ILPB2/415-215/13-2/TR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, reprezentowanej przez pełnomocnika - Pana, przedstawione we wniosku z dnia 1 marca 2013 r. (data wpływu: 4 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych udzielania rabatów pracownikom oraz członkom ich rodzin - jest prawidłowe.

W dniu 4 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych udzielania rabatów pracownikom oraz członkom ich rodzin.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka (dalej jako Spółka, Wnioskodawca) prowadzi sieć sklepów detalicznych na terenie Polski zajmujących się sprzedażą m.in. odzieży oraz innych tekstyliów, biżuterii, artykułów dekoracyjnych. Spółka zamierza wprowadzić program lojalnościowy, w ramach którego chce udzielać swoim pracownikom oraz członkom ich rodzin rabatów na oferowane w prowadzonych sklepach towary. Pracownicy Spółki oraz członkowie ich rodzin, będą uprawnieni do otrzymywania rabatów w wysokości 15% od ceny sprzedaży towarów. Szczegółowy sposób udzielania rabatów będzie uregulowany w specjalnym regulaminie. Zgodnie z przyjętym założeniem warunki uczestnictwa w programie w przypadku pracowników będą takie same jak dla pozostałych beneficjentów, tj. członków rodzin pracowników. Celem wprowadzanego programu ma być stworzenie grupy zakupowej, złożonej z pracowników spółek grupy, do której należy Spółka oraz członków rodzin tych pracowników, która zwiększy sprzedaż towarów handlowych oferowanych przez Spółkę.

Oprócz powyższego programu, Spółka stosuje inne programy mające na celu zwiększenie sprzedaży oferowanych towarów, programy kierowane są do różnych grup odbiorców.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy rabaty, które Spółka zamierza udzielić pracownikom oraz członkom ich rodzin na zakup asortymentu Spółki stanowić będą dla nich przychody, jako częściowo nieodpłatne świadczenie, a w związku z tym czy Spółka będzie zobowiązana do pobrania i odprowadzenia zaliczek na podatek dochodowy z tego tytułu.

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej jako ustawa o PIT) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o PIT za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Na podstawie art. 12 ust. 4 ustawy o PIT za "pracownika" w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

W myśl natomiast art. 31 ustawy o PIT osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Stosownie zaś, do art. 20 ust. 1 powyższej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalne go oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

W świetle zapisu art. 42a ustawy o PIT, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Zgodnie z przedstawionym zdarzeniem przyszłym pracownicy Spółki oraz członkowie ich rodzin będą uprawnieni do otrzymywania określonych rabatów od ceny sprzedaży towarów, w efekcie czego będą mogli nabyć towar ze zniżką.

Pojęcie "Rabat" zgodnie ze słownikowym znaczeniem oznacza: "zniżkę, ustępstwo procentowe od ustalonych cen towaru, głównie na rzecz nabywców płacących gotówką, kupujących dużą ilość towaru jednorazowo lub w określonym czasie, upust" (Słownik Języka Polskiego PWN R-Z, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996).

Rabat polega więc na obniżeniu ceny zakupu usług lub towarów. "Ceną" - zgodnie z definicją zawartą w art. 3 ust. 1 pkt 1 w ustawie z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U. z 2001 r. Nr 97, poz. 1050 z późn. zm.) jest wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę (...). Skoro cena towarów ulega zmniejszeniu, nabywca za tę samą kwotę nabywa większą ilość towaru. W rezultacie zapłacona kwota, dla nabywcy stanowi rzeczywistą cenę zakupu wszystkich towarów, w tym także tych wydanych jako rabat, a udzielony rabat nie stanowi dla konsumenta przychodu.

W ocenie Wnioskodawcy, o tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy (i innych tytułów wymienionych w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik w rozumieniu ust. 4 tegoż artykułu, czy także inna osoba nie związana z pracodawcą. Jak wskazał Zainteresowany, takie stanowisko znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach organów podatkowych. W interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 28 kwietnia 2011 r., nr ILPB1/415-114/11-3/TW, organ podatkowy analizując podobny stan faktyczny stwierdził, iż w przypadku programu lojalnościowego adresowanego nie tylko do pracowników oraz członków ich rodzin udzielone rabaty nie stanowią dla tych osób przychodu jako częściowo nieodpłatnego świadczenia.

Podobne stanowisko zajął WSA z Warszawy w wyroku z dnia 14 stycznia 2010 r. sygn. akt III SA/Wa 1683/09. Sąd stwierdził, że jeżeli pracownicy Spółki korzystają na podstawie pracowniczego programu rabatowego z takich samych rabatów, jak inni klienci w ramach programów rabatowych adresowanych dla nich - to skorzystanie w takiej sytuacji przez pracownika z rabatu oferowanego mu przez pracodawcę nie stanowi dla niego przychodu do opodatkowania podatkiem dochodowym. Zdaniem Sądu możliwość uzyskania rabatu przez innych klientów nie musi koniecznie wynikać z tego samego programu lojalnościowego. Wystarczy jedynie, aby podobne rabaty były udzielane również innym grupom odbiorców w ramach odrębnych programów lojalnościowych. O tym, czy dane świadczenie stanowi przychód ze stosunku pracy decyduje bowiem to, czy określone świadczenie może otrzymać wyłącznie pracownik, czy również inna osoba nie związana tego rodzaju stosunkiem prawnym (musi wystąpić związek prawny lub faktyczny danego świadczenia z istniejącym stosunkiem pracy).

W przedstawionym przez Spółkę zdarzeniu przyszłym podkreślenia wymaga fakt, iż beneficjentami planowanego programu, nie są wyłącznie pracownicy Spółki. Osobami uprawnionymi bowiem do korzystania z rabatów na takich samych zasadach jak pracownicy są również członkowie ich rodzin, którzy nie są związani w żaden sposób ze Spółką. Oznacza to, że zarówno pracownicy, jak także członkowie ich rodzin - nie pozostający ze Spółką w stosunku pracy mogą skorzystać z rabatów w tej samej wysokości nabywając towary w sklepach Spółki.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, kwoty rabatów udzielane pracownikom Spółki w ramach programu lojalnościowego kierowanego do pracowników Spółki oraz ich rodzin nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym jako częściowo nieodpłatne świadczenie, a zatem nie powinny zostać pobrane od nich zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zainteresowany podał, iż powyższe stanowisko znajduje również potwierdzenie w indywidualnej interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17 lutego 2010 r., nr IPPB2/415-714/09-3/MK, gdzie w niemal identycznym zdarzeniu przyszłym organ podatkowy uznał, iż w przypadku utworzenia przez Spółkę nowego programu lojalnościowego "Rodzinka Pracowników", którego grono beneficjentów - podmiotów korzystających z rabatów, nie będzie ograniczone wyłącznie do pracowników, to przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, u uczestników programu, nie powstanie. W konsekwencji, korzystanie na jednakowych warunkach z programu lojalnościowego przez pracowników Wnioskodawcy i członków ich rodzin, wraz z pracownikami i członkami rodzin Partnerów, jako innymi uprawnionymi będzie neutralne podatkowo dla wszystkich uczestników.

Ponadto, jak wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 24 maja 2011 r., nr ILPB1/415-255/11-2/AGr, należy zauważyć, że (...) skutkiem uzyskania rabatu finansowego jest obniżenie ceny zakupu towarów, a nie uzyskanie nieodpłatnego świadczenia. W ramach tzw. zakupu personalnego nie dochodzi bowiem do wydania nagrody związanej ze sprzedażą premiową, ale do zakupu towaru z rabatem. Również w przedstawionym zdarzeniu przyszłym (analogicznie, jak we wskazanej powyżej indywidualnej interpretacji) celem programu lojalnościowego jest zwiększenie sprzedaży towarów handlowych wśród nowej grupy zakupowej jaką maja być pracownicy Spółki oraz członkowie ich rodzin. Założenie to Spółka będzie realizować poprzez udzielenie rabatów na zakup własnych towarów. Zatem, co należy podkreślić, pożądanym skutkiem planowanego programu jest osiągnięcie większej sprzedaży przez Spółkę, a nie ponoszenie kosztów związanych z nieodpłatnym bądź też częściowo odpłatnym przekazaniem towarów na rzecz pracowników bądź też członków ich rodzin.

Reasumując należy stwierdzić, iż w opisanym zdarzeniu przyszłym, w związku z wdrożeniem nowego programu lojalnościowego, nie powstanie po stronie pracownika, jak również członków jego rodziny objętych programem przychód z tytułu częściowo nieodpłatnych świadczeń, a przez to Wnioskodawca nie będzie zobowiązanym do pobierania zaliczek na podatek dochodowy z tego tytułu.

Przemawiają za tym bowiem następujące okoliczności:

* przygotowywany przez Spółkę program jest kierowany do szerokiego kręgu odbiorców wykraczającego poza grupę pracowników firmy,

* warunki uczestnictwa w programie w przypadku pracowników będą takie same jak dla pozostałych beneficjentów (członków rodzin pracowników),

* cena uzyskana przez pracownika po uwzględnieniu rabatu nie odbiega od cen rynkowych stosowanych wobec innych odbiorców, gdyż rabat na oferowane produkty mogą uzyskać również nie związane z pracodawcą osoby,

* celem programu jest zwiększenie sprzedaży towarów przez Spółkę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać jako pracownik. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy.

Zgodnie z art. 31 ww. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

W myśl natomiast art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użyte w tym przepisie sformułowanie "w szczególności" oznacza, iż przepis zawiera tylko przykładowe wyliczenie przychodów, co oznacza, że przysporzenia majątkowe, niezaliczane do pozostałych źródeł przychodów, stanowią przychody objęte tym przepisem.

Na moc art. 42a ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka zamierza wprowadzić program lojalnościowy w ramach, którego chce udzielać swoim pracownikom oraz członkom ich rodzin rabatów na oferowane w prowadzonych sklepach towary. Pracownicy Spółki oraz członkowie ich rodzin, będą uprawnieni do otrzymywania rabatów w wysokości 15% od ceny sprzedaży towarów. Szczegółowy sposób udzielania rabatów będzie uregulowany w specjalnym regulaminie. Zgodnie z przyjętym założeniem warunki uczestnictwa w programie w przypadku pracowników będą takie same jak dla pozostałych beneficjentów, tj. członków rodzin pracowników. Celem wprowadzanego programu ma być stworzenie grupy zakupowej, złożonej z pracowników spółek grupy do której należy Spółka oraz członków rodzin tych pracowników, która zwiększy sprzedaż towarów handlowych oferowanych przez Spółkę.

Oprócz powyższego programu, Spółka stosuje inne programy mające na celu zwiększenie sprzedaży oferowanych towarów, programy kierowane są do różnych grup odbiorców.

W tym miejscu należy zauważyć, iż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia "rabat". "Rabat", zgodnie ze słownikowym znaczeniem tego pojęcia, oznacza "zniżkę, ustępstwo procentowe od ustalonych cen towaru, głównie na rzecz nabywców płacących gotówką, kupujących dużą ilość towarów jednorazowo lub w określonym czasie, upust" (Słownik Języka Polskiego PWN R-Z, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996).

W praktyce udzielenie rabatu polega więc na obniżeniu ceny zakupu usług lub towarów. Ceną - zgodnie z definicją zawartą w art. 3 ust. 1 pkt 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 385) - jest wartość wyrażoną w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę; w cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem akcyzowym.

Skoro cena towarów ulega zmniejszeniu, nabywca za tę samą kwotę nabywa większą ilość towaru. W rezultacie zapłacona kwota, dla nabywcy stanowi rzeczywistą cenę zakupu wszystkich towarów (w tym także tych wydanych jako rabat) a udzielony rabat nie stanowi dla konsumenta przychodu.

Należy zauważyć, że opisane we wniosku zdarzenie przyszłe nie ogranicza kręgu uprawnionych do uczestnictwa w programie lojalnościowym jedynie do pracowników Wnioskodawcy, gdyż adresatem tego programu są również osoby niebędące pracownikami - tj. członkowie rodzin.

Podkreślenia wymaga fakt, że o tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy (i innych stosunków wymienionych w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik w rozumieniu ust. 4 tegoż artykułu, czy także inna osoba, niezwiązana z pracodawcą.

W myśl art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

W opisanej we wniosku sytuacji, skutkiem uzyskania rabatu w programie lojalnościowym będzie obniżenie ceny zakupu towarów, a nie uzyskanie nieodpłatnego świadczenia.

W konsekwencji, stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie po stronie pracowników Wnioskodawcy oraz członków ich rodzin nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Korzystanie na jednakowych warunkach z programu lojalnościowego przez pracowników Spółki i osoby niebędące pracownikami będzie neutralne podatkowo dla wszystkich uczestników.

Wobec powyższego, Spółka nie będzie zobowiązana do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od udzielonych rabatów oraz do wystawienia stosownych informacji podatkowych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo, należy wskazać, iż powołane w treści wniosku orzeczenia sądów nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, iż zdaniem tut. Organu podatkowego, tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Jednocześnie, w odniesieniu do przywołanych przez Spółkę rozstrzygnięć organów podatkowych, tut. Organ informuje, że wydane zostały one w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania, ani konsekwencji wiążących, w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.