ILPB2/415-413/11-3/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 § 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 21 marca 2011 r. (data wpływu 28 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania - jest prawidłowe.

W dniu 28 marca 2011 r. zostały złożone dwa wnioski o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania wraz z należnymi odsetkami.

Analiza złożonych przez wniosków o udzielenie pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego, wykazała identyczność treści przedmiotowych dokumentów.

Pismem z dnia... czerwca 2011 r. nr..... Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów zwrócił się o wyjaśnienie, czy niniejsze (tożsame) wnioski mają być przedmiotem odrębnych rozstrzygnięć, czy też należy je potraktować jako jeden wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej prawa podatkowego.

Ponadto w obu wnioskach Wnioskodawca nie przedstawił własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w odniesieniu do części pytania dotyczącego opodatkowania odsetek, a jedynie przedstawił stanowisko dotyczące opodatkowania odszkodowania.

Wobec powyższego należało uzupełnić wniosek o własne stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w odniesieniu do zadanego we wniosku pytania - odnoszącego się do opodatkowania odsetek.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawcę, iż w przypadku gdy oba podania będą potraktowane jak jeden wniosek, nieuzupełnienie wniosku w wyznaczonym terminie o własne stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w odniesieniu do pytania dotyczącego opodatkowania odsetek, spowoduje, iż w tym zakresie zostawiony bez rozpatrzenia. Wniosek będzie podlegał rozpatrzeniu tylko w zakresie opodatkowania odszkodowania.

Natomiast w sytuacji, gdy oba wnioski mają być przedmiotem dwóch odrębnych rozstrzygnięć, nieuzupełnienie drugiego wniosku w wyznaczonym terminie o brakującą kwotę w wysokości 40 zł oraz o własne stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w odniesieniu do opodatkowania odsetek, spowoduje pozostawienie tego drugiego podania bez rozpatrzenia.

Pouczono również Zainteresowanego, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Tut. organ informuje, iż z uwagi na fakt, że Zainteresowany nie uzupełnił braków formalnych wniosku, tut. Organ - zgodnie z pouczeniem zawartym w wezwaniu - potraktował oba pisma jako jeden wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego oraz nie ustosunkował się w przedmiotowej interpretacji do kwestii opodatkowania odsetek.

Jednocześnie informuje się, że w części dotyczącej opodatkowania odsetek w dniu30 czerwca 2011 r. zostało wydane postanowienie o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia nr ILPB2/415-413/11-4/AJ.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wyrokiem z dnia 2009 r. w sprawie Sąd Rejonowy w... zasądził od X S.A. na rzecz Wnioskodawcy odszkodowanie tytułem pobierania emerytury w zaniżonym wymiarze wraz z należnymi odsetkami ustawowymi.

Powyższe spowodowane było błędną kwalifikacją pracy górniczej w okresie od dnia 7 czerwca 1977 r. do dnia 30 kwietnia 1998 r. dokonaną przez pracodawcę Zainteresowanego, który nie zakwalifikował pracy w wymiarze półtorakrotnym, wskutek czego co w okresie od maja 1998 r. do stycznia 2008 r. Wnioskodawca pobierał zaniżone świadczenie emerytalne.

Jednakże w 2008 r. pracodawca powołał Komisję weryfikacyjną, która potwierdziła w jednoznaczny sposób, iż w okresie zatrudnienia w X S.A. Wnioskodawca wykonywał pracę górniczą, która uprawnia do przeliczenia emerytury z zastosowaniem przelicznika 1,8 na jej wysokość (w wymiarze półtorakrotnym lata pracy).

Na potwierdzenie powyższego pracodawca wystawił świadectwo wykonywania pracy górniczej, po przedłożeniu którego, organ rentowy decyzją z dnia 2008 r. ponownie przeliczył wysokość przyznanej Zainteresowanemu emerytury tym razem z zastosowaniem przelicznika 1,8. Naliczona emerytura była dużo wyższa od naliczonej pierwotnie.

Z uwagi na fakt, iż w okresie od maja 1998 r. do stycznia 2008 r. Zainteresowany otrzymał zaniżone świadczenie emerytalne, wystąpił do Sądu Rejonowego w... z powództwem przeciwko pracodawcy o odszkodowanie za okres pobieranego zaniżonego świadczenia.

Podstawę prawną pozwu stanowił art. 471 k.c. w zw. z art. 300 k.p. Sąd na tej podstawie prawnej zasądził od X S.A. na rzecz Wnioskodawcy kwotę odszkodowania wraz z ustawowymi odsetkami jako różnicę między emeryturą, którą faktycznie otrzymał, a którą powinien otrzymać.

Kwota odszkodowania została wyliczona przez biegłego sądowego, który wyliczył kwotę odszkodowania jako kwotę netto pomniejszając odszkodowanie o podatek dochodowy od osób fizycznych i składkę na ubezpieczenie zdrowotne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zasądzone na rzecz Wnioskodawcy odszkodowanie netto wraz z należnymi odsetkami jest zwolnione od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b i art. 21 ust. 1 pkt 95 ww. ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy, zasądzona wyrokiem z dnia 2009 r. w sprawie kwota netto odszkodowania pomniejszona o podatek dochodowy od osób fizycznych oraz składkę na ubezpieczenie zdrowotne jest zwolniona od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. z 2000 r. Nr 14 poz. 174 z późn. zm.).

Powyższe potwierdza jednolite orzecznictwo Sądu Najwyższego, który m.in. w uzasadnieniu wyroku z dnia 25 maja 2010 r. w sprawie w sprawie o identycznym stanie faktycznym, stwierdził, iż zasądzone wyrokiem odszkodowanie z tytułu nienależytego wykonania zobowiązania do wystawienia dokumentu w celu udowodnienia pracy górniczej z mocy art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy - jest wolne od podatku.

Także Dyrektor Departamentu Podatku Dochodowego od osób fizycznych Ministerstwa Finansów w odpowiedzi na pismo Sądu Pracy w X w piśmie z dnia 2 września 2009 r. do sprawy IV 162/09 potwierdził powyższe zwolnienie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione od podatku, bądź od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jednakże, stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

Natomiast zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy zwalnia się z opodatkowania inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

Zgodnie z art. 471 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Natomiast w art. 300 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) wskazano, iż w sprawach nie unormowanych przepisami prawa pracy do stosunku pracy stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu cywilnego, jeżeli nie są one sprzeczne z zasadami prawa pracy.

Jak wskazano we wniosku, odszkodowanie zostało zasądzone wyrokiem sądu rejonowego. Podstawą wypłaty ww. odszkodowania były postanowienia art. 471 Kodeksu cywilnego w związku z art. 300 Kodeksu pracy. Wysokość odszkodowania stanowiła różnica pomiędzy emeryturą jaką Wnioskodawca winien otrzymać, gdyby pracodawca wystawił prawidłowe dokumenty, a emeryturą otrzymaną w okresie objętym żądaniem. Obejmuje ono wyłącznie stratę, jakiej doznał Zainteresowany w związku z błędami popełnionymi przez byłego pracodawcę, a nie utratę zarobku, który byłby się urzeczywistnił gdyby zdarzenie wywołujące szkodę nie nastąpiło.

W świetle powyższego, stwierdzić należy, iż przedmiotowe odszkodowanie korzysta ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji jego wypłata nie rodzi u Wnioskodawcy obowiązku podatkowego.

W odniesieniu do powołanych przez Zainteresowanego pism organów podatkowych oraz wyroku, tut. Organ stwierdza, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.