ILPB2/415-28/10-2/ES

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 19 marca 2010 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB2/415-28/10-2/ES

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 grudnia 2009 r. (data wpływu 28 grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W grudniu 2008 r. Wnioskodawczyni uzyskała orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności.

W 2009 r. Zainteresowana urządziła drugą łazienkę dla Jej potrzeb. w związku z tym poniesione zostały wydatki na zakup:

* armatury sanitarnej (brodzik, umywalka, miska wc ze stelażem, kabina prysznicowa),

* płytek,

* przepływowego podgrzewacza wody,

* cementowego kleju do płytek,

* drzwi do łazienki.

Ponadto Wnioskodawczyni wyjaśniła, iż część faktur dokumentujących poniesione wydatki na ww. zakupy wystawionych jest na Jej imię i nazwisko, a część na imię i nazwisko małżonka. Poinformowała również, iż posiada z mężem wspólność ustawową małżeńską oraz, że zeznania podatkowe sporządzają łączne.

Zainteresowana w 2009 r. uzyskiwała dochody z zatrudnienia, natomiast małżonek jest rolnikiem i uzyskał drobne dochody z tytułu umów - zleceń.

Jednocześnie Wnioskodawczyni zaznaczyła, iż łazienka została urządzona w taki sposób (stały dostęp do ciepłej wody, którego nie ma w dotychczas używanej drugiej łazience) by ułatwić Jej wykonywanie czynności związanych z higieną osobistą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki poniesione na urządzenie łazienki Wnioskodawczyni może odliczyć od podstawy obliczenia podatku (od dochodu) na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, wydatki poniesione na urządzenie łazienki może Ona odliczyć od dochodu na podstawie ww. przepisów. w ocenie Zainteresowanej oddzielna łazienka wyposażona w stały dostęp do ciepłej wody ułatwia Jej czynności związane z higieną.

Wnioskodawczyni uważa, iż nie ma znaczenia fakt, czy faktury wystawione są na Nią, czy na małżonka ponieważ pomiędzy nimi istnieje wspólność majątkowa małżeńska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu m.in. wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b-7g tego artykułu.

Przepis art. 26 ust. 7a ww. ustawy, stanowi że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na:

1.

adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,

2.

przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,

3.

zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego,

4.

zakup wydawnictw i materiałów (pomocy) szkoleniowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,

5.

odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym,

6.

odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne,

7.

opłacenie przewodników osób niewidomych i lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do i grupy inwalidztwa, w kwocie nie przekraczającej w roku podatkowym 2 280 zł,

8.

utrzymanie przez osoby niewidome, o których mowa w pkt 7, psa przewodnika - w wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty określonej w pkt 7,

9.

opiekę pielęgniarską w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do i grupy inwalidztwa,

10.

opłacenie tłumacza języka migowego,

11.

kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25 roku życia,

12.

leki - w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo),

13.

odpłatny, konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne:

a.

osoby niepełnosprawnej - karetką transportu sanitarnego,

b.

osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do i lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 - również innymi środkami transportu niż wymienione w lit. a),

14.

używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do i lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do i lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne - w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2 280 zł,

15.

odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem:

a.

na turnusie rehabilitacyjnym,

b.

w zakładach, o których mowa w pkt 6,

c.

na koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży, o których mowa w pkt 11.

Powyższy przepis enumeratywnie wymienia wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych podlegające odliczeniu od dochodu. Katalog tych wydatków jest katalogiem zamkniętym, wobec czego nie może być traktowany rozszerzająco.

Warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1.

orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub

2.

decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo

3.

orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Ponadto wydatki te, zgodnie z art. 26 ust. 7b tejże ustawy, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. w przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Wysokość wydatków na cele określone w ust. 7a ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14.

Z uwagi na to, iż w świetle cytowanych przepisów za wydatki rehabilitacyjne uważa się jedynie te, które bezpośrednio związane są z niepełnosprawnością orzeczoną przez właściwy organ, zasadność odliczeń z tytułu wydatków na cele rehabilitacyjne nie może być rozpatrywana z uwzględnieniem innych niż stanowiące podstawę dla wydania orzeczenia o inwalidztwie schorzeń potwierdzonych zaświadczeniem lekarskim. Istotnym jest zatem ustalenie, z jakiego tytułu została orzeczona niepełnosprawność, daje to bowiem możliwość oceny, jakiego rodzaju wydatki poniesione przez taką osobę są wydatkami na cele rehabilitacyjne.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni od grudnia 2008 r. posiada orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności. Zainteresowana w związku z Jej potrzebami poniosła wydatki na urządzenie drugiej łazienki. Dokonała zakupu armatury sanitarnej: brodzika, umywalki, miski wc ze stalażem, kabiny prysznicowej, płytek, przepływowego podgrzewacza wody, cementowego kleju do płytek oraz drzwi do łazienki, przy czym powyższe wydatki udokumentowane są fakturami (część na Jej imię i nazwisko, część na imię i nazwisko małżonka). Ponadto Wnioskodawczyni podkreśliła, że łazienka została zaprojektowana w taki sposób (stały dostęp do ciepłej wody) by ułatwić Jej wykonywanie czynności związanych z higieną osobistą.

Dodała, iż rozlicza się wspólnie z mężem, bowiem posiada wspólność majątkową małżeńską.

Należy poinformować, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określają szczegółowo jakiego rodzaju wydatki poniesione na urządzenie łazienki podlegają odliczeniu. z literalnego brzmienia np. "adaptacja" oznacza przystosowanie czegoś do innego użytku, przeróbkę dla nadania czemuś jakiegoś charakteru. z punktu widzenia praw do ulgi istotny jest też cel takiego urządzenia, który ma umożliwić osobie niepełnosprawnej, np.: sprawniejsze poruszanie się, samodzielne korzystanie z urządzeń sanitarnych i jednocześnie musi być związany z rodzajem niepełnosprawności a nie podnieść komfort funkcjonowania tej osoby. Dokonanie adaptacji mieszkania do innych potrzeb i jego wyposażenie w nowe elementy rzeczowe ma - dla uznania wydatków poniesionych na nie za wydatki na cele rehabilitacyjne - znaczenie tylko o tyle, o ile u podstaw takiej adaptacji, urządzenia lub wyposażenia leżą potrzeby wynikające z niepełnosprawności podatnika lub osoby pozostającej na jego utrzymaniu.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni urządziła drugą łazienkę wyposażając ją w brodzik, umywalkę, miskę wc ze stelażem, kabinę prysznicową, płytki, przepływowy podgrzewacz wody, drzwi do łazienki, by ułatwić Sobie wykonywanie czynności związanych z higieną osobistą (jak sama wskazała). w ramach ulgi rehabilitacyjnej nie można dokonać odliczeń wydatków, które de facto są tylko i wyłącznie wydatkami mającymi na celu podwyższenie standardu i które to wydatki są ponoszone przez każdego posiadacza (użytkownika) lokalu bez względu na to czy jest osobą niepełnosprawną czy też nią nie jest.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej nie będą podlegały wydatki wskazane przez Wnioskodawczynię, bowiem nie stanowią one wydatków, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 1) w zw. z art. 26 ust. 1 pkt 6) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli wydatków poniesionych na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Z całą pewnością urządzenie łazienki przeprowadzone w tym zakresie znacząco poprawi osobisty komfort Zainteresowanej, jednak trudno doszukać się w tych wydatkach cech charakterystycznych dla Jej niepełnosprawności, które mogłyby pozwolić na zaliczenie ich jako wydatków na cele rehabilitacyjne.

Brak jest zatem podstaw do uznania, iż powyżej wymienione wydatki spełniają przesłankę określoną w art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy i będą mogły być odliczone od dochodu.

Jednocześnie tut. Organ podkreśla, że dokument dołączony przez Wnioskodawczynię do wniosku nie podlegał analizie i weryfikacji w ramach postępowania o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowaną i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl