ILPB2/415-35/14-6/ES

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 11 kwietnia 2014 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB2/415-35/14-6/ES

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 2 stycznia 2014 r. (data wpływu 3 stycznia 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 marca 2014 r. (data wpływu 28 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży mieszkania - jest:

* nieprawidłowe, w odniesieniu do odliczenia w ramach kosztów uzyskania przychodów wydatków na materiały i narzędzia takie jak: taśmy malarskie, papiery ścierne, pędzle,

* prawidłowe w pozostałym zakresie.

UZASADNIENIE

W dniu 3 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży mieszkania.

Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, pismem z 19 marca 2014 r. nr ILPB2/415-35/14-2/ES Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowaną, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawczynię nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano 19 marca 2014 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło 26 marca 2014 r.), natomiast 28 marca 2014 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie (data nadania pisma w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego 27 marca 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni sprzedała lokal mieszkalny jako osoba fizyczna nieprowadząca firmy przed upływem 5 lat. Ów lokal nabyty po 2009 r., na podstawie aktu notarialnego Zainteresowana kupiła od osoby fizycznej. W związku z ww. transakcja sprzedaży wystąpił dochód do opodatkowania - do rozliczenia w deklaracji PIT-39.

Ponadto Wnioskodawczyni wyjaśniła, że w ww. mieszkaniu były wykonywane prace remontowe (remont kapitalny). Materiały były kupowane w sklepach budowlanych, na które były wystawiane faktury VAT. W mieszkaniu tym także Zainteresowana zatrudniła firmy, które w ramach prac remontowych położyły gładzie, wykonały usługi elektryczne. Za te usługi firmy wystawiły Zainteresowanej rachunki uproszczone. Remont dotyczył wszystkich pomieszczeń.

Wnioskodawczyni przywołała definicję kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości w oparciu o art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który bezpośrednio precyzuje, że koszty takie stanowią m.in. udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania. Przy czym wysokość tych nakładów ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych. Do nakładów zwiększających wartość nieruchomości, poczynionych w czasie jej posiadania, można zaliczyć wydatki poniesione na remont tej nieruchomości. Szczegółowe zasady wystawiania faktur przez podatników podatku od towarów i usług określają przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.). Zgodnie z § 4 ust. 1 powołanego rozporządzenia, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT".

Za fakturę, zgodnie z § 17 pkt 4 ww. rozporządzenia uznaje się również rachunki, o których mowa w art. 87 i art. 88 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, wystawiane przez podatników niezarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni, z wyjątkiem gdy do wystawienia faktury obowiązani są podatnicy, o których mowa w art. 16 ustawy.

Powołany wyżej art. 87 § 1 Ordynacji podatkowej stanowi, że podatnik prowadzący działalność gospodarczą, na żądanie nabywcy, wystawia rachunek dokumentujący dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi, o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej.

Takimi odrębnymi przepisami są wskazane wyżej: art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów, z których wynika, że tylko podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT czynny dokumentuje dokonaną sprzedaż towarów lub wykonanie usług wystawiając fakturę VAT. Natomiast podatnik nie posiadający statusu podatnika VAT czynnego dokumentuje wykonane czynności rachunkiem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy od przychodu uzyskanego ze sprzedaży mieszkania, od którego Wnioskodawczyni powinna zapłacić 19% podatek, może odliczyć koszty poniesione na remonty tego mieszkania, w tym wynikające z rachunków uproszczonych na usługi.

2. Czy można to uznać za koszt uzyskania przychodu ze sprzedaży mieszkania.

3. Czy wydatki na materiały na remont nieruchomości poczynione w czasie jej posiadania takie jak: taśmy malarskie, wkręty, papiery ścierne, pędzle można uznać za koszty uzyskania przychodu mając faktury VAT na te materiały.

Zdaniem Wnioskodawczyni, istnieje możliwość zaliczenia rachunków uproszczonych wystawionych za usługi związane z remontem lokalu mieszkalnego do kosztów uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży tej nieruchomości.

W ocenie Zainteresowanej poniosła nakłady które zwiększyły wartość przedmiotowej nieruchomości - a co za tym idzie - poniosła koszt. Według art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztem uzyskania przychodu są poniesione, udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania. Nie powinno ulegać wątpliwości, że firmy które nie są podatnikami VAT mogą na równych prawach, tak jak firmy które są podatnikami VAT, wykonywać usługi remontowe, a co za tym idzie wystawiać dokumenty/rachunki za wykonaną pracę. W innym przypadku wszystkie firmy, które z różnych względów nie są podatnikami VAT byłyby stratne i byłoby to w stosunku do tych firm nieuczciwe, w przypadku gdyby osoby wykonały remont w mieszkaniu, a następnie to mieszkanie sprzedały - musiały wybierać pomiędzy firmą, która jest podatnikiem VAT, a taką która podatnikiem VAT nie jest.

Wnioskodawczyni uważa, że rachunki wystawione za remont mieszkania (dotyczy usług) powinny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, które pomniejszają dochód do opodatkowania.

Zdaniem Zainteresowanej do nakładów w nieruchomości poczynionych w czasie jej posiadania, można zaliczyć wydatki poniesione na remont tej nieruchomości. W tym przypadku taśmy malarskie, papiery ścierne, wkręty, pędzle, które zostały zużyte aby wykonać ten remont. Wnioskodawczyni dodała, że na wszystko ma faktury.

Ponadto Zainteresowana zaznaczyła, że definicję kosztów uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości ustawodawca precyzuje poprzez bezpośrednie wskazanie, że koszty takie stanowią m.in. udokumentowane koszty nabycia tej nieruchomości oraz poniesione przez podatnika nakłady.

Zdaniem Wnioskodawczyni nakłady poniesione na zakup wymienionych powyżej materiałów użytych do remontu mieszkania zmniejszają dochód ze sprzedaży tego mieszkania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

* nieprawidłowe, w odniesieniu do odliczenia w ramach kosztów uzyskania przychodów wydatków na materiały i narzędzia takie jak: taśmy malarskie, papiery ścierne, pędzle,

* prawidłowe w pozostałym zakresie.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie:

a.

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b.

spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c.

prawa wieczystego użytkowania gruntów

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W przypadku sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w powyższym przepisie decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu przychodu (dochodu) ma moment i forma ich nabycia z uwagi na fakt, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ulegały zmianie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że przedmiotowy lokal mieszkalny Wnioskodawczyni nabyła po 2009 r. (w drodze kupna na podstawie aktu notarialnego od osoby fizycznej).

Zatem w rozpatrywanej sprawie zastosowanie znajdą przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1.

dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub

2.

dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Stosownie do ust. 2 artykułu 30e ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ww. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością. Pomiędzy ww. wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy.

Natomiast zgodnie z art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

W świetle powyższego, definicję kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości ustawodawca precyzuje poprzez bezpośrednie wskazanie, że koszty takie stanowią udokumentowane koszty nabycia tej nieruchomości oraz udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania. Koszt nabycia, co do zasady określa umowa notarialna sprzedaży, na podstawie której podatnik staje się właścicielem lub współwłaścicielem nieruchomości. Kosztem nabycia bez wątpienia będzie zatem cena jaką zapłaciła Wnioskodawczyni zbywcy za lokal mieszkalny będący przedmiotem sprzedaży.

Natomiast w odniesieniu do nakładów poczynionych na nieruchomości i sposobu ich dokumentowania należy zauważyć, że obowiązek wystawiania faktur normuje do 31 grudnia 2013 r. przepis art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zgodnie z którym podatnicy o których mowa w art. 15 - czyli osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 bez względu na cel lub rezultat takiej działalności - są zobowiązani do wystawiania faktur stwierdzających w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Szczegółowe zasady wystawiania faktur przez podatników podatku od towarów i usług określają przepisy rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług:

* z dnia 28 listopada 2008 r. (Dz. U. Nr 212, poz. 1337), obowiązujące od 1 grudnia 2008 r. do 31 grudnia 2012 r.;

* z dnia 28 marca 2011 r. (Dz. U. Nr 68, poz. 360), obowiązujące od 1 stycznia 2013 r. do 31 grudnia 2013 r.

Zgodnie z § 4 ust. 1 powołanego rozporządzenia (w brzmieniu obowiązującym do końca 2012 r.), zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT".

Za fakturę, zgodnie z § 17 pkt 5 ww. rozporządzenia uznaje się również rachunki, o których mowa w art. 87 i 88 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), wystawiane przez podatników nieobowiązanych do wystawiania faktur według zasad określonych w § 4, 5, 7-14, 16-20 i 22.

Z kolei zgodnie z § 4 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2013 r. do 31 grudnia 2013 r.), fakturę wystawia zarejestrowany podatnik VAT czynny.

Natomiast za fakturę, zgodnie z § 17 pkt 4 tego rozporządzenia uznaje się również rachunki, o których mowa w art. 87 i art. 88 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, 1101 i 1342), wystawiane przez podatników niezarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni, z wyjątkiem gdy do wystawienia faktury obowiązani są podatnicy, o których mowa w art. 16 ustawy.

Powołany art. 87 § 1 Ordynacji podatkowej stanowi, że jeżeli z odrębnych przepisów nie wynika obowiązek wystawienia faktury, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą są obowiązani, na żądanie kupującego lub usługobiorcy, wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi.

Takimi odrębnymi przepisami są wskazane wyżej: art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów, z których wynika, że tylko podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT czynny dokumentuje dokonaną sprzedaż towarów lub wykonanie usług wystawiając fakturę VAT. Natomiast podatnik nie posiadający statusu podatnika VAT czynnego dokumentuje wykonane czynności rachunkiem.

Reasumując - w części odnoszącej się do zapytania co do możliwości odliczenia jako kosztów uzyskania przychodu wydatków dokumentowanych rachunkami uproszczonymi za przedmiotowe usługi - mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa, stwierdzić należy, że skoro na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług, rachunek potwierdzający poniesione nakłady zwiększające wartość nieruchomości, uznawany jest za fakturę, taki sposób ich dokumentowania jest wystarczający również dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych.

Z kolei w odniesieniu do zaliczenia - w ramach kosztów uzyskania przychodu (art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) - wydatków dotyczących materiałów i narzędzi na remont mieszkania poczynionych przez Wnioskodawczynię w czasie jego posiadania takich jak: taśmy malarskie, wkręty, papiery ścierne, pędzle, tut. Organ stwierdza, że do kosztów tych Wnioskodawczyni może zaliczyć jedynie wydatek poniesiony na zakup wkrętów.

Natomiast do kosztów uzyskania przychodu Zainteresowana nie może zaliczyć wydatków dotyczących nabycia: taśm malarskich, papierów ściernych, pędzli, z uwagi na to, że są to narzędzia i materiały do wykonania prac remontowych. Koszty poniesione na ww. materiały i narzędzia to wydatki, które towarzyszą remontom nieruchomości i w sposób częściowy ulegają zużyciu. W żaden sposób nie stanowią one nakładów o charakterze stałym, które zwiększyły wartość przedmiotowego mieszkania. Zatem nie mogą być zakwalifikowane do kosztów w rozumieniu art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wkręty natomiast są materiałami na stałe zamontowane w mieszkaniu i wpływają na jego wartość.

Reasumując, w odniesieniu do pytania dotyczącego tej kwestii należy stwierdzić, że ustalając dochód z tytułu odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego Wnioskodawczyni ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wydatki poniesione z tytułu zakupu wkrętów.

Natomiast Zainteresowana nie ma prawa zaliczyć do owych kosztów wydatków na taśmy malarskie, papiery ścierne, pędzle, pomimo faktu, że wydatki te są udokumentowane fakturami VAT oraz narzędzia i materiały, których wydatki te dotyczą były pomocne przy remoncie lokalu.

Końcowo tut. Organ zaznacza, że od dnia 1 stycznia 2014 r. mocą ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35 z późn. zm.) został uchylony przepis art. 106 ust. 1 ustawy, a obowiązują przepisy art. 106a-106g ustawy. Ponadto od 1 stycznia 2014 r. przestało obowiązywać również rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl