ILPB2/415-353/09-2/ES

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 24 czerwca 2009 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB2/415-353/09-2/ES

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 31 marca 2009 r. (data wpływu 3 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczenia uzyskanych dochodów w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 kwietnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczenia uzyskanych dochodów w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest panną. W listopadzie 2008 r. przyszło na świat Jej dziecko ze związku pozamałżeńskiego. Obecnie Zainteresowana zajmuje się dzieckiem, choć oboje z ojcem dziecka posiadają pełnię praw rodzicielskich. Wraz z ojcem dziecka kilka lat temu Wnioskodawczyni kupiła mieszkanie, do którego posiadają po 50% udziałów w jego własności. Oboje zamieszkują więc pod jednym adresem, choć tylko ojciec dziecka i dziecko są w tym mieszkaniu zameldowani. Wnioskodawczyni pozostaje zameldowana wciąż u Swoich rodziców. Ojciec dziecka przebywa większość czasu poza domem i to Wnioskodawczyni od początku zajmuje się wychowywaniem dziecka. Ojciec tylko od czasu do czasu przejmuje nad nim opiekę. Ojciec dziecka w urzędzie stanu cywilnego potwierdził ojcostwo i Wnioskodawczyni ma prawo do alimentów. Zainteresowana nie wystąpiła jednak o zasądzenie alimentów, gdyż ojciec dziecka wspomaga Ją finansowo, ponosząc część kosztów związanych z wydatkami na dziecko.

W pracy Wnioskodawczyni została uznana za osobę samotnie wychowującą dziecko. Zainteresowana powołuje się na interpretacje prawne potwierdzające jej stanowisko.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy według urzędu skarbowego, gdzie Wnioskodawczyni rozlicza się z podatku dochodowego, powinna rozliczać się w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci, czy też indywidualnie i dlaczego.

Zdaniem Wnioskodawczyni, skoro ojciec tylko okazyjnie zajmuje się dzieckiem, a Ona się nim opiekuje przez większość czasu, jak również załatwia wszelkie sprawy związane z dzieckiem (becikowe, USC, wizyty lekarskie, plany związane ze żłobkiem), to Ona posiada prawo do rozliczania w preferencyjny sposób. Ojciec dziecka dzięki wykonywanej pracy osiąga dość wysokie dochody, natomiast Wnioskodawczyni musiała zrezygnować z zatrudnienia przynoszącego jej dodatkowe dochody już podczas ciąży i w związku z tym jest w gorszej sytuacji finansowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) od osób samotnie wychowujących w roku podatkowym dzieci:

1.

małoletnie,

2.

bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,

3.

do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej

- podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.

Stosownie do art. 6 ust. 5 ww. ustawy za osobę samotnie wychowującą dzieci uważa się jednego z rodziców albo opiekuna prawnego, jeżeli osoba ta jest panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separacje w rozumieniu odrębnych przepisów. Za osobę samotnie wychowującą dzieci uważa się również osobę pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności.

Natomiast w myśl art. 6 ust. 8 wymienionej ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Po łącznym spełnieniu wyżej określonych warunków podatnik może być opodatkowany na zasadach przewidzianych dla osób samotnie wychowujących dzieci, jeżeli zgłosi taką wolę we wniosku wyrażonym w rocznym zeznaniu podatkowym, złożonym w terminie do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym (art. 6 ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Cytowane przepisy wprowadzono, mając na uwadze zasadę równości i sprawiedliwości społecznej, w związku z mniej korzystną sytuacją osób samotnie wychowujących dzieci od osób wychowujących dzieci wspólnie z drugim rodzicem.

Z przepisu art. 6 ust. 4 ww. ustawy wynika, że prawo preferencyjnego sposobu opodatkowania dochodów przysługuje wyłącznie temu rodzicowi, który samotnie wychowuje dzieci. W art. 6 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymieniono enumeratywnie osoby, którym przysługuje status osób samotnie wychowujących dzieci, odwołując się zarówno do stanu cywilno-prawnego osoby wychowującej dzieci, jak również do tego, że osoba ta musi faktycznie wychowywać dzieci samotnie tj. bez wsparcia drugiego z rodziców dziecka.

Należy zauważyć, że "wychowywać" kogoś to - jak wynika z definicji słownikowej - "zapewnić osobie niedorosłej osiągnięcie rozwoju fizycznego i psychicznego, zapewnić opiekę istocie niedorosłej i doprowadzić ją do samodzielności" (Słownik Języka Polskiego PWN 1992 r.).

Z kolei z istoty pojęcia "osoby samotnie wychowującej dziecko" wynika, że jest to osoba, która w określonej sytuacji, w określonym czasie zupełnie sama zajmuje się wychowaniem dziecka.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest panną wspólnie zamieszkującą z ojcem dziecka. Oboje posiadają pełnię praw rodzicielskich nad dzieckiem. Ojciec dziecka wspiera Zainteresowaną finansowo, jak również zajmuje się dzieckiem. Wprawdzie Wnioskodawczyni użyła sformułowania, że ojciec dziecka "tylko od czasu do czasu przejmuje nad nim opiekę", jednak wynika z tego, iż również ojciec dziecka jest zaangażowany w jego wychowanie (zajmuje się jego wychowaniem).

Tym samym Wnioskodawczyni - jako panna - spełnia jeden z warunków wynikających z definicji określonej w art. 6 ust. 5 ustawy. Jednakże warunek ten jest niewystarczający, aby móc skorzystać z preferencyjnej formy opodatkowania. Nie można bowiem uznać Wnioskodawczyni za osobę samotnie wychowującą dziecko, ponieważ wychowaniem dziecka zajmuje się wspólnie z jego ojcem.

Mając na uwadze cytowane wyżej przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny, należy uznać, iż Wnioskodawczyni nie może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania jako osoba samotnie wychowująca dziecko.

Odnosząc się do powołanych przez Zainteresowaną pism urzędowych oraz wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, tut. organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnej sprawie i nie mają zastosowania, ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl