ILPB2/415-342/09-4/WM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani Danuty G., przedstawione we wniosku z dnia 30 marca 2009 r. (data wpływu 1 kwietnia 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 czerwca 2009 r. (data wpływu 9 czerwca 2009 r. - za pośrednictwem faksu oraz 12 czerwca 2009 r. - w formie pisma przesłanego drogą pocztową), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej - jest prawidłowe.

W dniu 1 kwietnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Zainteresowana posiada orzeczenie o stopniu niepełnosprawności wydane w dniu 21 października 2008 r. przez Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności, z którego wynika, iż:

* zakwalifikowano Zainteresowaną do stopnia niepełnosprawności umiarkowanego,

* symbol przyczyny niepełnosprawności to 07-S 05-R,

* orzeczenie zostało wydane na stałe,

* niepełnosprawność istnieje od 1998 r.,

* ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od 5 maja 2008 r.

W okresie od 30 września 2008 r. do 14 października 2008 r. Zainteresowana przebywała na leczeniu, związanym z ustaloną niepełnosprawnością, w szpitalu uzdrowiskowym (sanatorium), co udokumentowane jest kartą leczenia uzdrowiskowego oraz fakturą VAT. Wnioskodawczyni wskazuje, że poniesiony wydatek nie został sfinansowany (dofinansowany) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych ani ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych ani też nie zostały zwrócone w jakiejkolwiek formie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Od jakiej daty Wnioskodawczyni nabywa prawo do skorzystania z odliczenia od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej z tytułu poniesionego wydatku ww. opisanej sytuacji, tj. od daty wydania orzeczenia o stopniu niepełnosprawności (21 października 2008 r.), czy od daty ustalenia stopnia niepełnosprawności (5 sierpnia 2008 r.).

Zdaniem Wnioskodawczyni, art. 26 ust. 1 pkt 6 mówi, że odliczeniu od dochodu podlegają wydatki na cele rehabilitacyjne, ponoszone przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną (...), a ust. 7a pkt 6, że za wydatki, uważa się między innymi odpłatność za pobyt na leczeniu sanatoryjnym, za pobyt w placówkach leczniczo-sanatoryjnych (...), natomiast ust. 7d pkt 1, że warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności (...).

W opinii Zainteresowanej, będącej osobą niepełnosprawną i posiadającej orzeczenie o stopniu niepełnosprawności z ustalonym stopniem niepełnosprawności datowanym od 5 sierpnia 2008 r. - może odliczyć od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatek poniesiony za odpłatny pobyt na leczeniu sanatoryjnym w okresie od 30 września 2008 r. do 14 października 2008 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29 - 30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a - 4e ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Z cytowanego przepisu wynika zatem, że podatnik będący osobą niepełnosprawną lub podatnik, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne jest uprawniony do odliczenia od dochodu osiągniętego w danym roku podatkowym, kwot wydatków poniesionych w tym roku na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, które to ustawodawca określił wyraźnie w art. 26 ust. 7a ww. ustawy. Katalog ten jest katalogiem zamkniętym.

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 6 ww. ustawy stanowi m.in., iż wydatkami, które uprawniają do skorzystania z przedmiotowej ulgi są wydatki poniesione na odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne.

Wydatki, o których mowa powyżej, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ww. ustawy).

Zgodnie z art. 26 ust. 7c ww. ustawy wysokość wydatków na powyższe cele ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie.

W myśl art. 26 ust. 7d cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

Zgodnie z art. 26 ust. 7f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

Odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do 31 sierpnia 1997 r. (art. 26 ust. 7g ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni, będąca osobą niepełnosprawną, posiada orzeczenie o niepełnosprawności w stopniu umiarkowanym wydane dnia 21 października 2008 r., w którym wskazano, iż ustalony stopień ww. niepełnosprawności datowany jest od 5 sierpnia 2008 r. Zainteresowana w okresie od 30 września 2008 r. do 14 października 2008 r. przebywała na leczeniu w szpitalu uzdrowiskowym (sanatorium). Z tego tytułu poniosła wydatki, co udokumentowane jest kartą leczenia uzdrowiskowego oraz fakturą VAT.

Mając na uwadze ww. przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny, należy stwierdzić, że Zainteresowana ma prawo odliczyć od dochodu wydatki poniesione na odpłatność za pobyt - w okresie od 30 września 2008 r. do 14 października 2008 r. - na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, ponieważ wydatek ten poniosła po dniu wskazanym w orzeczeniu jako data ustalenia niepełnosprawności, tj. po dniu 5 sierpnia 2008 r.

Prawo do przedmiotowego odliczenia przysługuje Wnioskodawczyni, o ile ww. szpital uzdrowiskowy (sanatorium) jest placówką spełniającą przesłanki określone w art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.