ILPB2/415-382/14-4/TR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 21 marca 2014 r. (data wpływu 24 marca 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 czerwca 2014 r. (data wpływu 30 czerwca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest prawidłowe.

W dniu 24 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

Z uwagi na fakt, że przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 17 czerwca 2014 r. nr ILPB2/415-382/14-2/TR Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowaną, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawczynię nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 17 czerwca 2014 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 23 czerwca 2014 r.), zaś w dniu 30 czerwca 2014 r. (data nadania 28 czerwca 2014 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W latach 2007-2010 Wnioskodawczyni studiowała na 3 letnich studiach niestacjonarnych I stopnia licencjackich na uczelni.

W latach 2010-2012 Zainteresowana studiowała na na 2 letnich studiach niestacjonarnych II stopnia magisterskich na uczelni.

W roku akademickim 2011/2012 Wnioskodawczyni zaliczyła wszystkie wymagane programem studiów przedmioty i tym samym ukończyła 2 letnie studia niestacjonarne magisterskie na uczelni, uzyskując tytuł magistra z wynikiem dobry plus.

Ponieważ na kierunku Zainteresowanej zostały uruchomione 3 letnie studia niestacjonarne inżynierskie pierwszego stopnia, w dniu 19 stycznia 2013 r. złożyła do Dziekana Wydziału pismo z prośbą o przywrócenie Wnioskodawczyni praw studenckich, wyrównanie programowe, oraz rozłożenie na raty czesnego zgodnie z ilością przedmiotów do uzupełnienia, i przeznaczonych na nie godzin, a także zaliczenie Zainteresowanej przedmiotów objętych studiami I i II stopnia, z których uzyskała oceny pozytywne. Prośbę swą motywowała dobrymi wynikami uzyskiwanymi przez 5 lat studiów Zainteresowanej oraz pełnienie funkcji starosty roku. Dziekan Wydziału wyraził, z uwagi na wybitne wyniki w nauce, zgodę na odpłatne uzupełnienie brakujących przedmiotów, oraz zaliczenia przedmiotów (przepisanie ocen) które pokrywałyby się z programem ukończonych przez Wnioskodawczynię studiów licencjackich i magisterskich.

Tok 5 lat studiów na wydziale i studiów inżynierskich przez pierwsze 3 semestry pokrywał się z ukończonymi przez Wnioskodawczynię studiami, więc przedmioty zostały Zainteresowanej zaliczone przez przepisanie ocen. Od lutego 2013 r. Wnioskodawczyni rozpoczęła więc uzupełnianie brakujących przedmiotów w semestrze letnim II roku studiów niestacjonarnych inżynierskich pierwszego stopnia inż. w roku akademickim 2012/2013.

Uczelnia rozpatrzyła wniosek pozytywnie oraz naliczyła opłatę tylko za te przedmioty, z których faktycznie korzystała. Oceny z przedmiotów które się pokrywały zostały przepisane i na te przedmioty Zainteresowana ponownie nie uczęszczała. Obecnie w roku akademickim 2013/2014 Wnioskodawczyni studiuje na semestrze letnim III roku studiów inż. Studia inżynierskie I stopnia trwają 7 semestrów. W związku z tym, że część przedmiotów znowu się pokrywa z zakończonym wcześniej cyklem studiów magisterskich, Zainteresowana ponownie pisała do Dziekana o wyrażenie zgody na przepisanie ocen i zwolnienie z opłat za zaliczone Zainteresowanej przez Uczelnię przedmioty. W tym roku akademickim, podobnie jak poprzednio, Uczelnia pobiera od Wnioskodawczyni opłaty jedynie za przedmioty wynikające z wyrównania programowego, w których uczestniczy.

W dniu 23 kwietnia 2013 r. została wydana przez władze uczelni decyzja o zwolnieniu Zainteresowanej z obowiązku wniesienia opłaty w wysokości 1 100 zł za semestr letni II roku studiów niestacjonarnych 3 pierwszego st. inż. Po odwołaniu Wnioskodawczyni z dnia 1 maja 2013 r., w którym powoływała się na swoje wcześniejsze wyniki w nauce, uchylono ją.

W dniu 14 lipca 2013 r. została uchylona wcześniejsza decyzja o zwolnieniu z obowiązku wniesienia opłaty w wysokości 1 100 zł za semestr letni II roku studiów niestacjonarnych 3 pierwszego stopnia inż. i podjęta decyzja o zwolnieniu Zainteresowanej z obowiązku wniesienia opłaty w wysokości 2 050 zł za semestr letni II roku studiów niestacjonarnych 3 pierwszego stopnia. Prorektor uczelni podjął powyższą decyzję na podstawie art. 207 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2012 r. poz. 572 z późn. zm.), art. 127 § 3 i art. 138 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. k.p.a. (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 267) i § 13 ust. 1 Regulaminu opłat za świadczone usługi edukacyjne w uczelni.

Decyzja z dnia 9 października 2013 r. podjęta przez Prorektora na podstawie art. 207 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2012 r. poz. 572 z późn. zm.), art. 104 § 1 i 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. k.p.a. (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 267) i § 15 ust. 1 pkt 1,3, 4 Regulaminu opłat za świadczone usługi edukacyjne w uczelni Uchwała Senatu z dnia 27 maja 2013 r. dotyczyła zwolnienia Zainteresowanej z obowiązku wniesienia opłaty za semestr zimowy III roku studiów niestacjonarnych inż. 3 w kwocie 2014 zł.

W otrzymanym z uczelni PIT-8C za rok 2013, w pozycji D pkt 24 podający rodzaj przychodu wpisano: zwolnienie z obowiązku uiszczania czesnego i w pkt 35 - kwota przychodu - łączną kwotę 2050 zł + 2014 zł = 4064 zł.

Zainteresowana nadmieniam też, że otrzymała już kolejną decyzję o zwolnieniu z opłat.

Decyzja nr z dnia 20 lutego 2014 r. wydana przez Prorektora na podstawie art. 207 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2012 r. poz. 572 z późn. zm.), art. 104 § I i 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. k.p.a. (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 267) i § 15 ust. 1 pkt 1, 3, 4 Regulaminu opłat za świadczone usługi edukacyjne w uczelni - Uchwała Senatu z dnia 27 maja 2013 r. dotyczyła zwolnienia Wnioskodawczyni z obowiązku wniesienia opłaty za semestr letni III roku studiów niestacjonarnych inż. 3 w kwocie I 958 zł.

Uzupełniając wniosek o doprecyzowanie opisanego stanu faktycznego, Zainteresowana podała co następuje.

Według interpretacji Zainteresowanej, jest zwolniona z podatku dochodowego od osób fizycznych, ponieważ stosownie do regulacji zawartej w artykule 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są świadczenia pomocy materialnej dla studentów przyznane na podstawie przepisów o systemie oświaty oraz Prawo o szkolnictwie wyższym.

Przychodu wykazanego przez uczelnię w formularzu PIT-8C Wnioskodawczyni nie musi wykazywać w PIT-37 za rok 2013, ponieważ zwolnienie z opłaty za studia niestacjonarne, z uwagi na szczególną sytuację, ma charakter świadczenia pomocy materialnej. Świadczenia z tytułu zwolnienia z opłaty za studia niestacjonarne, jako świadczenia pomocy materialnej, nie stanowią źródła przychodu do opodatkowania i w związku z tym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zatem kwoty z tytułu zwolnienia Zainteresowanej z uiszczenia ww. opłat nie należy wykazać w zeznaniu rocznym.

UZASADNIENIE i podstawa prawna

Przedmiotowe świadczenie z Uczelni na kwotę 4 064 zł. Wnioskodawczyni uzyskała na podstawie 2 decyzji wydanych przez Prorektora uczelni. Podstawą ich wydania były Uchwały Senatu oraz art. 207 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym.

Uchwały Senatu zostały wydane na podstawie art. 99 ust. 3 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2005 r. Nr 164, poz. 1365 z późn. zm.) zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku od osób fizycznych.

Omawiane decyzje o zwolnieniu podjęte zostały na podstawie uchwał Senatu uczelni:

a. Uchwała Senatu z dnia 27 maja 20I3 r. - decyzja dotycząca zwolnienia na kwotę 2 014 zł,

b. uchwały Senatu z dnia 29 września 2006 r. z dnia 25 lipca 2007 r., z dnia 27 września 2010 r. - decyzja dotycząca zwolnienia na kwotę 2 050 zł.

Obie te decyzje w tym kontekście mają charakter świadczenia pomocy materialnej i korzystają ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni uważa, że decyzje Prorektora dotyczące zwolnienia Zainteresowanej z części opłat za poszczególne semestry są nieodpłatnymi świadczeniami pomocy materialnej przyznanymi na podstawie przepisów Prawo o szkolnictwie wyższym.

Decyzja podjęta została na podstawie § 13 ust. 1 pkt 1 dotyczącego zwolnienia studenta z opłat w przypadku trudnej sytuacji materialnej studenta. Przywołanie w decyzji punktu 2 wskazuje dodatkowo na stypendialny charakter tej pomocy dla studenta II roku osiągającego wybitne wyniki w nauce.

Decyzja podjęta została na podstawie § 15 ust. 1 pkt 1 dotyczącego zwolnienia studenta z opłat w przypadku trudnej sytuacji materialnej studenta.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym, Uczelnia może pobierać opłaty za świadczone usługi edukacyjne m.in. za przedmioty obejmujące uzupełnienie programowe. Senat uczelni szczegółowo określił zasady pobierania tych opłat w tym również tryb i warunki zwalniania w całości lub części z opłat studentów w szczególności osiągających wybitne wyniki w nauce, tych którzy znaleźli się w trudnej sytuacji materialnej oraz w przypadku udokumentowanych innych szczególnych okoliczności. Wnioskodawczyni uważa, że zwolnienie Zainteresowanej z opłaty za studia niestacjonarne z uwagi na trudną sytuację materialną wyczerpuje znamiona świadczenia o charakterze pomocy materialnej określonej w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowiącego, że wolne od podatku dochodowego są świadczenia pomocy materialnej dla uczniów i studentów.

Powołując się na art. 2I ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku od osób fizycznych, Zainteresowana stwierdziła, że uchwała Senatu została wydana na podstawie art. 99 ust. 3 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2005 r. Nr 164, poz. 1365 z późn. zm.).

W związku z powyższym Zainteresowana uważa, że kwoty zwolnień z opłat za świadczenia edukacyjne przyznane na podstawie uchwał senatu stanowią pomoc materialną korzystają ze zwolnienia przedmiotowego.

Wnioskodawczyni uważa, że zwolnienia z obowiązku uiszczania części opłat, z dnia 14 lipca 2013 r. oraz z dnia 9 października 2013 r., udzielone na podstawie przywołanych wcześniej uchwal w Senatu uczelni, mają charakter świadczenia pomocy materialnej i w związku z tym korzystają ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku od osób fizycznych.

Powołując się na art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku od osób fizycznych, w myśl interpretacji Zainteresowanej, zwolnienie z opłaty za studia niestacjonarne z uwagi na inne szczególne okoliczności, ma charakter świadczenia pomocy materialnej określonej w tym przepisie, zatem kwoty tytułu zwolnienia Wnioskodawczyni z obowiązku uiszczenia części opłaty za studia niestacjonarne nie należy wykazywać w zeznaniu rocznym.

To, że świadczenie stanowi przychód podatkowy nie oznaczą, że świadczeniobiorca zawsze będzie zobowiązany do uiszczenia podatku. Dane świadczenie może bowiem mieścić się w katalogu zwolnień określonych w treści art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do regulacji zawartej w art. 21 ust. 1 pkt 40 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są świadczenia pomocy materialnej dla uczniów, studentów, uczestników studiów doktoranckich i osób uczestniczących w innych formach kształcenia, pochodzące z budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz ze środków własnych szkół i uczelni - przyznane na podstawie przepisów o systemie oświaty oraz Prawo o szkolnictwie wyższym.

Jak podała Zainteresowana, wykazała wcześniej, że powyższe zwolnienia całkowite lub częściowe z opłat za świadczone przez Uczelnię usługi edukacyjne, mają w tym wypadku charakter świadczenia pomocy materialnej przyznanej studentowi. Skoro tak, to zwolnienie z odpłatności za usługi edukacyjne na podstawie uchwały Senatu uczelni, jako stanowiące pomoc materialną, spełnia warunki określone w art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W takiej sytuacji przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Uchwała Senatu została wydana na podstawie art. 99 ust. 3 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2005 r. Nr 164, poz. 1365 z późn. zm.), zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku od osób fizycznych. W związku z powyższym, Wnioskodawczyni uważa, że kwoty zwolnień z opłat za świadczenia edukacyjne stanowią pomoc materialną i korzystają ze zwolnienia przedmiotowego.

Wobec powyższego Zainteresowana uważa, że jest zwolniona z wykazywania w formularzu PIT-37 za rok 2013 przychodów z innych źródeł wykazanych w PIT-8C przez uczelnię i zapłacenia od nich podatku.

Decyzje Prorektora uczelni dotyczące zwolnienia z obowiązku opłat zostały podjęte na podstawie § 13 ust. 1 lub § 15 ust. 1 Regulaminów opłat za świadczone usługi edukacyjne (Uchwały Senatu uczelni).

Przepisy § 13 ust. 1 pkt 1, 2, 3, 4 i przepis § 15 ust. 1 pkt 1, 2, 3, 4 ww. Regulaminu statuują możliwość zwolnienia studenta z opłat w przypadku zaistnienia określonych okoliczności.

Z powyżej cytowanych przepisów o szkolnictwie wyższym wynika, że uczelnia publiczna może pobierać opłaty za świadczone usługi edukacyjne związane m.in. z kształceniem studentów na studiach niestacjonarnych. Jednak Senat uczelni publicznej może zwolnić w całości lub w części z tych opłat m.in. studentów, którzy znaleźli się w szczególnej sytuacji.

Uwzględniając powyższe, jeśli zwolnienie z opłaty za studia niestacjonarne, z uwagi na szczególną sytuację, ma charakter świadczenia pomocy materialnej określonej w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to tego rodzaju świadczenie korzysta, jako mieszczące się w dyspozycji przywołanego przepisu, ze zwolnienia od podatku. Skoro w rozpatrywanej sprawie świadczenia z tytułu zwolnienia z opłaty za studia niestacjonarne nie stanowią źródła przychodu do opodatkowania to nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zatem kwoty z tytułu zwolnienia z uiszczenia ww. opłat nie należy wykazać w zeznaniu rocznym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy umorzenie opłaty za studia niestacjonarne, ujęte przez uczelnię w PIT-8C podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i czy kwotę tę należy wykazać w zeznaniu rocznym.

Zdaniem Wnioskodawczyni, jak pisała w opisie stanu faktycznego, otrzymała od Prorektora uczelni Decyzje dotyczące zwolnienia z obowiązku opłat w wysokości:

Ad. decyzje 1 i 2:

W treści Uchwały Senatu przewidziano, że w przypadku studiów niestacjonarnych Rektor może zwolnić studenta z części lub całości opłaty semestralnej zgodnie z: § 13 ust. 1 pkt 1, 2, 3, 4 ww. Uchwały i zapisano:

w ust. 1 Uchwała określa rodzaje opłat pobieranych przez Uczelnię za świadczone usługi edukacyjne oraz szczegółowe zasady pobierania tych opłat od studentów niestacjonarnych, w tym zwalniania z nich:

* w pkt 1 zwolnić studenta z obowiązku wniesienia semestralnej opłaty za studia niestacjonarne, w części lub całości, a także umorzyć odsetki naliczone za nieterminową wpłatę w przypadku udokumentowanej trudnej sytuacji materialnej studenta lub okoliczności losowych powodujących przejściową trudną sytuację materialną;

* w pkt 2 zwolnić studenta z obowiązku wniesienia semestralnej opłaty za studia niestacjonarne, w części lub całości w przypadku uzyskania wybitnych wyników w nauce; zwolnienie może nastąpić począwszy od drugiego roku studiów;

* w pkt 3 zwolnić studenta z obowiązku wniesienia semestralnej opłaty za studia niestacjonarne, w części lub całości w przypadku uzyskania wybitnych wyników w sporcie;

* w pkt 4 zwolnić studenta z obowiązku uiszczenia semestralnej opłaty za studia niestacjonarne, w części lub całości w przypadku innych, szczególnych okoliczności.

Jak wynika z ich treści, w przypadku Zainteresowanej, pomoc materialna została przyznana z uwzględnieniem punktów 1, 2, 4: jako uhonorowanie wyników Zainteresowanej w nauce (ukończenie studiów II st. z wynikiem dobry plus) jak również szczególnych okoliczności, czyli wyrównanie programowe w stosunku do studiów inżynierskich I stopnia oraz trudna sytuacja materialna.

Wnioskodawczyni dostała zwolnienie z obowiązku uiszczenia opłaty za przedmioty, za które musiała wcześniej zapłacić, więc będzie to uhonorowaniem włożonego przez Wnioskodawczynię wcześniej wysiłku naukowego.

Ad. decyzja 3:

W treści Uchwały Senatu przewidziano, że w przypadku studiów niestacjonarnych Rektor może zwolnić studenta z części lub całości opłaty semestralnej zgodnie z: § 15 ust. 1 pkt 1, 2, 3, 4 ww. Uchwały i zapisano:

w ust. 1 Uchwała określa rodzaje opłat pobieranych przez Uczelnię za świadczone usługi edukacyjne oraz szczegółowe zasady pobierania tych opłat od studentów niestacjonarnych, w tym zwalniania z nich:

* w pkt 1 zwolnić studenta z obowiązku wniesienia semestralnej opłaty za studia, w części lub całości, w przypadku udokumentowanej trudnej sytuacji materialnej studenta lub okoliczności losowych powodujących przejściową trudną sytuację materialną;

* w pkt 2 zwolnić studenta z obowiązku wniesienia semestralnej opłaty za studia, w części lub całości, w przypadku uzyskania wybitnych wyników w nauce;

* w pkt 3 zwolnić studenta z obowiązku wniesienia semestralnej opłaty za studia, w części lub całości, w przypadku udokumentowanych innych, szczególnych okoliczności;

* w pkt 4 zwolnić studenta z obowiązku wniesienia odsetek naliczonych za nieterminową wpłatę.

Jak wynika z ich treści, w przypadku Wnioskodawczyni, pomoc materialna została przyznana z uwzględnieniem punktów 1, 3, 4: głównie szczególnych okoliczności, czyli kontynuowanie wyrównania programowego w stosunku do studiów inżynierskich I stopnia oraz trudnej sytuacji materialnej.

Warunki odpłatności za kształcenie na studiach niestacjonarnych określa umowa zawarta w formie pisemnej między Uczelnią reprezentowaną przez Dziekan Wydziału a studentem rozpoczynającym studia.

Zainteresowana uważa, że podjęte przez Władze Uczelni decyzje dotyczące zwolnienia Zainteresowanej z opłaty za zajęcia dydaktyczne mają charakter pomocy materialnej. Z ekonomicznego punktu widzenia, nie ma różnicy pomiędzy sytuacją, gdy student otrzymuje środki finansowe od Uczelni, które może przeznaczyć na opłacenie czesnego a sytuacją, gdy jest z tego czesnego zwolniony.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są świadczenia pomocy materialnej dla uczniów, studentów, uczestników studiów doktoranckich i osób uczestniczących w innych formach kształcenia, pochodzące z budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz ze środków własnych szkół i uczelni - przyznane na podstawie przepisów o systemie oświaty oraz Prawo o szkolnictwie wyższym.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 572 z późn. zm.) - w brzmieniu obowiązującym na rok 2013 - uczelnia publiczna może pobierać opłaty za świadczone usługi edukacyjne związane z:

* kształceniem studentów na studiach niestacjonarnych oraz uczestników niestacjonarnych studiów doktoranckich;

* powtarzaniem określonych zajęć na studiach stacjonarnych oraz stacjonarnych studiach doktoranckich z powodu niezadowalających wyników w nauce;

* prowadzeniem studiów w języku obcym;

* prowadzeniem zajęć nieobjętych planem studiów;

* prowadzeniem studiów podyplomowych oraz kursów dokształcających.

Senat uczelni publicznej określa szczegółowe zasady pobierania opłat, o których mowa w ust. 1, w tym tryb i warunki zwalniania - w całości lub w części - z tych opłat studentów lub doktorantów, w szczególności osiągających wybitne wyniki w nauce, a także tych, którzy znaleźli się w trudnej sytuacji materialnej (ust. 3).

Zainteresowana podała, że jak pisała, zwolnienie Zainteresowanej z opłat na łączna kwotę 4 064 zł zostało podjęte na podstawie omówionych wyżej punktów Regulaminu opłat za świadczone usługi edukacyjne.

Przywoływane wyżej Regulaminy statuują możliwość zwolnienia studenta z opłat w przypadku zaistnienia udokumentowanych innych szczególnych okoliczności.

Z wyżej cytowanych przepisów o szkolnictwie wyższym wynika, że uczelnia publiczna może pobierać opłaty za świadczone usługi edukacyjne związane m.in. z kształceniem studentów na studiach niestacjonarnych. Jednak Senat uczelni publicznej może zwolnić w całości lub części z tych opłat m.in. studentów, którzy znaleźli się w szczególnej sytuacji.

Biorąc pod uwagę fakt, że jeśli zwolnienie z opłaty za studia niestacjonarne, z uwagi na szczególną sytuację, ma charakter świadczenia pomocy materialnej określonej w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to tego rodzaju świadczenie korzysta, jako mieszczące się w dyspozycji powołanego przepisu, ze zwolnienia od podatku.

Wnioskodawczyni sądzi, że tego rodzaju świadczenie korzysta ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że wolne od podatku dochodowego są świadczenia pomocy materialnej dla uczniów, studentów i uczestników studiów doktoranckich, a tym samym nie stanowią źródła przychodów.

Ponieważ w rozpatrywanej sprawie świadczenia z tytułu zwolnienia z opłaty za studia niestacjonarne nie stanowią źródła przychodu do opodatkowania, to nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Należy domniemywać, że kwoty z tytułu zwolnienia z konieczności uiszczenia rozważanych opłat za czesne nie należy wykazać w zeznaniu rocznym.

Zainteresowana uważa też, że pobieranie dwukrotnie opłaty za to samo zdarzenie edukacyjne byłoby niewłaściwe tym bardziej, że 2 razy nie chodziła na te same zajęcia, a tylko raz a zaliczone Wnioskodawczyni na poczet studiów inżynierskich przedmioty zostały zrealizowane z wynikami pozytywnymi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy źródłami przychodów są również inne źródła, które nie zostały wymienione w tym artykule.

Przepis art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Pojęcie "świadczenia" dla celów podatkowych ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. W sytuacji bowiem, gdy w ujęciu cywilistycznym interpretuje się je najczęściej na tle stosunku zobowiązaniowego, w ten sposób, że rozumie się je jako zachowanie dłużnika zgodne z treścią zobowiązania, polegające na zadośćuczynieniu interesowi wierzyciela, będące działaniem czy też zaniechaniem, to na gruncie prawa podatkowego pod pojęciem "świadczenia nieodpłatnego" rozumieć należy te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Zaprezentowana definicja, mająca swoje źródło w orzecznictwie sądów administracyjnych, znajduje odzwierciedlenie w definicji słownikowej omawianego pojęcia, zgodnie z którą "nieodpłatne świadczenie" oznacza wszelkie świadczenia nie wymagające opłaty; takie za które się nie płaci, bezpłatne.

Jednakże, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są świadczenia pomocy materialnej dla uczniów, studentów, uczestników studiów doktoranckich i osób uczestniczących w innych formach kształcenia, pochodzące z budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz ze środków własnych szkół i uczelni - przyznane na podstawie przepisów o systemie oświaty oraz Prawo o szkolnictwie wyższym.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 572 z późn. zm.) uczelnia publiczna może pobierać opłaty za świadczone usługi edukacyjne związane z:

Senat uczelni publicznej określa zasady pobierania opłat, wiążące rektora przy zawieraniu umów ze studentem, o których mowa w art. 160 ust. 3, oraz tryb i warunki zwalniania - w całości lub części - z tych opłat studentów lub doktorantów, w szczególności osiągających wybitne wyniki w nauce, a także tych, którzy znaleźli się w trudnej sytuacji materialnej (art. 99 ust. 3 ww. ustawy).

Z opisanego we wniosku i jego uzupełnieniu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni - jako student - otrzymała świadczenia od uczelni wyższej, skutkujące zwolnieniem z obowiązku uiszczenia opłaty za czesne, które miały charakter pomocy materialnej przyznanej na podstawie przepisów ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym oraz przepisów o systemie oświaty.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że skoro przedmiotowe zwolnienia z opłat za studia miały charakter świadczeń pomocy materialnej, określonej w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to tego rodzaju świadczenia korzystają - jako mieszczące się w dyspozycji przywołanego przepisu - ze zwolnienia od podatku dochodowego.

W konsekwencji, kwoty rzeczonych świadczeń nie podlegają rozliczeniu w rocznym zeznaniu podatkowym Zainteresowanej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Podkreślenia jednak wymaga, że w niniejszej interpretacji oparto się na przedstawionym przez Wnioskodawczynię opisie stanu faktycznego, z którego wynika, że przedmiotowe zwolnienia z opłat za studia są świadczeniami pomocy materialnej, przyznanymi na podstawie przepisów ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym. W przypadku, gdyby opisany we wniosku i jego uzupełnieniu opis stanu faktycznego różnił się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, to wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Zainteresowanej w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego, gdyż tut. Organ w toku wydawania interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego nie ma stosownego umocowania umożliwiającego weryfikację przedstawionego we wniosku bądź jego uzupełnieniu stanu faktycznego. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi dla siebie korzystne skutki prawne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.