ILPB2/415-330/09-2/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 25 marca 2009 r. (data wpływu 30 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu zwrotu nienależnie pobranego świadczenia - jest prawidłowe.

W dniu 30 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu zwrotu nienależnie pobranego świadczenia.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca - obywatel Niemiec (zwany dalej Pracownikiem) do 30 września 2008 r. był zatrudniony przez spółkę niemiecką, z siedzibą w Niemczech (zwaną dalej XXX) oraz był wynagradzany za pracę przez tą spółkę.

W związku z potrzebami biznesowymi polskiej spółki, z siedzibą w Polsce (zwaną dalej YYY) w roku podatkowym 2006 zaistniała konieczność zwiększonego zaangażowania Pracownika w projektach YYY na terytorium Polski w ramach oddelegowania do YYY.

XXX jako pracodawca i płatnik wynagrodzenia w 2006 r. pobierał i odprowadzał do urzędu skarbowego w Niemczech miesięczne zaliczki na niemiecki podatek dochodowy od osób fizycznych (zwany dalej niemieckim podatkiem) od dochodów wypłacanych Pracownikowi ze stosunku pracy, w tym za pracę wykonywaną na terytorium Polski.

Ze względu na fakt, iż w 2006 r. Pracownik wykonywał pracę w znacznej części na terytorium Polski na rzecz YYY, co skutkowało przekroczeniem 183 dni pobytu w Polsce w 2006 r., powstał dla Pracownika - będącego w 2006 r. niemieckim rezydentem podatkowym - obowiązek opodatkowania dochodów uzyskanych za pracę wykonywaną w Polsce polskim podatkiem dochodowym od osób fizycznych (zwanym dalej podatkiem PIT) na podstawie art. 15 Umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku zawartej między Polską a Niemcami (zwaną dalej Traktat PL-DE).

Na podstawie Traktatu PL-DE ww. dochody uzyskane przez Pracownika (wówczas niemieckiego rezydenta podatkowego) od XXX za pracę wykonywaną w Polsce powinny w ww. sytuacji korzystać w Niemczech (wówczas w państwie rezydencji podatkowej Pracownika) ze zwolnienia z opodatkowania niemieckim podatkiem.

W porozumieniu trójstronnym zawartym w formie ustnej pomiędzy Pracownikiem, XXX oraz YYY dnia 4 czerwca 2007 r. (potwierdzonym ostatecznie w formie pisemnej dnia 20 lutego 2009 r., zwanym dalej Porozumieniem) zagwarantowano Pracownikowi tzw. wyrównanie podatkowe, tj. ww. strony zapewniły Pracownikowi taki poziom wynagrodzenia, aby nie ponosił on żadnych ekonomicznych skutków obciążeń publicznoprawnych z tytułu różnic w ciężarze opodatkowania niemieckim podatkiem dochodowym w porównaniu do wysokości opodatkowania polskim podatkiem PIT, tj. tak aby w związku z wykonywaniem przez Pracownika pracy w Polsce i obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego w Polsce poziom wynagrodzenia Pracownika nie uległ zmianie w porównaniu do hipotetycznej sytuacji, gdyby nie został on oddelegowany do Polski, a nadal wykonywał pracę w Niemczech i rozliczał się wyłącznie z podatku dochodowego z tego tytułu w Niemczech.

Na mocy ww. Porozumienia z czerwca 2007 r., spółka XXX zobowiązała się sfinansować w imieniu Pracownika należny podatek PIT w Polsce za 2006 r., w tym kwotę należnych miesięcznych zaliczek na podatek PIT. Ponadto na mocy Porozumienia, spółka YYY zgodziła się działać na zlecenie XXX (w imieniu i na rzecz XXX) w zakresie dokonywania płatności do polskiego urzędu skarbowego kwot podatku PIT Pracownika należnego w Polsce za rok podatkowy 2006 r. (w tym zaliczek na podatek PIT za poszczególne miesiące roku podatkowego). Z uwagi na powyższe, technicznej zapłaty kwot podatku PIT do urzędu skarbowego dokonała YYY, działając w wykonaniu postanowień Porozumienia niejako jako agent-płatnik w imieniu i na rzecz XXX.

Ww. podatek PIT za 2006 r. (w tym należne zaliczki na podatek PIT) od dochodów uzyskanych przez Pracownika ze stosunku pracy z niemieckim pracodawcą XXX za pracę wykonywaną na terytorium Polski został opłacony w imieniu Pracownika do właściwego urzędu skarbowego po terminie - wraz z naliczonymi odsetkami za zwłokę - w czerwcu 2007 r. Sfinansowane w czerwcu 2007 r. w imieniu Pracownika ww. kwoty podatku PIT (w tym kwoty zaliczek na podatek PIT) stanowiły dla Pracownika dodatkowe świadczenie podlegające opodatkowaniu podatkiem PIT w Polsce (zwane dalej Świadczeniem z tytułu PIT). Ww. świadczenie zostało opodatkowane jako przychód uzyskany z zagranicznego stosunku pracy (w rozumieniu art. 12 ustawy o podatku PIT) i zostało ujęte w podstawie opodatkowania zaliczką na podatek PIT za czerwiec 2007 r. (rozliczone zgodnie z przepisem art. 44 ust. 1a i 3a ustawy o podatku PIT w brzmieniu obowiązującym w 2007 r., a następnie opodatkowane i rozliczone w ramach rocznego zeznania podatkowego za 2007 r.).

Mimo, iż na podstawie Traktatu PL-DE osiągane przez Pracownika dochody za pracę w Polsce powinny były podlegać zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym w Niemczech, XXX jako niemiecki pracodawca i płatnik wynagrodzenia w trakcie całego 2006 r. pobierał i odprowadzał do niemieckiego urzędu skarbowego miesięczne zaliczki na niemiecki podatek. Należy zaznaczyć, iż procedura odzyskania podatku nienależnie zapłaconego w Niemczech jest długotrwała i nie było co do zasady możliwe uzyskanie przez Pracownika zwrotu nadpłaty niemieckiego podatku od niemieckiego urzędu skarbowego przed terminem obowiązku zapłaty podatku PIT w Polsce.

Dlatego też po finalizacji rozliczeń z tytułu podatku PIT w Polsce za 2006 r. Pracownik podjął starania o odzyskanie nadpłaconego niemieckiego podatku (zobowiązanie do wystąpienia do niemieckiego urzędu skarbowego z wnioskiem w powyższym zakresie zostało ujęte również w ww. Porozumieniu).

Na mocy ww. Porozumienia Pracownik zobowiązał się, w przypadku uzyskania ww. zwrotu niemieckiego podatku z urzędu skarbowego w Niemczech, do zwrotu na rzecz pracodawcy - spółki XXX - odpowiedniej części Świadczenia z tytułu PIT sfinansowanego uprzednio przez XXX w imieniu Pracownika (za pośrednictwem YYY), odpowiadającej kwocie uzyskanych środków z tytułu nadpłaty niemieckiego podatku.

W kwietniu 2008 r. Pracownik wystosował wniosek (niem.: Abtretungsanzeige) do urzędu skarbowego w Niemczech, aby przysługującego Pracownikowi zwrotu nadpłaty niemieckiego podatku dokonano bezpośrednio na konto XXX. Tym samym Pracownik skorzystał z technicznej możliwości, jaką dopuszcza prawo niemieckie, aby nadpłatę podatku przekazać na rachunek bankowy wskazanego beneficjenta innego niż podatnik - tutaj rachunek bankowy pracodawcy.

W grudniu 2008 r. niemiecki urząd skarbowy przyznał Pracownikowi zwrot niemieckiego podatku i zgodnie z wcześniejszym wnioskiem Pracownika, dokonał transferu środków pieniężnych (nadpłaty podatku za 2006 r. w euro) bezpośrednio na rachunek bankowy niemieckiego pracodawcy - wpływ ww. środków w euro na konto spółki XXX miał miejsce 18 grudnia 2008 r.

W wykonaniu postanowień Porozumienia, po otrzymaniu środków z niemieckiego urzędu skarbowego, spółka XXX dokonała następnie w styczniu 2009 r. przelewu otrzymanych środków pieniężnych na rachunek bankowy spółki YYY, celem pokrycia środków wyłożonych uprzednio przez spółkę YYY na kwoty podatku PIT Pracownika należnego za 2006 r., przekazanych do polskiego urzędu skarbowego w czerwcu 2007 r. jako "agent-płatnik" działający na zlecenie XXX.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do przepisu art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku PIT odliczeniu od dochodu podlegają kwoty dokonanych w roku podatkowym zwrotów nienależnie pobranych świadczeń, które uprzednio zwiększały dochód podlegający opodatkowaniu, w kwotach uwzględniających pobrany podatek, jeżeli zwroty te nie zostały potrącone przez płatnika.

W ocenie Pracownika, w przedmiotowej sytuacji spełnione zostały przesłanki do zastosowania odliczenia od dochodu w ramach rocznego zeznania podatkowego za 2008 r. na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku PIT, co zostanie wykazane poniżej.

Zgodnie z powyższą regulacją, dla celów zastosowania omawianego odliczenia, powinny zostać spełnione następujące przesłanki:

Ad. 1.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku PIT brak jest definicji pojęcia "świadczenia pobranego nienależnie". W takim przypadku dla celów interpretacji ww. pojęcia zasadne jest posłużenie się wykładnią literalną, opartą na definicji słownikowej pojęcia "nienależny".

Zgodnie z definicją słownika języka polskiego pojęcie "nienależny" oznacza "nienależący się komuś lub czemuś", natomiast "należny" oznacza "przysługujący komuś lub czemuś", w efekcie, pojęcie "nienależny" powinno odnosić się do świadczenia, które "nie przysługuje".

Należy podkreślić, iż - zgodnie z par. 3 Porozumienia - "W przypadku uzyskania przez Pracownika nadpłaty niemieckiego podatku dochodowego za 2006 r. od niemieckiego urzędu skarbowego (dalej: niemiecki podatek) Pracownik zobowiązuje się do zwrotu na rzecz swojego pracodawcy tj. spółki XXX odpowiedniej części Świadczenia z tytułu podatku PIT sfinansowanego uprzednio w imieniu Pracownika (...), odpowiadającej wartości uzyskanej nadpłaty niemieckiego podatku".

W efekcie, gdyby nie zaszły określone okoliczności (przesłanki), uzyskanie przez Pracownika Świadczenia z tytułu PIT można byłoby uznawać za "przysługujące", zaś w sytuacji, gdy te okoliczności wystąpiły - za "nie przysługujące".

Należy wskazać, iż w przedmiotowej sytuacji zwrot przez Pracownika na rzecz pracodawcy - spółki XXX Świadczenia z tytułu PIT miał nastąpić pod warunkiem uzyskania zwrotu niemieckiego podatku z niemieckiego urzędu skarbowego (de facto ze środków uzyskanych z tego zwrotu niemieckiego podatku), uzyskanie zaś takiego zwrotu nie było pewne, z uwagi na fakt, iż zależało od wystąpienia określonych okoliczności, takich jak m.in.:

* wypełnienie przez Pracownika postanowień Porozumienia w zakresie wystąpienia do niemieckiego urzędu skarbowego o uzyskanie z urzędu skarbowego nadpłaty niemieckiego podatku,

* uznanie przez niemiecki organ podatkowy, iż stwierdzenie nadpłaty niemieckiego podatku w przypadku Pracownika jest zasadne (w tym np. właściwie udokumentowane, itp.).

Dopiero spełnienie ww. warunków, umożliwiało pozyskanie środków z tytułu ostatecznie stwierdzonej nadpłaty niemieckiego podatku, które Pracownik mógł przeznaczyć na spłatę (dokonanie zwrotu) na rzecz pracodawcy wcześniej uzyskanego Świadczenia z tytułu PIT. Spełnienie ww. warunków oznaczało, iż Świadczenie z tytułu PIT uzyskane uprzednio (tj. w 2007 r.) od pracodawcy, w części odpowiadającej uzyskanym środkom z tytułu nadpłaty niemieckiego podatku stawała się - na mocy ww. Porozumienia - świadczeniem, które Pracownikowi w takiej wysokości de facto nie przysługiwało ("przestało przysługiwać").

Fakt "nieprzysługiwania" Pracownikowi takiego świadczenia można wywodzić również z istoty i celu zawarcia samego Porozumienia. Jak wskazano w stanie faktycznym, celem zawarcia Porozumienia było m.in. zapewnienie Pracownikowi tzw. wyrównania podatkowego (ang. Tax Equalisation), tj. zapewnienie Pracownikowi takiego poziomu wynagrodzenia, aby w związku z wykonywaniem pracy przez Pracownika w Polsce i obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego w Polsce poziom ten nie uległ zmianie w porównaniu do hipotetycznej sytuacji, gdyby Pracownik nie został oddelegowany do Polski, a nadal wykonywał pracę w Niemczech i rozliczał się wyłącznie z podatku dochodowego z tego tytułu w Niemczech.

Z uwagi na fakt, iż spółka XXX pobierała z wynagrodzenia Pracownika i odprowadzała do niemieckiego urzędu skarbowego miesięczne zaliczki na niemiecki podatek od dochodów, które Pracownik uzyskał za pracę na terytorium Polski w 2006 r., a jednocześnie - zgodnie z zawartym Porozumieniem - XXX postawiła Pracownikowi do dyspozycji również Świadczenia z tytułu PIT, w takiej sytuacji wypełniony został cel Porozumienia - tj. Pracownik ponosił ciężar podatkowy, jaki ponosiłby, gdyby nadal wykonywał pracę w Niemczech i nie został oddelegowany oraz rozliczał się wyłącznie z podatku dochodowego z tego tytułu w Niemczech. Celem Porozumienia było zatem zapobieżenie sytuacji, w której Pracownik zobowiązany byłby w świetle prawa - przynajmniej przez pewien czas - ponosić ekonomiczny ciężar podatków "podwójnie" - z tytułu niemieckiego podatku oraz podatku PIT w Polsce (obowiązek zapłaty podatku PIT w Polsce powstał bowiem dla Pracownika wcześniej aniżeli było możliwe odzyskanie pobranego niemieckiego podatku).

W sytuacji uzyskania przez Pracownika prawa do zwrotu nadpłaty niemieckiego podatku od urzędu skarbowego w Niemczech (stwierdzenia przez niemiecki urząd skarbowy nadpłaty w podatku dochodowym Pracownika za 2006 r.), gdyby doszło do zatrzymania nadpłaty przez Pracownika, sytuacja ekonomiczna Pracownika uległaby niewątpliwemu polepszeniu - a w efekcie, byłaby niezgodna z postanowieniami Porozumienia zawartego z XXX (przy udziale YYY). Nie ponosząc bowiem obciążeń wynikających z opodatkowania dochodu Pracownika za 2006 r. polskim podatkiem PIT ani niemieckim podatkiem (ze względu na uzyskanie zwrotu nadpłaty niemieckiego podatku), Pracownik uzyskałby dodatkowe przysporzenie majątkowe, które byłoby niezgodne z intencją przyświecającą zawartemu Porozumieniu (poziom wynagrodzenia Pracownika w ostatecznym rozrachunku uległby de facto podwyższeniu o kwotę Świadczenia z tytułu PIT w wysokości odpowiadającej nadpłacie niemieckiego podatku).

Wskutek powyższego należy wskazać, iż wystąpienie przez Pracownika do niemieckiego urzędu skarbowego z wnioskiem o zwrot nadpłaty niemieckiego podatku za 2006 r. oraz uznanie przez niemiecki urząd skarbowy zasadności takiego wniosku (w efekcie - dokonanie przez urząd skarbowy zwrotu nadpłaty niemieckiego podatku), sprawiło, iż ziścił się warunek uzasadniający uznanie części Świadczenia z tytułu PIT odpowiadającej równowartości uzyskanej kwoty nadpłaty niemieckiego podatku za świadczenie, które Pracownikowi nie przysługiwało ("przestało przysługiwać"), a w efekcie - iż stało się w ww. kwocie świadczeniem pobranym nienależnie.

Ad. 2.

Na potrzeby omówienia zasadności przesłanki wskazanej w pkt 2 należy przede wszystkim podkreślić, iż kwota nadpłaty niemieckiego podatku za 2006 r. jest należnością przysługującą podatnikowi - Pracownikowi i to Pracownik (jako podatnik) jest beneficjentem ww. nadpłaty jako strona stosunku prawno-podatkowego wobec niemieckiego skarbu państwa.

Niemniej, jak wskazano w przedstawionym stanie faktycznym, niemiecka procedura podatkowa dopuszcza możliwość złożenia wniosku przez podatnika o przekazanie stwierdzonej nadpłaty podatku na rzecz innej osoby niż podatnik - wówczas urząd skarbowy dokonuje zwrotu nadpłaty na rachunek bankowy beneficjenta wskazanego przez podatnika. Korzystając z ww. technicznej możliwości przewidzianej przez prawo niemieckie Pracownik w stosownym wniosku (Abretungsanzeige) wskazał rachunek bankowy swojego pracodawcy (tj. rachunek bankowy spółki XXX), na które miała zostać przekazana nadpłata niemieckiego podatku.

W świetle powyższego należy zatem wskazać, iż dokonanie zwrotu nadpłaty niemieckiego podatku bezpośrednio na konto podmiotu trzeciego (płatnika - pracodawcy - XXX) nie zmienia faktu, iż nadpłata niemieckiego podatku została przyznana Pracownikowi, który rozdysponował środki przyznane mu z urzędu skarbowego w Niemczech w ten sposób, aby otrzymał je inny podmiot, tj. XXX.

W ocenie Wnioskodawcy, dla uznania, czy w przedmiotowej sytuacji miał miejsce zwrot nienależnego świadczenia, nie powinna mieć znaczenia techniczna forma dokonania zwrotu, w szczególności fakt, czy zwrot środków miał miejsce z niemieckiego urzędu skarbowego bezpośrednio na rzecz pracodawcy. Decydujący jest fakt, iż ww. środki (nadpłata niemieckiego podatku) zostały przekazane przez organ podatkowy ze środków należących do Pracownika i (zgodnie wnioskiem podatnika) na rzecz XXX - podmiotu, od którego Pracownik otrzymał uprzednio Świadczenie z tytułu podatku PIT (które stało się nienależne).

Należy zatem przyjąć, iż przekazanie nadpłaty niemieckiego podatku przez niemiecki organ podatkowy na rzecz pracodawcy (XXX) - zgodnie z wnioskiem podatnika - jest równoznaczne z przekazaniem ww. nadpłaty niemieckiego podatku na rzecz pracodawcy (XXX) przez Pracownika, a tym samym z jednoczesnym wykorzystaniem tych środków na spłatę (zwrot) przez Pracownika części Świadczenia z tytułu PIT.

Tym samym za dzień zwrotu części Świadczenia z tytułu PIT, dokonanej ze środków uzyskanych z tytułu nadpłaty niemieckiego podatku przez Pracownika na rzecz XXX należy przyjąć dzień, w którym XXX otrzymał z niemieckiego urzędu skarbowego środki z tytułu nadpłaty niemieckiego podatku, tj. 18 grudnia 2008 r.

Z uwagi na fakt, iż ww. zwrot został dokonany w euro dla celów przeliczenia na złote polskie ww. kwoty zwrotu świadczenia pobranego nienależnie, o którym mowa w art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku PIT, właściwe jest, zgodnie z dyspozycją art. 11 ust. 4 ustawy o podatku PIT (w stanie prawnym obowiązującym w 2008 r.) zastosowanie średniego kursu NBP z 18 grudnia 2008 r. (1 EUR = 4,1740 PLN). Przepis ten znajduje wprawdzie zastosowanie wprost do przeliczania przychodów uzyskanych w walucie obcej na złote polskie, niemniej jednak tym samym zasadne - w ocenie Wnioskodawcy - jest jego zastosowanie do przeliczania odliczeń od przychodów (dochodów).

Ad. 3.

Należy wskazać, iż zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 ustawy o podatku PIT (w stanie prawnym obowiązującym w 2007 r.) jako przychody ze stosunku pracy (w tym przychody ze stosunku pracy z zagranicy) uważa się " (...) wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W przedstawionym stanie faktycznym, w ocenie Pracownika, Świadczenie z tytułu PIT należy uznać za świadczenie pieniężne ponoszone przez pracodawcę za pracownika, a w efekcie stanowi ono przychód ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku PIT (w szczególności - ze stosunku pracy z zagranicy).

Zgodnie z regulacjami na gruncie ustawy o podatku PIT (obowiązującymi w 2007 r.), dotyczącymi przychodów ze stosunku pracy uzyskiwanych bez pośrednictwa płatnika (tj. przepisu art. 44 ust. 1a i 3a), "Podatnicy osiągający dochody bez pośrednictwa płatników (...) ze stosunku pracy z zagranicy (...) - są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy, według zasad określonych w ust. 3a.", zaś - zgodnie z ww. ust. 3a "Podatnicy uzyskujący dochody, o których mowa w ust. 1a, są obowiązani w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochód był uzyskany, a za grudzień - w terminie złożenia zeznania podatkowego, wpłacać zaliczki miesięczne, stosując do uzyskanego dochodu najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. (...)".Zgodnie z ww. regulacjami przedmiotowe Świadczenie z tytułu PIT zostało (w całości) opodatkowane zaliczką na podatek PIT w Polsce należną za czerwiec 2007 r., tj. za miesiąc, w którym Pracownik uzyskał przychód ze stosunku pracy z zagranicy w formie omawianego Świadczenia z tytułu PIT (świadczenia poniesionego przez Pracodawcę za Pracownika), tj. w którym YYY przekazała (działając w imieniu XXX w wykonaniu postanowień Porozumienia) do urzędu skarbowego środki finansowe na sfinansowanie polskiego podatku należnego Pracownika za 2006 r. (w tym zaliczek na podatek PIT).

W świetle powyższego, spełniona jest również przesłanka wskazana w pkt 3 powyżej, tj. warunek, aby świadczenie nienależne zwiększyło uprzednio dochód podlegający opodatkowaniu.

Dodatkowo należy podkreślić, iż gdyby hipotetycznie uznać (co w ocenie Pracownika byłoby sprzeczne z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego), że w opisanej sytuacji nie można byłoby zastosować odliczenia od dochodu części Świadczenia z tytułu PIT odpowiadającej nadpłacie niemieckiego podatku (za rok podatkowy 2008, tj. rok, w którym nastąpił zwrot ww. środków), wówczas doszłoby do opodatkowania części przychodów ze stosunku pracy (części Świadczenia z tytułu PIT), których Pracownik de facto (w ostatecznym rozrachunku) nie uzyskał. Zwracając bowiem część Świadczenia z tytułu PIT (ze środków uzyskanych z tytułu nadpłaty niemieckiego podatku) na rzecz Pracodawcy Pracownik nie uzyskał trwałego przysporzenia majątkowego, które jest elementem koniecznym dla uznania powstania przychodu podatkowego. Jednocześnie byłby wówczas zmuszony do poniesienia ciężaru podatkowego od wartości takiego przysporzenia (tj. przysporzenia, którego nie uzyskał w sposób trwały).

Ponadto należy wskazać, iż w ww. hipotetycznej sytuacji braku możliwości pomniejszenia dochodów (uzyskanych przez Pracownika w 2008 r., tj. roku podatkowym, w którym nastąpił zwrot) o kwotę Świadczenia z tytułu PIT w części, w jakiej okazało się ono nienależne (tj. w części, będącej równowartością środków uzyskanych z tytułu nadpłaty Niemieckiego Podatku), skutkowałoby de facto powstaniem dla Pracownika podwójnego opodatkowania przychodów ze stosunku pracy w omawianej części (tj. w wysokości nadpłaty niemieckiego podatku). Powyższe wynika bowiem z faktu, iż opodatkowaniu podatkiem PIT w Polsce podlegałoby wówczas zarówno uzyskane przez Pracownika Świadczenie z tytułu PIT (świadczenie poniesione przez pracodawcę za pracownika), które zostało opodatkowane podatkiem PIT w Polsce w 2007 r., jak i kwota podatku niemieckiego, zawarta w wynagrodzeniu brutto Pracownika (uzyskanym w ramach stosunku pracy z XXX), która została opodatkowana (jako część składowa wynagrodzenia brutto) podatkiem PIT w Polsce w rozliczeniu za rok 2006.

W ocenie Pracodawcy, regulacja zawarta w przepisie art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku PIT powinna być interpretowana jako narzędzie, które zapobiegałoby wystąpieniu sytuacji nadkładania ciężaru podatkowego na wartości, które okazały się przysporzeniami majątkowymi uzyskanymi wyłącznie przejściowo, tj. w sposób nietrwały (tak jak to opisano powyżej). Ww. regulacja umożliwia zatem podatnikowi "odzyskanie" (poprzez odliczenie od dochodu) podatku PIT od przychodów, które na skutek różnych okoliczności (w przedmiotowym stanie faktycznym - na skutek uzyskania przez Pracownika nadpłaty niemieckiego podatku, a zatem uzyskania środków umożliwiających dokonanie na rzecz pracodawcy zwrotu uprzednio otrzymanego Świadczenia z tytułu PIT), uległy w późniejszym czasie "korekcie", w szczególności otrzymane i opodatkowane wcześniej należności (ze stosunku pracy) zostały zwrócone przez pracownika na rzecz pracodawcy.

W świetle przedstawionej w niniejszym wniosku argumentacji, należy uznać, iż w przedmiotowym stanie faktycznym zostały spełnione wszystkie przesłanki wskazane w przepisie art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku PIT, co uzasadnia wniosek, iż w przedmiotowej sytuacji miał miejsce zwrot świadczenia pobranego nienależnie (części zwróconego Świadczenia z tytułu PIT ze środków uzyskanych z nadpłaty niemieckiego podatku). W konsekwencji, zasadne jest odliczenie od dochodu ww. zwrotu części Świadczenia z tytułu PIT w ramach rocznego rozliczenia podatkowego za 2008 r. oraz przeliczenie tego zwrotu na złote polskie dla celów ww. odliczenia od dochodu według kursu średniego Narodowego Banku Polskiego ogłoszonego w dniu zwrotu (tj. 18 grudnia 2008 r.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.