ILPB2/415-351/10-3/WM

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 7 czerwca 2010 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB2/415-351/10-3/WM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 24 lutego 2010 r. (data wpływu 9 marca 2010 r.), uzupełnionym pismem (data wpływu 27 maja 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania na podstawie wyroku sądowego odszkodowania za szkodę wyrządzoną przez niezapewnienie lokalu socjalnego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania na podstawie wyroku sądowego odszkodowania za szkodę wyrządzoną przez niezapewnienie lokalu socjalnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Zainteresowany podaje, iż jest jednym z pięciu współwłaścicieli nieruchomości. Zarząd nieruchomością sprawują Wnioskodawca oraz Pan X.

Zainteresowany podaje, iż wobec zalegania przez gminę z dostarczeniem lokalu socjalnego przyznanego przez sąd dla lokatora przedmiotowej nieruchomości, w stosunku do którego orzeczono eksmisję - zarządcy nieruchomości wystąpili z pozwem przeciwko ww. gminie. Przedmiotem pozwu było roszczenie o zapłatę odszkodowania za niedostarczenie lokalu socjalnego. Sąd wyrokiem zasądził na rzecz powoda, reprezentowanego przez ww. zarządców nieruchomości, kwotę 26 000 zł. Gmina zapłaciła tę kwotę na konto bankowe nieruchomości pod koniec 2009 r. Zainteresowany oraz ww. Pan x otrzymali od gminy PIT-8C - każdy z nich na kwotę 13 000 zł.

Wnioskodawca wskazuje, iż nieruchomość jest rozliczana w ten sposób, że po zakończeniu roku kalendarzowego każdy ze współwłaścicieli otrzymuje PIT i rozlicza się z dochodu uzyskanego przez nieruchomość proporcjonalnie do swojego udziału we współwłasności nieruchomości.

Ponadto, wskazano, iż odszkodowanie nie zostało wypłacone w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle opisanego stanu faktycznego prawidłowe jest rozliczenie kwoty uzyskanej w związku z wyrokiem sądu poprzez zaksięgowanie jej jako dochodu nieruchomości oraz rozliczenie współwłaścicieli nieruchomości proporcjonalnie do posiadanego udziału we współwłasności.

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota uzyskana w wyniku wyroku sądu stanowi dochód wszystkich współwłaścicieli nieruchomości proporcjonalnie do ich udziału we współwłasności nieruchomości z uwzględnieniem kosztów nieruchomości za 2009 r. Zainteresowany stoi na stanowisku, iż dla każdego z współwłaścicieli stanowi jedno ze źródeł dochodu do rozliczenia rocznego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest jednym z pięciu współwłaścicieli nieruchomości, którzy na podstawie wyroku sądu otrzymali odszkodowanie z tytułu niedostarczenia przez gminę lokalu socjalnego dla lokatora, w stosunku do którego orzeczono eksmisję.

Wskazać należy, iż przepis art. 18 ust. 4 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego z dnia 21 czerwca 2001 r. (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 31, poz. 266 z późn. zm.) stanowił, iż jeżeli gmina nie dostarczyła lokalu socjalnego osobie uprawnionej do niego z mocy wyroku, właścicielowi przysługuje roszczenie odszkodowawcze do gminy w wysokości odpowiadającej różnicy między odszkodowaniem określonym w ust. 2 a odszkodowaniem, do płacenia którego jest obowiązany były lokator, jeżeli osoba ta nadal zamieszkuje w lokalu właściciela. Jednakże przepis ten został uznany za niezgodny z art. 77 ust. 1, art. 21 ust. 1 i art. 64 ust. 1 i 3 Konstytucji RP, wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11 września 2006 r. sygn. akt p 14/06 (Dz. U. z 2006 r. Nr 167, poz. 1193) i utracił moc obowiązującą z dniem 19 września 2006 r.

Natomiast w myśl art. 18 ust. 5 ww. ustawy, który dodany został przez art. 1 pkt 4 lit. b) ustawy z dnia 15 grudnia 2006 r. o zmianie ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. Nr 249, poz. 1833) i obowiązuje od 1 stycznia 2007 r. jeżeli gmina nie dostarczyła lokalu socjalnego osobie uprawnionej do niego z mocy wyroku, właścicielowi przysługuje roszczenie odszkodowawcze do gminy, na podstawie art. 417 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 417 § 1 i 2 ww. kodeksu za szkodę wyrządzoną przez niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykonaniu władzy publicznej ponosi odpowiedzialność Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego lub inna osoba prawna wykonująca tę władzę z mocy prawa. Jeżeli wykonanie zadań z zakresu władzy publicznej zlecono na podstawie porozumienia, jednostce samorządu terytorialnego albo innej osobie prawnej, solidarną odpowiedzialność za wyrządzoną szkodę ponosi ich wykonawca oraz zlecająca je jednostka samorządu terytorialnego albo Skarb Państwa.

Ponadto, wskazać należy, iż odszkodowanie jest szczególnym rodzajem świadczenia polegającego na naprawieniu szkody, czyli uszczerbku, jakiego doznaje poszkodowany we wszystkiego rodzaju dobrach przez prawo chronionych, w tym w dobrach osobistych. Chodzi zarówno o uszczerbek majątkowy jak i niemajątkowy. Naprawienie szkody obejmuje, zarówno straty jakie poszkodowany poniósł, jak i korzyści, które mógł osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Z analizy wniosku wynika, że zasądzone odszkodowanie zostało wpłacone na konto dotyczące nieruchomości, natomiast PIT-8C gmina wystawiła wyłącznie na dwóch zarządców nieruchomości - w tym na Zainteresowanego. Ponadto, ww. odszkodowanie nie zostało uzyskana w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W świetle powyższego, wskazać należy, iż otrzymana w 2009 r. kwota - w wysokości przypadającej proporcjonalnie do prawa w udziale w zysku - stanowi przychód z tzw. "innych źródeł", o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Natomiast stosownie do art. 20 ust. 1 wyżej powołanej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Sformułowanie "w szczególności" dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. o przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Ponadto, stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. w przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe.

Reasumując, stwierdzić należy, iż zasądzone na rzecz współwłaścicieli nieruchomości odszkodowanie stanowi dla każdego z nich przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wysokość przychodu uzyskanego przez Wnioskodawcę należy ustalić proporcjonalnie do Jego udziału w zyskach generowanych przez ww. nieruchomość.

Jednocześnie, tut. organ informuje, że zgodnie z art. 14b § 1 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Mając powyższe na względzie, należy stwierdzić, iż interpretacje prawa podatkowego wydaje się wyłącznie na pisemny wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie.

Z uwagi na to, że wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej stosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych został złożony przez Wnioskodawcę - jednego ze współwłaścicieli przedmiotowej nieruchomości, zaznacza się, iż interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla pozostałych współwłaścicieli.

Pozostali współwłaściciele chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinni wystąpić z odrębnymi wnioskami o jej udzielenie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl