ILPB2/415-268/11-2/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 4 marca 2011 r. (data wpływu 7 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej - jest nieprawidłowe.

W dniu 7 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Na początku 2009 r. stwierdzono u Wnioskodawczyni stwardnienie rozsiane. Od dnia 30 października 2009 r. Zainteresowana ma orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności. Od dnia 11 stycznia 2010 r. do dnia 5 stycznia 2011 r. przyznano Zainteresowanej świadczenie rehabilitacyjne.

W dniu 31 grudnia 2010 r. lekarz orzecznik ZUS ustalił, że Wnioskodawczyni jest całkowicie niezdolna do pracy, przyjmując datę 31 sierpnia 2009 r. jako datę powstania całkowitej niezdolności do pracy.

Przy dokonywaniu ustaleń orzeczniczych, uwzględniono stopień naruszenia sprawności organizmu, możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji.

Od 2009 r. Zainteresowana była leczona farmakologicznie. Niestety leczenie zostało przerwane, ze względu na nietolerancję.

Ze względu na to, iż leczenie farmakologiczne nie przyniosło oczekiwanych rezultatów, za radą lekarzy Zainteresowana zdecydowała się na zastosowanie zabiegu operacyjnego udrożnienia żył szyjnych, który miał na celu stworzenie warunków do dalszej efektywnej rehabilitacji i poprawy sprawności.

Wnioskodawczyni wskazała, iż do zabiegu tego typu kwalifikowani są pacjenci u których w badaniach przedoperacyjnych stwierdzono nieprawidłowe zwężenie żył szyjnych, a taki stan został u Niej stwierdzony. Zabieg polegał na ostentowaniu żyły szyjnej wewnętrznej lewej. Zabieg został przeprowadzony w klinice w dniu 16 sierpnia 2010 r.. Koszt zabiegu wyniósł 12.000 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W związku z tym, że przeprowadzony zabieg ostentowania żyły szyjnej był zabiegiem ułatwiającym wykonywanie podstawowych czynności życiowych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności oraz ze względu na fakt, że zabieg operacyjny polegający na ostentowaniu żyły szyjnej miał na celu stworzenie warunków do dalszej efektywnej rehabilitacji i poprawy sprawności, Zainteresowana zwraca się z pytaniem, czy koszt wyżej wymienionego zabiegu kwalifikuje się do odliczenia od dochodu w ramach tzw. ulgi rehabilitacyjnej.

Zdaniem Wnioskodawczyni, ponieważ opisany wyżej zabieg ostentowania żyły szyjnej spełnia kryteria zabiegów chirurgicznych zmierzających do przywrócenia organicznych funkcji, zmniejszenia następstw nieodwracalnych zmian lub wyrównanie ich w takim stopniu, aby poszkodowanemu przywrócić jego społecznie przydatną sprawność.

Zasadne jest zaliczenie opisanego zabiegu jako zabiegu rehabilitacyjnego, a w związku z tym umożliwienie odliczenia jego kosztów od podatku dochodowego w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) - w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2010 r. - podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a - 4e ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b - 7g tego artykułu.

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 6 stanowi, iż wydatkami, o których mowa powyżej są wydatki poniesione na odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno - opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne.

W myśl art. 26 ust. 7d powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

Z kolei w świetle art. 26 ust. 7f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż na początku 2009 r. stwierdzono u Wnioskodawczyni stwardnienie rozsiane. Zainteresowana posiada orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności. Ze względu na to, iż leczenie farmakologiczne nie przyniosło oczekiwanych rezultatów, za radą lekarzy Zainteresowana zdecydowała się na zastosowanie zabiegu operacyjnego udrożnienia żył szyjnych, który miał na celu stworzenie warunków do dalszej efektywnej rehabilitacji i poprawy sprawności.

Zabieg został przeprowadzony w dniu 16 sierpnia 2010 r.. Koszt zabiegu wyniósł 12.000 zł.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje pojęcia rehabilitacja oraz rehabilitacja lecznicza. Zgodnie z definicją tych pojęć zawartą w "Słowniku wyrazów obcych" (PWN, Warszawa 1991 r.) rehabilitacja jest to przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej poprzez stosowanie odpowiednich zabiegów leczniczych; rehabilitacja lecznicza zaś to połączenie leczenia z postępowaniem usprawniającym, które obejmuje zabiegi fizykoterapeutyczne, wodolecznictwo, światłolecznictwo, elektrolecznictwo, mechanoterapię i kinezyterapię. Istotne znaczenie mogą mieć również zabiegi chirurgiczne zmierzające do przywrócenia organicznych funkcji, zmniejszenia następstw nieodwracalnych zmian lub wyrównanie ich w takim stopniu, aby poszkodowanemu przywrócić jego społecznie przydatną sprawność.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny, tut. Organ nie kwestionuje, iż przeprowadzony zabieg operacyjny miał na celu stworzenie warunków do dalszej efektywnej rehabilitacji i poprawy sprawności. Ostatecznie jednak rozstrzygnięcie kwestii czy dany zabieg wchodzi w zakres zabiegów rehabilitacyjnych wykracza poza kompetencje organu podatkowego i należy do lekarza specjalisty. Zatem w przedmiotowej sprawie odliczenie od dochodu wydatku na zabieg operacyjny byłoby możliwe tylko wówczas, gdy zabieg ten zostanie zakwalifikowany przez lekarza specjalistę jako zabieg rehabilitacyjny.

Wnioskodawczyni wskazała, iż za namową lekarzy zdecydowała się na zastosowanie zabiegu operacyjnego udrożnienia żył szyjnych, natomiast zabieg operacyjny nie jest zabiegiem rehabilitacyjnym.

Mając na względzie przedstawiony stan faktyczny, a także obowiązujący stan prawny stwierdzić należy, iż z uwagi na fakt, że zabieg operacyjny nie został wymieniony w art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawczyni nie może, w ramach ulgi rehabilitacyjnej, odliczyć od dochodu kosztu ww. zabiegu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.