ILPB2/415-230/07-3/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając, w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Sp. z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 8 października 2007 r. (data wpływu 15 października 2007 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 listopada 2007 r. (data wpływu 7 grudnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów pracowników z tytułu nieodpłatnych świadczeń - jest prawidłowe.

W dniu 15 października 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów pracowników z tytułu nieodpłatnych świadczeń.

Wyżej wymieniony wniosek dotyczy trzech zdarzeń przyszłych (w podatku dochodowym od osób fizycznych, w podatku dochodowym od osób prawnych i w podatku od towarów i usług), a uiszczona została opłata w kwocie 75 zł, tj. w wysokości nie odpowiadającej trzem przedstawionym zdarzeniom przyszłym.

W związku z powyższym Wnioskodawca został wezwany pismem z dnia 2 stycznia 2008 r. znak ILPB3/423-173/07-2/EK, ILPB2/415-230/07-2/JK do uzupełnienia opłaty o brakującą kwotę 150 zł.

Wnioskodawcę poinformowano, że w przypadku nie uiszczenia dodatkowej opłaty w wyznaczonym terminie, wniosek będzie podlegał rozpatrzeniu w zakresie jednego zdarzenia przyszłego wg kolejności w nim przedstawionej. W pozostałej części stosownie do przepisu art. 14g § 2 Ordynacji podatkowej - wniosek zostanie pozostawiony bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 2 stycznia 2008 r., zaś w dniu 10 stycznia 2008 r. na konto Izby Skarbowej w Poznaniu wpłynęła brakująca kwota 150 zł.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. jest podmiotem zarejestrowanym w Polsce jako czynny podatnik podatku od towaru i usług. Spółka zamierza kupić dla swoich pracowników wodę, herbatę, kawę oraz dodatki w postaci cukru i mleka, które następnie nieodpłatnie udostępni w wyznaczonym i ogólnodostępnym dla nich pomieszczeniu kuchennym w siedzibie firmy. Pracownicy będą korzystać z zakupionych towarów w godzinach swojej pracy na zasadzie dobrowolności.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy Spółka będzie miała obowiązek doliczyć do dochodu pracowników wartość udostępnionych nieodpłatnie przez nią towarów, jeżeli nie będzie możliwe ustalenie, którzy pracownicy i w jakim zakresie skorzystali z tych towarów.

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na to, że z ogólnodostępnych towarów pracownicy będą korzystać na zasadzie dobrowolności, brak jest możliwości zindywidualizowania przedmiotowych świadczeń. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje możliwości doliczania do dochodu pracowników wartości świadczeń ponoszonych przez pracodawcę przypadających na daną osobę, a jedynie faktycznie otrzymanych w myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy. W związku z tym nie powstanie u pracowników z tego tytułu przychód, ponieważ nie będzie można ustalić wartości indywidualnego świadczenia przypadającego na każdego z nich.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) zwanej dalej u.p.d.o.f., opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 u.p.d.o.f. zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkowstwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę.

W myśl art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f., za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Tak więc do nieodpłatnych świadczeń na rzecz pracownika związanych ze stosunkiem pracy zaliczyć można między innymi zakupione od zewnętrznego podmiotu: wodę, kawę, herbatę, mleko, cukier.

Przepis art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f. stanowi, iż przychodami z zastrzeżeniem art. 14 - 16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przy czym art. 11 ust. 2 pkt 2 u.p.d.o.f. stanowi, iż wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się - jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu.

Jednakże, przychód ze stosunku pracy nie powstanie, jeśli nie ma możliwości przypisania poszczególnym pracownikom określonej wielkości świadczenia na nich przypadającego.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje bowiem możliwości doliczenia do dochodu pracownika wartości świadczeń ponoszonych przez pracodawcę przypadających na pracownika, a jedynie wartości świadczeń faktycznie przez niego otrzymanych.

Jak wynika z treści przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego, zakupione przez pracodawcę towary (woda, kawa, herbata, mleko i cukier) będą udostępnione w wyznaczonym ogólnodostępnym dla wszystkich pracowników pomieszczeniu kuchennym w siedzibie firmy. W takiej sytuacji po stronie pracownika nie powstanie przychód, gdyż nie ma możliwości ustalenia wartości świadczenia przypadającego na konkretnego pracownika.

Tym samym pracodawca nie ma obowiązku potrącać od tych świadczeń zaliczek na podatek dochodowy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W sprawach dotyczących:

* podatku od towarów i usług wydana została odrębna interpretacja indywidualna z dnia 15 stycznia 2008 r. nr ILPP1/443-315/07-2/MK,

* podatku dochodowego od osób prawnych wydana została odrębna interpretacja indywidualna z dnia 15 stycznia 2008 r. nr ILPB3/423-173/07-3/EK.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.