ILPB2/415-400/13-2/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej przedstawione we wniosku z dnia 19 kwietnia 2013 r. (data wpływu 23 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

W dniu 23 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Na podstawie umowy o używanie samochodu służbowego, Spółka udostępnia Prezesowi Zarządu samochód będący własnością Spółki. Prezes Zarządu (dalej: "Korzystający") ma prawo do korzystania z samochodu w celach służbowych i prywatnych. Zasady udostępniania samochodu w celach służbowych jak i zasady odpłatności w przypadku korzystania z samochodu w celach prywatnych, zostały uregulowane w wyżej wymienionej umowie. Z uwagi na charakter czynności wykonywanych służbowo przez Prezesa Zarządu - wymagana jego dyspozycyjność i mobilność - Spółka ustaliła, że przekazany samochód będzie garażowany w miejscu zamieszkania Korzystającego. W konsekwencji Prezes wykorzystuje powierzony mu samochód także w celu dojazdu do siedziby Spółki bądź innego miejsca wykonywania obowiązków służbowych z ustalonego miejsca garażowania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przejazdy Prezesa Zarządu Spółki z miejsca zamieszkania (miejsca garażowania służbowego samochodu) do miejsca wykonywania obowiązków służbowych (siedziba Spółki bądź inne miejsce) generują przychód ze stosunku pracy na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, gdy Prezes Zarządu wykorzystuje samochód służbowy do dojazdów z miejsca zamieszkania (miejsca garażowania) do miejsca wykonywania obowiązków służbowych i z powrotem, nie osiąga dodatkowego przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia, a w konsekwencji Spółka nie jest zobowiązana do ustalenia wartości przychodu z tego tytułu.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z powyższego przepisu wynika, iż przychodem ze stosunku pracy są także wszelkie nieodpłatne świadczenia na rzecz pracownika.

Jednakże z uwagi na charakter zadań służbowych wykonywanych przez Prezesa Zarządu oraz wynikającym z umowy o używanie samochodu służbowego obowiązku nadzoru nad powierzonym przez Spółkę mieniem, powyższy przepis nie będzie miał zastosowania w przypadku dojazdów z wyznaczonego miejsca garażowania do siedziby Spółki lub innego miejsca wykonywania obowiązków służbowych (np. spotkanie z kontrahentem poza siedzibą Spółki) i z powrotem. Tak ustalone miejsce garażowania zapewnia Prezesowi stałą gotowość do użytkowania, wynikające z charakteru pracy, a także bezpieczeństwo oraz możliwość sprawowania nadzoru nad powierzonym mu samochodem służbowym.

Jak wynika z interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 29 kwietnia 2011 r. (znak ITPB2/415-102/11/RS)"przychód ze stosunku pracy nie powstaje bowiem w sytuacji, gdy przejazdy z oraz do miejsca zamieszkania a także garażowanie stanowią realizację celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie Spółki".

Reasumując należy stwierdzić, że przejazdy prezesa Zarządu Spółki samochodem służbowym na trasie pomiędzy wyznaczonym miejscem garażowania (miejsce zamieszkania), a miejscem pracy jako wykonywane w ramach realizacji zadań służbowych nie stanowią nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem ich wartości nie można uznać za przychód ze stosunku pracy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy podatkowej, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone pracownikom mienie.

Jak bowiem wynika z dyspozycji art. 124 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) pracownik, któremu powierzono z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się:

odpowiada w pełnej wysokości za szkodę powstałą w tym mieniu.

Z kolei, w myśl art. 124 § 2 ww. ustawy, pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się.

Z powyższego wynika, że realizacja obowiązków służbowych przez pracownika nie może generować dla tego pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Spółka na podstawie umowy o używanie samochodu służbowego, udostępnia Prezesowi Zarządu samochód będący własnością Spółki. Prezes Zarządu ma prawo do korzystania z samochodu w celach służbowych i prywatnych. Zasady udostępniania samochodu w celach służbowych jak i zasady odpłatności w przypadku korzystania z samochodu w celach prywatnych, zostały uregulowane w wyżej wymienionej umowie. W konsekwencji Prezes wykorzystuje powierzony mu samochód także w celu dojazdu do siedziby Spółki bądź innego miejsca wykonywania obowiązków służbowych z ustalonego miejsca garażowania.

W świetle powyższego, należy stwierdzić, iż przejazdy Prezesa Zarządu samochodem służbowym z miejsca garażowania do stałego miejsca pracy (bądź innego miejsca wykonywania obowiązków służbowych) - o ile nie służą jego osobistym celom, lecz wykorzystywane są w ramach realizacji zadań służbowych - nie stanowią nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem ich wartości nie można uważać za przychód pracownika ze stosunku pracy w sytuacji, gdy przejazdy oraz parkowanie stanowią realizację celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie Wnioskodawcy wyrażające się poprzez garażowanie samochodu służbowego w miejscu zamieszkania w celu wykonywania przez Prezesa Zarządu obowiązków służbowych wymagających mobilności i dyspozycyjności.

W konsekwencji powyższego, na Wnioskodawcy nie będzie ciążyć obowiązek obliczenia i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy. Zatem Wnioskodawca nie jest obowiązany do wystąpienia w roli płatnika podatku dochodowego w związku z dojazdami pracownika do i z miejsca wykonywania pracy.

Reasumując poczynione powyżej spostrzeżenia, stwierdzić należy, iż przydzielenie samochodu służbowego Prezesowi Zarządu i wyznaczenie miejsca garażowania w miejscu jego zamieszkania gwarantującym jego bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do realizacji zadań służbowych, wynikającą z charakteru pracy na danym stanowisku, nie stanowi przychodu ze stosunku pracy. Tym samym, z tytułu korzystania z samochodu służbowego w celu dojazdów z miejsca zamieszkania do stałego miejsca pracy nie wystąpi po stronie Prezesa Zarządu przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, stwierdzić należy, iż wydana została w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.