ILPB2/415-428/10-2/ES

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 24 marca 2010 r. (data wpływu - 24 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczenia uzyskanych dochodów w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczenia uzyskanych dochodów w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W czerwcu 2007 r. małżonek Wnioskodawczyni wniósł pozew o rozwód. Od dnia x 2007 r. została ustanowiona przez sąd rozdzielność majątkowa. W uzasadnieniu sąd wziął pod uwagę, że małżonkowie wspólnie nie zamieszkują oraz, że osiągniętymi dochodami zarządzają z wyłączeniem drugiej strony. W dniu x 2008 r. zapadł wyrok w sprawie o zaprzeczenie ojcostwa ustalający, że małżonek Zainteresowanej nie jest ojcem M.... urodzonej x 2005 r.

Ponadto Wnioskodawczyni wyjaśniła, iż od maja 2009 r. otrzymuje na córkę alimenty od jej biologicznego ojca, który uznał M.... jako swoje dziecko. Dodała Ona, że od września 2007 r. mieszka sama i samodzielnie wychowuje swoje dzieci.

Poinformowała również, że wyrok w sprawie rozwodowej zapadł x 2010 r. i nie jest prawomocny.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy istnieje możliwość wspólnego rozliczenia się za 2009 r. Wnioskodawczyni z córką, jako osoby samotnie wychowującej dziecko niebędące dzieckiem Jej męża.

Zdaniem Wnioskodawczyni, powinna mieć możliwość, aby się rozliczać, jako matka samotnie wychowująca dziecko - Swoją córkę M., ponieważ nie prowadziła wspólnego gospodarstwa domowego zarówno z małżonkiem oraz z biologicznym ojcem Marianny. W 2009 r. nie była rozwiedziona, ale w sensie prawnym córka nie była dzieckiem Jej męża. Od maja 2008 r. małżonek nie płacił też na nią alimentów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), od osób, o których mowa w art. 3 ust. 1, samotnie wychowujących w roku podatkowym dzieci:

nbspnbspnbsp - podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, z tym, że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.

Stosownie do art. 6 ust. 5 ww. ustawy, za osobę samotnie wychowującą dzieci uważa się jednego z rodziców albo opiekuna prawnego, jeżeli osoba ta jest panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów. Za osobę samotnie wychowującą dzieci uważa się również osobę pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności.

Zatem, z preferencyjnego sposobu opodatkowania przewidzianego dla osób samotnie wychowujących dzieci można skorzystać po spełnieniu łącznych kryteriów określonych przez ustawodawcę. Przy czym, cytowany wyżej art. 6 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi zarówno o cywilnoprawnym statusie osoby wychowującej dzieci, jak i o tym, że osoba ta musi wychowywać dzieci samotnie.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 8 powołanej ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Ponadto art. 6 ust. 10 omawianej ustawy stanowi, iż sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania do podatników, którzy wniosek, wyrażony w zeznaniu podatkowym, określony w ust. 2 i 4, złożą po terminie, o którym mowa w art. 45 ust. 1 ustawy.

Przepisy podatkowe nie wskazują od jakiego momentu osoba rozwiedziona uzyskuje status "osoby samotnie wychowującej dziecko". Należy zatem odwołać się do przepisów ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 z późn. zm.), zwanej dalej k.p.c. Zgodnie z art. 365 § 1 k.p.c., orzeczenie prawomocne wiąże nie tylko strony i sąd, który je wydał, lecz również inne sądy oraz inne organy państwowe i organy administracji publicznej, a w wypadkach w ustawie przewidzianych także inne osoby. W myśl art. 435 § 1 k.p.c., wyrok prawomocny ma skutek wobec osób trzecich. Zatem, skutki prawne wywołuje jedynie orzeczenie prawomocne.

Ponadto należy wskazać, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają prawa podatnika do preferencyjnego opodatkowania jego dochodów od tego, czy przez cały rok był osobą samotnie wychowującą dzieci. Wystarczające jest, aby taki stan zaistniał w ciągu roku.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni od września 2007 r. mieszka sama i samodzielnie wychowuje trójkę dzieci. W czerwcu 2007 r. małżonek Zainteresowanej wniósł pozew o rozwód. Od dnia x 2007 r. sąd ustanowił rozdzielność majątkową zważywszy, iż małżonkowie wspólnie nie zamieszkują oraz, że osiągniętymi dochodami zarządzają z wyłączeniem drugiej strony.

Ponadto Wnioskodawczyni poinformowała, że w dniu x 2008 r. zapadł wyrok w sprawie o zaprzeczenie ojcostwa wskazujący, iż małżonek Jej nie jest ojcem M urodzonej x 2005 r.

Od maja 2009 r. Zainteresowana otrzymuje na córkę alimenty od jej biologicznego ojca, który uznał M jako swoje dziecko.

Wnioskodawczyni nadmieniła również, że wyrok w sprawie rozwodowej zapadł x 2010 r. i nie jest prawomocny.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż z uwagi na fakt, że małżeństwo Zainteresowanej w 2009 r. nie było jeszcze rozwiązane na mocy prawomocnego wyroku - nie można uznać Wnioskodawczyni za osobę samotnie wychowującą dziecko.

Reasumując, należy stwierdzić, że na gruncie przedstawionego opisu stanu faktycznego i obowiązującego stanu prawnego, Wnioskodawczyni nie przysługuje prawo do wspólnego rozliczenia się za 2009 r. z córką M, w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko, bowiem nie zostało spełnione kryterium, o którym mowa w art. 6 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tzn. Zainteresowana nie jest osobą samotnie wychowującą dziecko w rozumieniu tego przepisu.

Jednocześnie tut. Organ informuje, iż dokumenty dołączone przez Zainteresowaną do wniosku nie podlegają analizie i weryfikacji w ramach postępowania o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Zainteresowaną i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.