ILPB2/415-327/10/11-S/AJ - Miejsce opodatkowania emerytury otrzymanej z Norwegii przez podatnika mieszkającego w Polsce.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, póz, 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 29 kwietnia 2011 r., sygn. akt l SA/Po 659/10 - stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 marca 2010 r. (data wpływu 4 marca 2010 r.), uzupełnionym w dniu 21 maja 2010 r. oraz w dniu 24 maja 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania emerytury otrzymywanej z Norwegii - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania emerytury otrzymywanej z Norwegii.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W latach 1993 -2004 Wnioskodawca pracował w Norwegii jako wykładowca na wyższej uczelni. Do kraju wrócił w 2004 r.. W ciągu 11 lat Zainteresowany wypracował sobie emeryturę, którą bez potrącania podatku przesyłano do Polski.

W Polsce Wnioskodawca płacił podatek zarówno od emerytury norweskiej jak i od dochodów osiąganych w kraju.

Od dnia 1 stycznia 2010 r. w Norwegii weszła w życie nowa ustawa dotycząca opodatkowania emerytur obywateli norweskich (jak i również mających inne obywatelstwo) mieszkających poza Norwegią.

Zainteresowany posiada obywatelstwo polskie i norweskie. Od 1 stycznia 2010 r. musi płacić podatek od norweskiej emerytury w Norwegii w wysokości 15%.

Nowa ustawa dotyczy osób, które pracowały w sektorze publicznym, a szkoły wyższe w Norwegii - podobnie jak i w Polsce - należą do sektora publicznego.

Emeryturę za styczeń i luty 2010 r. Wnioskodawca otrzymał już pomniejszoną o 15%.

Dotychczas co miesiąc Zainteresowany odprowadzał tytułem zaliczki 18% od otrzymanej emerytury (wysokość zaliczki zależała od kursu korony norweskiej na dany dzień), a pod koniec roku podatkowego Wnioskodawca rozliczał się z łącznych dochodów osiągniętych w Polsce i w Norwegii.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W jaki sposób Zainteresowany ma się rozliczać w 2010 r. oraz czy musi odprowadzać zaliczkę od norweskiej emerytury, a jeżeli tak, to w jakiej wysokości.

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie On odprowadzał 3% od wysokości emerytury za dany miesiąc tytułem zaliczki za 2010 rok, ponieważ 15% potrąca już co miesiąc norweski urząd podatkowy.

W rozliczeniu rocznym Wnioskodawca uwzględni podatek zapłacony w Norwegii.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając z upoważnienia Ministra Finansów, wydał w dniu 4 czerwca 2010 r. interpretację indywidualną nr ILPB2/415-327/10-4/AJ, w której stanowisko Wnioskodawcy uznał za nieprawidłowe.

Pismem z dnia 18 czerwca 2010 r. Zainteresowany wezwał Organ podatkowy do usunięcia naruszenia prawa w ww. interpretacji indywidualnej.

W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z dnia 8 lipca 2010 r. nr ILPB2/415W-66/10-2/AM, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu podtrzymał stanowisko prezentowane w wydanej interpretacji.

W związku z powyższym, Wnioskodawca w dniu 9 sierpnia 2010 r. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, po rozpoznaniu sprawy, wydał wyrok w dniu 29 kwietnia 2011 r., sygn. akt I SA/Po 659/10, w którym:

Dnia 11 lipca 2011 r. do tut. Organu wpłynęło pismo Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 8 lipca 2011 r., sygn. akt I SA/Po 659/10, w sprawie doręczenia prawomocnego orzeczenia i zwrotu akt.

W uzasadnieniu ww. wyroku, Sąd podzielił pogląd Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, że w 2010 r. renty lub emerytury wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Polsce, w związku z jej zatrudnieniem w przeszłości w Norwegii podlegały opodatkowaniu wyłącznie w Polsce.

Zdaniem Sądu, słusznie tut. Organ uznał, iż w przedstawionym stanie faktycznym zastosowanie znajdzie umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, a Rządem Królestwa Norwegii o unikaniu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku podpisana w Oslo dnia 24 maja 1977 r., a nie Konwencja między Rzeczypospolitą Polską, a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania z dnia 9 września 2009 r.

Jednakże Sąd wskazał, iż z uwagi na fakt, że tut. Organ w zaskarżonej interpretacji nie udzielił pełnej odpowiedzi na zadane pytania, musiał uchylić tę interpretację. Zdaniem Sądu, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdził bowiem jedynie, że renty lub emerytury wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Polsce, w związku z jej zatrudnieniem w przeszłości w Norwegii są opodatkowane wyłącznie w Polsce. Tut. Organ nie odniósł się zaś do przepisów dotyczących zaliczek na podatek dochodowy - co do zasady i co do wysokości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 29 kwietnia 2011 r. sygn. akt I SA/Po 659/10 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 4a ww. ustawy, powyższy przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Ze względu na to, że Wnioskodawca jest rezydentem polskim (ma miejsce zamieszkania w Polsce), a otrzymywana przez Niego emerytura jest wypłacana przez instytucję norweską, zastosowanie w tej sprawie znajdzie umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Królestwa Norwegii o unikaniu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku podpisanej w Oslo dnia 24 maja 1977 r. (Dz. U. z 1979 r. Nr 27, poz. 157 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 18 ust. 1 ww. umowy, z uwzględnieniem postanowień ustępu 2 artykułu 19 emerytury i inne świadczenia o podobnym charakterze wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie (w Polsce) w związku z jej zatrudnieniem w przeszłości oraz wszelkie renty wypłacane takiej osobie będą opodatkowane tylko w tym Państwie (w Polsce).

Stosownie do art. 19 ust. 2 lit. a) ww. umowy, jakakolwiek renta lub emerytura, wypłacana przez Umawiające się Państwo (Norwegię), jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną albo z funduszy utworzonych przez to Państwo lub jego jednostkę terytorialną albo władzę lokalną jakiejkolwiek osobie fizycznej z tytułu usług świadczonych na rzecz tego Państwa, jego jednostki terytorialnej lub władzy lokalnej, będzie opodatkowana tylko w tym Państwie (Norwegii). Jednakże takie renty lub emerytury będą opodatkowane tylko w tym drugim Umawiającym się Państwie (w Polsce), jeżeli osoba je otrzymująca jest obywatelem tego Państwa i ma w nim miejsce zamieszkania - art. 19 ust. 2 lit. b) ww. umowy.

Z treści ww. przepisów wynika, że renty lub emerytury wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Polsce w związku z jej zatrudnieniem w przeszłości w Norwegii (art. 18 ust. 1 ww. umowy) są opodatkowane w Polsce. Również renty lub emerytury wypłacone osobie mającej obywatelstwo polskie i mającej miejsce zamieszkania w Polsce z tytułu usług świadczonych na rzecz tego Państwa (Norwegii), jego jednostki terytorialnej lub władzy lokalnej (art. 19 ust. 2 lit. b) są opodatkowane w Polsce.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca otrzymuje emeryturę z Norwegii. Zainteresowany posiada obywatelstwo polskie i miejsce zamieszkania w Polsce.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, stwierdzić należy, że emerytura otrzymywana przez Wnioskodawcę podlega opodatkowaniu wyłącznie w Polsce.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów zwolnionych na podstawie art. 21, 52, 52a i 52c wymienionej ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Przez emeryturę lub rentę w myśl art. 12 ust. 7 ww. ustawy, rozumie się łączną kwotę świadczeń emerytalnych i rentowych, w tym kwoty emerytur kapitałowych wypłacanych na podstawie ustawy o emeryturach kapitałowych, wraz ze wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych do rent rodzinnych.

W związku z tym, że Wnioskodawca otrzymuje emeryturę bez pośrednictwa płatnika należy mieć na uwadze przepis art. 44 ust. 1a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym podatnicy osiągający dochody bez pośrednictwa płatników z emerytur i rent z zagranicy są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy, według zasad określonych w ust. 3a.

Stosownie do art. 44 ust. 3a ww. ustawy, podatnicy uzyskujący dochody, o których mowa w ust. 1a, są obowiązani w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochód był uzyskany, a za grudzień - w terminie złożenia zeznania podatkowego, wpłacać zaliczki miesięczne, stosując do uzyskanego dochodu najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 (tj. 18%). Za dochód, o którym mowa w zdaniu pierwszym, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody po odliczeniu miesięcznych kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 lub 9 oraz zapłaconych w danym miesiącu składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lub 2a. Przy obliczaniu zaliczki podatnik może stosować wyższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2010 r. - podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 29-30e oraz art. 44 ust. 4, pobiera się od podstawy jego obliczenia według następującej skali:

Zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, zapłaconej w danym miesiącu ze środków podatnika (art. 44 ust. 3c ww. ustawy).

Ponadto, w myśl art. 45 ust. 1 ww. ustawy podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru (PIT-36), o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż od otrzymywanej w 2010 r. emerytury z Norwegii Wnioskodawca był zobowiązany w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochód był uzyskany (a za grudzień - w terminie złożenia zeznania podatkowego), samodzielnie wpłacać zaliczki miesięczne, stosując do uzyskanego dochodu najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 - tj. 18%. (Przy obliczaniu zaliczki podatnik może stosować wyższą stawkę podatkową określoną w ww. skali o której mowa w art. 27 ust. 1). Zaliczki powinny być wpłacane na konto urzędu skarbowego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania podatnika.

W konsekwencji nieprawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż od uzyskiwanej za 2010 r. emerytury, tytułem zaliczek miesięcznych powinien On odprowadzać 3% od jej wysokości (a w rozliczeniu rocznym uwzględnić podatek zapłacony w Norwegii) z uwagi na to, iż 15% potrąca co miesiąc norweski urząd podatkowy.

Ponadto, z uwagi na to, iż Wnioskodawca wskazał, że Jego emerytura opodatkowana jest w Norwegii w związku z wejściem w życie od 1 stycznia 2010 r. w tym państwie nowej ustawy, dotyczącej opodatkowania emerytur obywateli norweskich jak również mających inne obywatelstwo mieszkających poza Norwegią, tut. Organ podkreśla, iż niniejsza interpretacja wydana została w oparciu o przepisy obowiązujące w Polsce w dniu wydania interpretacji, czyli w oparciu o umowę między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Królestwa Norwegii o unikaniu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku podpisanej w Oslo dnia 24 maja 1977 r.

Wprawdzie w dniu 9 września 2009 r. została podpisana Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, jednakże postanowienia niniejszej Konwencji mają zastosowanie od 1 stycznia 2011 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.