ILPB2/415-44/14-2/WS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 3 stycznia 2014 r. (data wpływu 8 stycznia 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej jest:

* prawidłowe - w odniesieniu do pytania nr 2 i 3,

* bezprzedmiotowe - w odniesieniu do pytania nr 3.

W dniu 8 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W chwili obecnej Wnioskodawca pozostaje w związku małżeńskim od 9 sierpnia 2003 r. Małżonkowie posiadają dwoje małoletnich dzieci ur. 26 sierpnia 2004 r. i ur. 15 maja 2008 r. Od roku 2011 toczy się sprawa rozwodowa. W postanowieniu z dnia 29 września 2011 r. Sąd Okręgowy w związku ze zmianą miejsca zamieszkania żony Wnioskodawcy ustalił miejsce pobytu dzieci przy matce, a Wnioskodawcy ograniczył władzę rodzicielską do decydowania w istotnych sprawach dotyczących dzieci (do ogólnego wglądu w ich wychowanie, a w szczególności współdecydowanie o wyborze szkoły, zawodu oraz sposobu leczenia w razie poważnej choroby) i zasądzając wysokość alimentów w kwocie 600 zł i 500 zł. Żona Wnioskodawcy począwszy od roku 2012 (rozliczenie za rok 2011), sama rozlicza pełną ulgę na dwoje dzieci i nie jest możliwe porozumienie w sprawie podziału przysługującej ulgi na Wnioskodawcę i jego żonę. W roku 2013 od lipca wysokość zasądzonych od Wnioskodawcy przez sąd alimentów wzrosła do 1250 zł na każde dziecko, co stanowi istotny ciężar w budżecie Zainteresowanego i przewyższa kwoty jakie aktualnie wydawane są co miesiąc na dzieci.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. Czy Wnioskodawcy przysługuje zwrot ulgi z tytułu wychowywania dzieci w wysokości połowy kwoty podlegającej odliczeniu za rok 2011 i 2012.

2. Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo odliczenia ulgi z tytułu wychowywania dzieci w wysokości połowy kwoty podlegającej odliczeniu za rok 2013 i następne lata.

3. Czy jeśli Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia połowy ulgi z tytułu wychowywania dzieci czy może odliczyć ulgę w części proporcjonalnej do liczby dni, w których sprawował pieczę nad dziećmi za rok 2011, 2012, 2013 i następne lata.

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje mu prawo do ulgi z tytułu wychowywania dzieci w wysokości połowy kwoty podlegającej odliczeniu za rok 2011, 2012, 2013 i lata przyszłe z uwagi na fakt, że aktywnie uczestniczy w wychowywaniu dzieci sprawując nad nimi opiekę, wpajając zasady, które w jego ocenie dają gwarancję wychowania dzieci na prawych i uczciwych obywateli. Dzieci przebywają u Zainteresowanego w każdy pierwszy i drugi weekend miesiąca, przez jeden tydzień ferii zimowych i przez cztery tygodnie ferii letnich, w dni świąteczne oraz w te dni, na które zgodę wyraża ich matka. Każda z dziewczynek ma swój pokój, w którym w trakcie pobytu czuje się bezpiecznie i komfortowo. Każdego dnia Wnioskodawca dzwoni do córek by porozmawiać o tym jak minął im dzień. W trakcie sprawowania pieczy nad dziećmi Zainteresowany stara się by miały częsty kontakt z dziadkami a także innymi członkami rodziny, wspólnie się bawią, uczą, odrabiają lekcje. Minimum raz w miesiącu jeżdżą do teatru lub kina, a w wakacje wyjeżdżają w góry i nad morze, gdzie poza zabawą Wnioskodawca stara się by dzieci zawsze dowiadywały się nowych faktów o historii, kulturze, otaczającej przyrodzie. Zainteresowany stara się przekazywać te informacje w sposób zrozumiały dla swoich dzieci. W chwili obecnej w sądzie toczy się sprawa o umożliwienie Wnioskodawcy częstszych kontaktów z córkami niż w wydanym dotychczas wyroku. Zgodnie z art. 27f ustawy prawo do ulgi przysługuje podatnikowi, który wykonuje władzę rodzicielską, a zgodnie w wyrokiem sądu nie jestem pozbawiony władzy rodzicielskiej a została ona ograniczona do decydowania o istotnych sprawach dzieci. Poza uiszczaniem kwoty alimentów zasądzonych przez sąd w wysokości 2500 zł na dwoje dzieci, Zainteresowany zakupuje córkom ubrania, buty i inne artykuły, które są im niezbędne do prawidłowego rozwoju fizycznego i psychicznego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

* prawidłowe - w odniesieniu do pytania nr 2 i 3,

* bezprzedmiotowe - w odniesieniu do pytania nr 3.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

W myśl art. 27f ust. 2 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym w latach 2011 i 2012, odliczeniu podlega kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, za każdy miesiąc kalendarzowy, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1.

Odliczenie nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

Stosownie natomiast do art. 27f ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2013 r., odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do dwojga małoletnich dzieci - kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, na każde dziecko.

Na mocy art. 27 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Według art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca chciałby skorzystać z odliczenia ulgi prorodzinnej na swe małoletnie córki. W postanowieniu z dnia 29 września 2011 r. Sąd Okręgowy w związku ze zmianą miejsca zamieszkania żony Wnioskodawcy ustalił miejsce pobytu dzieci przy matce, a Wnioskodawcy ograniczył władzę rodzicielską do decydowania w istotnych sprawach dotyczących dzieci (do ogólnego wglądu w ich wychowanie a w szczególności współdecydowanie o wyborze szkoły, zawodu oraz sposobu leczenia w razie poważnej choroby).

Zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obojgu rodzicom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie. Władza rodzicielska - zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 788 z późn. zm.) - przysługuje obojgu rodzicom, a - stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy - jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest zobowiązane i uprawnione do jej wykonywania.

Podkreślenia przy tym wymaga, że separacja bądź rozwód rodziców nie są równoznaczne z utratą przez rodzica prawa do wykonywania władzy rodzicielskiej. Sąd rodzinny, ogłaszając separację bądź rozwiązując związek małżeński określa także prawa rodzicielskie. Jeżeli zatem nie pozbawia tego prawa jednego z rodziców, to uznaje, że rodzice są zdolni do porozumienia w sprawach dotyczących dziecka.

W świetle zacytowanych wyżej przepisów uznać więc należy, że w sytuacji, gdy oboje rodzice dysponują prawem wykonywania władzy rodzicielskiej w stosunku do dziecka są uprawnieni do korzystania z ulgi wynikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem Wnioskodawcy przysługuje prawo do dokonywania odliczeń w ramach ww. ulgi prorodzinnej na małoletnie córki.

Jednocześnie należy wskazać, że zgodnie z powołanymi przepisami rodzice, jeśli obydwoje mają władzę rodzicielską, będą musieli ustalić, w jakiej kwocie i które z nich korzysta z odliczenia ulgi na dziecko. Konieczne jest zatem porozumienie w tym względzie.

Z powyższego wynika, że w przypadku, gdy obydwoje rodzice wykonywali władzę rodzicielską przez cały rok, ulga przysługuje każdemu z rodziców w proporcjach przez nich ustalonych, z tym, że łączna kwota odliczeń, dokonanych przez oboje rodziców nie może przekroczyć kwoty odliczeń przysługujących względem danego dziecka.

Natomiast, jeżeli rodzice takich proporcji nie ustalili, to należy przyjąć, że ulga przysługuje każdemu z nich w częściach równych.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie, Wnioskodawcy przysługiwało w latach 2011 i 2012 prawo do dokonywania odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej na małoletnie dzieci. Takie prawo przysługuje również Wnioskodawcy w rozliczeniu za rok 2013 i lata następne. Skoro Wnioskodawca oraz matka dziecka przez ww. lata wykonywali i będą wykonywać władzę rodzicielską w stosunku do swych małoletnich córek, a Wnioskodawca nie ma możliwości ustalenia z matką dzieci kwoty odliczeń w odpowiednich proporcjach, należy przyjąć że ulga przysługuje Wnioskodawcy w wysokości połowy kwoty przysługującej na dwoje małoletnich dzieci.

Z uwagi na to, że stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytań nr 1 i 2 uznane zostało za prawidłowe, odpowiedź na pytanie nr 3 stała się bezprzedmiotowa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.