ILPB2/415-211/09-4/TR - Podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów udokumentowanych biletami imiennymi okresowymi.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana Macieja R., przedstawione we wniosku z dnia 24 lutego 2009 r. (data wpływu 3 marca 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 kwietnia 2009 r. (data wpływu 6 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 3 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Z uwagi na fakt, że przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 i § 4 oraz art. 14f § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 26 marca 2009 r., znak ILPB2/415-211/09-2/TR, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowanego, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 26 marca 2009 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 31 marca 2009 r.), zaś w dniu 6 kwietnia 2009 r. (data nadania 3 kwietnia 2009 r.) do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca kwartalnie otrzymuje okresowe karty przejazdu na dojazd do zakładu pracy. Podpisane są one Jego imieniem i nazwiskiem, i ważne są tylko po okazaniu dowodu osobistego. Karty te są wystawione na konkretny kwartał. Na karcie przejazdu wyszczególniona jest trasa przejazdu. Karta przejazdu finansowana jest w części przez zakład pracy, z tym, że kwota dofinansowania jest doliczana przez pracodawcę do przychodów Zainteresowanego ze stosunku pracy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy otrzymywane przez Wnioskodawcę okresowe karty przejazdu na dojazd do zakładu pracy mogą być uznane za imienny bilet okresowy i czy wydatki poniesione na ww. karty przejazdu Zainteresowany może w całości uwzględnić w zeznaniu podatkowym w miejsce zryczałtowanych kosztów uzyskania przychodu, jako koszty faktycznie poniesione na ten cel.

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymywane przez Niego karty przejazdu można uznać jako okresowy bilet imienny, ponieważ posiada znamiona takiego biletu: jest imienna - wystawiona na nazwisko Zainteresowanego i ważna tylko po okazaniu dowodu osobistego; jest okresowa - wystawiona na konkretny kwartał; jest na niej wyszczególniona trasa przejazdu, a zakład pracy wystawia zaświadczenie o wysokości dofinansowania.

Zatem Wnioskodawca uważa, że prawidłowym będzie uwzględnienie przez Niego w zeznaniu podatkowym w miejsce zryczałtowanych kosztów uzyskania przychodów (poz. 34 zeznania podatkowego PIT-37), kosztów faktycznie poniesionych na dojazd do pracy, na które składa się wpłata własna oraz kwota dofinansowania do biletu przez zakład pracy, gdyż kwota dofinansowania przez pracodawcę doliczana jest do przychodów Zainteresowanego ze stosunku pracy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 zd. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Natomiast stosownie do treści art. 22 ust. 2 ww. ustawy koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej:

Z kolei, w myśl przepisu art. 22 ust. 11 ww. ustawy, jeżeli roczne koszty uzyskania przychodów określone w ust. 2 są niższe od wydatków na dojazd do zakładu lub zakładów pracy środkami transportu autobusowego, kolejowego, promowego lub komunikacji miejskiej, w rocznym rozliczeniu podatku koszty te mogą być przyjęte w wysokości wydatków faktycznie poniesionych, udokumentowanych wyłącznie imiennymi biletami okresowymi.

Wykładnia gramatyczna tego przepisu wskazuje, iż koszty uzyskania przychodów ze stosunku pracy podatnik może przyjąć w wysokości faktycznie poniesionych tylko wówczas, gdy spełnione są jednocześnie następujące przesłanki:

Użyty przez ustawodawcę w ostatniej przesłance zwrot "wyłącznie", wskazuje nie tylko, iż warunkiem koniecznym udokumentowania jest imienny bilet okresowy, ale również bilet tak określony nie może być zastąpiony jakimkolwiek innym biletem.

W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca nie wskazał definicji pojęcia "imiennego biletu okresowego", wobec czego należy odwołać się do znaczenia językowego składowych tego pojęcia.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, s. 53: "bilet" to "karteczka, kartonik, będący dokumentem uprawniającym do czegoś jej posiadacza albo nabywcę". Tamże, s. 274, zdefiniowano słowo: "imienny" jako "określający imię i nazwisko (to znaczy odpowiednią osobę); zawierający spis nazwisk", a s. 600, słowo "okresowy" jako "obejmujący pewien okres; dotyczący danego okresu".

Bilet ten w swej treści musi zatem określać osobę uprawnioną do korzystania z niego - imienny bilet i dodatkowo musi to być bilet uprawniający do korzystania z komunikacji przez pewien okres czasu.

Z opisanego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, iż przedmiotowa karta pojazdu uprawnia jej posiadacza do dojazdów do zakładu pracy, określa Jego imię i nazwisko, jak również wskazuje okres, którego dotyczy, czyli kwartał, zatem, na tle powyższego, stwierdzić należy, iż spełnia przesłanki do uznania jej za imienny bilet okresowy.

Przedmiotowy bilet winien pozwolić również na określenie jego ceny, jednakże kwestia czy bilet imienny i okresowy jest sporządzony w postaci jednego dokumentu, czy też dokumentu z załącznikiem ma charakter techniczny, a nie normatywny i nie może pozbawić go cech dowodu w postępowaniu podatkowym. Brak jest normy prawnej określającej jednolity wzór biletu w rozumieniu powołanego przepisu. Z tego względu należy uznać, że, świetle treści art. 22 ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, istotnym jest, ażeby w samym bilecie lub innym dokumencie z nim związanym, określona została cena biletu, a więc koszt jaki pracownik poniósł na dojazd do zakładu pracy w ciągu roku, tym bardziej, że koszty te rozliczane są w deklaracji rocznej.

Stosownie do treści art. 22 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisów ust. 2 pkt 3 i 4 oraz ust. 11 nie stosuje się w przypadku, gdy pracownik otrzymuje zwrot kosztów dojazdu do zakładu pracy, z wyjątkiem, gdy zwrócone koszty zostały zaliczone do przychodów podlegających opodatkowaniu.

Wedle opisanego we wniosku stanu faktycznego, mimo, iż Zainteresowany otrzymuje od pracodawcy dofinansowanie części kosztów dojazdu do zakładu pracy, to kwota tegoż dofinansowania jest doliczana do podlegających opodatkowaniu przychodów Wnioskodawcy ze stosunku pracy. Zatem, zgodnie z przywołanym wyżej przepisem art. 22 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, brak jest przeciwwskazań do skorzystania z prawa płynącego z treści art. 22 ust. 11 tejże ustawy.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawne oraz opisany we wniosku stan faktyczny, stwierdzić należy, iż Wnioskodawca ma prawo, jeżeli roczne koszty uzyskania przychodów określone w art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są niższe od wydatków na dojazd do zakładu pracy środkami transportu autobusowego, kolejowego, promowego lub komunikacji miejskiej, na podstawie art. 22 ust. 11 ww. ustawy, w rocznym rozliczeniu podatku koszty te przyjąć w wysokości wydatków faktycznie poniesionych, udokumentowanych przedmiotową kartą przejazdu.

Dodać zatem należy, iż oprócz opisanej karty, Zainteresowany winien posiadać również załącznik do niej, określający cenę biletu, pozwalającą na wyliczenie wskazanych kosztów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tutejszy Organ pragnie nadmienić, że dokumenty dołączone przez Wnioskodawcę do wniosku nie podlegają analizie i weryfikacji w ramach postępowania o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.