ILPB2/415-260/14-5/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 lutego 2014 r. (data wpływu 28 lutego 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 maja 2014 r. (data wpływu 2 czerwca 2014 r.) oraz w dniu 6 czerwca 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego jest:

* nieprawidłowe - w odniesieniu do wydatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży 1/2 udziałów w kamienicy na nabycie: lokali mieszkalnych przeznaczonych na wynajem oraz lokalu użytkowego, a także na wynagrodzenie adwokata za prowadzenie sprawy sądowej o zasiedzenie udziałów w kamienicy,

* prawidłowe - w pozostałym zakresie.

W dniu 28 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego oraz w zakresie kosztów uzyskania przychodów, a także dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie utraty prawa do zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 4a.

Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14f § 2 oraz art. 14b § 3 i § 4 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 23 maja 2014 r. nr ILPB2/415-260/14-2/AJ Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowaną, że wniosek będzie podlegał rozpatrzeniu jedynie w zakresie tego podatku w stosunku do którego zostaną uzupełnione wszystkie braki formalne, w pozostałej zaś części wniosek zostanie pozostawiony bez rozpatrzenia.

Wskazano również, że nieuzupełnienie wniosku w wyznaczonym terminie spowoduje pozostawienie podania bez rozpatrzenia.

Ponadto, pouczono Wnioskodawczynię, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a uzupełnieniem wniosku przez Zainteresowaną nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 23 maja 2014 r. (skutecznie doręczono w dniu 27 maja 2014 r.). W dniu 27 maja 2014 r. na konto Izby skarbowej w Poznaniu wpłynęła brakująca kwota w wysokości 40 zł. Natomiast w dniu 2 czerwca 2014 r. Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek (data nadania w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego 29 maja 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest jedynym spadkobiercą ustawowym po matce, która zmarła 2 listopada 2013 r. Zainteresowana przyjęła spadek wprost. W skład spadku wchodzą m.in. Udziały w dwóch kamienicach położonych w centrum miasta położonego na terytorium RP: w jednej udziały w wysokości 1/2 (położona przy ul. A), a w drugiej (położona przy ul. B) udziały w wysokości 17/20. Wnioskodawczyni złożyła w urzędzie skarbowym deklarację o nabyciu w drodze spadku praw majątkowych po matce, których wartość przekroczyła kwotę zwolnienia podatkowego, korzystając w ten sposób ze zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn. Zainteresowana zamierza sprzedać udziały w kamienicy, w której posiada połowę udziałów i zrobić to przed upływem 5 lat od dnia nabycia tej nieruchomości. W zakresie drugiej kamienicy, Wnioskodawczyni zamierza dokonać zniesienia współwłasności i spłacić udziały pozostałych współwłaścicieli albo nabyć udziały tych współwłaścicieli w drodze umowy sprzedaży. W tej kamienicy, w jednym z lokali, Zainteresowana zaspokaja bowiem swoje potrzeby mieszkaniowe i jest tam zameldowana. Nadto, co do kamienicy przy ul. B toczyła się sprawa z wniosku matki Wnioskodawczyni o zasiedzenie udziałów w tej nieruchomości. Postępowanie zostało prawomocnie zakończone i w wyniku częściowego uwzględnienia wniosku, Zainteresowana posiada 17/20 udziałów. Jeżeli chodzi o rachunkowość obydwu kamienic, Wnioskodawczyni prowadzi podatkową księgę przychodów rozchodów, będąc na ogólnych zasadach opodatkowania. W nieruchomościach tych Zainteresowana posiada lokale mieszkalne, które wynajmuję osobom fizycznym w celach mieszkaniowych, zaś jeden lokal ma charakter użytkowy i obecnie również jest wynajmowany. Żaden z lokali nie został wyodrębniony, wobec czego żaden z nich nie posiada statusu odrębnej nieruchomości lokalowej.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że lokal użytkowy, o którym mowa we wniosku, znajduje się w kamienicy przy ul. B. Wynajmowane lokale, w tym użytkowy, są przedmiotem najmu prywatnego, Zainteresowana nigdy nie prowadziła działalności gospodarczej. Wobec tego nigdy żadnego z lokali w należących do Niej kamienicach nie wykorzystywała dla celów takiej działalności.

Ponadto, Zainteresowana wskazała, że sprawa o zasiedzenie udziałów w nieruchomości przy ul. B dotyczy stwierdzenia zasiedzenia na rzecz ojca i matki Wnioskodawczyni na prawach małżeńskiej wspólności ustawowej z dniem 1 stycznia 1985 r. Wnioskodawczyni wyjaśniła, że Jej rodzice zmarli i jest ich jedynym spadkobiercą, przy czym spadek po nich przyjęła wprost.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy jeżeli cenę uzyskaną ze sprzedaży 1/2 udziałów w kamienicy przy ul. A Zainteresowana przeznaczy na spłatę udziałów współwłaścicieli drugiej kamienicy albo na cenę nabycia od nich tychże udziałów, czy te wydatki są wydatkami na własne cele mieszkaniowe w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 131 i art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w efekcie nie utraci zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn.

2. Czy jeżeli cenę uzyskaną ze sprzedaży 1/2 udziałów w kamienicy przy ul. A Wnioskodawczyni przeznaczy na zakup lokalu mieszkalnego lub działki budowlanej, położonych w innym województwie na terenie Polski, z których będzie korzystać w celach mieszkaniowych przez około dwa miesiące w roku, czy te wydatki są wydatkami na własne cele mieszkaniowe w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 131 i art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w efekcie nie utraci zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn.

3. Czy w koszty uzyskania przychodów w zakresie kamienicy przy ul. B Wnioskodawczyni może wliczyć wynagrodzenie adwokata za prowadzenie sprawy sądowej o zasiedzenie udziałów tej nieruchomości, nadto, czy jeżeli wynagrodzenie to pokryje dopiero po sprzedaży 1/2 udziałów w kamienicy przy ul. A, przeznaczając na to środki uzyskane z ceny sprzedaży, czy te wydatki są wydatkami na własne cele mieszkaniowe w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 131 i art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w efekcie nie utraci zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Zdaniem Wnioskodawczyni w zakresie pytania pierwszego i drugiego, wydatki na spłatę udziałów współwłaścicieli posiadanej przez Zainteresowaną kamienicy oraz wydatki na zakup lokalu mieszkalnego lub działki budowlanej w innym województwie są wydatkami na własne cele mieszkaniowe w rozumieniu art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W efekcie nie utraci zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn. Z ustawy nie wynikają żadne ograniczenia ani wymogi polegające na konieczności zakupu innego lokalu mieszkalnego lub działki budowlanej na terenie tego samego województwa co województwo zamieszkania lub położenia należącej do mnie kamienicy. Nadto, brak ograniczeń w zakresie ilości posiadanych nieruchomości mieszkalnych, co oznacza, że mimo iż Wnioskodawczyni jest właścicielem kamienicy, w której zaspokaja swoje potrzeby mieszkaniowe, ma prawo nabyć kolejne lokale mieszkalne lub działkę budowlaną, co będzie stanowić wydatek mieszkaniowy w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Uznanie tego nabycia za wydatek mieszkaniowy nie łączy się z koniecznością stałego zamieszkiwania w nowo nabytym mieszkaniu lub działce budowlanej.

Natomiast w odniesieniu do pytania nr 3 dotyczącego możliwości zaliczenia do wydatków na cele mieszkaniowe wynagrodzenia adwokata Wnioskodawczyni uważa, że gdyby wynagrodzenie to zapłaciła ze środków pochodzących ze sprzedaży udziałów w kamienicy przy ul. B, to jest wydatek mieszkaniowy, albowiem wskutek sprawy o zasiedzenie nabyła większościowe udziały w kamienicy, co z kolei doprowadziło do zabezpieczenia Jej potrzeb mieszkaniowych.

Tut. Organ informuje, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytania nr 1-3 dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego. W odniesieniu do pytania nr 3 dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów w dniu 6 czerwca 2014 r. została wydana interpretacja indywidualna nr ILPB2/415-260/14-6/AJ. Natomiast w zakresie podatku od spadków i darowizn w dniu 6 czerwca 2014 r. została wydana interpretacja indywidualna nr ILPB2/436-141/14-5/AJ.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

* nieprawidłowe - w odniesieniu do wydatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży 1/2 udziałów w kamienicy na nabycie: lokali mieszkalnych przeznaczonych na wynajem oraz lokalu użytkowego, a także na wynagrodzenie adwokata za prowadzenie sprawy sądowej o zasiedzenie udziałów w kamienicy,

* prawidłowe - w pozostałym zakresie.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany ze sprzedaży w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, w spadku po zmarłej - w dniu 2 listopada 2013 r. - matce Zainteresowana nabyła udziały w dwóch kamienicach: w jednej - w wysokości 1/2, a w drugiej - w wysokości 17/20. Wnioskodawczyni zamierza sprzedać udziały w kamienicy, w której posiada połowę udziałów.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121) spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych.

W myśl art. 924 i 925 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.

Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia (art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego).

Istotny zatem dla podatku dochodowego jest dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy, wtedy bowiem następuje nabycie spadku.

W niniejszej sprawie nabycie przez Wnioskodawczynię udziałów w wysokości 1/2 części kamienicy miało miejsce w 2013 r.

Z uwagi na fakt, że nabycie ww. udziałów w nieruchomości nastąpiło w 2013 r., dla oceny skutków podatkowych jego odpłatnego zbycia mają zastosowanie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r.

W myśl art. 30e ust. 1 i art. 45 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ww. brzmieniu - od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku.

Stosownie do przepisu art. 22 ust. 6d ww. ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Ponadto - zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy - wysokość nakładów, o których mowa powyżej, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

Powołany art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy stanowi, że wolne od podatku są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w powołanym wyżej ust. 1 pkt 131, uważa się m.in.: wydatki poniesione na:

- położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Katalog wydatków wymienionych w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy ma charakter zamknięty, jest to wyliczenie enumeratywne, w związku z tym tylko realizacja powyższych celów pozwala na skorzystanie ze zwolnienia z opodatkowania.

Z wniosku wynika, że przychód uzyskany ze sprzedaży 1/2 udziałów w kamienicy Zainteresowana zamierza przeznaczyć na spłatę udziałów współwłaścicieli (w wyniku zniesienia współwłasności) w drugiej kamienicy lub nabyć te udziały w drodze umowy sprzedaży. W drugiej kamienicy - w jednym z lokali Zainteresowana mieszka, ponadto znajduje się w niej lokal użytkowy oraz lokale mieszkalne, które są wynajmowane. Przychód uzyskany ze sprzedaży kamienicy, w której ma połowę udziałów Zainteresowana zamierza również przeznaczyć na zakup lokalu mieszkalnego lub działki budowlanej, położonych na terenie RP.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że wyliczenie zawartych w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wydatków na własne cele mieszkaniowe, których realizacja powoduje zwolnienie z opodatkowania dochodu uzyskanego z tytułu sprzedaży m.in. udziału w nieruchomości ma charakter wyczerpujący (enumeratywny), a nie przykładowy.

Należy również podkreślić, że powyższa norma prawna statuująca zwolnienie podatkowe, a więc mająca charakter wyjątku, odstępstwa od zasady powszechności opodatkowania, musi być interpretowana ściśle, gdyż niedopuszczalne jest stosowanie przy jej interpretacji wykładni rozszerzającej.

Zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Wszelkie ulgi i zwolnienia są wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania wynikającej z art. 84 Konstytucji RP stanowiącej, że każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą.

W związku z tym, że cel mieszkaniowy jest przez Wnioskodawczynię realizowany tylko w jednym z lokali mieszkalnych należy stwierdzić, że wydatkowanie przez Zainteresowaną środków pieniężnych uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia 1/2 udziałów w kamienicy na nabycie udziału w kamienicy w części odpowiadającej ww. lokalowi mieszkalnemu, daje podstawy do skorzystania z przedmiotowego zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy.

W odniesieniu do nabycia udziału w kamienicy przypadającego na lokale, w których Wnioskodawczyni nie będzie realizowała celów mieszkaniowych i lokal użytkowy należy stwierdzić, co następuje.

Wynajem powyższych pomieszczeń, tj. lokal użytkowy i lokale mieszkalne, stanowi dla Wnioskodawczyni źródło przychodu. Rozliczając podatek z tytułu najmu Zainteresowana prowadzi podatkową księgę przychodów rozchodów.

Zatem odnosząc się do lokali mieszkalnych przeznaczonych na wynajem stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni w lokalach tych nie realizuje celów mieszkaniowych, ponieważ zostały one wynajęte na rzecz osób trzecich i to one w nich mieszkają.

Natomiast lokal użytkowy nie został wymieniony w przepisie art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem przychód uzyskany z tytułu zbycia 1/2 udziałów w kamienicy wydatkowany na nabycie udziału w kamienicy w której znajduje się lokal użytkowy oraz lokale mieszkalne przeznaczone na wynajem nie będzie korzystał ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie ust. 1 pkt 131 w związku z art. 21 ust. 25 ww. ustawy.

Natomiast z uwagi na fakt, że sprawa o zasiedzenie udziałów w nieruchomości przy ul. B dotyczy stwierdzenia zasiedzenia na rzecz ojca i matki Wnioskodawczyni, należy stwierdzić, że poniesione przez Zainteresowaną wydatki na wynagrodzenie adwokata za prowadzenie sprawy sądowej o zasiedzenie udziałów w tej nieruchomości, nie są wydatkami na własne cele mieszkaniowe i nie mogą skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa wyżej.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni w tym zakresie należy uznać za nieprawidłowe.

Odpowiadając natomiast na pytanie dotyczące uznania za wydatki na cele mieszkaniowe, wydatki poniesione na zakup lokalu mieszkalnego lub działki budowlanej położonych w innym województwie z których Wnioskodawczyni będzie korzystać w celach mieszkaniowych, wskazać należy, że zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych poprzez zakup kilku nieruchomości wykracza co prawda poza przeciętne standardy, jednakże ustawodawca nie zastrzegł, że własne cele mieszkaniowe można realizować wyłącznie poprzez zakup jednej nieruchomości. Nie ma zatem podstaw do ograniczenia stosowania ww. zwolnienia poprzez uwzględnienie tylko tych wydatków, które poniesione zostaną na nabycie jednej nieruchomości.

Zauważyć bowiem należy, że ustawa podatkowa nie zastrzega, że własne cele mieszkaniowe, o których mowa w cytowanym wyżej art. 21 ust. 25, ograniczyć się muszą do nabycia tylko jednej nieruchomości. Nadmienić należy, że kluczowe dla skorzystania ze zwolnienia od podatku, jest aby poniesione przez podatnika wydatki dotyczyły własnych celów mieszkaniowych.

Tak więc wydatkowanie przez Wnioskodawczynię środków pieniężnych uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia 1/2 udziałów w kamienicy nabytej w 2013 r. na zakup innego lokalu mieszkalnego albo działki budowlanej - w których Wnioskodawczyni będzie realizowała cele mieszkaniowe - daje podstawy do skorzystania z przedmiotowego zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.