przedmiotowe określone w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z tym, że członkowie X uczestnicząc w szkoleniach są podatnikami uzyskującymi przychód z działalności wykonywanej osobiście - art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - nie mogą korzystać oni ze zwolnień na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 (P (...) nie jest pracodawcą) albo pkt 118 lit. b) (przepis nie obejmuje kosztów szkolenia członków rad zatrudnienia) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.). Natomiast do świadczeń otrzymanych przez członków X w związku ze szkoleniem polegającym na otrzymaniu nieodpłatnego zakwaterowania i wyżywienia oraz zwrotu kosztów podróży może mieć zastosowanie zwolnienie przedmiotowe określone w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a dotyczące diety i innych należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem.

Zainteresowany uważa, iż w pozostałym zakresie koszty szkolenia powinny być objęte obowiązkiem podatkowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na podstawie art. 11 ust. 2a ww. ustawy wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, przysporzeniem majątkowym i przychodem w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 9 ust. 1) są nie tylko aktywa, które ulegają zwiększeniu u podatnika, ale także zmniejszenie jego pasywów.

Stosownie do art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Z wniosku wynika, iż Wnioskodawca będący jednostką organizacyjną samorządu terytorialnego wykonuje zadania określone w art. 9 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415 z późn. zm.). W oparciu o art. 108 ust. 1 pkt 6 w związku z art. 23 ust. 7 ww. ustawy powiatowe urzędy pracy organizują szkolenia dla członków powiatowych rad zatrudnienia. Szkolenia obejmują tematy związane z realizacją przepisów o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Wnioskodawca zamierza zorganizować szkolenie dla członków X, które przeprowadzone zostanie przez firmę zewnętrzną i sfinansowane ze środków Funduszu Pracy. Na łączny koszt szkolenia składać się będę również koszty wyżywienia, zakwaterowania i dojazdu członków rady z i do miejsca szkolenia. Członkowie X nie są pracownikami Wnioskodawcy i nie otrzymują wynagrodzenia za udział w posiedzeniu rady. Organizacje i tryb działania rad zatrudnienia określa rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 6 października 2004 r. w sprawie rad zatrudnienia (Dz. U. Nr 224, poz. 2281).

X jest organem opiniodawczo-doradczym w sprawach polityki rynku pracy. Rada działa na podstawie ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instrumentach rynku pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415 z późn. zm.) oraz rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 6 października 2004 r. w sprawie rad zatrudnienia (Dz. U. Nr 224, poz. 2281). Stosownie do treści art. 23 ust. 4 powołanej ustawy o promocji zatrudnienia i instrumentach rynku pracy członków Naczelnej Rady Zatrudnienia powołuje minister właściwy do spraw pracy, członków wojewódzkich rad zatrudnienia - marszałek województwa, a członków powiatowych rad zatrudnienia - starosta, spośród kandydatów zgłoszonych przez organy i organizacje, o których mowa odpowiednio w ust. 1-3.

Wskazane natomiast powyżej rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy w sprawie rad zatrudnienia w § 8 stanowi, iż rada zatrudnienia może ustalić w formie uchwały, roczny plan potrzeb szkoleniowych jej członków lub podjąć uchwałę o potrzebie zorganizowania dla zainteresowanych członków szkolenia na określony temat, związany z realizacją przepisów o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Zgodnie z § 9 tegoż rozporządzenia, szkolenia członków Naczelnej Rady Zatrudnienia są finansowane przez ministra ze środków Funduszu Pracy. Szkolenia członków wojewódzkiej rady zatrudnienia są finansowane przez marszałka województwa, a powiatowej rady zatrudnienia przez starostę - w ramach limitu ze środków Funduszu Pracy, pozostających w ich dyspozycji. Istotą szkoleń dla członków powiatowych rad zatrudnienia jest rozwój poprzez osobiste i grupowe doświadczenie oraz jego analiza.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 118 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolna od podatku dochodowego jest wartość nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych oraz wartość świadczeń rzeczowych, z tytułu:

- otrzymanych na podstawie ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zwalnia z podatku dochodowego świadczenia otrzymane przez bezrobotnych. Zwolnienie na tej podstawie zostało wprowadzone z dniem 1 maja 2004 r. a związane było z wprowadzeniem stosownych świadczeń dla bezrobotnych przez ustawę z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Zwolnienie na tej postawie obejmuje tylko świadczenie z tytułów wyraźnie wymienionych w przepisie przychody.

W związku z tym, wszelkie świadczenia niepieniężne przeznaczone na inne cele niż wyżej wskazane nie będą zwolnione od podatku na tej podstawie. Także świadczenia pieniężne, np. refundacje - nawet, jeśli będą związane z ww. celami, nie będą zwolnione od podatku na tej podstawie. Ponadto ustawa z 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy w art. 1. ust. 1 określa, iż ww. ustawa dotyczy zadań państwa w zakresie promocji zatrudnienia, łagodzenia skutków bezrobocia oraz aktywizacji zawodowej. W myśl natomiast art. 1 ust. 3 pkt 1 tej ustawy ma ona zastosowanie do obywateli polskich poszukujących i podejmujących zatrudnienie lub inną pracę zarobkową na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz zatrudnienie lub inną pracę zarobkową za granicą u pracodawców zagranicznych. W art. 2 ust. 1 pkt 37 ww. ustawy znajdujemy definicję szkolenia i są to pozaszkolne zajęcia mające na celu uzyskanie, uzupełnienie lub doskonalenie umiejętności i kwalifikacji zawodowych lub ogólnych, potrzebnych do wykonywania pracy, w tym umiejętności poszukiwania zatrudnienia. Oczywistym, więc jest z przyczyn wskazanych powyżej, że szkolenia, o których mowa w ustawie o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy dotyczą szkoleń dla osób bezrobotnych.

Należy zatem podzielić stanowisko Wnioskodawcy, iż członkowie X. nie mogą korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. pkt 118 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem przepis ten dotyczy osób bezrobotnych i nie obejmuje swym zakresem kosztów szkolenia osób będących członkami rad zatrudnienia.

Powyższe świadczenia otrzymywane przez członków X nie korzystają również ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 90 ww. ustawy.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas zwolnienia z całości lub części dnia pracy oraz za czas urlopu szkoleniowego.

Do odrębnych przepisów, o których mowa wyżej (z uwagi na brak uregulowań w tym zakresie w przepisach szczególnych), należy zaliczyć ustawę z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) wraz z aktami wykonawczymi do tej ustawy.

W myśl art. 103^{1 §} 1 Kodeksu pracy przez podnoszenie kwalifikacji zawodowych rozumie się zdobywanie lub uzupełnianie wiedzy i umiejętności przez pracownika, z inicjatywy pracodawcy albo za jego zgodą.

Należy zauważyć, iż członkowie rady zatrudnienia wykonują czynności zlecone przez starostę, na podstawie powołania, dlatego też przychody uzyskiwane przez nich w związku z pełnieniem funkcji członka rady zatrudnienia (a do takich należą omawiane świadczenia uzyskiwane z tytułu szkoleń), należy zaliczyć do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem do przychodów z tytułu nieodpłatnych szkoleń zorganizowanych dla członków powiatowej rady zatrudnienia nie ma zastosowania zwolnienie przedmiotowe określone w art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż przepis ten nie dotyczy podatników uzyskujących przychody z działalności wykonywanej osobiście lecz odnosi się wyłącznie do przychodów uzyskiwanych przez pracowników, tj. do przychodów ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych.

Jak już wyżej zaznaczono członkowie X uzyskują przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wykonują bowiem czynności zlecone przez starostę, na podstawie powołania. Z pośród świadczeń otrzymanych przez członków rad zatrudnienia w związku ze szkoleniem, można zwolnić od podatku dochodowego, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tylko diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem, do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub przepisach wykonawczych wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Przepis ten mówi o tym, że ww. zwolnienie stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Art. 41 ust. 7 ww. ustawy stanowi, że jeżeli przedmiotem:

- nie są pieniądze, podatnik jest obowiązany wpłacić płatnikowi kwotę zaliczki lub należnego zryczałtowanego podatku przed udostępnieniem wygranej (nagrody) lub świadczenia.

Płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby (art. 42 ust. 1 ww. ustawy).

Stosownie do art. 42 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11).

Jak wynika z treści wniosku X zamierza organizować szkolenia dla członków rady zatrudnienia. Szkolenia przeprowadzane będą przez profesjonalne firmy szkoleniowe oraz finansowane ze środków Funduszu Pracy. Na łączny koszt szkolenia składają się również koszty wyżywienia, zakwaterowania i dojazdu członka rady z i do miejsca szkolenia.

W świetle powołanych powyżej przepisów należy zatem stwierdzić, iż członkowie rady zatrudnienia uzyskują nieodpłatne świadczenie w postaci uczestnictwa w szkoleniach, przy jednoczesnym nie ponoszeniu wydatków z tego tytułu. W konsekwencji też, powstaje u nich w tym przypadku przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, którego zasady ustalania określa art. 11 ust. 2a ww. ustawy.

Zwolnienie podatkowe, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obejmuje wypłacone diety i inne należności za czas podróży służbowej otrzymywane przez osoby niebędące pracownikami. A zatem do świadczeń otrzymanych przez członków rady zatrudnienia w związku ze szkoleniem, obejmujących nieodpłatne zakwaterowanie, wyżywienie i dojazd, może mieć zastosowanie ww. przepis.

W tym zakresie nie mieści się jednak wartość samego szkolenia będącego nieodpłatnym świadczeniem, które otrzymują członkowie rady zatrudnienia.

Z uwagi na powyższe, od wartości samego szkolenia Wnioskodawca jest obowiązany pobierać zaliczkę na podatek, z uwzględnieniem dyspozycji art. 41 ust. 1 i ust. 7 ustawy, a w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym ma obowiązek wystawienia informacji o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-11.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.