ILPB2/415-327/10-4/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 3 marca 2010 r. (data wpływu 4 marca 2010 r.), uzupełnionym w dniu 21 maja 2010 r. oraz w dniu 24 maja 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania emerytury otrzymywanej z Norwegii - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania emerytury otrzymywanej z Norwegii.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W latach 1993 -2004 Wnioskodawca pracował w Norwegii jako wykładowca na wyższej uczelni. Do kraju wrócił w 2004 r.. w ciągu 11 lat Zainteresowany wypracował sobie emeryturę, którą bez potrącania podatku przesyłano do Polski.

W Polsce Wnioskodawca płacił podatek zarówno od emerytury norweskiej jak i od dochodów osiąganych w kraju.

Od dnia 1 stycznia 2010 r. w Norwegii weszła w życie nowa ustawa dotycząca opodatkowania emerytur obywateli norweskich (jak i również mających inne obywatelstwo) mieszkających poza Norwegią.

Zainteresowany posiada obywatelstwo polskie i norweskie. Od 1 stycznia 2010 r. musi płacić podatek od norweskiej emerytury w Norwegii w wysokości 15%.

Nowa ustawa dotyczy osób, które pracowały w sektorze publicznym, a szkoły wyższe w Norwegii - podobnie jak i w Polsce - należą do sektora publicznego.

Emeryturę za styczeń i luty 2010 r. Wnioskodawca otrzymał już pomniejszoną o 15%.

Dotychczas co miesiąc Zainteresowany odprowadzał tytułem zaliczki 18% od otrzymanej emerytury (wysokość zaliczki zależała od kursu korony norweskiej na dany dzień), a pod koniec roku podatkowego Wnioskodawca rozliczał się z łącznych dochodów osiągniętych w Polsce i w Norwegii.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W jaki sposób Zainteresowany ma się rozliczać w 2010 r. oraz czy musi odprowadzać zaliczkę od norweskiej emerytury, a jeżeli tak, to w jakiej wysokości.

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie On odprowadzał 3% od wysokości emerytury za dany miesiąc tytułem zaliczki za 2010 rok, ponieważ 15% potrąca już co miesiąc norweski urząd podatkowy.

W rozliczeniu rocznym Wnioskodawca uwzględni podatek zapłacony w Norwegii.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 4a ww. ustawy, powyższy przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Ze względu na to, że Wnioskodawca jest rezydentem polskim (ma miejsce zamieszkania w Polsce), a otrzymywana przez Niego emerytura jest wypłacana przez instytucję norweską, zastosowanie w tej sprawie znajdzie umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Królestwa Norwegii o unikaniu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku podpisanej w Oslo dnia 24 maja 1977 r. (Dz. U. z 1979 r. Nr 27, poz. 157 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 18 ust. 1 ww. umowy, z uwzględnieniem postanowień ustępu 2 artykułu 19 emerytury i inne świadczenia o podobnym charakterze wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie (w Polsce) w związku z jej zatrudnieniem w przeszłości oraz wszelkie renty wypłacane takiej osobie będą opodatkowane tylko w tym Państwie (w Polsce).

Stosownie do art. 19 ust. 2 lit. a) ww. umowy, jakakolwiek renta lub emerytura, wypłacana przez Umawiające się Państwo (Norwegię), jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną albo z funduszy utworzonych przez to Państwo lub jego jednostkę terytorialną albo władzę lokalną jakiejkolwiek osobie fizycznej z tytułu usług świadczonych na rzecz tego Państwa, jego jednostki terytorialnej lub władzy lokalnej, będzie opodatkowana tylko w tym Państwie (Norwegii). Jednakże takie renty lub emerytury będą opodatkowane tylko w tym drugim Umawiającym się Państwie (w Polsce), jeżeli osoba je otrzymująca jest obywatelem tego Państwa i ma w nim miejsce zamieszkania - art. 19 ust. 2 lit. b) ww. umowy.

Z treści ww. przepisów wynika, że renty lub emerytury wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Polsce w związku z jej zatrudnieniem w przeszłości w Norwegii (art. 18 ust. 1 ww. umowy) są opodatkowane w Polsce. Również renty lub emerytury wypłacone osobie mającej obywatelstwo polskie i mającej miejsce zamieszkania w Polsce z tytułu usług świadczonych na rzecz tego Państwa (Norwegii), jego jednostki terytorialnej lub władzy lokalnej (art. 19 ust. 2 lit. b) są opodatkowane w Polsce.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca otrzymuje emeryturę z Norwegii. Zainteresowany posiada obywatelstwo polskie i miejsce zamieszkania w Polsce.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, stwierdzić należy, że emerytura otrzymywana przez Wnioskodawcę podlega opodatkowaniu wyłącznie w Polsce.

Ponadto, z uwagi na to, iż Wnioskodawca wskazał, że Jego emerytura opodatkowana jest w Norwegii w związku z wejściem w życie od 1 stycznia 2010 r. w tym państwie nowej ustawy, dotyczącej opodatkowania emerytur obywateli norweskich jak również mających inne obywatelstwo mieszkających poza Norwegią, tut. Organ podkreśla, iż niniejsza interpretacja wydana została w oparciu o przepisy obowiązujące w Polsce w dniu wydania interpretacji, czyli w oparciu o umowę między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Królestwa Norwegii o unikaniu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku podpisanej w Oslo dnia 24 maja 1977 r.

Wprawdzie w dniu 9 września 2009 r. została podpisana Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, jednakże nie ma ona jeszcze mocy obowiązującej.

Zgodnie bowiem z art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. - Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.) źródłami powszechnie obowiązującego prawa w Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.

W dniu 16 marca 2010 r. w Dzienniku Ustaw Nr 40, poz. 221, została opublikowana ustawa z dnia 8 stycznia 2010 r. o ratyfikacji Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz Protokołu do tej Konwencji, podpisanych w Warszawie dnia 9 września 2009 r., której art. 1 stanowi, iż wyraża się zgodę na dokonanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikacji Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz Protokołu do tej Konwencji, podpisanych w Warszawie dnia 9 września 2009 r.

Jednakże zgodnie z art. 88 ust. 3 ustawy - Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej, umowy międzynarodowe ratyfikowane za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie są ogłaszane w trybie wymaganym dla ustaw.

Z uwagi na to, iż powyższa umowa nie została ogłoszona w trybie wynikającym dla ustaw, nie ma ona jeszcze mocy obowiązującej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy dodać, iż dokumenty dołączone do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.